folium (Trevir.) Sch. Bip.] ßowers,

folium (Trevir.) Sch. Bip.] ßowers, and it has been
used to control stored-product insects since 1950. In
addition to these two plants, there are hundreds of
plants that are repellent or insecticidal to stored-product
insects (Golob et al. 1999). For many of these
plants, the active compounds have been described
previously (Shaaya et al. 1991, Coats 1994, Negahban
and Moharramipour 2007, Cosimi et al. 2009, Kim et al.
2010, Zoubiri and Baaliouamer 2010). Many of these
insecticidal plants contain essential oils, these are secondary
metabolites that plants produce for defense
against herbivory and disease. They are complex mixtures
of low molecular weight terpenoid compounds
that give characteristic odor and ßavor to leaves, ßowers,
fruit, seeds, bark, and rhizomes (Bakkali et al.
2008). Many essential oils have antiparasitic, bactericidal,
fungicidal, and virucidal properties (Bakkali et
al. 2008, Rajendran and Sriranjini 2008). Essential oils,
their pure compounds and blends of their major compounds
are toxic to insects (Bekele and Hassanali 2001,
Hummelbrunner and Isman 2001, Miresmailli et al.
2006, Jiang et al. 2009).
Several essential oils are also toxic to stored-product
insects (Huang et al. 2000, Negahban and Moharramipour
2007, Rajendran and Sriranjini 2008). They act as
fumigants (Tripathi et al. 2001, Lee et al. 2004, Rozman
et al. 2007, Rajendran and Sriranjini 2008), as contact
insecticides (Obeng-Ofori and Reichmuth 1997,
Huang et al. 2002, Tripathi et al. 2002, Zapata and
Smagghe 2010), as antifeedants (Huang et al. 1997, Liu
and Ho 1999), or as repellents (Obeng-Ofori et al.
1997, Tapondjou et al. 2005, Zapata and Smagghe
2010). Therefore, the essential oils could also be used
as alternative sources to control stored-product insects,
due to their low toxicity to warm-blooded mammals
(Shaaya et al. 1991, 1997; Kim et al. 2003).
Plants in the ginger family (Zingiberaceae) produce
essential oils which are toxic to insects (Chungsamarnyart
et al. 1991, Owolabi et al. 2009, Stoll 2000,
Tewtrakul et al. 1998, Wattanasombat 1995). Alpinia
conchigera Griff, Zingiber zerumbet Smitt, and Curcuma
zedoaria (Berg.) Roscoe are native plants found
in southern Thailand and the fresh rhizomes are used
in Thai dishes. In addition, essential oils from A. conchigera
have antifungal and antibacterial properties
(Ibrahim et al. 2009), essential oils from Zingiber genus
have anti-inßammatory (Chien et al. 2008), antibacterial
(Yamada et al. 1992), antifungal (Singh et al.
2005), and antitumor properties (Huang et al. 2005).
Several plants from the Curcuma genus have insecticidal
activity. The rhizome of turmeric (Curcuma
longa L.) has long been used in Southeast Asian food,
and it has been used as a traditional medicine (Gilani
et al. 2005).
The objective of this study is to determine whether
the essential oils from three Thai plants from the
ZingiberaceaeÑA. conchigera, Z. zerumbet, and C. zedoariaÑare
active against two stored-product insects,
S. zeamais and T. castaneum. The insecticidal activity;
contact toxicity, feeding reduction and repellency of
the extracted essential oils, their major pure compounds
and mixture of the pure compounds in the
same proportions as the extracted natural essential oils
were determined.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

folium (Trevir) Sch. Bip] ßowers และได้รับใช้ในการควบคุมแมลงผลิตภัณฑ์เก็บไว้ตั้งแต่ปี 1950 ในสองไม้นี้เหล่านี้ มีหลายร้อยพืชที่มียุง หรือ insecticidal ผลิตภัณฑ์เก็บไว้แมลง (Golob et al. 1999) สำหรับหลายเหล่านี้พืช สารใช้งานอยู่ได้รับการอธิบายก่อนหน้านี้ (Shaaya et al. 1991 เสื้อ 1994, Negahbanและ Moharramipour 2007, Cosimi et al. 2009, Kim et al2010, Zoubiri และ Baaliouamer 2010) หลายเหล่านี้พืช insecticidal ประกอบด้วยน้ำมันหอมระเหย เป็นรองmetabolites ที่พืชผลิตสำหรับป้องกันกับ herbivory และโรค มีส่วนผสมที่ซับซ้อนของสารประกอบ terpenoid ที่น้ำหนักโมเลกุลต่ำที่ให้กลิ่นลักษณะและ ßavor ใบ ßowersผลไม้ เมล็ดพืช เปลือก และเหง้า (Bakkali et al2008) น้ำมันมากมี antiparasitic, bactericidalคุณสมบัติ fungicidal และ virucidal (Bakkali etal. 2008, Rajendran และ Sriranjini 2008) น้ำมันหอมระเหยของสารบริสุทธิ์และผสมของสารประกอบที่สำคัญของพวกเขามีพิษกับแมลง (Bekele และ Hassanali 2001Hummelbrunner และ Isman 2001, Miresmailli et al2006, Jiang et al. 2009)น้ำมันหอมระเหยหลายเป็นพิษผลิตภัณฑ์เก็บไว้แมลง (หวง et al. 2000, Negahban และ Moharramipour2007, Rajendran และ Sriranjini 2008) พวกเขาทำหน้าที่เป็นfumigants (ทริพาที et al. 2001, Lee et al. 2004, Rozmanร้อยเอ็ด al. 2007, Rajendran และ Sriranjini 2008), เป็นผู้ติดต่อยาฆ่าแมลง (Obeng Ofori และ Reichmuth 1997หวง et al. 2002 ทริพาที et al. 2002, Zapata และSmagghe 2010) เป็น antifeedants (หวง et al. 1997 หลิวและโฮจิมินห์ 1999), หรือควร (Obeng-Ofori et alปี 1997, Tapondjou et al. 2005, Zapata และ Smagghe2010) . ดังนั้น น้ำมันหอมระเหยสามารถใช้เป็นแหล่งสำรองในการควบคุมแมลงเก็บผลิตภัณฑ์เนื่องจากความเป็นพิษต่ำของพวกเขาเพื่อเลือดอุ่นเลี้ยงลูกด้วยนม(Shaaya et al. 1991, 1997 คิม et al. 2003)ผลิตพืชในตระกูลขิง (วงศ์ขิง)น้ำมันหอมระเหยที่มีพิษกับแมลง (จึงสมานญาติร้อยเอ็ด al. 1991, Owolabi et al. 2009, Stoll 2000Tewtrakul และ al. ปี 1998, Wattanasombat 1995) Alpiniaconchigera Griff กระทือ Smitt และใช้ขมิ้นชันzedoaria (เบิร์กลักซ์เชอรี่) Roscoe เป็นพืชพื้นเมืองที่พบในประเทศไทยและเหง้าสดในอาหารไทย นอกจากนี้ น้ำมันหอมระเหยจาก A. conchigeraมีคุณสมบัติต้านเชื้อรา และต้านเชื้อแบคทีเรีย(อิบรอฮีม et al. 2009), น้ำมันหอมระเหยจากไพลสกุลมีการต่อต้าน-inßammatory (เจียน et al. 2008), ต้านเชื้อแบคทีเรีย(ยามาดะ et al. 1992), ต้านเชื้อรา (สิงห์ et al2005), และคุณสมบัติ antitumor (หวง et al. 2005)พืชหลายจากตระกูลนี้ใช้ขมิ้นชันมี insecticidalกิจกรรมการ เหง้าของขมิ้น (ใช้ขมิ้นชันลองกา L.) จึงมีการใช้ในอาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และมีการใช้เป็นยา (Gilaniร้อยเอ็ด al. 2005)วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ กำหนดว่าน้ำมันหอมระเหยจากพืชไทยสามจากการZingiberaceaeÑA conchigera, z.กระทือ และ C. zedoariaÑareใช้งานกับสองผลิตภัณฑ์เก็บแมลงS. zeamais และต. castaneum กิจกรรม insecticidalความเป็นพิษติดต่อ อาหารลดและ repellency ของการแยกน้ำมันหอมระเหย สารบริสุทธิ์ของพวกเขาหลักและส่วนผสมของสารบริสุทธิ์สัดส่วนเดียวกันเป็นการแยกจากธรรมชาติน้ำมันหอมระเหยได้กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

folium (Trevir.) Sch Bip.]
ßowersและจะได้รับการใช้ในการควบคุมแมลงที่จัดเก็บสินค้าตั้งแต่1950 ในนอกจากนี้ทั้งสองพืชมีหลายร้อยของพืชที่มีสารฆ่าแมลงหรือยาขับไล่ที่จะเก็บไว้ผลิตภัณฑ์แมลง(Golob et al. 1999) สำหรับหลาย ๆ คนเหล่านี้พืชสารที่ได้รับการอธิบายไว้ก่อนหน้านี้(Shaaya et al. 1991, เสื้อโค้ทปี 1994 Negahban และ Moharramipour 2007 Cosimi et al. 2009 คิม et al. 2010 Zoubiri และ Baaliouamer 2010) หลายเหล่านี้พืชฆ่าแมลงมีน้ำมันหอมระเหยเหล่านี้เป็นรองสารที่ผลิตพืชสำหรับการป้องกันกับherbivory และโรค พวกเขาเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของน้ำหนักโมเลกุลต่ำ terpenoid สารประกอบที่ให้กลิ่นเฉพาะตัวและßavorใบ, ßowers, ผลไม้, เมล็ดเปลือกและเหง้า (Bakkali et al. 2008) น้ำมันหอมระเหยที่มีหลาย antiparasitic, ฆ่าเชื้อแบคทีเรียเชื้อราและคุณสมบัติvirucidal (Bakkali et al. 2008 Rajendran และ Sriranjini 2008) น้ำมันหอมระเหยสารบริสุทธิ์ของพวกเขาและการผสมของสารสำคัญของพวกเขามีความเป็นพิษต่อแมลง(Bekele และ Hassanali 2001 Hummelbrunner และ Isman 2001 Miresmailli et al. 2006 เจียง et al. 2009). น้ำมันหอมระเหยหลายนอกจากนี้ยังมีพิษต่อการจัดเก็บสินค้าแมลง (Huang et al. 2000 Negahban และ Moharramipour 2007 Rajendran และ Sriranjini 2008) พวกเขาทำหน้าที่เป็นรม (Tripathi et al. 2001 ลี et al. 2004 Rozman et al. 2007 Rajendran และ Sriranjini 2008) เป็นผู้ติดต่อยาฆ่าแมลง(โอเบ็ง-Ofori และ Reichmuth ปี 1997 Huang et al. 2002 Tripathi et al, 2002, เปาลาและSmagghe 2010) เป็น antifeedants (Huang et al. 1997 หลิวโฮ1999) หรือเป็นไล่ (โอเบ็ง Ofori-et al. 1997 Tapondjou et al. 2005, เปาลาและ Smagghe 2010) ดังนั้นน้ำมันหอมระเหยยังสามารถนำมาใช้เป็นแหล่งทางเลือกในการควบคุมแมลงที่เก็บไว้-ผลิตภัณฑ์อันเนื่องมาจากความเป็นพิษต่ำของพวกเขาที่จะเลี้ยงลูกด้วยนมเลือดอุ่น(Shaaya et al, 1991, 1997;. คิม et al, 2003).. พืชในวงศ์ขิง (พืชวงศ์ขิง) ผลิตน้ำมันหอมระเหยที่เป็นพิษต่อแมลง(Chungsamarnyart et al. 1991 Owolabi et al. 2009 Stoll 2000 Tewtrakul et al. 1998 Wattanasombat 1995) Alpinia conchigera Griff, กระทือ Smitt และ Curcuma zedoaria (Berg.) รอสโคเป็นพืชพื้นเมืองที่พบในภาคใต้ของประเทศไทยและเหง้าสดถูกนำมาใช้ในการปรุงอาหารไทย นอกจากนี้น้ำมันหอมระเหยจากเอ conchigera มีคุณสมบัติในการต้านเชื้อแบคทีเรียต้านเชื้อราและ(อิบราฮิม et al. 2009) น้ำมันหอมระเหยจากพืชและสัตว์ Zingiber มีการต่อต้านinßammatory (Chien et al. 2008), แบคทีเรีย(ยามาดะ et al. 1992) เชื้อรา ( ซิงห์ et al. 2005) และคุณสมบัติต้าน (Huang et al. 2005). พืชจากหลายสกุลขมิ้นมีสารฆ่าแมลงกิจกรรม เหง้าขมิ้น (Curcuma Longa L. ) ความยาวได้ใช้ในอาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และได้รับการใช้เป็นยาแผนโบราณ(Gilani et al. 2005). วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการตรวจสอบว่าน้ำมันหอมระเหยจากสามพืชไทยจากZingiberaceaeÑA conchigera, zerumbet ซีและซีzedoariaÑareใช้งานกับสองแมลงที่จัดเก็บสินค้า, เอส zeamais ตันและ castaneum กิจกรรมฆ่าแมลง; ติดต่อความเป็นพิษ, การให้อาหารและการลดลงของการไล่สกัดน้ำมันหอมระเหยสารบริสุทธิ์ของพวกเขาที่สำคัญและมีส่วนผสมของสารบริสุทธิ์ในสัดส่วนเช่นเดียวกับน้ำมันหอมระเหยที่สกัดจากธรรมชาติได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

folium ( trevir ) Sch . GDP ] ß ทาวเวอร์ และมันถูกใช้ในการควบคุมแมลงผลิตภัณฑ์
เก็บไว้ตั้งแต่ 1950 ใน
นอกจากนี้พืชสอง มีหลายร้อย
พืชที่ไล่หรือฆ่าแมลงเพื่อจัดเก็บผลิตภัณฑ์
( golob et al . 1999 ) หลายของพืชเหล่านี้
, สารประกอบที่ใช้งานได้รับการอธิบาย
ก่อนหน้านี้ ( shaaya et al . 1991 , เสื้อ 1994 และ negahban
moharramipour 2007cosimi et al . 2009 , Kim et al .
) และ zoubiri baaliouamer 2010 ) หลายเหล่านี้
พืชยาฆ่าแมลงประกอบด้วยน้ำมันหอมระเหยเหล่านี้ที่พืชจะสร้างสาร secondary metabolites

herbivory เพื่อป้องกันและต่อต้านโรค พวกเขาเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของโมเลกุลสารเทอร์ปีนอยด์ต่ำ

ที่ให้ลักษณะกลิ่นและß avor ใบßบ้าง
, , ผลไม้ เมล็ด เปลือก และเหง้า ( bakkali et al .
2008 ) น้ำมันหอมระเหยมีแบคทีเรียต้านปรสิต , ,
fungicidal และคุณสมบัติ virucidal bakkali et al (
. การสร้าง sriranjini 2008 และ 2008 ) น้ํามันหอมระเหยบริสุทธิ์ของพวกเขาและของผสมของสารประกอบ

ของหลักสารเป็นพิษต่อแมลง ( bekele และ hassanali 2001
hummelbrunner และ isman 2001 miresmailli et al .
2006 เจียง et al .
2009 )น้ำมันหอมระเหยหลายยังเป็นพิษต่อแมลงผลิตภัณฑ์จัดเก็บ
( Huang et al . 2000 และ negahban moharramipour
2007 และ 2008 สร้าง sriranjini ) พวกเขาทำหน้าที่เป็น
fumigants ( ทริปาธิ et al . ปี 2001 ลี et al . 2004 ร็อสเมิน
et al . 2007 , 2008 ) , และสร้าง sriranjini ติดต่อ
ยาฆ่าแมลง ( obeng และ ofori reichmuth 1997
หวง et al . 2002 ทริปาธิ et al . 2002 ซาปาต้าและ
smagghe 2010 )เป็น antifeedants ( Huang et al . 1997 และ 1999 ) หลิว
โฮ หรือไล่ ( obeng ofori et al .
1997 tapondjou et al . 2005 และ ซาปาต้า smagghe
2010 ) ดังนั้น น้ำมันหอมระเหยสามารถใช้เป็นแหล่งทางเลือกในการควบคุม

เก็บแมลงผลิตภัณฑ์ เนื่องจากความเป็นพิษต่ำของพวกเขาอบอุ่น blooded สัตว์
( shaaya et al . 1991 , 1997 ; Kim et al .
2003 )พืชในวงศ์ขิง ( Zingiberaceae ) ผลิต
น้ํามันหอมระเหยที่เป็นพิษต่อแมลง ( chungsamarnyart
et al . 1991 owolabi et al . 2009 , Stoll 2000
tewtrakul et al . 1998 wattanasombat 1995 ) ยาสมุนไพร
เดี่ยวกริฟ กระทือ smitt และขมิ้นชัน
zedoaria ( รอสโคเบิร์ก . ) เป็นพืชพื้นเมืองในภาคใต้ของประเทศไทยและพบ

เหง้าสดที่ใช้ในอาหารไทย นอกจากนี้น้ำมันหอมระเหยจาก เชื้อราและแบคทีเรียคุณสมบัติมีเดี่ยว

( Ibrahim et al . 2009 ) , น้ํามันหอมระเหยจากเหง้าสกุล
มี anti ในß ammatory ( เจียน et al . 2008 ) , แบคทีเรีย
( ยามาดะ et al . 2535 ) เชื้อรา ( Singh et al .
2005 ) , และคุณสมบัติเหมาะสม ( Huang et al . 2005 ) .
พืชหลายจากขมิ้นชัน สกุลมีกิจกรรม )

เหง้าของขมิ้นชันขมิ้นชัน
(ขมิ้นชัน L . ) ได้ถูกใช้ในอาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
และมันถูกใช้เป็นยาพื้นบ้าน ( Gilani
et al . 2005 ) .
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ เพื่อตรวจสอบว่า
น้ำมันหอมระเหยจากพืชไทยจากพืชวงศ์ขิง 3
Ñ . เดี่ยว ซี zerumbet และ C . zedoaria Ñเป็น
ปราดเปรียวกับสองเก็บแมลงผลิตภัณฑ์
S . zeamais และ ต. castaneum . กิจกรรม ) ;
ติดต่อพิษ , อาหารลดการสะท้อนของ
สกัดน้ํามันหอมระเหยของสารประกอบหลักและมีส่วนผสมของสารประกอบบริสุทธิ์

บริสุทธิ์ในสัดส่วนเดียวกับที่สกัดจากธรรมชาติน้ำมันหอมระเหย
ตัวอย่าง