All of a sudden, the horse carriage

All of a sudden, the horse carriage increases in speed, Gui Wan turns her head, purposely ignoring the tenderness in Ye Li’s eyes as she sets her eyes on the remote setting outside the carriage. The singing that filled the carriage has already come to a stop, but outside the carriage, the carefree singing can still be faintly heard, continuously drilling into Gui Wan’s ear, bringing a distinctive tune to this desolated scenery, causing her to blur into the wilderness here, confused as to where she is.

The carriage maintained its peace, but it is not at all boring. Perhaps it is the singing from before, perhaps it is the returning to his homeland, this type of silent atmosphere is instead spiced with the slightest sense of happiness, making Ye Li incessantly savour it and not break it. He too, appears to be staring at the scenery outside the carriage, whilst his sight lingers on the person besides the carriage curtains from the corner of his eyes.

Just when she almost thought such peace would last forever, waves of voices had already penetrated its way through into the carriage. Gui Wan overlooks everything from the little carriage window, upon seeing the city, she could not help but to be filled with heartfelt praises, so this is the Nu Capital! After staring for a long time, did she finally realise the mystery of this city. The horse carriage hurriedly rushes forward in arrival, only seeing a scene of the Gobi Desert in front, from the outside view, it is but a yellow coloured Gobi barrel, upon closer approach, does one find that it is actually bubbling with the liveliness of people, and only then does one realise it is a natural formed city. Only by looking from beyond the city gates, is one able to see the remarkably vibrant atmosphere inside, a heavily populated city.

“This is my homeland, the Nu Capital, what do you think, how does it compare to the Capital City?” Ye Li suddenly speaks up, questioning her.

Her face that had been fixed up by Mo Na’s hands could only reveal a slight expression, Gui Wan indifferently says with a smile: “A natural fortress, is indeed different from the usual,” After a little pause, does she slowly give her answer, “But compared to the long established air of royalty the Capital City holds, four words, level falls far short.”

Heartily laughing aloud upon hearing this, Ye Li is not at all angered, “You’re right, it is indeed so, the Capital City’s air of royalty, I too, have long yearned for.” Within his accented Han language, the four words “have long yearned for” is spoken with an aggravated tone, causing Gui Wan to lightly frown upon hearing this.

Just when Ye Li’s words of deeper meaning were spoken, the horse carriage suddenly stops, outside the carriage, someone loudly calls out: “Your highness, Eldest Prince has long been waiting up ahead.”

“I have made Brother wait too long.” Ye Li lowly laughs as he answers, in the moment he throws his body forward, he lifts the curtains and leaves the carriage. It is in this moment when the curtain was lifted, that Gui Wan attentively looks into the outside environment, ten steps away, a team of small troop awaits, a man stands in the middle, his clothing distinctively differs from the rest, he must be the Nu Tribe’s Eldest Prince, sweeping her eyes across, Gui Wan is extremely disappointed, this person is tall with a strong built, but has a look of insolence, such appearance is clearly the epitome of a barbarous man, compared to Ye Li’s dignified demeanour, again, using those same four words, level falls far short, she cannot believe these two people are actually brothers.

Ye Li steps off the carriage, he turns and looks into Gui Wan’s eyes, extending his hand in offer of support as she gets off the carriage. Gui Wan obliquely shrinks back, holding onto the carriage’s armrest, her foot stepping on the ground, upon landing, her body felt light, unable to summon any strength, her body shakes, and actually could not stand properly, elbow sensing warmth, Ye Li is already holding onto her, sighing as he says: “Don’t force yourself, your body has not yet recovered.”

She really wanted to throw off his hand, unfortunately her body just have no strength whatsoever, Gui Wan bitterly laughs at herself as she can only let him link onto her.

“Ye Li, who is this woman?” The Eldest Prince who is shrouded in barbarous air calls out in surprise, completely unable to understand Ye Li’s actions. This haughty younger brother of his, when did he have such expressions of tenderness? Carefully inspecting this very frail looking woman, although her figure is graceful, but her looks are average, not even half as good as Mo Na.

Noticing Eldest Prince’s puzzlement, Ye Li does not explain, only greeting: “[Older] Brother, I’m back. This……” Turning to look at Gui Wan, he speaks again, “This is the person in my painting, I have brought her back.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันที รถม้าเพิ่มความเร็ว Gui Wan เปลี่ยนหัวของเธอ จงใจละทิ้งความอ่อนโยนในสายตาของ Li ของ Ye เธอตั้งดวงตาของเธอบนรีโมทการตั้งนอกขนส่ง หยุดแล้วมาร้องเพลงที่เต็มไปด้วยการขนส่ง แต่นอกขนส่ง ร้องเพลงห่วงสามารถยังคงได้รวย ๆ ยิน เจาะเข้าไปในหู Gui Wan อย่างต่อเนื่อง นำเพลงโดดเด่นในการนี้ทัศนียภาพเพล้โพล้ ความพร่ามัวในถิ่นทุรกันดารของเธอสับสนว่าเธออยู่ที่นี่การขนส่งรักษาความสงบ แต่ก็ไม่น่าเบื่อ บางทีก็ร้องเพลงจากก่อน บางทีก็ให้กลับไปบ้านเกิดของเขา บรรยากาศเงียบชนิดนี้แทน spiced ใคร่รู้ความสุข ทำให้ Ye Li incessantly ไหล และไม่ทำลายมัน เขามากเกินไป จะถูกจ้องทิวทัศน์นอกขนส่ง ในขณะที่สายตาของเขาเนสบุคคลนอกจากผ้าม่านขนจากมุมของดวงตาของเขาเมื่อเธอเกือบคิดว่า สันติสุขจะสุดท้ายตลอด คลื่นของเสียงแล้วสอดทางผ่านในการขนส่ง Gui Wan สามารถมองเห็นจากหน้าต่างรถน้อย เมื่อเห็นเมือง ช่วยเธอไม่ แต่ต้องเต็มไปด้วย ใจ สรรเสริญ ดังนั้นนี้เป็นเมืองหลวงของนูสกิน หลังจากจ้องมองเป็นเวลานาน เธอก็รู้ความลึกลับของเมืองนี้ รถม้าวิ่งไปข้างหน้าในมาถึงรีบ มองเห็นทิวทัศน์ของทะเลทรายโกบีในหน้า จากมุมมองภายนอก เป็นแต่สีเหลืองสีกระบอกโกบี ตามวิธีการที่ใกล้ชิด ไม่ค้นหาหนึ่งว่า มันเป็นจริงฟองอากาศกับความคึกคักของผู้คน และหลังจากนั้น หนึ่งไม่รู้มันเป็นเมืองที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ โดยมองจากประตูเมือง เท่านั้นสามารถมองเห็นบรรยากาศภายใน เมืองอย่างมีชีวิตชีวาอย่างน่าทึ่ง"นี้เป็นของข้า ทุนนู อะไรที่คุณคิด วิธีการที่เปรียบเทียบกับเมืองหลวง? " Ye Li ก็พูด คำถามเธอใบหน้าของเธอที่ได้แก้ไขค่า โดยโมนามือ เท่านั้นเผยให้เห็นการแสดงออกเล็กน้อย Gui Wan indifferently กล่าว ด้วยรอยยิ้ม: "ป้อมปราการธรรมชาติ ไม่แน่นอนแตกต่างจากปกติ หลังจากการหยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอไม่ช้าให้คำตอบของเธอ "แต่เมื่อเทียบกับอากาศนานขึ้นพระเมืองหลวงถือ สี่คำ ระดับตรงสั้นไกล"พ่อหัวเราะออกเสียงเมื่อได้ยินนี้ Ye Li เป็นไม่โกรธ, "คุณขวา มันเป็นจริง ๆ ดังนั้น อากาศของเมืองหลวงของราชวงศ์ ฉันเกินไป มีนานวันเวลาสำหรับการ" ภายในภาษาฮั่นเขาเน้นเสียง คำทั้งสี่ "มีนานวันเวลาสำหรับ" พูดกับเสียงตัวร้าย Gui Wan ขมวดเล็กน้อยเมื่อได้ยินนี้ก่อให้เกิดเมื่อถูกพูดคำของ Li ของเจ้าของความหมายลึก รถม้า หยุดทันที นอกการขนส่ง มีใครเสียงดังโทรออก: "ฝ่าบาท เจ้าคนโตนานรอขึ้นข้างหน้า""ฉันได้ทำพี่รอนานเกินไป" Ye Li ต่ำต้อยหัวเราะเป็นคำตอบของเขา ในขณะที่เขาพ่นร่างกายของเขาไปข้างหน้า เขายกม่าน และทำการขนส่ง มันคือในขณะนี้เมื่อถูกยกม่าน Gui Wan ทำความเข้าใจลักษณะในสภาพแวดล้อมภายนอก ทีมงานของกองทหารขนาดเล็ก สิบห่างรอ คนยืนตรงกลาง เสื้อผ้าของเขาอย่างชัดเจนแตกต่างจากส่วนเหลือ เขาต้องเป็นเจ้าชายคนโตของชาวนู กวาดตาของเธอทั้ง Gui Wan เป็นหวังอย่างมาก บุคคลสูงด้วยสร้างความแข็งแกร่ง แต่มีลักษณะของ insolence ลักษณะดังกล่าวเป็นอย่างชัดเจนสุดของคนป่าเถื่อน เมื่อเทียบกับของ Li ของเจ้าเบียสหน่วยก้าน อีกครั้ง การใช้คำเดียวกันสี่ ระดับตรงสั้นไกล เธอไม่เชื่อว่า สองคนนี้เป็นพี่น้องจริงYe Li ขั้นตอนปิดการขนส่ง เขาเปลี่ยน และมองเข้าไปในดวงตา Gui Wan ขยายในข้อเสนอการสนับสนุนเดียวแต่ปิดการขนส่ง Gui Wan ร่องหดตัวกลับ ถือเข้าสู่การขนส่งที่เท้าแขน เท้าของเธอก้าวบนพื้นดิน เมื่อร่างกายรู้สึกเบา ไม่สามารถเรียกแรงใด ๆ สั่นร่างกายของเธอ และจริงอาจไม่เด่นอย่างถูกต้อง ตรวจวัดความอบอุ่น ข้อศอก ขนย้ายสินค้า Ye Li แล้วถือลงเธอ sighing เป็นเขากล่าวว่า: "ไม่ได้บังคับให้ตัวเอง ร่างกายของคุณยังไม่ได้กู้คืน"เธออยากโยนจากมือของเขา แต่ร่างกายของเธอเพียงแค่ไม่มีแรงใด ๆ Gui Wan ดี ๆ หัวเราะที่เธอเธอสามารถเท่านั้นให้เขาเชื่อมโยงลงบนตัวเธอ"Ye Li ที่เป็นผู้หญิงคนนี้" เจ้าชายคนโตที่ออกไปในอากาศป่าเถื่อนเรียกออกในแปลกใจ อย่างสมบูรณ์ไม่สามารถเข้าใจการกระทำของ Li ของ Ye น้องนี้ตระหง่านของเขา เมื่อมีนิพจน์ดังกล่าวของความอ่อนโยน อย่างระมัดระวังตรวจสอบดูผู้หญิงอ่อนแอมาก แต่รูปเธอจะสง่างาม ลักษณะของเธอจะเฉลี่ย แม้ครึ่งดีเป็น Mo เรี่ยมสังเกตเห็นคนโตเจ้า puzzlement, Ye Li ได้อธิบาย เพียงอวยพร: [เก่า] พี่ชายฉันกลับ นี้..." หันไปดูที่ Gui Wan พูดอีก "เป็นบุคคลในภาพวาดของฉัน จะนำเธอกลับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดในทันทีที่การเพิ่มขึ้นของรถม้าในความเร็ว Gui Wan หันหัวของเธอจงใจละเลยความอ่อนโยนในสายตาของเจ้าหลี่ขณะที่เธอตั้งค่าตาของเธอกับการตั้งค่าระยะไกลนอกสายการบิน ร้องเพลงที่เต็มไปด้วยสายการบินที่มีมาแล้วที่จะหยุด แต่อยู่นอกสายการบินที่ร้องเพลงไม่ห่วงยังสามารถได้ยินเสียงแผ่วเบาอย่างต่อเนื่องเจาะเข้าไปในหู Gui วานนำเพลงที่โดดเด่นทัศนียภาพที่รกร้างนี้ทำให้เธอเบลอในถิ่นทุรกันดาร นี่สับสนว่าเธออยู่ที่ไหน. สายการบินการดูแลรักษาความสงบสุขของมัน แต่มันไม่ได้อยู่ที่น่าเบื่อทั้งหมด บางทีมันอาจจะเป็นร้องเพลงจากก่อนบางทีมันอาจจะกลับไปที่บ้านเกิดของเขาชนิดของบรรยากาศเงียบนี้จะ spiced แทนด้วยความรู้สึกที่น้อยที่สุดของความสุขทำให้เจ้าหลี่อย่างไม่หยุดหย่อนลิ้มรสมันและไม่ทำลายมัน เขาก็ดูเหมือนจะจ้องมองทิวทัศน์ด้านนอกสายการบินในขณะที่สายตาของเขาวนเวียนอยู่กับคนนอกเหนือจากผ้าม่านสายการบินจากมุมของดวงตาของเขา. เพียงเมื่อเธอเกือบจะคิดว่าสันติภาพดังกล่าวจะคงอยู่ตลอดไปคลื่นของเสียงได้ทะลุอยู่แล้ว ทางผ่านเข้าไปในสายการบิน กุย Wan สามารถมองเห็นทุกอย่างจากหน้าต่างสายการบินเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อเห็นเมืองที่เธอไม่สามารถช่วย แต่จะเต็มไปด้วยการสรรเสริญจริงใจดังนั้นนี่คือนูทุน! หลังจากที่จ้องมองเป็นเวลานานไม่ในที่สุดเธอก็ตระหนักถึงความลึกลับของเมืองนี้ สายการบินม้ารีบวิ่งไปข้างหน้าในการมาถึงเพียงเห็นฉากทะเลทรายโกบีในด้านหน้าจากมุมมองภายนอกเป็น แต่บาร์เรล Gobi สีเหลืองเมื่อวิธีการใกล้ชิดและหนึ่งไม่พบว่ามันเป็นจริงเดือดปุด ๆ กับความมีชีวิตชีวาของ คนและเพียงแล้วหนึ่งจะรู้ว่ามันเป็นรูปแบบที่เมืองธรรมชาติ โดยเฉพาะการมองจากนอกประตูเมืองเป็นหนึ่งสามารถมองเห็นบรรยากาศที่สดใสอย่างน่าทึ่งภายในเมืองที่มีประชากรมาก. "นี่คือบ้านเกิดของฉัน Nu ทุนสิ่งที่คุณคิดว่าวิธีการที่ไม่ได้เปรียบเทียบกับเมืองหลวง?" . พวกเจ้าหลี่จู่ ๆ ก็พูดถึงการตั้งคำถามของเธอใบหน้าของเธอที่ได้รับการกำหนดขึ้นด้วยมือของโมนาเท่านั้นสามารถเปิดเผยแสดงออกเล็กน้อย Gui Wan เอาใจใส่กล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ป้อมปราการธรรมชาติย่อมแตกต่างจากปกติ" หลังจากที่ หยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอไม่ช้าจะให้คำตอบของเธอ " แต่เมื่อเทียบกับอากาศเป็นเวลานานของเจ้านายเมืองหลวงถือสี่คำระดับตกอยู่ห่างไกล." อย่างเต็มที่หัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อได้ยินเจ้าหลี่ไม่ได้โกรธทุกคน " คุณขวาเป็นจริงเพื่อให้อากาศเมืองหลวงของเจ้านายผมก็มีปรารถนายาว. "ภายในภาษาฮันของเขาสำเนียงสี่คำ" มีความปรารถนานานสำหรับ "จะพูดด้วยน้ำเสียงกำเริบก่อให้เกิดกุย . wan เบาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้เพียงเมื่อคำเจ้าหลี่ของความหมายลึกพูดที่รถม้าหยุดกึกนอกสายการบินบางคนเสียงดังเรียกว่า "ใต้ฝ่าพระบาทคนโตของเจ้าชายได้รับการรอนานขึ้นข้างหน้า." "ฉัน บราเดอร์ได้ทำให้รอนานเกินไป. "เจ้าหลี่หัวเราะต่ำต้อยในขณะที่เขาตอบในช่วงเวลาที่เขาโยนร่างของเขาไปข้างหน้าเขายกผ้าม่านและใบสายการบิน มันมีอยู่ในขณะนี้เมื่อม่านถูกยกขึ้นว่ากุย Wan ตั้งใจมีลักษณะเป็นสภาพแวดล้อมภายนอกสิบก้าวเป็นทีมงานของกองกำลังขนาดเล็กที่กำลังรอคอยคนที่ยืนอยู่ตรงกลางเสื้อผ้าของเขาโดดเด่นแตกต่างจากส่วนที่เหลือเขาจะต้อง เจ้าชายคนโตนูเผ่ากวาดสายตาของเธอข้าม Gui Wan ผิดหวังมากคนนี้เป็นสูงที่มีแรงสร้าง แต่มีลักษณะของความไร้มารยาทของการลักษณะดังกล่าวอย่างชัดเจนสิ่งที่ดีเลิศของคนป่าเถื่อนเมื่อเทียบกับท่าทางสง่างามเจ้าหลี่ อีกครั้งโดยใช้ผู้เดียวสี่คำระดับตกอยู่ห่างไกลเธอไม่สามารถเชื่อว่าทั้งสองคนเป็นจริงพี่น้อง. เจ้าหลี่ตามขั้นตอนที่ออกจากสายการบินเขาหันและมองเข้าไปในดวงตาของกุยวานขยายมือของเขาในข้อเสนอของการสนับสนุนที่เธอได้รับ ปิดสายการบิน กุย Wan อ้อมหดตัวกลับมาถือไว้ที่เท้าแขนสายการบินที่เท้าของเธอเหยียบลงไปบนพื้นดินเมื่อเชื่อมโยงไปถึงร่างกายของเธอรู้สึกว่าแสงไม่สามารถที่จะเรียกความแข็งแรงใด ๆ ร่างกายของเธอสั่นและจริงไม่สามารถยืนได้อย่างถูกต้องข้อศอกตรวจจับความอบอุ่นเจ้าหลี่ ที่มีอยู่แล้วถือไว้เธอถอนหายใจในขณะที่เขากล่าวว่า ". อย่าบังคับตัวเองร่างกายของคุณยังไม่หาย" เธออยากจะโยนออกจากมือของเขาโชคไม่ดีที่ร่างกายของเธอเพียงแค่มีความแข็งแรง แต่อย่างใด, กุย Wan ขมขื่นหัวเราะที่ตัวเอง ขณะที่เธอเท่านั้นที่สามารถให้เขาเชื่อมโยงไปยังเธอ. "เจ้าหลี่ซึ่งเป็นผู้หญิงคนนี้?" เจ้าชายคนโตที่ถูกปกคลุมในอากาศป่าเถื่อนโทรออกด้วยความประหลาดใจอย่างสมบูรณ์ไม่เข้าใจการกระทำของเจ้าหลี่ นี้น้องชายหยิ่งผยองของเขาไม่ได้มีการแสดงออกดังกล่าวของความอ่อนโยนเมื่อไหร่? ระมัดระวังการตรวจสอบนี้ผู้หญิงกำลังอ่อนแอมากถึงแม้ว่ารูปของเธอเป็นที่สง่างาม แต่รูปลักษณ์ของเธอเป็นค่าเฉลี่ยไม่ถึงครึ่งดีเท่าที่โมนา. สังเกตเห็นคนโตของเจ้าชายงุนงงเจ้าหลี่ไม่ได้อธิบายเพียงทักทาย: "[เก่า] บราเดอร์ผม 'm กลับ นี้ ...... "หันไปดูกุยวานเขาพูดอีกครั้งว่า" นี่คือบุคคลที่อยู่ในภาพวาดของฉันที่ฉันได้นำกลับมาของเธอ. "