The unconscious Xiao Lingxi’s expre

The unconscious Xiao Lingxi’s expression was peaceful, like a baby in deep sleep. When Yun Che gently put her down, she seemed to have noticed herself leaving Yun Che’s embrace; her charming eyebrows knitted slightly, her eyelashes anxiously trembled faintly, and fear emerged from her expression… Yun Che hastily held her up once again, and tightly squeezed her hand… All of her unease calmed again, and the corner of her lips had even faintly formed into a light smile of happiness.

Seeing Xiao Lingxi right under his nose and within his arms, Yun Che felt deep gratification, but also deep heartache. He had wanted to take them away after he returned home, to a place that no one would ever oppress them. He didn’t expect that before he was even able to see them, he had allowed them to encounter such an adversity, because of him.

He didn’t let go of Xiao Lingxi anymore, and just silently sat there holding her in his arms. On one side, he used his own profound energy and slowly repaired her injuries; on the other, he conjured the Great Way of the Buddha, recovering his own internal and external injuries with an extremely fast speed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงียบสงบ เช่นเด็กนอนหลับลึกในนิพจน์ Lingxi เสี่ยวหมดสติได้ เมื่อ Yun Che ค่อย ๆ วางเธอลง เธอดูเหมือนจะได้สังเกตเห็นตัวเองออกจากอ้อมกอดยุนเชอ คิ้วของเธอมีเสน่ห์ถักเล็กน้อย ขนตาเธอเฝ้า trembled รวย ๆ และความกลัวที่เกิดจากการแสดง... Yun Che รีบจัดเธอขึ้นอีกครั้ง และบีบมือเธอแน่น... ทั้งหมดของ unease ของเธอสงบอีกครั้ง และมุมของริมฝีปากของเธอแม้แต่รวย ๆ มีเกิดขึ้นเป็นรอยยิ้มเบาความสุขเห็นเซียว Lingxi ขวาภาย ใต้จมูกของเขา และภาย ในแขนของเขา Yun Che รู้สึกบางลึก แต่ลึกสู่ความโศกเศร้า เขาอยากจะออกไปหลังจากที่เขากลับบ้าน ไปยังที่ไม่มีใครจะเคยกดขี่พวกเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่า ก่อนเขาก็ยังสามารถที่จะเห็นพวกเขา เขาได้รับอนุญาตให้เข้าพบดังกล่าวเป็นความทุกข์ยาก เพราะเขาเขาไม่ได้ให้ไปของเซียว Lingxi อีกต่อไป และนั่งเพียงเงียบมีถือเธอในอ้อมแขนของเขา ด้านหนึ่ง เขาใช้พลังงานของตัวเองอย่างลึกซึ้ง และค่อย ๆ ซ่อมแซมอาการบาดเจ็บของเธอ ในอื่น ๆ เขาวิงวอนดีวิถีพุทธ ฟื้นตัวเขาเองบาดเจ็บภายใน และภายนอก ด้วยความเร็วเร็วมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแสดงออกสติเสี่ยว Lingxi เป็นความสงบสุขเหมือนเด็กในการนอนหลับลึก เมื่อยุนเจ๊เบา ๆ ใส่เธอลงเธอดูเหมือนจะได้สังเกตเห็นตัวเองออกจากอ้อมกอดยุนเจ๊; คิ้วที่มีเสน่ห์ของเธอถักเล็กน้อยขนตาของเธออย่างใจจดใจจ่อสั่นสะท้านอย่างแผ่วเบาและความกลัวโผล่ออกมาจากการแสดงออกของเธอ ... ยุนเจ๊รีบจัดของเธอขึ้นอีกครั้งและบีบแน่นมือของเธอ ... ทั้งหมดของความไม่พอใจของเธอสงบอีกครั้งและมุมของริมฝีปากของเธอมีแม้แผ่วเบา เกิดขึ้นเป็นรอยยิ้มแห่งความสุขแสง. เห็นเสี่ยว Lingxi ขวาภายใต้จมูกของเขาและอยู่ในอ้อมแขนของเขา Yun เจ๊รู้สึกพึงพอใจลึก แต่ยังความโศกเศร้าลึก เขาอยากจะพาพวกเขาออกไปหลังจากที่เขากลับบ้านไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครเคยจะกดขี่ข่มเหงพวกเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่าก่อนที่เขายังสามารถที่จะเห็นพวกเขาเขาได้รับอนุญาตให้พบเช่นความทุกข์ยากเพราะของเขา. เขาไม่ได้ปล่อยให้ไปของเสี่ยว Lingxi อีกต่อไปและเพียงแค่เงียบ ๆ นั่งอยู่ที่นั่นถือของเธอในอ้อมแขนของเขา . ในอีกด้านหนึ่งเขาใช้พลังงานอย่างลึกซึ้งของเขาเองและค่อยๆซ่อมแซมอาการบาดเจ็บของเธอ; ในที่อื่น ๆ เขาเสกวิธีที่ดีของพระพุทธเจ้าฟื้นตัวบาดเจ็บภายในและภายนอกของตัวเองที่มีความเร็วที่รวดเร็วมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสดงออกของจิตใต้สำนึก เสี่ยว lingxi สงบ เหมือนทารกหลับลึก . เมื่อยุนเช ค่อยๆวางเธอลง เธอดูเหมือนจะสังเกตเห็นตัวเองออกจากอ้อมกอดของยุนเช ; คิ้วเสน่ห์ของเธอถักเล็กน้อย ขนตาของเธออย่างใจจดใจจ่อ และกลัวตัวสั่นๆ โผล่ออกมาจากสีหน้าของเธอ . . . . ยุนเช รีบอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง และแน่น บีบมือของเธอ . . . . . . . ทั้งหมดของความไม่สบายใจของเธอสงบลงอีกครั้ง และมุม ริมฝีปากที่เคยยิ้มบางๆ ขึ้นเป็นแสงแห่งความสุขเห็นเสี่ยว lingxi ขวาภายใต้จมูกของเขาและภายในอ้อมแขนของเขา ยุนเชรู้สึกความพึงพอใจลึก แต่ยังเสียใจอยู่ลึกๆ เขาต้องการที่จะพาพวกเขาไปหลังจากที่เขากลับมาบ้าน เป็นสถานที่ที่ไม่มีใครบีบบังคับเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่า ก่อนที่เขาจะสามารถเห็นพวกเขา เขาได้รับอนุญาตให้พบ เช่น ทุกข์เพราะเขาเขาไม่ได้ปล่อยเสี่ยว lingxi อีกต่อไป และก็เงียบ นั่งกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา ในด้านหนึ่ง เขาใช้พลังงานที่ลึกซึ้งของเขาเองและค่อยๆซ่อมแซมการบาดเจ็บ ; ในอื่น ๆ เขาเสกวิธีที่ดีของพระพุทธเจ้า ฟื้นอาการบาดเจ็บของเขาเองภายในและภายนอกที่มีความเร็วอย่างรวดเร็วมาก