Cutting the edge of the boulder, he

Cutting the edge of the boulder, he slowly gave it shape.
Accenting the feeling of the couple who worry about and care for each another, he sculpted.
Of course, the story had different facts from the real situation.

It’s true that Weed and Seoyoon came to the North. But they were never separated and alone by themselves. Alveron was there, as well as the Wyverns and Bingryong.

“Can’t you fight well! You powerless, useless things!”

Weed harassed Bingryong and the Wyverns, and even forced the holy priest Alveron to work. But he hid all those truths.

And, the truth didn’t end with just that. The powerless woman who stirs up the instinct to protect and the woman Seoyoon were far different from each other!

The strong female warrior who can slay just about any monster, Seoyoon.

The appearance of hungry wolves was true at least, but the reason why they cried was different.

They were crying, pleading for mercy, merely tasty food that got slaughtered for food as soon as they were seen.

Even when they came to such place, Weed adapted instead of starving to death.

“Well, art needs some ignorance of reality from time to time.”

Even if it’s a hero who saved a country from danger, he will have to go to the restroom too.

One can sculpt about how he led a war to victory, but one can’t really draw or sculpt such a scene.

Whenever Weed moved the sculpting knife, rock slithers were sliced away.

The basic form took place.
Then, Seoyoon logged in and it became morning.

Depending whether it was night or day, battles happened periodically, so Seoyoon logged in when there would be hunting.

As the sun rose and bright light filtered in from the outside of the cave, the temperature rose a bit over night.

“Then, let’s go hunting.”

With the Wyverns, Weed headed to the Valley of Death.
Hunting when the sun’s up, sculpting when the sun’s down.
Like that, the sculpture started to take form after several days.

A man and a woman were hugging each other with the expression that they were about to cry out in inexplicable sorrow.

But Weed felt it was incomplete.
“It’s not enough with only hugging each other.”

Although the couple was so close to each other, there wasn’t much feeling coming from the scene.

They were just a couple that had great sadness and pain.
Weed carefully thought what was missing.

“What would I feel if I was the man?” he asked himself.
He would be desperate and feel powerless.

Looking at the lover who was slowly dying, trying to warm her up, the man would feel very sad.

The fact that he himself could not endure any more, and that he would have to say farewell to his lover, his heart would be heavy with sadness.

Farewell and death.
He lost family members before, so he knew how much sadness it brought.
Weed decided.

“This is failed product.”

Although he worked very hard for several days, he decisively abandoned it.
When knowing that it would be a failure, he couldn’t continue to make it.

Weed started sculpting a different boulder.
This time, the couple was hugging each other again.

As if he was trying to waste his time, there was not much difference from the other one.

Even if he makes a similar sculpture, Weed’s sculpting skill wasn’t as pathetic as before, so it would raise the mastery of it a bit.

If there were any difference, the man and the woman were smiling now.
The most loving smiles they could show to one another.

“If you’re about to leave this world, you should smile. That’s the last thing you can show to the person you love.”
Weed’s parents passed away when he was small.

He saw his parents for the last time when they were going into the surgery room in the hospital.

At that time, Weed cried and cried.
He cried because it was heartbreaking.
But, no one would know how much he regretted it afterwards.

“I should’ve smiled. I should’ve shown them the best smile.”

He should’ve smiled. Shown that it’s alright, and that he would live happily with his sister and grandmother.
Not being able to do it always remained as one of his regrets.

“Yes, a smile is the best.”

Weed made the sculptures have the happiest smile toward each other.
A smile with abundant love and trust.
Still, it had a somewhat sad and ominous mood.

With their two arms, they embraced each other as much as possible, to share a little of their warm between each other, and to never separate from each other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัดขอบโบลเดอร์ เขาช้าให้รูปร่างAccenting ความรู้สึกของทั้งคู่ที่กังวล และดูแลแต่ละอื่น เขาแกะสลักแน่นอน เรื่องราวมีข้อเท็จจริงแตกต่างจากสถานการณ์จริงมันเป็นความจริงว่า วัชพืชและ Seoyoon มาทางทิศเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกออกจากกัน และอยู่คนเดียวเอง Alveron ถูก Wyverns และ Bingryong"คุณสู้ด้วย คุณอำนาจ ประโยชน์สิ่ง"วัชพืชข่ม Bingryong และ Wyverns และแม้กระทั่งบังคับพิธีศักดิ์สิทธิ์ Alveron การทำงาน แต่เขาซ่อนเว็บเหล่านั้นก ความจริงไม่สิ้นสุดเพียงที่ ผู้หญิงใช้ที่ stirs ขึ้นสัญชาตญาณการปกป้องและหญิง Seoyoon ได้ไกลแตกต่างกันแข็งแกร่งนักรบหญิงที่สามารถฆ่ามอนสเตอร์ใด ๆ เพียงเกี่ยวกับ Seoyoonลักษณะที่ปรากฏของหมาป่าหิวจริงน้อย แต่เหตุผลที่ว่าทำไมพวกเขาร้องแตกต่างกันพวกเขาได้ร้องไห้ ขอความเมตตา เพียงแค่รสชาติอาหารที่ได้ฆ่าสำหรับอาหารทันทีที่พวกเขาได้เห็นแม้ว่าพวกเขามาถึงสถานที่ดังกล่าว วัชพืชปรับแทนอดอยากตาย"ดี ศิลปะต้องบางไม่รู้ของจริงเวลา"แม้ว่าจะเป็นฮีโร่ผู้บันทึกประเทศจากอันตราย เขาจะต้องไปหน่อยเกินไปหนึ่งสามารถปั้นเกี่ยวกับว่าเขานำสงครามเพื่อชัยชนะ แต่จริง ๆ ไม่สามารถวาด หรือปั้นรูปฉากดังกล่าวเมื่อวัชพืชย้ายมีด sculpting, slithers หินถูกหั่นออกไปแบบฟอร์มพื้นฐานเอาสถานแล้ว Seoyoon เข้าสู่ระบบ และจะกลายเป็นเช้าขึ้นอยู่กับว่า มันเป็นกลางคืนหรือวัน การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อ Seoyoon เข้าสู่ระบบเมื่อมีจะสามารถล่าสัตว์ขณะที่แสงแดดสดใส และกุหลาบแสงถูกกรองในจากนอกถ้ำ อุณหภูมิกุหลาบเล็กข้ามคืน"แล้ว ลองไปล่าสัตว์"กับ Wyverns วัชพืชหัวหุบเขาตายล่าสัตว์เมื่อดวงอาทิตย์ของ แกะสลักเมื่อดวงอาทิตย์ของลงเช่นนั้น ประติมากรรมที่เริ่มใช้แบบฟอร์มหลังจากที่หลายวันหญิงและชายได้กอดกันกับนิพจน์ที่พวกเขาจะตะโกนในความเสียใจ inexplicableแต่วัชพืชรู้สึกไม่สมบูรณ์"มันไม่เพียงพอ มีเพียง กอดกัน"แม้ว่าคู่อยู่นั้นใกล้กัน ไม่มีความรู้สึกมากมาจากฉากพวกเพียงคู่ที่มีความเจ็บปวดและความโศกเศร้ามากวัชพืชอย่างระมัดระวังคิดว่า สิ่งขาดหายไป"อะไรจะรู้สึกถ้าผมผู้ชาย" เขาถามตัวเองเขาจะหมดหวัง และรู้สึกใช้มองคนรักที่ถูกช้าตาย พยายามอุ่นของเธอ คนจะรู้สึกเศร้ามากความจริง ที่เขาเองอาจไม่ทนอีก และ ที่จะต้องพูดอำลาคนรักของเขา หัวใจจะหนัก ด้วยความโศกเศร้าอำลาและตายเขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวก่อน เพื่อให้เขารู้ความโศกเศร้ามาก มาวัชพืชตัดสินใจ"นี่คือผลิตภัณฑ์ที่ล้มเหลว"ถึงแม้ว่าเขาทำงานหนักมากในหลายวัน เขารากฐานละทิ้งมันเมื่อรู้ว่า มันจะเป็นความล้มเหลว เขาไม่สามารถทำต่อไปเพื่อให้วัชพืชเริ่มแกะสลักหินต่าง ๆเวลานี้ คู่กอดกันอีกด้วยเหมือนกับว่าเขาพยายามที่จะเสียเวลาของเขา มีไม่มากแตกต่างจากอื่นถ้าเขาทำให้ประติมากรรมที่คล้ายกัน ทักษะการแกะสลักของวัชพืชไม่เป็นละเมิดเป็นก่อน ดังนั้นมันจะเพิ่มเป็นครูของบิตถ้ามีความแตกต่าง ผู้ชายและผู้หญิงได้ยิ้มตอนนี้มากที่สุดรักพวกเขาสามารถแสดงอื่น"ถ้าคุณจะออกจากโลกนี้ คุณควรยิ้ม ที่สุดได้สิ่งที่คุณสามารถแสดงให้คนที่คุณรัก "ผู้ปกครองของวัชพืชสวรรคตเมื่อเขาเล็กเขาเห็นพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อพวกเขาจะเข้าห้องผ่าตัดในโรงพยาบาลในขณะนั้น วัชพืชร้อง และร้องเขาก็ร้อง เพราะไม่มี heartbreakingแต่ ไม่มีใครจะรู้ว่าเขา regretted นั้นภายหลัง"ฉันควรได้ยิ้ม ฉันจะได้แสดงพวกเขายิ้มสุด"เขาควรได้ยิ้ม แสดงว่า มันแจ่ม และว่า เขาจะอยู่อย่างมีความสุขกับยายและน้องสาวของเขาไม่สามารถที่จะทำเสมอยังคงเป็นหนึ่งของ regrets ของเขา"ใช่ ยิ้มได้ดีสุด"วัชพืชทำรูปปั้นที่มีรอยยิ้มสุขต่อกันยิ้มกับความรักที่อุดมสมบูรณ์และความน่าเชื่อถือยังคง มันมีอารมณ์ที่ค่อนข้างเศร้า และดคิลมีแขนทั้งสองของพวกเขา พวกเขากอดกันมากที่สุด การใช้ร่วมกันเพียงเล็กน้อยของความอบอุ่น ระหว่างกัน และไม่เคยแยกจากกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัดขอบของก้อนหินที่เขาค่อย ๆ ให้มันรูปร่าง.
เน้นความรู้สึกของทั้งคู่ที่กังวลเกี่ยวกับและดูแลกันอีกที่เขาปั้น.
แน่นอนเรื่องมีข้อเท็จจริงที่แตกต่างกันจากสถานการณ์จริง. มันเป็นความจริงที่วัชพืชและ Seoyoon มาถึงภาคเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกจากกันและอยู่คนเดียวด้วยตัวเอง Alveron อยู่ที่นั่นเช่นเดียวกับ Wyverns และ Bingryong. "คุณไม่สามารถต่อสู้กัน! คุณไม่มีอำนาจสิ่งที่ไร้ประโยชน์! " วัชพืชคุกคาม Bingryong และ Wyverns และแม้กระทั่งบังคับให้พระสงฆ์ที่ศักดิ์สิทธิ์ Alveron ในการทำงาน แต่เขาซ่อนความจริงที่ทุกคน. และความจริงก็ไม่ได้จบลงด้วยการเพียงว่า ผู้หญิงที่ไม่มีอำนาจที่ขยับขึ้นมาสัญชาตญาณในการปกป้องและหญิง Seoyoon อยู่ไกลแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ ! นักรบหญิงที่แข็งแกร่งที่สามารถฆ่าเพียงเกี่ยวกับมอนสเตอร์ใด ๆ Seoyoon. ลักษณะของหมาป่าหิวเป็นความจริงอย่างน้อย แต่เหตุผลที่พวกเขา ร้องไห้คือที่แตกต่างกัน. พวกเขากำลังร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาอาหารอร่อยเพียงว่าได้ฆ่าเพื่อเป็นอาหารให้เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาได้เห็น. แม้เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่ดังกล่าววัชพืชดัดแปลงแทนของการอดอาหารไปสู่ความตาย. "ดีศิลปะไม่รู้ความต้องการบางอย่าง ของความเป็นจริงได้ตลอดเวลา. " แม้ว่าจะเป็นฮีโร่ที่ช่วยประเทศจากอันตรายเขาจะต้องไปที่ห้องน้ำเกินไป. หนึ่งสามารถปั้นเกี่ยวกับวิธีการที่เขานำไปสู่ชัยชนะสงคราม แต่อย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถจริงๆวาดรูปหรือ ปั้นฉากดังกล่าว. เมื่อใดก็ตามที่วัชพืชย้ายมีดแกะสลัก, slithers หินถูกหั่นออกไป. รูปแบบพื้นฐานที่เกิดขึ้น. จากนั้น Seoyoon เข้าสู่ระบบและมันก็กลายเป็นตอนเช้า. ขึ้นอยู่กับว่ามันเป็นกลางคืนหรือวันสงครามที่เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อให้ Seoyoon เข้าสู่ระบบ เมื่อจะมีการล่าสัตว์. พระอาทิตย์ขึ้นและแสงสดใสกรองจากด้านนอกของถ้ำอุณหภูมิเพิ่มขึ้นเล็กน้อยข้ามคืน. "จากนั้นให้ไปล่าสัตว์." ด้วย Wyverns วัชพืชมุ่งหน้าไปยังหุบเขาแห่งความตายล่าสัตว์เมื่อขึ้นของดวงอาทิตย์แกะสลักเมื่อลงของดวงอาทิตย์. เช่นเดียวกับที่ประติมากรรมเริ่มที่จะใช้รูปแบบหลังจากที่หลายวัน. ชายและหญิงได้รับการกอดกันด้วยการแสดงออกว่าพวกเขากำลังจะร้องไห้ออกมาในความเศร้าโศกอธิบายไม่ได้. แต่วัชพืช รู้สึกว่ามันเป็นที่ไม่สมบูรณ์. "มันไม่เพียงพอมีเพียงกอดกันและกัน." แม้ว่าทั้งคู่ก็ให้ใกล้เคียงกับแต่ละอื่น ๆ ที่มีไม่ได้ความรู้สึกมากที่มาจากที่เกิดเหตุ. พวกเขาเพียงไม่กี่ที่มีความโศกเศร้าและความเจ็บปวด. วัชพืช อย่างรอบคอบคิดว่าสิ่งที่ขาดหายไป. "สิ่งที่ผมจะรู้สึกว่าถ้าผมเป็นคน?" เขาถามตัวเอง. เขาจะหมดหวังและความรู้สึกหมดหนทาง. มองไปที่คนรักที่กำลังค่อย ๆ ตายพยายามที่จะให้ความอบอุ่นของเธอขึ้นคนจะรู้สึกมาก เศร้า. ความจริงที่ว่าตัวเขาเองไม่สามารถทนได้อีกและบอกว่าเขาจะต้องบอกลาคนรักของเขาหัวใจของเขาจะหนักด้วยความโศกเศร้า. อำลาและความตาย. เขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวมาก่อนดังนั้นเขารู้วิธีการมากความเศร้ามัน นำ. วัชพืชตัดสินใจ. "นี่คือความล้มเหลวของผลิตภัณฑ์." แม้ว่าเขาจะทำงานอย่างหนักเป็นเวลาหลายวันที่เขาทิ้งไว้เด็ดขาด. เมื่อรู้ว่ามันจะเป็นความล้มเหลวของเขาไม่สามารถดำเนินการต่อไปให้มัน. วัชพืชเริ่มแกะสลักหินที่แตกต่างกัน . เวลานี้ทั้งคู่กอดกันอีกครั้ง. ราวกับว่าเขากำลังพยายามที่จะเสียเวลาของเขามีไม่แตกต่างกันมากจากคนอื่น ๆ . แม้ว่าเขาจะทำให้รูปปั้นคล้ายทักษะการแกะสลักของวัชพืชไม่ได้เป็นที่น่าสงสารเหมือนก่อน ดังนั้นมันจะยกระดับการเรียนรู้ของมันบิต. ถ้ามีความแตกต่างใด ๆ ที่ชายและหญิงได้รับรอยยิ้มในขณะนี้. รอยยิ้มความรักมากที่สุดที่พวกเขาสามารถแสดงให้คนอื่น. "ถ้าคุณกำลังจะจากโลกนี้ไปคุณ ควรจะยิ้ม นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณสามารถแสดงให้คนที่คุณรัก. " พ่อแม่ของวัชพืชล่วงลับไปแล้วเมื่อเขามีขนาดเล็ก. เขาเห็นพ่อแม่ของเขาเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อพวกเขากำลังจะเข้ามาในห้องผ่าตัดในโรงพยาบาล. ในเวลานั้นวัชพืชร้องไห้และ ร้องไห้. เขาร้องไห้เพราะมันเป็นอกหัก. แต่ไม่มีใครจะรู้ว่าเขาเสียใจมันหลังจากนั้น. "ฉันควรจะได้ยิ้ม ฉันควรจะได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีรอยยิ้มที่ดีที่สุด. " เขาควรจะได้ยิ้ม แสดงให้เห็นว่ามันไม่เป็นไรและบอกว่าเขาจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขกับน้องสาวและยายของเขา. ไม่สามารถที่จะทำมันก็ยังคงเป็นหนึ่งในความเสียใจของเขา. "ใช่รอยยิ้มที่ดีที่สุด." วัชพืชทำประติมากรรมมีรอยยิ้มที่มีความสุขที่สุดที่มีต่อ แต่ละอื่น ๆ . รอยยิ้มด้วยความรักความอุดมสมบูรณ์และความไว้วางใจ. ยังจะมีอารมณ์ที่ค่อนข้างเศร้าและเป็นลางไม่ดี. ด้วยสองแขนของพวกเขาพวกเขากอดกันมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะร่วมกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาอบอุ่นระหว่างแต่ละอื่น ๆ และจะไม่ แยกต่างหากจากกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัดขอบของหิน เขาค่อยๆ ให้มันมีรูปร่าง .
accenting ความรู้สึกของคนที่เป็นห่วงและดูแลกัน เขาแกะสลัก .
แน่นอน เรื่องนี้มีข้อเท็จจริงที่แตกต่างจากสถานการณ์จริง

มันก็จริงที่วัชพืชและ seoyoon มาทางเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกจากกัน และ คนเดียวเอง alveron อยู่ที่นั่น เป็นสัตว์ร้าย และ bingryong .

" คุณไม่สามารถต่อสู้กัน ! นายอำนาจ ไร้สาระ "

วัชพืชรบกวน bingryong และสัตว์ร้าย และบังคับให้ alveron นักบวชศักดิ์สิทธิ์เพื่อทำงาน แต่เขาไม่บอกความจริงพวกนั้น

และ ความจริงไม่ได้จบเพียงแค่นั้น ที่ผู้หญิงที่กระตุ้นสัญชาตญาณการปกป้อง และผู้หญิง seoyoon อยู่ไกลที่แตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ !

ที่แข็งแกร่งที่สามารถสังหารนักรบหญิงเพียงเกี่ยวกับสัตว์ประหลาด seoyoon

ลักษณะของหมาป่าหิวจริง อย่างน้อย แต่เหตุผลที่เขาร้องมันต่างกัน

พวกเขาร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตา แต่อาหารที่อร่อย ที่ถูกฆ่าเป็นอาหาร ทันทีที่พวกเขาเห็น

แม้เมื่อ พวกเขามาถึงสถานที่ วัชพืชดัดแปลงแทนที่จะอดตาย

" เอ่อศิลปะต้องการความไม่รู้ความเป็นจริงเวลา "

ถ้ามันเป็นฮีโร่ที่ปกป้องประเทศให้พ้นจากอันตราย เขาจะต้องไปเข้าห้องน้ำด้วย

สามารถสลักเกี่ยวกับวิธีการที่เขานำสงครามเพื่อชัยชนะ แต่หนึ่งไม่สามารถวาดหรือปั้นฉากแบบนี้ .

เมื่อวัชพืชย้ายสลักมีดหินเลื้อยถูกทิ้ง

แบบฟอร์มพื้นฐานเกิดขึ้น .
แล้วseoyoon เข้าสู่ระบบในและมันกลายเป็นเช้า

ทั้งนี้ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ ดังนั้น seoyoon เข้าสู่ระบบเมื่อไรจะมีล่า . . .

เป็นดวงอาทิตย์ขึ้นและสว่างกรองจากภายนอกถ้ำ อุณหภูมิเพิ่มขึ้นเล็กน้อยทั้งคืน

" งั้น ไปล่าสัตว์ "

กับสัตว์ร้าย วัชพืช มุ่งหน้าไปยังหุบเขาแห่งความตาย .
ล่าสัตว์เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแกะสลักเมื่อดวงอาทิตย์ลงไป .
แบบนั้น รูปปั้นเริ่มใช้แบบฟอร์มหลังจากที่หลายวัน

ผู้ชายกับผู้หญิงกอดกันด้วยสีหน้าที่กำลังจะร้องไห้ออกมาในที่ลึกลับ เศร้า

แต่วัชพืช รู้สึกว่ามันไม่สมบูรณ์ .
" มันไม่เพียงพอ มีเพียงกอด แต่ละอื่น ๆ "

แม้ว่าคู่นั้นใกล้กันไม่มีความรู้สึกที่ออกมาจากฉาก

พวกเขาเป็นคู่ที่มีความเศร้าและความเจ็บปวด
วัชพืชคิดสิ่งที่มันขาดหายไป

" ผมจะรู้สึกยังไง ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ? " เขาถามตัวเอง
เขาจะหมดหวังและรู้สึกหมดแรง

มองคนรักที่กำลังค่อยๆตาย พยายามจะทำให้เธออบอุ่น ผู้ชายจะรู้สึกเศร้ามาก

ความจริงที่เขาไม่อาจทนได้อีกต่อไปและเขาจะต้องบอกลากับคนรักของเขา หัวใจของเขาจะหนักกับความเศร้า ลาก่อน


และความตาย เขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวมาก่อน เขารู้ว่าความเศร้ามันทำให้ตัดสินใจ .
. .

" นี่เป็นผลิตภัณฑ์ล้มเหลว "

เขาทำงานหนักมากสำหรับหลาย ๆ วัน เขาและทิ้งมัน
เมื่อรู้ว่ามันจะล้มเหลว เขาไม่สามารถจะทำ .

วัชพืชเริ่มแกะสลักหินแตกต่างกัน
คราวนี้ คู่ก็กอดกันอีกครั้ง

ถ้าเขาพยายามที่จะเสียเวลาของเขามีไม่แตกต่างกันมากจากที่อื่น ๆ .

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นประติมากรรมคล้ายวัชพืช , Sculpting ทักษะไม่ได้เท่าที่เดิม มันจะเพิ่มความสามารถของนิดหน่อย

ถ้ามีความแตกต่างใด ๆ ผู้ชายและผู้หญิงที่กำลังยิ้มอยู่
ความรักมากที่สุด รอยยิ้มที่พวกเขาสามารถมีให้กัน

" ถ้าคุณกำลังจะจากโลกนี้ไป คุณควรยิ้ม นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณสามารถให้คนที่คุณรัก "
วัชพืชพ่อแม่เสียไปตอนเด็กๆ

เขาเห็นพ่อแม่ของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องผ่าตัดในโรงพยาบาล

ตอนนั้น วัชพืช ร้องไห้ และร้องไห้ เขาร้องไห้เพราะมัน
.
ก็ปวดใจแต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาเสียใจทีหลัง

" ฉันยิ้ม ฉันควรจะแสดงให้พวกเขายิ้มที่สุด "

เขาควรจะยิ้ม แสดง ว่า ไม่เป็นไร และเขาจะอยู่อย่างมีความสุขกับน้องสาวและคุณยาย
ไม่สามารถทำมันก็ยังคงเป็นหนึ่งของความเสียใจของเขา . . . . . .

" ใช่ ยิ้มเป็นดีที่สุด

"วัชพืชทำให้รูปปั้นมีแย้มรอยยิ้มที่มีต่อแต่ละอื่น ๆ .
ยิ้มกับความรักมากมายและความน่าเชื่อถือ .
แต่มันค่อนข้างเศร้าและอารมณ์ไม่ค่อยดี

ด้วยสองแขนของพวกเขา พวกเขากอดกันมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะแบ่งปันเล็ก ๆน้อย ๆของพวกเขาอบอุ่นระหว่างกัน และจะไม่แยก จากแต่ละอื่น ๆ