Many studies report evidence of age

Many studies report evidence of age-related impairments in
emotion recognition, predominantly when recognizing facial expressions
of anger, fear, and sadness. Compared with the findings
for negative emotions, age-related declines in happiness perception
are rarely significant and are of substantially smaller effect size
(see Issacowitz et al., 2007; Ruffman, Henry, Livingstone, &
Phillips, 2008, for reviews). Relatively spared perception of positive
compared with negative expressions may be linked to more
general biases in processing positive information in old age (Williams
et al., 2006). According to the socioemotional selectivity
theory (SST; Carstensen, Fung, & Charles, 2003), when time is
perceived to be limited, as in older age, individuals focus on
optimizing positive emotions and avoiding negative interactions.
This may link to an age-related improvement in emotion regulation,
with older adults exhibiting a positivity bias both when
attending to and recalling emotional material (Leighland, Schulz,
& Janowsky, 2004; Mather & Carstensen, 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาหลายรายงานหลักฐานที่เกี่ยวข้องอายุไหวสามารถในการรับรู้อารมณ์ เป็นเมื่อจดจำใบหน้านิพจน์ความโกรธ ความกลัว และความโศกเศร้า เปรียบเทียบกับผลการศึกษาสำหรับลบอารมณ์ ที่เกี่ยวข้องกับอายุลดอัตราการรับรู้ความสุขจะไม่ค่อยสำคัญและมีขนาดผลเล็กมาก(ดู Issacowitz et al., 2007 Ruffman เฮนรี่ ลิฟวิงสโตน &ไขควง 2008 สำหรับรีวิว) ค่อนข้างช่วยรับรู้ของบวกเมื่อเทียบกับค่าลบนิพจน์อาจจะเชื่อมโยงกับอื่น ๆยอมทั่วไปในการประมวลผลข้อมูลในเชิงบวกในวัยชรา (วิลเลียมส์และ al., 2006) ตามวิธี socioemotionalทฤษฎี (SST Carstensen ฝั่ง และ ชาร์ลส์ 2003), เมื่อมีเวลาจะจำกัด ในยุคเก่า เน้นตัวบุคคลการรับรู้ปรับอารมณ์บวก และหลีกเลี่ยงการโต้ตอบที่เป็นค่าลบนี้อาจเชื่อมโยงไปยังการปรับปรุงที่เกี่ยวข้องกับอายุในการควบคุมอารมณ์กับผู้ใหญ่เก่า exhibiting positivity การ bias ทั้งเมื่อเข้าถึง และเรียกอารมณ์วัสดุ (Leighland, Schulz& Janowsky, 2004 แมเธอร์ & Carstensen, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาหลายรายงานหลักฐานของความบกพร่องที่เกี่ยวข้องกับอายุในการรับรู้อารมณ์ความรู้สึกส่วนใหญ่เมื่อตระหนักถึงการแสดงออกทางสีหน้าของความโกรธความกลัวและความโศกเศร้า เมื่อเทียบกับผลการวิจัยสำหรับอารมณ์เชิงลบลดลงที่เกี่ยวข้องกับอายุความสุขในการรับรู้จะไม่ค่อยมีนัยสำคัญและมีขนาดที่เล็กลงอย่างมีนัยสำคัญผล(ดู Issacowitz et al, 2007;. Ruffman เฮนรี่ฟวิงสโตนและฟิลลิปปี2008 การแสดงความคิดเห็น) การรับรู้รอดค่อนข้างเป็นบวกเมื่อเทียบกับการแสดงออกเชิงลบอาจจะเชื่อมโยงให้มากขึ้นทำให้เกิดอคติในการประมวลผลข้อมูลในเชิงบวกในวัยชรา(วิลเลียมส์et al., 2006) ตามที่การเลือก socioemotional ทฤษฎี (SST; Carstensen, ฟุงและชาร์ลส์, 2003) เมื่อเวลาที่เห็นจะถูกจำกัด ในขณะที่อายุบุคคลที่มุ่งเน้นไปที่. การเพิ่มประสิทธิภาพของอารมณ์บวกและหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์เชิงลบนี้อาจเชื่อมโยงไปยังอายุการปรับปรุงที่เกี่ยวข้องในการควบคุมอารมณ์ความรู้สึกกับผู้สูงอายุที่แสดงอคติpositivity ทั้งเมื่อการเข้าร่วมการและวัสดุนึกถึงอารมณ์(Leighland, ชัลส์และJANOWSKY 2004; & Mather Carstensen, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาหลายรายงานหลักฐานของความบกพร่องในการรับรู้อารมณ์ของ

ตัวใหญ่เมื่อสีหน้าของความโกรธ ความกลัว และความเศร้า เมื่อเทียบกับผลการวิจัย
อารมณ์เชิงลบของการลดลงในการรับรู้ความสุข
ไม่ค่อยสำคัญและมีขนาดเล็กมากขนาดอิทธิพล
( ดู issacowitz et al . , 2007 ; ruffman เฮนรี่ ลิฟวิงสโตน&
, Phillips , 2008สำหรับรีวิว ) การรับรู้ในเชิงบวกค่อนข้างหวง
เมื่อเทียบกับการแสดงออกเชิงลบอาจจะเชื่อมโยงมากขึ้น
ทั่วไปอคติในการประมวลผลข้อมูลในเชิงบวกในวัยชรา ( วิลเลียม
et al . , 2006 ) ตามทฤษฎีการ socioemotional
( SST ; คาร์ ตนเซ่น ฟาง & , ชาร์ลส์ , 2003 ) เมื่อเวลา
รับรู้จะ จำกัด เช่น อายุมาก บุคคลที่มุ่งเน้น
ปรับอารมณ์เชิงบวกและหลีกเลี่ยงการโต้ตอบลบ .
นี้อาจเชื่อมโยงไปยังจุดในการปรับปรุงการควบคุมอารมณ์
กับผู้สูงอายุ ซึ่งเป็นทั้งย้วยทั้งเมื่อ
ไปนึกถึงอารมณ์ ( leighland ชูลซ์ , วัสดุ ,
& janowsky , 2004 ; ท้อง& คาร์ ตนเซ่น , 2003 )