do something. And this will help us

do something. And this will help us to stay together.
And Anne.
I will stay as a governess with the Robinson family, Anne said sadly. There’s not enough money for us all to go, and… the Robinson are not so very bad.
It was always like that . Anne was a gentle girl; she did not fright as hard as the others. Perhaps her life was easier because of that. I don’t know.
But I thought it was a wonderful idea. I wrote to Belgium, and found then places in a school in Brussels, which was owned by a Monsieur Heger. I agreed to take the girls there, and for a month I wrote down French words in a little pocket book, to help me on the journey. Then, one afternoon in 1842, we caught the train to London.
I had not been to London for over twenty years, and my daughters had never been there. We stayed for three days, and then we took the night boat to Belgium, and arrived at a tall, fine school building in the centre of Brussels.
Heger himself was a very polite, friendly man –very kind. He did not always understand my French, but he showed me round the school, and talked a lot, very fast. I smiled, and tried to answer.
The two girls were very excited when I left them. As I came home on the boat, I thought; This is a good thing, a fine thing, perhaps. My daughters will start a good school, and Haworth will become famous. I hope Branwell can make a success if his life, too. Then my wife Maria will be pleased with us all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำอะไร และนี่จะช่วยให้เราสามารถอยู่ร่วมกัน
แอนน์ได้
เดินเป็น governess กับครอบครัวโรบินสัน แอนน์ว่า เศร้า ไม่มีเงินเพียงพอสำหรับเราทั้งหมดไป and. ... โรบินสันไม่ดังมากร้าย
เสมอมันเป็นเช่นนั้น แอนน์ถูกผู้หญิงอ่อนโยน เธอก็ไม่ตกใจหนักที่อื่น บางทีชีวิตของเธอได้ง่ายขึ้นเนื่องจากการที่ อย่า
แต่ฉันคิดว่า มันเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม ผมเขียนไปเบลเยี่ยม และพบแล้วสถานที่ในโรงเรียนในบรัสเซลส์ ซึ่งเป็นของ Monsieur Heger ฉันตกลงที่จะใช้หญิงมี และสำหรับเดือน ที่ผมเขียนลงสมุดกระเป๋าเล็กน้อย เพื่อช่วยในการเดินทางคำฝรั่งเศส แล้ว บ่ายหนึ่งใน 1842 เราจับรถไฟไปลอนดอน
ผมไม่เคยไปลอนดอนกว่ายี่สิบปี และลูกสาวของฉันไม่เคยมี ดีสามวัน แล้วเราเอาเรือคืนสู่เบลเยียม และมาถึงที่โรงเรียนสูง ดีอาคารในบรัสเซลส์
Heger เองถูกสวยมาก เดินทางสะดวกคน – ชนิดมาก เขาไม่เสมอเข้าใจภาษาฝรั่งเศสของฉัน แต่เขาแสดงให้ฉันเห็นรอบโรงเรียน และพูดมาก อย่างรวดเร็ว ฉันยิ้ม และพยายามที่จะตอบ
สองสาวก็ตื่นเต้นมากเมื่อออกจากพวกเขา ตามฉันมาบ้านบนเรือ คิด ทีนี้เป็นสิ่งดี สิ่งดี ลูกสาวของฉันจะเริ่มต้นเรียนดี และแฮร์เวิร์ดจะมีชื่อเสียง หวังว่า Branwell สามารถทำให้ประสบความสำเร็จถ้าชีวิต เกินไป แล้วภรรยามาเรียจะยินดีกับเราทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำอะไรบางอย่าง และสิ่งนี้จะช่วยให้เราอยู่ร่วมกัน
และแอนน์
ผมก็จะอยู่ในฐานะผู้ปกครองกับครอบครัวโรบินสัน, แอนน์กล่าวว่าเศร้า มีเงินไม่พอสำหรับพวกเราทุกคนที่จะไปและ ... โรบินสันจะไม่ให้เลวร้ายมาก
มันเป็นแบบนี้เสมอ แอนน์เป็นสาวอ่อนโยน เธอไม่ได้ตกใจหนักที่สุดเท่าที่คนอื่น ๆ บางทีชีวิตของเธอได้ง่ายขึ้นเนื่องจากการที่ ผมไม่ทราบ
แต่ผมคิดว่ามันเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม ผมเขียนถึงเบลเยียมและพบแล้วสถานที่ในโรงเรียนในกรุงบรัสเซลส์ซึ่งเป็นเจ้าของโดยนาย Heger ฉันตกลงที่จะใช้สาว ๆ ที่นั่นและเป็นเวลาหนึ่งเดือนที่ผมเขียนลงคำภาษาฝรั่งเศสในหนังสือพ็อกเก็ตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะช่วยให้ฉันในการเดินทาง จากนั้นในบ่ายวันหนึ่งใน 1842 เราจับรถไฟไปลอนดอน
ผมไม่เคยไปลอนดอนมานานกว่ายี่สิบปีและลูกสาวของฉันไม่เคยมี เราอยู่เป็นเวลาสามวันแล้วเราเอาเรือคืนไปยังประเทศเบลเยี่ยมและมาถึงที่สูงอาคารเรียนที่ดีในใจกลางกรุงบรัสเซลส์
Heger เองก็สุภาพมากคนที่เป็นมิตรชนิด -very เขาไม่เคยเข้าใจภาษาฝรั่งเศสของฉัน แต่เขาแสดงให้ฉันเห็นรอบโรงเรียนและพูดคุยกันมากอย่างรวดเร็ว ฉันยิ้มและพยายามที่จะตอบ
สองสาวตื่นเต้นมากเมื่อผมออกจากพวกเขา ขณะที่ผมกลับมาถึงบ้านบนเรือที่ฉันคิดว่า; นี้เป็นสิ่งที่ดีเป็นสิ่งที่ดีอาจจะ ลูกสาวของฉันจะเริ่มต้นโรงเรียนที่ดีและเวิร์ ธ จะกลายเป็นที่มีชื่อเสียง ฉันหวังว่า Branwell สามารถทำให้ประสบความสำเร็จถ้าชีวิตของเขาด้วย จากนั้นภรรยาของฉันมาเรียจะยินดีกับเราทุกคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำอะไรบางอย่าง และนี้จะช่วยให้เราอยู่ด้วยกัน . .

และ แอนน์ ฉันจะอยู่เป็นพี่เลี้ยงเด็กให้กับครอบครัวโรบินสัน แอนพูดอย่างเศร้าๆ ไม่มีเงินพอสำหรับเราทุกคนที่จะไป และ . . . . . . โรบินสัน ไม่ได้เป็นคนเลวมาก
มันมักเป็นแบบนั้นเสมอ แอนเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เธอไม่ตกใจเท่าคนอื่น บางทีชีวิตก็ง่ายขึ้นเพราะ ไม่รู้สิ
แต่ฉันคิดว่ามันเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม ผมเขียนไปเบลเยียม และพบแล้วสถานที่ในโรงเรียนในบรัสเซลส์ซึ่งเป็นเจ้าของโดยคุณฮีเกอร์ . ตกลงรับหญิงนั้น เป็นเดือนที่ผมเขียนลงคำภาษาฝรั่งเศสในหนังสือกระเป๋าเล็ก ๆน้อย ๆที่จะช่วยฉันในการเดินทาง แล้วบ่ายวันหนึ่งใน 1842 , เราจับรถไฟไปลอนดอน .
ผมไม่ได้ไปลอนดอน มานานกว่า 20 ปีและลูกสาวของฉันไม่เคยมี เราอยู่ 3 วัน แล้วเราเอาเรือไปคืนที่เบลเยียม และมาถึงที่โรงเรียนอาคารสูง ดี ใน ศูนย์ ของ บรัสเซลส์
ฮีเกอร์เองก็เป็นคนสุภาพมาก คนที่เป็นมิตรและใจดี เขาไม่ได้ก็เข้าใจค่ะ แต่เขาให้ฉันรอบโรงเรียน และคุยกันบ่อย เร็วมากๆ ผมยิ้ม และพยายามตอบ .
เด็กหญิงสองคนตื่นเต้นกันมาก เมื่อฉันจากไป ฉันกลับมาบนเรือ ฉันคิดว่า นี่เป็นสิ่งดี สิ่งดีก็เป็นได้ ลูกสาวของฉันจะเริ่มต้นเป็นโรงเรียนที่ดี และ แฮร์เวิร์ด จะกลายเป็นที่มีชื่อเสียง ฉันหวังว่า branwell สามารถประสบความสำเร็จหากชีวิตของเขาด้วย แล้วภรรยา มาเรีย จะยินดีกับเราทุกคน .