Tsunamis are instrumentally recorde

Tsunamis are instrumentally recorded by sea level recorders
such as coastal tide gauges, near-shore wave and
GPS buoys, and deep-ocean bottom pressure gauges.
Coastal tide gauges have various types such
as mechanical type with a float, and pressure, acoustic or radar sensors.
After the 2004 Indian Ocean tsunami, more coastal tide gauges have been installed in the Indian
Ocean region. Currently, sea level data at several hundreds
of stations are available in real-time. Near-shore gauges include wave
gauges using ultrasonic waves and GPS buoys. They measure
offshore sea levels at water depths of 50 to 200 m, and
can detect tsunamis before their coastal arrivals giving
some lead time for issuing tsunami warnings. Tsunami
waveforms are much simpler in deep oceans, where they
are free from the effects of coastal reflection or refraction
due to bathymetry. A kinematic GPS analysis of a ship in
open ocean detected the 2010 Chile tsunami. Deep ocean
measurements of tsunamis have been made by
using bottom pressure gauges for early detection and
warnings of tsunamis. The Deep-ocean Assessment and
Reporting of Tsunamis (DART), developed by NOAA
(National Oceanic and Atmospheric Administration) of
the USA, records water levels using bottom pressure
gauges, and sends signals to a surface buoy via acoustic
telemetry in the ocean, then via satellites to a land station
in real time. After the 2004 Indian Ocean tsunami,
the total number of DART stations in the Pacific as well as
Indian Ocean increased from 6 in 2004 to about 60 in
2013. An alternative way to retrieve data from deep
ocean bottom pressure data is to use submarine cables.
Around Japan, more than 10 bottom pressure gauges were
installed at the time of the 2011 Tohoku earthquake, and
more cabled networks, DONET along the Nankai trough and S-net along the Japan Trench are being
deployed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สึนามิจะถูกบันทึก โดยเครื่องอัดระดับน้ำทะเล instrumentallyเช่นมาตรวัดน้ำชายฝั่ง คลื่นใกล้ฝั่ง และทุ่น GPS และมหาสมุทรลึกด้านล่างดัน มาตรวัดน้ำชายฝั่งทะเลมีหลายชนิดเช่นเป็นชนิดเครื่องจักรกลมีการลอยตัว และความดัน อคูสติกหรือเรดาร์เซ็นเซอร์หลังจากสึนามิมหาสมุทรอินเดียปี 2004 มาตรวัดน้ำชายฝั่งมากขึ้นมีการติดตั้งในอินเดียภูมิภาคมหาสมุทร ข้อมูลระดับน้ำทะเลในปัจจุบัน หลายร้อยสถานีที่มีอยู่ในแบบเรียลไทม์ มาตรวัดใกล้ชายฝั่งรวมคลื่นยนต์ gauges ใช้คลื่นอัลตราโซนิกและทุ่น GPS พวกเขาวัดระดับน้ำทะเลต่างประเทศที่ระดับความลึกของน้ำ 50-200 เมตร และสามารถตรวจจับสึนามิก่อนที่จะมาถึงชายฝั่งของพวกเขาที่ให้บางเวลารอคอยสินค้าสำหรับการออกคำเตือนสึนามิ คลื่นสึนามิจะง่ายกว่ามาก waveforms ในมหาสมุทรลึก ที่พวกเขาได้ฟรีจากผลกระทบของฝั่งสะท้อนหรือหักเหจาก bathymetry วิเคราะห์ GPS แบบจลน์ในทะเลพบสึนามิชิลี 2010 มหาสมุทรลึก ขนาดของสึนามิได้ทำตามโดยใช้มาตรวัดความดันล่างสำหรับตรวจหา และคำเตือนของสึนามิ ประเมินมหาสมุทรลึก และรายงานของสึนามิ (โผ), พัฒนา โดย NOAA(ชาติ และบรรยากาศจัดการ) ของสหรัฐอเมริกา บันทึกระดับน้ำที่ใช้ความดันด้านล่างยนต์ gauges และส่งสัญญาณไปทุ่นผิวผ่านอคูสติกโทรมาตร ในมหาสมุทร แล้ว ผ่านดาวเทียมสถานีแผ่นดินในเวลาจริง หลังจากสึนามิ มหาสมุทรอินเดียปี 2004the total number of DART stations in the Pacific as well asIndian Ocean increased from 6 in 2004 to about 60 in2013. An alternative way to retrieve data from deepocean bottom pressure data is to use submarine cables.Around Japan, more than 10 bottom pressure gauges wereinstalled at the time of the 2011 Tohoku earthquake, andmore cabled networks, DONET along the Nankai trough and S-net along the Japan Trench are beingdeployed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คลื่นสึนามิจะถูกบันทึก instrumentally
ริมทะเลบันทึกระดับเช่นมาตรวัดน้ำชายฝั่งคลื่นใกล้ฝั่งและทุ่นจีพีเอสและลึกมหาสมุทรเครื่องวัดความดันด้านล่าง. มาตรวัดน้ำชายฝั่งมีหลายประเภทเช่นประเภทเครื่องจักรกลที่มีลอยและความดัน, อะคูสติกหรือเรดาร์ เซ็นเซอร์. หลังจากที่ 2004 สึนามิในมหาสมุทรอินเดีย, มาตรวัดน้ำชายฝั่งทะเลอื่น ๆ อีกมากมายที่ได้รับการติดตั้งในอินเดียแถบมหาสมุทร ปัจจุบันข้อมูลระดับน้ำทะเลที่มีหลายร้อยหลายสถานีที่มีอยู่ในเวลาจริง มาตรวัดที่อยู่ใกล้ชายฝั่งรวมถึงคลื่นเกจโดยใช้คลื่นอัลตราโซนิกและทุ่นจีพีเอส พวกเขาวัดระดับน้ำทะเลในต่างประเทศที่ระดับความลึกของน้ำ 50-200 เมตรและสามารถตรวจจับคลื่นสึนามิก่อนที่จะเดินทางมาถึงชายฝั่งของพวกเขาให้เวลานำคำเตือนสึนามิออก สึนามิคลื่นมีความง่ายมากในมหาสมุทรลึกที่พวกเขามีอิสระจากผลกระทบของการสะท้อนชายฝั่งหรือการหักเหเนื่องจากการbathymetry การวิเคราะห์จีพีเอสจลนศาสตร์ของเรือในทะเลเปิดตรวจพบคลื่นสึนามิในปี 2010 ชิลี ทะเลลึกตรวจวัดคลื่นสึนามิได้รับการทำโดยใช้เครื่องวัดความดันด้านล่างสำหรับการตรวจหาและคำเตือนของคลื่นสึนามิ การประเมินลึกมหาสมุทรและการรายงานของคลื่นสึนามิ (DART) พัฒนาโดย NOAA (National มหาสมุทรและบรรยากาศการบริหาร) ของสหรัฐอเมริกาบันทึกระดับน้ำโดยใช้ความดันด้านล่างมาตรวัดและส่งสัญญาณไปยังทุ่นผิวผ่านทางอะคูสติกtelemetry ในมหาสมุทรแล้ว ผ่านดาวเทียมไปยังสถานีที่ดินในเวลาจริง หลังจากที่คลื่นสึนามิในมหาสมุทรอินเดียปี 2004 จำนวนรวมของสถานีโผในมหาสมุทรแปซิฟิกเช่นเดียวกับมหาสมุทรอินเดียเพิ่มขึ้นจาก 6 ในปี 2004 ประมาณ 60 2013 ทางเลือกในการดึงข้อมูลจากส่วนลึกของมหาสมุทรข้อมูลความดันด้านล่างคือการใช้สายเคเบิลเรือดำน้ำ. ทั่วประเทศญี่ปุ่นกว่า 10 เครื่องวัดความดันด้านล่างได้รับการติดตั้งในเวลาที่เกิดแผ่นดินไหวTohoku 2011 และเครือข่ายcabled เพิ่มเติม DONET ไปตามราง Nankai และ S สุทธิตามท่อญี่ปุ่นจะถูกนำไปใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คลื่นสึนามิเป็น instrumentally บันทึกโดยบันทึกระดับน้ำทะเล
เช่นเครื่องวัดกระแสน้ำชายฝั่ง คลื่นและใกล้ชายฝั่ง
gps ทุ่นและมาตรวัดความดันก้นมหาสมุทรลึก เครื่องวัดกระแสน้ำชายฝั่งมีชนิดต่าง ๆ

เป็นเครื่องจักรกลประเภทเช่นกับลอย และ ความดัน อะคูสติก หรือเรดาร์เซ็นเซอร์
หลัง 2004 สึนามิในมหาสมุทรอินเดีย ชายฝั่ง ยิ่งน้ำวัดได้ถูกติดตั้งในแถบมหาสมุทรอินเดีย
. ในปัจจุบันระดับน้ําทะเลข้อมูลที่หลายร้อย
สถานีที่มีอยู่ในเวลาจริง ใกล้ชายฝั่ง ได้แก่ มาตรวัดคลื่น
มาตรวัดใช้คลื่น ultrasonic และ GPS ทุ่น เขาวัดระดับความลึกของน้ำในทะเลนอกชายฝั่ง
50 ถึง 200 เมตร และสามารถตรวจจับคลื่นสึนามิก่อน

บางชายฝั่งเข้ามาให้ระยะเวลาออกคำเตือนสึนามิ รูปคลื่น สึนามิ จะง่ายกว่ามากในมหาสมุทรลึก

ที่พวกเขาฟรีจากผลของการสะท้อนหรือหักเหชายฝั่ง
เนื่องจาก bathymetry . การวิเคราะห์แบบ Kinematic GPS ของเรือในมหาสมุทร
เปิดตรวจพบ 2010 ชิลี ซึนามิ มหาสมุทรลึกตรวจวัดคลื่นสึนามิได้

ด้านล่างได้ใช้ความดันเพื่อตรวจหาและ
เตือนสึนามิ ลึกมหาสมุทรประเมินและรายงานสึนามิ ( โผ )

โดย NOAA , พัฒนา( มหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติ )
สหรัฐอเมริกา บันทึกระดับน้ำโดยใช้เครื่องวัดความดัน
ด้านล่าง และส่งสัญญาณไปยังพื้นผิวทุ่นทางอะคูสติก
Telemetry ในมหาสมุทร แล้วผ่านดาวเทียมไปยังสถานีที่ดิน
ในเวลาจริง หลังจากมหาสมุทรอินเดีย 2547 สึนามิ
จํานวนโผสถานีในมหาสมุทรแปซิฟิกรวมทั้ง
มหาสมุทรอินเดียเพิ่มขึ้นจาก 6 ในปี 2547 ประมาณ 60 ใน
2013ทางเลือกเพื่อดึงข้อมูลจากฐานข้อมูลความดันในมหาสมุทรลึก
คือใช้สายเคเบิลใต้น้ำ .
ทั่วญี่ปุ่นกว่า 10 ด้านล่างความดันถูก
ติดตั้งในเวลาของปี 2011 แผ่นดินไหว Tohoku และ
เพิ่มเติม cabled เครือข่าย โดเนทไปตามราง s-net Nankai และตามร่องญี่ปุ่นถูก
ใช้