the alternative bulk (Mackay and Ca

the alternative bulk (Mackay and Caligari 2000).
Further saturation of cassava genome with more
markers, most especially the SNP markers being
currently developed and validated may therefore lead
to detection of QTLs linked to EB in the three
populations as well as detection of more linked QTLs
in the remaining six populations.
Collard et al. (2005) stated that QTLs accounting for
more than 10 %of phenotypic variation (R2) are major
QTLs. In this study, seven of the nine QTLs to which
the markers are linked explained for 16 % or more of
the phenotypic variation indicating that the seven
markers are linked to major QTLs associated with EB
in cassava. As noted in earlier study by Gomez et al.
(2009), BSA also allowed identification of QTLs
linked to EB in cassava by allowing analysis in absence
of a linkage map and by reducing the effort required to
identify linkage of the markers with EB in this study.
Five SSR markers identified in this study were
found on the existing cassava genomic map (a genetic
linkage map of a cassava backcross based on a B1P2
family and SSR markers) (Akinbo 2008) and are in the
same region of QTLs identified by Okogbenin (2004)
in his study. Also, two of the nine markers (SSRY 250
and ESTs[SSRY 47]) are on linkage group 7 while
SSRY 63, SSRY 106 and SSRY 239 are on linkage
groups 8, 12 and 19, respectively. The remaining four
markers are yet to be placed on any existing cassava
genomic map. The different locations of the identified
QTLs (as indicated by the linkage groups on which the
associated markers are located) on the cassava genetic
map is indicative of the polygenic nature of the trait
studied as also observed by Okogbenin (2004).
Higher correlation coefficients were observed
between the genotypic and phenotypic data at bulk
opening stage than what was observed when the
candidate markers were tested among other genotypes
in each population. This indicates that there was more
noise among the remaining genotypes which lied
between the two extremes (contrasting bulks) in the
rank based on fresh root yield and other traits
associated with EB in each population. The fact that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มอื่น (แมคเคย์และ Caligari 2000)เพิ่มเติมความเข้มของกลุ่มมันสำปะหลังมีมากขึ้นเครื่องหมาย เครื่องหมาย SNP โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปัจจุบันได้รับการพัฒนา และตรวจสอบอาจนำดังนั้นการตรวจสอบของ QTLs กับ EB ในสามประชากรรวมทั้งตรวจ QTLs ที่เชื่อมโยงมากขึ้นในประชากร 6 ที่เหลือCollard et al. (2005) ระบุที่ QTLs บัญชีสำหรับกว่า 10% ของไทป์ (R2) เป็นหลักQTLs ในการศึกษานี้ เจ็ด QTLs เก้าที่เครื่องหมายเชื่อมโยง explained 16% หรือมากกว่าไทป์ที่แสดงที่เจ็ดเครื่องหมายเชื่อมโยงกับ QTLs ที่สำคัญเกี่ยวข้องกับ EBในมันสำปะหลัง เป็นตามในก่อนหน้านี้ศึกษาโดยเมซ et al(2009), บีเอสเอยังอนุญาตให้ใช้รหัสของ QTLsเชื่อมโยงกับ EB ในมันสำปะหลัง โดยให้วิเคราะห์ในการขาดงานแผนที่เชื่อมโยง และลดความพยายามที่ต้องการระบุความเชื่อมโยงของเครื่องหมาย ด้วย EB ในการศึกษานี้เครื่องหมาย SSR 5 ที่ระบุในการศึกษานี้ได้พบแผนที่ที่มีอยู่มันสำปะหลัง genomic (แบบทางพันธุกรรมแผนที่เชื่อมโยงการไหม้มันสำปะหลังตาม B1P2ครอบครัวและเครื่องหมาย SSR) (Akinbo 2008) และในการตนของ QTLs ที่ระบุ โดย Okogbenin (2004)ในการศึกษาของเขา ยัง สองเครื่องหมาย 9 (SSRY 250และ ESTs [SSRY 47]) อยู่ในกลุ่มการเชื่อมโยง 7 ในขณะที่SSRY 63, SSRY 106 และ SSRY 239 อยู่บนความเชื่อมโยงกลุ่ม 8, 12 และ 19 ตามลำดับ สี่ที่เหลือเครื่องหมายยังสามารถวางในมันสำปะหลังที่มีอยู่ใด ๆแผนที่ genomic ตำแหน่งต่าง ๆ ของการระบุQTLs (ตามที่ระบุ โดยกลุ่มเชื่อมโยงซึ่งการเครื่องหมายที่เกี่ยวข้องอยู่) ในมันสำปะหลังพันธุกรรมแผนที่จะส่อลักษณะ polygenic ของการติดศึกษาสังเกตเป็นยัง โดย Okogbenin (2004)ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สูงสุภัคระหว่างข้อมูลไทป์ และจีโนไทป์ที่จำนวนมากเปิดเวทีกว่าสิ่งที่สังเกตเมื่อการเครื่องหมายผู้สมัครทดสอบระหว่างศึกษาจีโนไทป์อื่น ๆในแต่ละประชากร บ่งชี้ว่า มีเพิ่มเติมเสียงระหว่างการศึกษาจีโนไทป์ที่เหลือที่โกหกระหว่างสุดสอง (ห้อง bulks) ในการตำแหน่งตามผลผลิตรากสดและลักษณะอื่น ๆเกี่ยวข้องกับ EB ในประชากรแต่ละ ความจริงที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มทางเลือก (แม็คเคย์และคาลิการิ 2000).
ความอิ่มตัวของสีต่อไปของจีโนมมันสำปะหลังที่มีมากขึ้น
เครื่องหมายมากที่สุดโดยเฉพาะเครื่องหมาย SNP ถูก
พัฒนาขึ้นในปัจจุบันและการตรวจสอบดังนั้นจึงอาจนำไปสู่
​​การตรวจสอบของ QTLs ที่เชื่อมโยงกับ EB ในสาม
ของประชากรเช่นเดียวกับการตรวจสอบการเชื่อมโยงมากขึ้น QTLs
ในส่วนที่เหลืออีกหกประชากร.
กระหล่ำปลีและคณะ (2005) ระบุว่า QTLs คิดเป็น
กว่า 10% ของการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์ (R2) เป็นหลัก
QTLs ในการศึกษานี้เจ็ดเก้า QTLs ที่
เครื่องหมายถูกเชื่อมโยงอธิบาย 16% หรือมากกว่า
รูปแบบที่แสดงให้เห็นว่าฟีโนไทป์เจ็ด
เครื่องหมายที่เชื่อมโยงกับ QTLs ที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับ EB
ในมันสำปะหลัง ดังที่ระบุไว้ในการศึกษาก่อนหน้านี้โดยโกเมซ et al.
(2009) บีเอสเอยังอนุญาตให้บัตรประจำตัวของ QTLs
ที่เชื่อมโยงกับ EB ในมันสำปะหลังโดยให้การวิเคราะห์ในกรณีที่ไม่มี
การเชื่อมโยงของแผนที่และโดยการลดความจำเป็นในการ
ระบุความเชื่อมโยงของตัวบ่งชี้ที่มี EB ในครั้งนี้ การศึกษา.
ห้าเครื่องหมาย SSR ที่ระบุไว้ในการศึกษาครั้งนี้ถูก
พบในมันสำปะหลังที่มีอยู่แผนที่จีโนม (ทางพันธุกรรม
แผนที่เชื่อมโยงวิธีผสมกลับมันสำปะหลังขึ้นอยู่กับ B1P2
ครอบครัวและเครื่องหมาย SSR) (Akinbo 2008) และอยู่ใน
ภูมิภาคเดียวกันของ QTLs ระบุ Okogbenin (2004)
ในการศึกษาของเขา นอกจากนี้ทั้งสองเก้าเครื่องหมาย (SSRY 250
และโคลน [SSRY 47]) อยู่ในกลุ่มการเชื่อมโยง 7 ในขณะที่
SSRY 63, SSRY 106 และ 239 SSRY อยู่บนการเชื่อมโยง
กลุ่ม 8, 12 และ 19 ตามลำดับ ที่เหลืออีกสี่
ตัวบ่งชี้ที่ยังไม่ได้วางอยู่บนมันสำปะหลังที่มีอยู่
แผนที่จีโนม สถานที่ที่แตกต่างกันของการระบุ
QTLs (ตามที่ระบุโดยการเชื่อมโยงกลุ่มที่
เครื่องหมายที่เกี่ยวข้องจะอยู่) ในมันสำปะหลังพันธุกรรม
แผนที่บ่งบอกถึงธรรมชาติของลักษณะ polygenic
เรียนสังเกตโดย Okogbenin (2004).
ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สูงขึ้นได้ สังเกต
ระหว่างพันธุกรรมและข้อมูลทางฟีโนไทป์ที่เป็นกลุ่ม
เปิดเวทีกว่าสิ่งที่เป็นข้อสังเกตเมื่อ
เครื่องหมายของผู้สมัครได้รับการทดสอบในกลุ่มยีนอื่น ๆ
ในประชากรแต่ละ นี้แสดงให้เห็นว่ามีมากขึ้น
เสียงในหมู่สายพันธุ์ที่เหลือซึ่งโกหก
ระหว่างสองขั้ว (bulks ตัดกัน) ใน
การจัดอันดับขึ้นอยู่กับผลผลิตหัวสดและลักษณะอื่น ๆ
ที่เกี่ยวข้องกับ EB ประชากรในแต่ละ ความจริงที่ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มทางเลือก ( และไอ caligari 2000 ) .
ความอิ่มเพิ่มเติมของจีโนมมันสำปะหลังกับเครื่องหมายมากกว่า

เครื่องหมาย SNP ส่วนใหญ่โดยเฉพาะการพัฒนาในปัจจุบันและตรวจสอบ ดังนั้นจึงอาจนำไปสู่การตรวจหายีนที่เชื่อมโยงกับ
3
EB ในประชากร รวมทั้งการตรวจหายีนที่เชื่อมโยงมากขึ้นในอีกหก

ตามจำนวนประชากร ผู้สื่อข่าว et al . ( 2548 ) ระบุว่า บัญชีสำหรับ
รับผิดชอบมากกว่า 10% ของการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์ ( R2 ) เป็นยีนหลัก

ในการศึกษานี้ เจ็ดเก้า รับผิดชอบ ซึ่ง
เครื่องหมายเชื่อมโยงอธิบายสำหรับ 16 % หรือมากกว่าของฟีโนไทป์เปลี่ยนแปลงแสดงว่า
7
เครื่องหมายเชื่อมโยงกับยีนหลักที่เกี่ยวข้องกับ EB
ในมันสำปะหลัง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้การศึกษาโดย Gomez et al .
( 2009 ) , ( ไม่ได้ระบุตำแหน่ง
เชื่อมโยงไปยัง EB ในมันสำปะหลัง โดยให้วิเคราะห์ในขาด
ของการเชื่อมโยงแผนที่และโดยการลดความพยายามต้อง
ระบุการเชื่อมโยงเครื่องหมายกับ EB ในการศึกษา .
5 เครื่องหมาย SSR ระบุในการศึกษาครั้งนี้พบว่าในจีโนมมันสำปะหลัง
ที่มีอยู่แผนที่ ( แผนที่พันธุกรรม
เชื่อมโยงมันสำปะหลัง ( ขึ้นอยู่กับ ครอบครัวและ b1p2
เครื่องหมาย SSR ) ( akinbo 2008 ) และอยู่ใน
พื้นที่รับผิดชอบ โดยระบุ okogbenin เดียวกัน ( 2004 )
ในการศึกษาของเขา และอีกสองในเก้าเครื่องหมาย ( ssry 250
[ 47 ] และ ฐานข้อมูล ssry ) ในการเชื่อมโยงกลุ่ม 7 ในขณะที่
ssry 63 , ssry 106 และ ssry 239 ในการเชื่อมโยง
กลุ่ม 8 , 12 และ 19 ตามลำดับ เหลือสี่
เครื่องหมายจะยังถูกวางไว้บนจีโนมมันสำปะหลัง
ที่มีอยู่ใด ๆ แผนที่ สถานที่ที่แตกต่างกันในการระบุ
ตำแหน่ง ( แสดงโดยเชื่อมโยงกลุ่มที่
เกี่ยวข้องเครื่องหมายอยู่ในมันสำปะหลังพันธุ
แผนที่บ่งบอกถึงธรรมชาติของสันดาน
polygenic ศึกษายังพบโดย okogbenin ( 2004 ) พบว่าค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์

สูงระหว่างผู้ป่วยและข้อมูลฟีโนไทป์ที่เปิดเวทีเป็นกลุ่ม
กว่าอะไร สังเกตเมื่อ
เครื่องหมายของผู้สมัครทดสอบ
พันธุ์อื่น ๆ ในแต่ละประชากร นี้บ่งชี้ว่ามีมากกว่านี้
เสียงระหว่างที่เหลือพันธุ์ซึ่งโกหก
ระหว่างสองขั้ว ( ตัดกันใน bulks )
อันดับขึ้นอยู่กับผลผลิตหัวสดและคุณลักษณะอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับ EB
ในแต่ละประชากร ความจริงที่ว่า