The unmistakable voice of Colonel N

The unmistakable voice of Colonel Nugent broke the calm. The door opened. He marched in, six guards behind him. “Sam, it’s time to go to the Isolation Room,” he said. “It’s eleven o’clock.”
The three men stood, side by side. The cell door opened, and Sam stepped out. He turned and put his arms around the chaplain. “Thanks,” he said. Ralph Griffin pushed past the guards and left. He found a dark corner and wept like a child. He would not see Sam again.
“Let’s go,” Sam said. The walk to the Isolation Room took only seconds. The door on the opposite wall was shut. It led to the chamber.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงแน่แท้ของพันเอกนูเจนต์ยากจนสงบ ประตูเปิด เขาเดินหกยามอยู่ข้างหลังเขา "แซมก็ถึงเวลาที่จะไปที่ห้องแยก" เขากล่าวว่า "มันเป็น 11:00."
ทั้งสามคนยืนอยู่เคียงข้าง ประตูเซลล์เปิดและแซมก้าวออกมา เขาหันและวางแขนของเขารอบพระคริสต์ "ขอบคุณ" เขากล่าว ราล์ฟกริฟฟิผลักยามที่ผ่านมาและซ้าย เขาพบว่ามุมที่มืดและร้องไห้เหมือนเด็ก เขาจะไม่เห็นแซมอีกครั้ง.
"Let 's go" แซมกล่าวว่า เดินไปที่ห้องแยกเอาเพียงไม่กี่วินาที ประตูบนผนังตรงข้ามถูกปิด มันจะนำไปสู่ห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงของ พันเอก นูเจนท์ แน่แท้ทำลายความสงบ ประตูเปิด เขาเดินเข้ามา ยาม 6 คนหลังเขา " แซม ได้เวลาเข้าห้องแยกเดี่ยว , " เขากล่าวว่า " มัน 11 โมงนะ "
3 คนยืนเคียงข้าง เซลล์เปิด ประตู และ แซม ก้าวออกมา เขาหันไปวางแขนของเขารอบ ๆ สาธุคุณ " ขอบคุณ " เขากล่าว ราล์ฟ กริฟฟินดันผ่านทหารแล้วเขาพบมุมที่มืดและร้องไห้เหมือนเด็กๆ เขาจะไม่เห็นแซมอีกครั้ง .
" ไปกันเถอะ " แซมกล่าว เดินไปห้องแยกใช้เวลาเพียงวินาที ประตูบนผนังตรงข้ามถูกปิด มันพาเข้าไปในห้อง