Spinach comes from a central and so

Spinach comes from a central and southwestern Asian gene center where it may have originated from Spinacia tetranda, which is still gathered as a wild edible green in Anatolia. Spinach was unknown to the ancient Mediterranean world.

The diffusion of spinach into the Mediterranean was almost certainly the result of Arab ingenuity. Spinach, which does not grow well in hot weather, was successfully cultivated in the hot and arid Mediterranean climate by Arab agronomists through the use of sophisticated irrigation techniques probably as early as the eighth century A.D. The first references to spinach are from Sasanian Persia (about 226-640 A.D.) and we know that in 647 it was taken from Nepal to China where it was, and still is, known as the "Persian green." The first written evidence of spinach in the Mediterranean are in three tenth-century works, the medical work by al-Razi (known as Rhazes in the West) and in two agricultural treatises, one by Ibn Wahshiya and the other by Qustus al-Rumi. Spinach became a popular vegetable in the Arab Mediterranean and arrived in Spain by the latter part of the twelfth century where the great Arab agronomist Ibn al-'Awwam called it the "captain of leafy greens." Spinach was also the subject of a special treatise in the eleventh century by Ibn Hajjaj.

When spinach reached Provence it also became a popular vegetable, behind cabbage. Spinach is mentioned frequently as part of the fifteenth century Provençal ortolagia, the vegetable production of the garden. In the seventeenth century, the famous English philosopher John Locke reports having had a spinach and herb soup during his travels in southwestern France. In Anatolia, spinach was known by the thirteenth century, if not earlier, and served with meat and covered in garlic-yogurt sauce, a dish that was popular with the Seljuk Turks. The Italians were important for promoting the role this new vegetable played in the Mediterranean diet, as they favored spinach along with several other new vegetables both from the Old and New Worlds, in their gardens beginning in the thirteenth century. In Venice, cooks integrated Muslim flavoring techiques in dishes known as saur which were enriched with pine nuts and sultanas. Although fish, meatballs, and rice were so flavored, so were dishes of spinach.

The Arab influence in Spain is evident even today. Sometime ago a stylish dish in Cordoba was sajina, also called ásida, a kind of watery soup made with wheat flour cooked with spinach or other leafy vegetables. This soup seemed to be obligatory at family gatherings, holiday feasts, where you would also find stew/soups of lima beans or chickpeas. Sajina is a direct descendent of a popular stew from Islamic Spain.

Mediterranean Jews, the Sephardim, were also fond of spinach and prepare dishes such as shpongous, a savory baked dish of sheep's cheese and spinach that was customary as a dairy dish served on Shavuot, the holiday fifty days after Passover celebrating the Palestinian harvest and the anniversary of the giving of the Law.

In thirteenth century Damascus, burani was a popular dish of Persian origin, made with spinach or Swiss chard and yogurt, garlic, and spices. In 1614, Castelvetro calls for spinach to be used as the stuffing for tortelli.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Spinach comes from a central and southwestern Asian gene center where it may have originated from Spinacia tetranda, which is still gathered as a wild edible green in Anatolia. Spinach was unknown to the ancient Mediterranean world. The diffusion of spinach into the Mediterranean was almost certainly the result of Arab ingenuity. Spinach, which does not grow well in hot weather, was successfully cultivated in the hot and arid Mediterranean climate by Arab agronomists through the use of sophisticated irrigation techniques probably as early as the eighth century A.D. The first references to spinach are from Sasanian Persia (about 226-640 A.D.) and we know that in 647 it was taken from Nepal to China where it was, and still is, known as the "Persian green." The first written evidence of spinach in the Mediterranean are in three tenth-century works, the medical work by al-Razi (known as Rhazes in the West) and in two agricultural treatises, one by Ibn Wahshiya and the other by Qustus al-Rumi. Spinach became a popular vegetable in the Arab Mediterranean and arrived in Spain by the latter part of the twelfth century where the great Arab agronomist Ibn al-'Awwam called it the "captain of leafy greens." Spinach was also the subject of a special treatise in the eleventh century by Ibn Hajjaj. เมื่อผักโขมโพรวองซ์ มันเป็นผักยอดนิยม หลังกะหล่ำปลี ผักโขมมีกล่าวถึงบ่อย ๆ เป็นส่วนหนึ่งของศตวรรษที่สิบห้า Provençal ortolagia การผลิตผักของสวน ในศตวรรษที่ seventeenth นักปราชญ์อังกฤษชื่อเสียงจอห์นล็อกรายงานไม่มีซุปผักโขมและสมุนไพรระหว่างการเดินทางของเขาในตะวันตกเฉียงใต้ของฝรั่งเศส ในอานาโตเลีย ผักโขมถูกรู้จัก โดยสงคราม ถ้า ไม่ ก่อนหน้า เสิร์ฟกับเนื้อ และครอบคลุมในโยเกิร์ตกระเทียมซอส จานที่นิยมของหมู่เกาะเติกส์ Seljuk ชาวอิตาเลียนที่มีความสำคัญในการส่งเสริมบทบาทการผักนี้ใหม่ในอาหารเมดิเตอร์เรเนียน ตามที่พวกเขาชื่นชอบผักโขมกับหลายใหม่ผักอื่น ๆ ทั้งเก่าและโลกใหม่ ในสวนของพวกเขาเริ่มต้นในศตวรรษสิบสาม ในเวนิส พ่อครัวรวม techiques flavoring มุสลิมในอาหารที่เรียกว่า saur ซึ่งมีอุดมไปด้วยถั่วไพน์ sultanas แม้ว่าปลา ลูกชิ้น และข้าวมีรสดังนั้น ดังนั้นมีจานผักโขม อิทธิพลอาหรับในสเปนจะปรากฏชัดแม้วันนี้ บางครั้งผ่านมาจานที่ทันสมัยในคอร์โดบาได้ sajina, ásida ชนิดของน้ำซุปที่ทำ ด้วยแป้งข้าวสาลีต้มกับผักโขมหรือผักอื่น ๆ ใบเรียกว่า ซุปนี้ดูเหมือนจะบังคับที่เลี้ยง feasts ฮอลิเดย์ ซึ่งคุณจะพบว่าแกง/ซุปถั่วลิมาหรือ chickpeas Sajina จะนั่งโหนดสืบทอดของแกงยอดนิยมจากประเทศสเปนที่อิสลาม Mediterranean Jews, the Sephardim, were also fond of spinach and prepare dishes such as shpongous, a savory baked dish of sheep's cheese and spinach that was customary as a dairy dish served on Shavuot, the holiday fifty days after Passover celebrating the Palestinian harvest and the anniversary of the giving of the Law. In thirteenth century Damascus, burani was a popular dish of Persian origin, made with spinach or Swiss chard and yogurt, garlic, and spices. In 1614, Castelvetro calls for spinach to be used as the stuffing for tortelli.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผักโขมมาจากศูนย์ยีนเอเชียกลางและตะวันตกเฉียงใต้ที่อาจมีต้นตอมาจาก Spinacia tetranda ซึ่งเป็นที่รวมตัวกันยังคงเป็นสีเขียวกินป่าในอนาโตเลีย ผักโขมเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกเมดิเตอร์เรเนียนโบราณ. แพร่ผักโขมลงไปในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเป็นเกือบแน่นอนผลของความฉลาดอาหรับ ผักโขมซึ่งไม่เจริญเติบโตได้ดีในสภาพอากาศร้อนได้รับการปลูกฝังที่ประสบความสำเร็จในสภาพภูมิอากาศเมดิเตอร์เรเนียนร้อนและแห้งแล้งโดย agronomists อาหรับผ่านการใช้เทคนิคการชลประทานที่มีความซับซ้อนอาจจะเป็นช่วงต้นของศตวรรษที่แปดอ้างอิงแรกที่ผักโขมจาก Sasanian เปอร์เซีย (ประมาณ 226-640 AD) และเรารู้ว่าใน 647 มันถูกนำมาจากประเทศเนปาลไปยังประเทศจีนที่มันเป็นและยังคงเป็นที่รู้จักกันในชื่อ "สีเขียวเปอร์เซีย." หลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรแรกของผักขมในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอยู่ในสามงานที่สิบศตวรรษที่ทำงานทางการแพทย์โดย al-Razi (ที่รู้จักกัน Rhazes ในเวสต์) และในสองบทความทางการเกษตรหนึ่งโดยอิบัน Wahshiya และอื่น ๆ โดย Qustus อัลรุมิ . ผักโขมผักกลายเป็นที่นิยมในอาหรับเมดิเตอร์เรเนียนและมาถึงในสเปนโดยส่วนหลังของศตวรรษที่สิบสองที่ดีปฐพีวิทยาอาหรับอิบันอัล'Awwam เรียกมันว่า "กัปตันของผักใบเขียว." ผักโขมก็เป็นเรื่องของตำราพิเศษในศตวรรษที่สิบเอ็ดอิบัน Hajjaj. the เมื่อผักขมถึงโปรวองซ์ก็ยังกลายเป็นผักที่นิยมหลังกะหล่ำปลี ผักโขมเป็นที่กล่าวถึงบ่อยครั้งเป็นส่วนหนึ่งของศตวรรษที่สิบห้าProvençal ortolagia การผลิตพืชสวน ในศตวรรษที่สิบเจ็ดที่มีชื่อเสียงจอห์นล็อคนักปรัชญาอังกฤษรายงานต้องมีซุปผักโขมและสมุนไพรในระหว่างการเดินทางในทิศตะวันตกฝรั่งเศสของเขา ในอนาโตเลีย, ผักขมเป็นที่รู้จักกันโดยศตวรรษที่สิบสามหากไม่ได้ก่อนหน้านี้และเสิร์ฟพร้อมกับเนื้อสัตว์และครอบคลุมในซอสกระเทียมโยเกิร์ตอาหารที่เป็นที่นิยมกับจุคเติร์ก ชาวอิตาเลียนมีความสำคัญในการส่งเสริมบทบาทผักใหม่นี้เล่นในอาหารเมดิเตอร์เรเนียนที่พวกเขาชื่นชอบผักโขมพร้อมกับผักอื่น ๆ อีกหลายใหม่ทั้งเก่าและภพใหม่ในสวนของพวกเขาเริ่มต้นในศตวรรษที่สิบสาม ในเวนิส, พ่อครัว techiques เครื่องปรุงมุสลิมแบบบูรณาการในการปรุงอาหารที่รู้จักกันเป็น Saur ซึ่งถูกอุดมไปด้วยถั่วสนและ sultanas แม้ว่าปลาลูกชิ้นและข้าวมีรสดังนั้นเป็นอาหารของผักขม. อิทธิพลอาหรับในสเปนเป็นที่เห็นได้ชัดแม้วันนี้ บางครั้งที่ผ่านมาจานสไตล์ในคอร์โดบาเป็น sajina เรียกว่าásidaชนิดของน้ำซุปที่ทำด้วยแป้งสาลีปรุงด้วยผักขมหรือผักใบ ซุปนี้ดูเหมือนจะเป็นหน้าที่ที่พบปะครอบครัว, งานเลี้ยงวันหยุดที่คุณยังจะได้พบกับสตูว์ / ซุปถั่วลิมาหรือถั่วชิกพี Sajina เป็นผู้สืบเชื้อสายโดยตรงจากสตูว์ยอดนิยมจากอิสลามสเปน. เมดิเตอร์เรเนียนชาวยิวที่ Sephardim เป็นยังรักผักโขมและเตรียมอาหารเช่น shpongous จานเผ็ดอบชีสแกะและผักขมที่เป็นธรรมเนียมที่เป็นอาหารจานนมเสิร์ฟบน Shavuot , วันหยุดห้าสิบวันนับ แต่วันปัสกาฉลองการเก็บเกี่ยวของชาวปาเลสไตน์และครบรอบปีของการให้ของกฎหมาย. ในศตวรรษที่สิบสามดามัสกัส BURANI เป็นจานที่นิยมของการกำเนิดเปอร์เซียทำด้วยผักโขมหรือชาร์ทสวิสและโยเกิร์ต, กระเทียมและเครื่องเทศ ใน 1614, Castelvetro เรียกร้องให้ผักโขมที่จะใช้เป็นบรรจุสำหรับ tortelli