ตอนที่ 6Out of the Window At twenty

ตอนที่ 6
Out of the Window
At twenty to five that morning, Grace felt a hand on her face. It was her mother. Grace was nearly asleep. The wind was screaming and shaking the big windows, and Thomasin Darling had to shout. "Go to bed, Grace! It's nearly morning. I'll look after the lantern now.' "All right, mother.' Grace got up slowly and went downstairs to her bedroom. It was much quieter in her room because of the strong stone walls. She looked at the birds' eggs on her table, the books on the desk near the bed. The bed looked warm and comfortable. She smiled. and began to get undressed. A little grey light was coming in through the window "It's nearly morning,' she thought. Tll look at the sea, before I go to sleep. She walked to the window and looked out. But she could see nothing, because of the salt and rain on the glass. "It doesn't matter, she thought. I'm too tired. I'll go to bed.

But before she went to bed, she prayed. And when she prayed, she heard a voice in her head. Go to the window, Grace," it said. Go and look out So she got up, went to the window, and opened it. The wind blew strongly into the room. It blew her hair across her face, and some books fell on the floor. In the grey morning light, Grace looked out across the sea Most of the rocks and small islands were under water. Big white waves were breaking over them. The sea was wild, frightening, terrible. Grace looked, and felt cold. She could not remember a storm as bad as this. She thought of her warm bed, and began to close the window. Then she saw the ship. It was a big ship, on Harker's Rock, about three hundred metres away to the south west. A very big ship, but it was broken in two, with white water breaking all over it. Grace could not see it very well, because of the rain and the sea. Father! Father! Come quick!' She ran out of the room, down the stairs to her parents' bedroom. Come quick! There's a ship on Harker's Rock! A big one a passenger ship! It's broken in two William Darling was out of bed in a second. He put on his boots and coat and followed Grace up the stairs. Did you see any people?' No, father. But it's difficult to see anything in this wild sea Her father took a telescope from his pocket and stared out of Grace's window at the wreck of the Forfarshire. He looked for a long time, then said: 'I can see no one, but my eyes are old. You look, lass Grace stared carefully through the telescope. White water crashed over the wreck. Sometimes the ship moved on the rock, and sometimes pieces of wood fell off in the sea. But she saw no people. No, father. I think they have all drowned. Poor, poor people. Yes, but it's a good thing too, William.' Grace's mother was in the room now, and she was looking out of the window with her husband and daughter "Why is that, Thomasin?' William asked her. 'Why? Because the boys aren't here, William. You couldn't take a boat out in that wild sea alone. No one could. If there are people alive on that ship now, you cannot save them, William. 'I could go with him, mother, said Grace quietly Not in a sea like that, Grace, her mother said. Her father said nothing. "We mustn't stop looking,' said Grace. Tf there is someone alive, we can't just leave them to die.'

And so, for the next two hours, Grace and her parents watched the wreck of the Forfarshire through the telescope. Slowly, daylight came. But they saw no people only rain, and waves, and a broken ship in the wild angry sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนที่ 6ออกจากหน้าต่าง ที่ยี่สิบห้าไป เช้าวัน เกรซรู้สึกมือบนใบหน้าของเธอ แม่ของเธอได้ เกรซถูกเกือบหลับ ลมกรีดร้อง และเขย่าหน้าต่างขนาดใหญ่ และ Thomasin ลิ้งได้ตะโกน "ไปนอน เกรซ ก็เกือบเช้า ฉันจะดูหลังโคมไฟนี้ ' "ขวาทั้งหมด แม่.' เกรซได้ช้า และไปลงบันไดไปห้องนอนของเธอ ได้มากเงียบสงบในห้องของเธอเนื่องจากกำแพงหินแข็งแรง เธอมองที่ไข่ของนกบนโต๊ะของเธอ หนังสือบนโต๊ะใกล้เตียง เตียงที่ดูอบอุ่น และสะดวกสบาย เธอยิ้ม และเริ่มที่จะได้รับ undressed แสงน้อยสีเทามาผ่านหน้าต่าง "ก็เกือบเช้า เธอคิด ดู Tll ที่ทะเล ก่อนไปนอน เธอเดินไปหน้าต่าง และมองออก แต่เธอไม่เห็นอะไร เกลือและฝนบนแก้ว "มันไม่ได้เรื่อง เธอคิด ฉันเหนื่อยเกินไป ฉันจะไปนอนแต่ก่อนที่เธอเดินไปที่เตียง เธออธิษฐาน และเมื่อเธออธิษฐาน เธอได้ยินเสียงในหัวของเธอ ไปที่หน้าต่าง เกรซ มันว่า ไป และมองออกไปเพื่อให้เธอมีค่า ไปหน้าต่าง และเปิด ลมพัดเข้าห้องขอ มันได้ผมพัดผ่านใบหน้าของเธอ และหนังสือบางล้มลงบนพื้น แสงเช้าสีเทา เกรซมองออกทะเลส่วนใหญ่ของหินและเกาะเล็ก ๆ ที่อยู่ภายใต้น้ำ คลื่นสีขาวขนาดใหญ่ถูกทำลายเหล่านั้น ทะเลมีป่า น่ากลัว น่ากลัว เกรซมอง และรู้สึกเย็น นอกจากนี้เธอไม่สามารถจำพายุได้เลวร้ายอย่างนี้ เธอคิดว่า เตียงที่อบอุ่นของเธอ และเริ่มที่จะปิดหน้าต่าง จากนั้น เธอเห็นเรือ มันเป็นเรือขนาดใหญ่ ในหินของ Harker ประมาณสามร้อยเมตรทิศตะวันตกใต้ เรือใหญ่มาก แต่เสีย 2 น้ำขาวทำลายทั่วนั้น เกรซไม่สามารถเห็นได้ดี ฝนและทะเล พ่อ พ่อ มาด่วน!' เธอวิ่งออกจากห้องพัก ลงบันไดไปห้องนอนของพ่อแม่ มาด่วน มีเรือบนของ Harker ร็อค ยิ่งใหญ่เป็นผู้โดยสารเรือ มันจะเสียสอง William ดาร์ลิงถูกจากที่สอง เขาใส่รองเท้าและเสื้อของเขา และตามพระคุณมาก ไม่เห็นผู้ใด? " ไม่ พ่อ แต่ก็ยากที่จะเห็นอะไรในทะเลป่านี้พ่อเอากล้องจากกระเป๋าของเขา และเริ่มจากหน้าต่างของพระคุณที่พินาศของ Forfarshire ดูเป็นเวลานาน แล้วเขาว่า: ' ฉันเห็นไม่มีใคร แต่ตามีอายุ คุณดู lass เกรซจ้องไปอย่างระมัดระวังโดยใช้กล้องโทรทรรศน์ น้ำขาวล้มเหลวผ่านความพินาศ บางครั้งย้ายเรือในร็อค และบางครั้งตกชิ้นไม้ออกทะเล แต่เธอเห็นคนไม่ ไม่ พ่อ ผมคิดว่า พวกเขามีทั้งหมดจม คนยากจน ยากจน ใช่ แต่มันเป็นสิ่งดีเกินไป William ' พระคุณของแม่อยู่ในห้องขณะนี้ และเธอถูกมองออกจากหน้าต่างพร้อมสามีและลูกสาวของเธอ "เหตุว่า Thomasin ?' William ถามเธอ ' ทำไม เนื่องจากเด็กผู้ชายไม่นี่ William คุณไม่สามารถนำเรือออกในทะเลป่าคนเดียว ไม่มีใครไม่ ถ้ามีคนมีชีวิตอยู่บนเรือที่ตอนนี้ คุณไม่สามารถบันทึกได้ William ' ฉันจะไปกับเขา พระคุณแม่ กล่าวว่าไม่ติดในทะเลเช่นที่ เกรซ แม่ของเธอกล่าวว่า พ่อของเธอกล่าวว่า ไม่มีอะไร "เราจะหยุดมอง กล่าวว่า ผ่อนผัน รหัสมีเป็นคนมีชีวิตอยู่ เราไม่ทิ้งให้ตาย.'และดังนั้น สองชั่วโมงถัดไป พระคุณและพ่อแม่เฝ้าดูความพินาศของ Forfarshire ที่ผ่านกล้องโทรทรรศน์ ช้า ๆ ตามฤดูกาลมา แต่เห็น ฝนไม่เฉพาะคน และคลื่น และเรือแตกในทะเลป่าโกรธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนที่ 6
ออกจากหน้าต่าง
ที่ 04:40 ในเช้าวันนั้นเกรซรู้สึกว่ามือบนใบหน้าของเธอ มันเป็นแม่ของเธอ เกรซเป็นเวลาเกือบหลับ ลมถูกกรีดร้องและเขย่าหน้าต่างบานใหญ่และ Thomasin ดาร์ลิ่งมีการตะโกน "ไปที่เตียง, เกรซมันเกือบเช้า. ฉันจะมองหลังจากที่โคมไฟในขณะนี้. ' "สิทธิทั้งหมดแม่. ' เกรซลุกขึ้นอย่างช้า ๆ และลงมาชั้นล่างไปที่ห้องนอนของเธอ มันเป็นเรื่องที่เงียบสงบในห้องของเธอเพราะกำแพงหินที่แข็งแกร่ง เธอมองที่ไข่นกบนโต๊ะของเธอหนังสือบนโต๊ะใกล้เตียง เตียงมองอบอุ่นและสะดวกสบาย เธอยิ้ม และเริ่มที่จะได้รับโทงๆ แสงน้อยสีเทามาในทางหน้าต่าง "มันเป็นตอนเช้าเกือบ 'เธอคิดว่า. Tll มองไปที่ทะเลก่อนที่ผมจะไปนอน. เธอเดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปนอก. แต่เธอจะได้เห็นอะไรเพราะของเกลือ และฝนบนกระจก. "มันไม่สำคัญว่าเธอคิดว่า ฉันเหนื่อยเกินไป ฉันจะไปนอน. แต่ก่อนที่เธอจะเดินไปที่เตียงเธออธิษฐาน และเมื่อเธออธิษฐานเธอได้ยินเสียงในหัวของเธอ ไปที่หน้าต่าง, เกรซ "ก็กล่าวว่า. ไปและมองออกไปดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างและเปิดมัน. ลมพัดอย่างรุนแรงเข้ามาในห้อง. มันพัดผมของเธอไปทั่วใบหน้าของเธอและหนังสือบางเล่มลงบน ชั้น. ในตอนเช้าแสงสีเทา, เกรซมองออกไปนอกข้ามทะเลส่วนใหญ่ของหินและเกาะเล็ก ๆ ที่อยู่ภายใต้น้ำ. คลื่นสีขาวขนาดใหญ่ถูกทำลายมากกว่าพวกเขา. ทะเลเป็นป่าที่น่ากลัวน่ากลัว. เกรซมองและรู้สึกเย็น เธอจำไม่ได้ว่าพายุไม่ดีเท่านี้. เธอคิดว่าเตียงที่อบอุ่นของเธอและเริ่มที่จะปิดหน้าต่าง. จากนั้นเธอก็เห็นเรือ. มันเป็นเรือขนาดใหญ่ในร็อคฮาร์เกอร์ของประมาณสามร้อยเมตรไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ . เรือใหญ่มาก แต่มันถูกทำลายในสองที่มีน้ำสีขาวทำลายทั่วมัน. เกรซไม่สามารถมองเห็นได้เป็นอย่างดีเพราะฝนตกและน้ำทะเล. พ่อ! พ่อมาอย่างรวดเร็ว! เธอวิ่งออกจากห้องลงบันไดไปที่ห้องนอนพ่อแม่ของเธอ. มาอย่างรวดเร็ว! มีเรือร็อคฮาร์เกอร์เป็น! ขนาดใหญ่เรือโดยสารมันเสียในสองวิลเลียมที่รักก็ออกจากเตียงในครั้งที่สอง. เขาวางบน รองเท้าและเสื้อโค้ทและตามเกรซของเขาขึ้นบันได. ต้อนรับคุณเห็นคนใด? .. ไม่มีพ่อ แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นอะไรในทะเลป่านี้พ่อของเธอเอากล้องโทรทรรศน์จากกระเป๋าของเขาและจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างของเกรซที่ซาก Forfarshire เขามองเป็นเวลานานแล้วกล่าวว่า "ฉันจะไม่เห็น หนึ่ง แต่ตาของฉันจะเก่า. คุณจะมองสาวเกรซจ้องมองอย่างระมัดระวังผ่านกล้องโทรทรรศน์. น้ำสีขาวชนมากกว่าการก่อวินาศกรรม. บางครั้งเรือย้ายหินและบางครั้งชิ้นส่วนของไม้หล่นลงไปในทะเล. แต่เธอเห็นคนไม่มี . ไม่มีพ่อ. ผมคิดว่าพวกเขาได้ทั้งหมดจมน้ำ. น่าสงสารคนยากจน. ใช่ แต่มันเป็นสิ่งที่ดีเกินไป, วิลเลียม. ' แม่ของเกรซอยู่ในห้องตอนนี้และเธอก็มองออกไปนอกหน้าต่างกับสามีและลูกสาวของเธอ "ทำไมเป็นที่ Thomasin? วิลเลียมถามเธอ 'ทำไม? เพราะเด็ก ๆ ไม่ได้ที่นี่, วิลเลียม คุณไม่สามารถใช้เรือออกไปในทะเลเพียงอย่างเดียวที่ป่า ไม่มีใครสามารถ ถ้ามีคนที่มีชีวิตอยู่บนเรือที่ตอนนี้คุณไม่สามารถช่วยพวกเขาวิลเลียม 'ฉันจะไปกับเขาแม่เกรซอย่างเงียบ ๆ ไม่ได้อยู่ในทะเลเช่นเดียวกับที่กล่าวว่าเกรซแม่ของเธอกล่าวว่า พ่อของเธอกล่าวว่าไม่มีอะไร "เราต้องไม่หยุดมอง 'เกรซ. Tf มีใครบางคนที่มีชีวิตอยู่กล่าวว่าเราไม่สามารถเพียงแค่ปล่อยให้พวกเขาที่จะตาย.' ดังนั้นสำหรับสองชั่วโมงถัดไปเกรซและพ่อแม่ของเธอดูซาก Forfarshire ผ่าน กล้องโทรทรรศน์. ช้ากลางวันมา. แต่พวกเขาเห็นคนไม่มีฝนเท่านั้นและคลื่นและเรือที่อับปางในทะเลโกรธป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 6
ออกไปนอกหน้าต่าง
ที่ยี่สิบห้าตอนเช้า เกรซรู้สึกมือ บนใบหน้าของเธอ มันคือแม่ของเธอ เกรซเกือบหลับ สายลมกำลังกรีดร้องและเขย่าหน้าต่างบานใหญ่ และ thomasin ที่รักต้องตะโกน " ไปที่เตียง เกรซ มันก็เกือบเช้า ผมจะดูโคมขณะนี้ . ' " เอาล่ะ คุณแม่ ' เกรซลุกขึ้นอย่างช้า ๆ และลงไปที่ห้องนอนของเธอมันเงียบกว่าในห้องของเธอ เพราะผนังหินแข็ง เธอมองดูนกไข่บนโต๊ะ หนังสือบนโต๊ะใกล้เตียง เตียงดูอบอุ่นและสบายๆ เธอยิ้ม และเริ่มถอดเสื้อผ้าออก สีเทาอ่อน ๆเข้าไปทางหน้าต่าง " เช้าแล้ว ' เธอคิด TII ดูทะเล ก่อนที่ผมจะไปนอน เธอเดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปแต่เธอไม่สามารถเห็นอะไร เพราะเกลือและสายฝนบนกระจก” มันไม่สำคัญ เธอคิด ฉันเหนื่อยเกินไป ผมจะเข้านอน

แต่ก่อนที่เธอจะเข้านอน เธอภาวนา และเมื่อเธออธิษฐาน เธอได้ยินเสียงในหัวของเธอ ไปที่หน้าต่าง เกรซ " ก็กล่าวว่า ไปและมองออกไป ดังนั้น เธอเลยเดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดมัน ลมพัดขอเข้าไปในห้องมันพัดผมของเธอผ่านใบหน้าของเธอ และหนังสือบางเล่มหล่นลงบนพื้น ในแสงเช้าสีเทา เกรซมองออกไปในทะเลมากที่สุดของหินและเกาะเล็ก ๆอยู่ใต้น้ำ คลื่นสีขาวขนาดใหญ่ถูกทำลายพวกเขา ทะเลป่า , น่ากลัว , น่ากลัว เกรซมองและรู้สึกหนาว เธอไม่อาจจำได้ พายุร้ายอย่างนี้ เธอนึกถึงเตียงที่อบอุ่นของเธอและเริ่มที่จะปิดหน้าต่างแล้วเธอก็เห็นเรือ มันเป็นเรือขนาดใหญ่ใน Harker ของหินประมาณสามร้อยเมตร ห่างไปทางตะวันตกเฉียงใต้ เรือ ใหญ่มาก แต่ก็เสียสอง ขาว น้ำแตกเลย เกรซไม่อาจเห็นมันได้เป็นอย่างดี เพราะฝนตก และทะเล พ่อ ! พ่อ ! มาเร็ว ! เธอวิ่งออกจากห้องลงบันไดไปที่ห้องนอนพ่อแม่ มาเร็ว !มีเรือใน Harker ของร็อค เรือโดยสารลำใหญ่ ! มันเสียสองวิลเลียมที่รักออกจากเตียงได้ในเสี้ยววินาที เขาใส่รองเท้าและเสื้อคลุมของเขาและตามพระคุณ ขึ้นบันได เธอเห็นใคร ? ไม่ , พ่อ แต่มันก็ยากที่จะเห็นอะไรในทะเลป่าพ่อของเธอเอากล้องจากกระเป๋าของเขาและมองออกไปนอกหน้าต่าง เกรซอยู่ที่ซากของ forfarshire .เขาดูมานาน แล้วพูดว่า " ผมเห็นไม่มีใคร แต่ดวงตาของฉันเก่า คุณดู สาวเกรซจ้องอย่างระมัดระวังผ่านกล้องโทรทรรศน์ น้ำสีขาวตกเกินซาก บางครั้งเรือย้ายบนหิน และบางครั้งชิ้นส่วนของไม้ตกลงไปในทะเล แต่เธอ ไม่ เห็น คน ไม่ , พ่อ ฉันคิดว่าพวกเขาต้องจมน้ำ น่าสงสาร คน ใช่ แต่มันก็ดีเหมือนกันนะ วิลเลี่ยม" คุณแม่เกรซอยู่ในห้องแล้ว เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง กับสามีและลูกสาวของเธอ " ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น thomasin ? วิลเลี่ยมถามเธอ . ทำไม ? เพราะเด็กๆไม่ได้อยู่ที่นี่ วิลเลี่ยม คุณไม่สามารถเอาเรือออกไปในป่าทะเลคนเดียว ไม่มีใครสามารถ ถ้ามีคนมีชีวิตอยู่บนเรือที่ตอนนี้ คุณไม่สามารถช่วยพวกเขาได้ วิลเลี่ยม . . . ผมจะไปกับเขา แม่บอกว่าเกรซเงียบไม่ในทะเลแบบนี้ เกรซ แม่ของเธอกล่าวว่า พ่อของเธอพูดว่าอะไร . เราไม่ควรหยุดค้นหา ' เกรซ TF มีคนที่มีชีวิตอยู่ เราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาตาย ! '

ดังนั้นสำหรับถัดไปสองชั่วโมง , เกรซและพ่อแม่ของเธอดูความพินาศของ forfarshire ผ่านกล้องโทรทรรศน์ อย่างช้าๆ แสงมา แต่ ไม่ เห็น คน ฝนและคลื่นและเรือแตกในทะเลโกรธป่า