Obtained results show characteristi

Obtained results show characteristic differences in
performance between considered routing protocols, which
are the consequence of various mechanisms on which
protocols are based. Although we carried out simulations
with 10, 20 and 30 sources, only results with 20 sources
are presented in this paper.
As in [1], “on-demand” routing protocols, AODV and
DSR, achieve high values of PDR, which means they are
efficient protocols from the point of delivering packets to
their destination (Fig. 1). For AODV and DSR protocols,
PDR is independent of mobility and number of sources,
while DSDV has approximately the same PDR under low
mobility. As shown in Table 1 and Table 2, AODV and
DSR protocols deliver over 90% of packets for all
considered values of pause time and maximum movement
speed. Since DSDV protocol uses a “table driven”
approach of maintaining routing information, it isn’t
adaptive to the route changes that occur under high
mobility as AODV and DSR protocols are. That is why it
delivers less data packets, which is also shown in Table 1
and Table 2. Therefore, DSDV protocol is not suitable for
MANETs, because it is slow.
Results obtained by running simulations with a
changeable sending rate confirm the previous conclusion,
but also show that all three routing protocols don’t
perform well when network load increases. As shown in
Table 3, when the network load is the largest routing
protocols deliver barely 50% of packets.
However, in all considered cases, regardless of
mobility, source number or network load, DSR protocol
generates significantly less routing load than AODV and
DSDV protocols as Fig. 2 shows. In high network load
cases, nodes using considered routing protocols send more
packets, thereby sending a larger number of routing
packets. On the other hand, in high mobility cases, link
failures happen very often. Link failures initiate route
discoveries in AODV, since nodes have only one route per
destination in their routing table. Thus, the frequency of
route discovery in AODV is directly proportional to the
contribution to AODV’s routing overhead comes from
RREQ packets. On the other hand, reaction of DSR to link
failures in comparison is mild and causes route discoveries
less often. The reason is plenty of cached routes at each
node and prolongation of route discovery until all cached
routes fail. That is the reason why RREQ packets don’t
contribute so much to DSR’s routing overhead. A large
contribution in DSR comes from RREP packets.
Analyzing average end to end delay, we come to the
conclusion that DSR routing protocol outperforms AODV
and DSDV protocols (Fig. 3), unlike the results obtained
in [1], where AODV protocol has the best performances.
As said previously, for any network topology change,
nodes that use AODV protocol have to send RREQ
packets. In other words, a route discovery process has to
be activated, because AODV is a routing protocol that has
no available route when needed. Because of inefficient
route maintenance, average end to end delay is the largest
for AODV. On the other hand, DSDV protocol proactively
holds routes to all destinations in its table, regardless of
topology changes. However, DSR protocol has the best
performances, because it doesn’t depend on periodical
activities, and it uses source routing and route caching, but
also maintains multiple routes per destination. It excels
especially in low mobility scenarios, which means that in
cases when network topology is stable, routes are not stale
and that results in the best performances under
consideration.
When a network contains a small number of sources or
node’s sending rate is low, AODV and DSDV protocols
have a similar average end to end delay as DSR, especially
when node mobility is low. In that case, the network is
less loaded. However, with source number or sending rate
increasing, network load is increasing, and average end to
end delay for all three protocols, especially AODV and
DSDV, becomes larger.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่ได้แสดงความแตกต่างในลักษณะการปฏิบัติงานระหว่างการพิจารณาโปรโตคอลเส้นทางซึ่งเป็นผลมาจากกลไกต่างๆในที่โปรโตคอลจะขึ้น ถึงแม้ว่าเราจะดำเนินการจำลองกับ 10, 20 และ 30 แหล่งที่มาเท่านั้นส่งผลให้มี 20 แหล่งที่ถูกนำเสนอในบทความนี้. ในขณะที่ [1] "ตามความต้องการ" โปรโตคอลเส้นทาง AODV และDSR บรรลุค่าสูงของสปปซึ่งหมายความว่า พวกเขาเป็นโปรโตคอลที่มีประสิทธิภาพจากจุดของการส่งแพ็กเก็ตไปปลายทางของพวกเขา(รูปที่ 1). สำหรับ AODV และโปรโตคอล DSR, สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวมีความเป็นอิสระในการเคลื่อนย้ายและจำนวนแหล่งที่มาในขณะที่มีประมาณ DSDV สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเดียวกันภายใต้ต่ำคล่องตัว ดังแสดงในตารางที่ 1 และตารางที่ 2 AODV และโปรโตคอลDSR ส่งมอบกว่า 90% ของแพ็กเก็ตสำหรับทุกค่าของเวลาการพิจารณาหยุดและการเคลื่อนไหวสูงสุดความเร็ว ตั้งแต่ DSDV โปรโตคอลใช้ "ตารางขับเคลื่อน" วิธีการรักษาข้อมูลเส้นทางก็ไม่ได้ปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงเส้นทางที่เกิดขึ้นภายใต้สูงการเคลื่อนไหวเป็นAODV และโปรโตคอล DSR เป็น นั่นคือเหตุผลที่มอบแพ็กเก็ตข้อมูลน้อยลงซึ่งจะแสดงในตารางที่ 1 และตารางที่ 2 ดังนั้นโปรโตคอล DSDV ไม่เหมาะสำหรับMANETs เพราะมันช้า. ผลที่ได้จากการใช้แบบจำลองที่มีการส่งอัตราการเปลี่ยนแปลงยืนยันข้อสรุปก่อนหน้านี้แต่ยังแสดงให้เห็นว่าทั้งสามเส้นทางโปรโตคอลไม่ทำงานได้ดีเมื่อโหลดเครือข่ายเพิ่มขึ้น ดังแสดงในตารางที่ 3 เมื่อโหลดเครือข่ายเป็นเส้นทางที่ใหญ่ที่สุดโปรโตคอลส่งมอบแทบจะ50% ของแพ็กเก็ต. อย่างไรก็ตามในกรณีการพิจารณาทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงการเคลื่อนไหวจำนวนแหล่งที่มาหรือโหลดเครือข่ายโปรโตคอล DSR สร้างภาระเส้นทางอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่า AODV และDSDV โปรโตคอลที่เป็นรูป 2 แสดงให้เห็นว่า ในเครือข่ายการโหลดสูงกรณีโหนดโดยใช้โปรโตคอลเส้นทางการพิจารณามากขึ้นส่งแพ็คเก็ตจึงส่งเป็นจำนวนมากของเส้นทางแพ็คเก็ต ในทางกลับกันในกรณีที่ความคล่องตัวสูงเชื่อมโยงความล้มเหลวเกิดขึ้นบ่อยมาก ความล้มเหลวของการเชื่อมโยงเส้นทางเริ่มต้นการค้นพบใน AODV เนื่องจากโหนดมีเพียงหนึ่งเส้นทางต่อปลายทางในตารางเส้นทางของพวกเขา ดังนั้นความถี่ของการค้นพบเส้นทางใน AODV เป็นสัดส่วนโดยตรงกับการมีส่วนร่วมในค่าใช้จ่ายในการกำหนดเส้นทางของAODV มาจากแพ็คเก็ตRREQ บนมืออื่น ๆ , ปฏิกิริยาของ DSR ที่จะเชื่อมโยงความล้มเหลวในการเปรียบเทียบไม่รุนแรงและทำให้เกิดการค้นพบเส้นทางที่มักจะน้อย เหตุผลก็คือความอุดมสมบูรณ์ของเส้นทางที่เก็บไว้ในแต่ละโหนดและการขยายของการค้นพบเส้นทางจนกว่าแคชทุกเส้นทางที่ล้มเหลว นั่นคือเหตุผลที่แพ็คเก็ต RREQ จึงไม่ส่งผลมากเพื่อให้ค่าใช้จ่ายในการกำหนดเส้นทางของDSR ที่มีขนาดใหญ่มีส่วนร่วมใน DSR มาจากแพ็คเก็ต RREP. วิเคราะห์ปลายเฉลี่ยความล่าช้าในตอนท้ายเรามาถึงข้อสรุปที่ว่าเส้นทางโปรโตคอล DSR มีประสิทธิภาพดีกว่า AODV และโปรโตคอล DSDV (รูปที่. 3) ซึ่งแตกต่างจากผลที่ได้รับใน[1] ซึ่งโปรโตคอล AODV มี การแสดงที่ดีที่สุด. ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้สำหรับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเครือข่ายใด ๆโหนดที่ใช้โปรโตคอล AODV ต้องส่ง RREQ แพ็คเก็ต ในคำอื่น ๆ กระบวนการการค้นพบเส้นทางที่มีการเปิดใช้งานเพราะAODV เป็นโปรโตคอลที่มีการกำหนดเส้นทางไม่มีเส้นทางใช้ได้เมื่อจำเป็น เพราะความไม่มีประสิทธิภาพในการบำรุงรักษาเส้นทางท้ายเฉลี่ยความล่าช้าปลายเป็นที่ใหญ่ที่สุดสำหรับAODV ในทางตรงกันข้าม, DSDV โปรโตคอลเชิงรุกถือเส้นทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดในตารางของตนโดยไม่คำนึงถึงการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง อย่างไรก็ตามโปรโตคอล DSR มีที่ดีที่สุดการแสดงเพราะมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะกิจกรรมและจะใช้เส้นทางแหล่งที่มาและแคชเส้นทางแต่ยังรักษาเส้นทางหลายต่อปลายทาง มันเก่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์การเคลื่อนไหวต่ำซึ่งหมายความว่าในกรณีที่โครงสร้างเครือข่ายที่มีเสถียรภาพเส้นทางไม่ได้เก่าและจะส่งผลในการแสดงที่ดีที่สุดภายใต้การพิจารณา. เมื่อเครือข่ายมีจำนวนเล็ก ๆ ของแหล่งที่มาหรือส่งอัตราโหนดต่ำAODV และโปรโตคอล DSDV มีปลายเฉลี่ยที่คล้ายกันที่จะยุติความล่าช้าเป็น DSR โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการเคลื่อนย้ายโหนดอยู่ในระดับต่ำ ในกรณีที่เครือข่ายที่มีโหลดน้อย แต่ด้วยจำนวนแหล่งที่มาหรืออัตราการส่งเพิ่มภาระเครือข่ายจะเพิ่มขึ้นและสิ้นสุดเฉลี่ยในการหน่วงสำหรับทั้งสามโปรโตคอลโดยเฉพาะอย่างยิ่งAODV และDSDV กลายเป็นขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.It's a lot.