Total lipids were significantly hig

Total lipids were significantly higher in digestive gland from BFT
female (229.0 ± 41.7 mg g−1DM) compared to those from CW female
(150.8 ± 28.4 mg g−1 DM; p = 0.04). NLs and FA in the NL fraction in
the digestive glands of BFT females were, respectively, 2.5 and 3.7 fold
higher (p ≤ 0.05) compared to levels in the digestive glands of females
from the CW treatment (Table 6). However, no significant differences
were observed for PLs and fatty acids in the PL fraction. The concentration
of each FAwas calculated for theNL and PL fractions in the digestive
glands (Table 6).
The saturated and mono-saturated acids in the NL fraction were,
respectively, 3.1 and 3.8 fold higher in the digestive glands of broodstock
from BFT compared to those from the CW treatment (p ≤ 0.05). Among
the PUFA, ALA and LA in the NLs fraction were, respectively, 3.5 and 3.8
fold higher in females from BFT compared to those from the CW treatment
(p ≤ 0.05). Among the HUFA, ARA, EPA and DHA acids in the NL
fraction were, respectively, 4.9, 4.9 and 7.2 fold higher in females from
BFT compared to those from the CW treatment (p ≤ 0.05).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไขมันทั้งหมดมีนัยสำคัญในต่อมย่อยอาหารจาก BFTเมื่อเทียบกับจาก CW หญิงหญิง (229.0 ± 41.7 mg g−1DM)(g−1 มิลลิกรัม 28.4 ± 150.8 DM; p = 0.04) NLs และ FA ใน NL เศษส่วนในต่อมย่อยอาหาร BFT ผู้หญิงได้ ตามลำดับ พับ 2.5 และ 3.7สูงขึ้น (p ≤ 0.05) เมื่อเทียบกับระดับในต่อมย่อยอาหารผู้หญิงจากการบำบัดรักษา CW (ตาราง 6) อย่างไรก็ตาม ไม่แตกต่างกันข้อสังเกตสำหรับ PLs และกรดไขมันในสัดส่วน PL ความเข้มข้นของ FAwas แต่ละคำนวณสำหรับ theNL และเศษส่วนของ PL ในการย่อยอาหารต่อม (ตาราง 6)กรดอิ่มตัว และอิ่ม ตัวโมโนในเศษส่วน NL ได้ตามลำดับ 3.1 และ 3.8 พับขึ้นในต่อมย่อยอาหารของพ่อแม่จาก BFT เมื่อเทียบกับจากการรักษา CW (p ≤ 0.05) ในหมู่PUFA, ALA และ LA ในเศษส่วน NLs ได้ ตามลำดับ 3.5 และ 3.8พับสูงกว่าในเพศหญิงจาก BFT เมื่อเทียบกับจากการรักษา CW(p ≤ 0.05) ระหว่างกรด HUFA, ARA, EPA และ DHA ใน NLเศษส่วนได้ ตามลำดับ 4.9, 4.9 และ 7.2 พับสูงกว่าในเพศหญิงจากBFT เมื่อเทียบกับจากการรักษา CW (p ≤ 0.05)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไขมันรวมสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในต่อมย่อยอาหารจาก BFT
หญิง (229.0 ± 41.7 มิลลิกรัม G-1DM) เมื่อเทียบกับผู้ที่มาจาก CW หญิง
(150.8 ± 28.4 มิลลิกรัม G-1 DM; p = 0.04) NLS และเอฟเอในส่วน NL ใน
ต่อมย่อยอาหารของผู้หญิง BFT ตามลำดับ, 2.5 และ 3.7 เท่า
สูงกว่า (P ≤ 0.05) เมื่อเทียบกับระดับในต่อมย่อยอาหารของผู้หญิง
จากการรักษา CW (ตารางที่ 6) แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับ PLs และกรดไขมันในส่วน PL ความเข้มข้น
ของแต่ละ FAwas คำนวณ theNL และ PL เศษส่วนในการย่อยอาหาร
ต่อม (ตารางที่ 6).
กรดอิ่มตัวและขาวดำอิ่มตัวในส่วน NL ได้
ตามลำดับ 3.1 และ 3.8 เท่าสูงกว่าในต่อมย่อยอาหารของพ่อแม่พันธุ์
จาก BFT เมื่อเทียบกับ ผู้ที่มาจากการรักษา CW (P ≤ 0.05) ท่ามกลาง
PUFA, ALA และ LA ในส่วน NLS ตามลำดับ, 3.5 และ 3.8
เท่าสูงกว่าในเพศหญิงจาก BFT เมื่อเทียบกับผู้ที่มาจากการรักษา CW
(P ≤ 0.05) ในบรรดา HUFA, ARA, EPA และ DHA กรดใน NL
ส่วนตามลำดับ, 4.9, 4.9 และ 7.2 เท่าสูงกว่าในเพศหญิงจาก
BFT เมื่อเทียบกับผู้ที่มาจากการรักษา CW (P ≤ 0.05)