Traditional teaching and learning i

Traditional teaching and learning is based on content and considers education pre-established and unchangeable pouring into the container-learner. Teachers implement a unilateral rather than bilateral, participatory learning. The learner’s sole purpose is receiving, and storing the content as truths rather than critically reflecting (Garito 2000, Mady and El Asmar, 2012). Constructivist teaching and learning is process driven and requires the abandonment of the teacher’s old figure seen as the absolute repository and transmitter of knowledge and the lonely actor of the educational process. The new role is a teacher-directed learning that designs scenarios and cooperates with learners in together achieving an educational process that is respectful of different learning styles (Garito, 2000; Gold, 2001). Mahoney (1991: 97) defines constructivism as “an approach to teaching and learning based on the premise that cognition (learning) is the result of mental construction. In other words, students learn by fitting new information together with what they already know”. The Master of Art in Design (MAD) programme under discussion is an interdisciplinary programme that combines several disciplines, fields of study or professions. The programme allows students with a design background to pursue their individual interests, and develop individual skills. Salmons and Wilson (2007) introduce three levels to the interdisciplinary teaching/learning process: Interchange is the first level of interaction where the personal educational background of each student and the instructors allows viewing the problem at hand from a different lens and introducing therefore related discipline’s knowledge and processes. Interweave is the second level where the problem is solved by weaving together parts of disciplines or elements to create a new solution to the problem. Salmons and Wilson (2007) describe this process as “intellectual pluralism; borrowing tools, methods, concepts, models or paradigms from other fields”. Innovate is the third level of the learning/teaching process, and co-creation of new knowledge occurs. At this stage, the learner examines different organisational and social issues in an interdisciplinary manner that affects their learning process (Salmons and Wilson, 2007). The

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนการสอนแบบดั้งเดิมและการเรียนรู้ที่จะขึ้นอยู่กับเนื้อหาและการพิจารณาศึกษาก่อนที่จัดตั้งขึ้นและเปลี่ยนไม่ได้เทลงในภาชนะ-เรียน ครูใช้ฝ่ายเดียวมากกว่าทวิภาคีการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม วัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวผู้เรียนคือการรับและจัดเก็บเนื้อหาเป็นจริงมากกว่าวิกฤตสะท้อน (Garito 2000 Mady และเอ Asmar 2012) การเรียนการสอนและการเรียนรู้คอนสตรัคติเป็นกระบวนการขับเคลื่อนและต้องละทิ้งรูปเก่าของครูที่เห็นเป็นพื้นที่เก็บข้อมูลที่แน่นอนและส่งสัญญาณของความรู้และนักแสดงที่โดดเดี่ยวของขั้นตอนการศึกษา บทบาทใหม่คือการเรียนรู้ครูกำกับที่ออกแบบสถานการณ์และให้ความร่วมมือกับผู้เรียนในการร่วมกันให้บรรลุขั้นตอนการศึกษาที่เป็นที่เคารพของรูปแบบการเรียนที่แตกต่างกัน (Garito 2000; ทอง, 2001) ฮอนี่ย์ (1991: 97) กำหนด constructivism เป็น "วิธีการเรียนการสอนและการเรียนรู้บนพื้นฐานของสมมติฐานที่ว่าความรู้ความเข้าใจ (การเรียนรู้) เป็นผลมาจากการก่อสร้างทางจิต ในคำอื่น ๆ โดยนักเรียนได้เรียนรู้ข้อมูลใหม่ที่เหมาะสมร่วมกับสิ่งที่พวกเขารู้อยู่แล้ว " เดอะมาสเตอร์ศิลปะในการออกแบบ (MAD) โปรแกรมภายใต้การสนทนาเป็นโปรแกรมสหวิทยาการที่รวมหลายสาขาวิชาสาขาการศึกษาหรือวิชาชีพ โปรแกรมที่ช่วยให้นักเรียนที่มีพื้นหลังออกแบบเพื่อไล่ตามความสนใจของแต่ละบุคคลของพวกเขาและการพัฒนาทักษะของแต่ละบุคคล ปลาแซลมอนและวิลสัน (2007) แนะนำสามระดับกับกระบวนการเรียนการสอนแบบสหวิทยาการ / การเรียนรู้: การแลกเปลี่ยนคือระดับแรกของการมีปฏิสัมพันธ์ที่วุฒิการศึกษาส่วนบุคคลของนักเรียนแต่ละคนและอาจารย์ผู้สอนจะช่วยให้การดูปัญหาที่อยู่ในมือจากเลนส์ที่แตกต่างกันและที่เกี่ยวข้องจึงแนะนำวินัยของ ความรู้และกระบวนการ คลุกเคล้าเป็นระดับที่สองที่จะแก้ปัญหาโดยการทอผ้าด้วยกันส่วนของสาขาหรือองค์ประกอบในการสร้างโซลูชั่นใหม่ในการแก้ไขปัญหา ปลาแซลมอนและวิลสัน (2007) อธิบายขั้นตอนนี้เป็น "พหุนิยมทางปัญญา ยืมเครื่องมือวิธีการแนวความคิดหรือกระบวนทัศน์จากสาขาอื่น ๆ " Innovate เป็นระดับที่สามของกระบวนการเรียนรู้ / การเรียนการสอนและร่วมสร้างความรู้ใหม่เกิดขึ้น ในขั้นตอนนี้ผู้เรียนจะตรวจสอบปัญหาขององค์กรและสังคมที่แตกต่างกันในลักษณะสหวิทยาการที่มีผลต่อกระบวนการเรียนรู้ของพวกเขา (Salmons และวิลสัน, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสอนแบบดั้งเดิม และการเรียนรู้จะขึ้นอยู่กับเนื้อหา และเห็นว่าการศึกษาก่อนก่อตั้งและไม่เปลี่ยนแปลงเทใส่ภาชนะผู้เรียน ครูผู้สอนใช้ฝ่ายเดียวมากกว่าทวิภาคี , การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม . ของผู้เรียน วัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวคือ การรับและจัดเก็บเนื้อหาที่สะท้อนความจริงมากกว่าวิกฤต ( garito 2000 มาดี้ และ เอล asmar , 2012 ) การสอนตามแนวคิดและการเรียนรู้คือการขับเคลื่อนกระบวนการและต้องละทิ้งของครูเก่า รูปที่เห็นเป็นข้อมูลที่แน่นอนและส่งความรู้และนักแสดงเหงาของกระบวนการการศึกษา บทบาทใหม่คือเป็นครูที่สถานการณ์การเรียนรู้ ออกแบบและร่วมมือกับผู้เรียนด้วยกันบรรลุกระบวนการทางการศึกษาที่เคารพของรูปแบบการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน ( garito , 2000 ; ทอง , 2001 ) มาโฮนี่ ( 2534 : 97 ) ได้กำหนดคอนสตเป็น " แนวทางการจัดการเรียนการสอนตามสถานที่ที่ความรู้ ( เรียน ) คือ ผลของการสร้างจิต ในคำอื่น ๆที่นักเรียนได้เรียนรู้ โดยข้อมูลใหม่ที่เหมาะสมร่วมกันกับสิ่งที่พวกเขารู้อยู่แล้ว " หลักศิลปะในการออกแบบ ( บ้า ) โครงการภายใต้การสนทนาเป็นสหวิทยาการโปรแกรมที่รวมศาสตร์หลายสาขาวิชาหรืออาชีพ โปรแกรมที่ช่วยให้นักเรียนที่มีพื้นหลังออกแบบไล่ตามความสนใจของแต่ละคน และพัฒนาทักษะของแต่ละบุคคล ปลาแซลมอนและวิลสัน ( 2007 ) แนะนำสามระดับเพื่อกระบวนการสอนการเรียนรู้แบบสหวิทยาการ : แลกเปลี่ยนเป็นระดับแรกของปฏิสัมพันธ์ที่พื้นหลังการศึกษาส่วนบุคคลของนักเรียนแต่ละคน และอาจารย์ช่วยดูปัญหาในมือจากเลนส์ที่แตกต่างกันและแนะนำสาขาที่เกี่ยวข้องจึงมีความรู้และกระบวนการ การเป็นระดับที่สองที่เป็นแก้ไขปัญหา โดยการทอผ้าด้วยกันส่วนของสาขาหรือองค์ประกอบที่จะสร้างโซลูชั่นใหม่เพื่อแก้ปัญหา ปลาแซลมอนและวิลสัน ( 2007 ) อธิบายกระบวนการนี้เป็น " พหุปัญญา ; เครื่องมือโดยวิธีการ แนวคิด รูปแบบ หรือกระบวนทัศน์จากสาขาอื่น” นวัตกรรมเป็นระดับที่สามของการสอน และการสร้างความรู้ใหม่ บริษัท ที่เกิดขึ้น ในขั้นตอนนี้ ผู้เรียนศึกษาปัญหาองค์กร และสังคมที่แตกต่างกันในลักษณะสหวิทยาการ ที่มีผลต่อการเรียนรู้ของตนเอง ( ปลาแซลมอนและวิลสัน , 2007 ) ที่