You always talk a low voice on the

You always talk a low voice on the phone, in most times silently in your room at Bangkok. As if there are somebody with you.
You generally take a look fearing around even if "in your on room?" while you are talking with me. It makes me think, you are not alone.
You have always the same excuses "my charge, my stomach, my throat, my voice ..."

All these make me unhappy, anxious, suspicious.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณเสมอพูดเสียงต่ำบนโทรศัพท์ เวลาส่วนใหญ่อยู่เบื้องหลังในห้องพักที่กรุงเทพ ว่ามีใครสักคนกับคุณคุณลองดูกลัวสถานแม้ "ในในห้องพัก" โดยทั่วไปในขณะที่คุณกำลังพูดกับฉัน มันทำให้ฉันคิดว่า คุณไม่ใช่คนเดียวคุณมีเสมอเหมือน excuses "ธรรมเนียมของฉัน ของฉันท้อง คอ เสียงของฉัน..."ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันเศร้า กระตือรือร้น น่าสงสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณมักจะพูดเสียงต่ำบนโทรศัพท์มือถือในช่วงเวลาส่วนใหญ่เงียบ ๆ ในห้องพักที่กรุงเทพฯ ในขณะที่ถ้ามีใครสักคนที่อยู่กับคุณ.
คุณมักจะมองไปรอบ ๆ กลัวแม้ว่า "ในห้องของคุณ?" ในขณะที่คุณกำลังพูดกับฉัน มันทำให้ฉันคิดว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียว.
คุณมีเสมอข้อแก้ตัวเหมือนกัน "ค่าใช้จ่ายของฉันท้องของฉัน, ลำคอของฉันเสียงของฉัน ... " ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันไม่มีความสุขกังวลที่น่าสงสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณมักจะพูดเสียงต่ำ ทางโทรศัพท์ ในเวลาส่วนใหญ่เงียบในห้องพักที่กรุงเทพ ราวกับมีใครบางคนกับคุณ .
คุณมักจะดูว่ารอบ ๆแม้ว่า " ในห้อง ? " ในขณะที่คุณกำลังพูดกับผม มันทำให้ฉันคิดว่า คุณจะไม่โดดเดี่ยว คุณต้องเสมอ
ข้ออ้างเดียวกัน " ฉันคิด ท้องฉัน คอฉัน เสียงของฉัน . . . . . . . "

ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันเศร้า กังวล สงสัย