Vietnamese music varies slightly in

Vietnamese music varies slightly in the three regions: Bắc or North, Trung or Central, and Nam or South. Northern classical music is Vietnam's oldest and is traditionally more formal. Vietnamese classical music can be traced to the Mongol invasions, when the Vietnamese captured a Chinese opera troupe. Central classical music shows the influences of Champa culture with its melancholic melodies. Southern music exudes a lively laissez-faire attitude.

Vietnam has some 50 national music instruments, in which the set of percussion instruments is the most popular, diverse and long-lasting such as đàn đáy, đàn tranh, đàn nhị, đàn bầu... The set of blowing instruments is represented by flutes and pan-pipes, while the set of string instruments is specified by dan bau and dan day.

The Vietnamese folksongs are rich in forms and melodies of regions across the country, ranging from ngâm thơ (reciting poems), hát ru (lullaby), hò (chanty) to hát quan họ, trong quan, xoan, dum, ví giặm, ca Huế, bài chòi, ly. Apart from this, there are also other forms like hát xẩm, chầu văn, and ca trù.

Two of the most widely known genres are:

Imperial Court music: When referring specifically to the "Nhã nhạc" form it includes court music from the Trần Dynasty on to the Nguyễn Dynasty. It is an elaborate form of music which features an extensive array of musicians and dancers, dressed in extravagant costumes. It was an integral part of the rituals of the Imperial court.
Ca trù: An ancient form of chamber music which originated in the imperial court. It gradually came to be associated with a geisha-type of entertainment where talented female musicians entertained rich and powerful men, often scholars and bureaucrats who most enjoyed the genre. It was condemned in the 20th century by the government, being tied falsely with prostitution, but recently it has seen a revival as appreciation for its cultural significance has grown. Ca trù has been recognized by UNESCO as a Masterpiece of the Oral and Intangible Heritage of Humanity since 2005.
In the 20th century, in contact with the Western culture, especially after the national independence, many new categories of arts like plays, photography, cinemas, and modern art had taken shape and developed strongly, obtaining huge achievements with the contents reflecting the social and revolutionary realities. Up to 1997, there have been 44 people operating in cultural and artistic fields honored with the Ho Chi Minh Award, 130 others conferred with People's Artist Honor, and 1011 people awarded with the Excellent Artist Honor. At the start of 1997, there were 191 professional artistic organizations and 26 film studios (including central and local ones). There have been 28 movies, 49 scientific and documentary films receiving international motion picture awards in many countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงเวียดนามแตกต่างเล็กน้อยในภาคสาม: บัค หรือเหนือ ตรัง หรือ เซ็นทรัล และน้ำ หรือใต้ ดนตรีภาคเหนือของเวียดนามเก่าแก่ที่สุด และเป็นแบบดั้งเดิมอย่างมาก ดนตรีเวียดนามสามารถติดตามการรุกราน Mongol เมื่อเวียดนามที่จับนิรภัยจีน ศูนย์กลางดนตรีแสดงอิทธิพลของวัฒนธรรมจำปา ด้วยท่วงทำนองความคับอกคับ เพลงภาคใต้เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา laissez-faire ทัศนคติ

เวียดนามมีบาง 50 ชาติเครื่องดนตรี ซึ่งชุดของเครื่องเพอร์คัชชันเป็นสุดยอดนิยม หลากหลาย และยาวนาน đàn đáy, đàn tranh, đàn nhị, đàn bầu ... ชุดเป่าเครื่องมือแสดงโดย flutes แพนท่อ ในขณะที่มีระบุชุดของเครื่องบัวด่านทางแดนวันนั้น

Folksongs เวียดนามมีรูปแบบและทำนองของภูมิภาคทั่วประเทศ ตั้งแต่ thơ ngâm (อ่านบทกวี), hát ru (ลัล) hò (chanty) họ hát ควน trong ควน xoan ดำ ví giặm, ca Huế, bài chòi ลี นอกจากนี้ ยังมีรูปแบบอื่น ๆ เช่น hát xẩm, chầu văn และ trù ca

สองประเภทที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายมากที่สุด:

เพลงอิมพีเรียล: เมื่ออ้างอิงโดยเฉพาะแบบฟอร์ม "Nhã nhạc" รวมเพลงคอร์ทจากราชวงศ์ Trần ระบบราชวงศ์ Nguyễn เป็นแบบที่ประณีตของคุณลักษณะหลากหลายนักดนตรีและนักเต้นรำ แต่งในแบบเครื่องแต่งกาย ก็เป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมของอิมพีเรียลคอร์ท
Ca trù: แบบโบราณของดนตรีที่มาในศาลอิมพีเรียล ค่อย ๆ มาที่สัมพันธ์กับชนิดการแสดงความคิดของความบันเทิงที่เก่งนักดนตรีหญิงบริการคนรวย และมีประสิทธิภาพ นักวิชาการมัก และ bureaucrats ที่สุดชอบประเภท มันถูกประณามในศตวรรษ 20 โดยรัฐบาล การเชื่อมโยงกับโสเภณี แอบ แต่เพิ่ง จะได้เห็นการฟื้นฟูเป็นที่ซาบซึ้งในความสำคัญของวัฒนธรรมได้เติบโตขึ้น Ca trù ได้รับจากองค์การยูเนสโกเป็นผลงานชิ้นเอกของช่องปากและมีมรดกมนุษยชาติ 2548.
ในศตวรรษที่ 20 ติดต่อกับวัฒนธรรมตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังเอกราช ศิลปะหลายประเภทใหม่เช่นบทละคร ถ่ายภาพ โรงภาพยนตร์ และศิลปะสมัยใหม่ได้นำรูปร่าง และพัฒนาอย่างยิ่ง ได้รับความสำเร็จอย่างมาก ด้วยเนื้อหาที่สะท้อนความเป็นจริงทางสังคม และการปฏิวัติ ถึงปี 1997 มี 44 คนที่ทำงานในเขตวัฒนธรรม และศิลปะเกียรติกับรางวัลโฮจิมิน 130 คนปรึกษากับเกียรติศิลปินประชาชน และ 1011 คนรับรางวัลเกียรติยศศิลปินแห่ง ที่จุดเริ่มต้นของปี 1997 มีองค์กรศิลปะมืออาชีพ 191 และสตูดิโอภาพยนตร์ 26 (รวมถึงคนท้องถิ่น และส่วนกลาง) มีภาพยนตร์ 28, 49 วิทยาศาสตร์ และสารคดีภาพยนตร์รับรางวัลนานาชาติภาพเคลื่อนไหวในหลายประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลงเวียดนามแตกต่างกันเล็กน้อยในภูมิภาคที่สาม: บักหรือเหนือ Trung หรือกลางและใต้น้ำหรือ ดนตรีคลาสสิกทางตอนเหนือของเวียดนามเป็นที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นประเพณีที่เป็นทางการมากขึ้น ดนตรีคลาสสิกเวียดนามสามารถโยงไปถึงมองโกลรุกรานเมื่อเวียดนามที่ถูกจับคณะโอเปร่าจีน ดนตรีคลาสสิกกลางแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของวัฒนธรรมจำปาด้วยท่วงทำนองเศร้าของ เพลงใต้ exudes ทัศนคติไม่รู้ไม่ชี้ที่มีชีวิตชีวาเวียดนามมีบางส่วน 50 ดนตรีแห่งชาติในการที่ชุดของเครื่องมือกระทบเป็นที่นิยมมากที่สุดที่หลากหลายและยาวนานเช่นđẩyđàn, đànโซฟา, đàn Nhi, đànbầu .. . ชุดของเครื่องมือที่ใช้ในการเป่าเป็นตัวแทนจากขลุ่ยและท่อ-กระทะในขณะที่ชุดของเครื่องสายระบุโดย Bau และและวันที่และเสาะหาเพลงพื้นเมืองของเวียดนามที่อุดมไปด้วยรูปแบบและท่วงทำนองของภูมิภาคทั่วประเทศตั้งแต่Thơงาม ( ท่องบทกวี) หมวก ru (เพลงกล่อมเด็ก), โฮ (Chanty) หมวก Quan Ho, ตรง Quan, xoan, ดำ, VI Giam แคลิฟอร์เนียHuế, โพ Choi Ly, นอกเหนือจากนี้ยังมีรูปแบบอื่น ๆ เช่น Xam หมวก Chau รถตู้และ ca Tru สองประเภทที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางมากที่สุดคือเพลงอิมพีเรียลศาล: เมื่อกล่าวโดยเฉพาะกับ "ชเล่นเพลง" รูปแบบจะมีเพลงจากศาลTrần ไดนาสตี้ในราชวงศ์Nguyễn มันเป็นรูปแบบที่ซับซ้อนของเพลงที่มีอาร์เรย์ที่กว้างขวางของนักดนตรีและนักเต้นในชุดแต่งกายฟุ่มเฟือย มันเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมของศาลอิมพีเรียลCa TRU: รูปแบบโบราณของแชมเบอร์มิวสิคซึ่งเกิดขึ้นในราชสำนัก มันค่อย ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องกับเกอิชาประเภทของความบันเทิงที่นักดนตรีหญิงที่มีความสามารถสร้างความบันเทิงให้คนร่ำรวยและมีอำนาจนักวิชาการและข้าราชการที่มักจะมีความสุขมากที่สุดประเภท มันถูกประณามในศตวรรษที่ 20 โดยรัฐบาลถูกผูกติดอยู่กับการค้าประเวณีเท็จ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้เห็นการฟื้นตัวเป็นขอบคุณสำหรับความสำคัญทางวัฒนธรรมของตนได้เติบโตขึ้น ca TRU ได้รับการยอมรับจากยูเนสโกเป็นผลงานชิ้นเอกของช่องปากและไม่มีตัวตนมรดกโลกตั้งแต่ปี 2005 ในศตวรรษที่ 20 ในการติดต่อกับวัฒนธรรมตะวันตกโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เอกราชของชาติประเภทใหม่ ๆ ของศิลปะเช่นบทละครการถ่ายภาพโรงภาพยนตร์ และศิลปะสมัยใหม่ได้นำรูปทรงและการพัฒนาอย่างมากได้รับความสำเร็จอย่างมากที่มีเนื้อหาสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงทางสังคมและการปฏิวัติ ถึงปี 1997 มี 44 คนการดำเนินงานในด้านวัฒนธรรมและศิลปะเกียรติกับรางวัลโฮจิมินห์, 130 คนอื่น ๆ ที่ประชุมร่วมกับคนของศิลปินเกียรติยศและ 1,011 คนได้รับรางวัลที่มีเกียรติศิลปินที่ดีเยี่ยม ในช่วงเริ่มต้นของปี 1997 มี 191 องค์กรศิลปะมืออาชีพและ 26 ฟิล์มสตูดิโอ (รวมถึงคนภาคกลางและท้องถิ่น) มี 28 ภาพยนตร์ 49 เรื่องทางวิทยาศาสตร์และสารคดีที่ได้รับรางวัลระดับนานาชาติภาพยนตร์ในหลายประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลงเวียดนามแตกต่างกันเล็กน้อยในทั้งสามภูมิภาค : B ắ C หรือเกาหลีเหนือ ตรัง หรือ กลาง และ น้ำ หรือ ใต้ เพลงคลาสสิกทางตอนเหนือของเวียดนามที่เก่าแก่ที่สุด และเป็นประเพณีที่เป็นทางการมากขึ้น ดนตรีคลาสสิกชาวเวียดนามสามารถโยงไปถึงการรุกรานชาวมองโกล เมื่อเวียดนามจับกุมคณะงิ้ว . เพลงคลาสสิกกลางแสดงให้เห็นอิทธิพลของวัฒนธรรมจัมปาด้วยเศร้าทำนองนี้ดนตรีภาคใต้ exudes มีชีวิตชีวาทำทีไม่รู้ไม่ชี้

เวียดนามมี 50 ชาติเครื่องดนตรีซึ่งในชุดของเครื่องมือเครื่องเคาะ เป็น ที่ นิยม มากที่สุด หลากหลาย และในระยะยาว เช่น đà N đá Y , đà ทรานđà N , N NH ịđà N , B ầ U . . . . . . . . ชุดของเครื่องมือที่แสดงโดยเป่าขลุ่ยและท่อกระทะ ในขณะที่ชุดของเครื่องดนตรีเป็น ระบุ โดย แดน บาว และแดนวัน

การสมมุติ เวียตนาม ที่อุดมไปด้วยรูปแบบและท่วงทำนองของภูมิภาคทั่วประเทศ ตั้งแต่ ng â m Th ơ ( ท่องบทกวี ) H . kgm T รู ( เพลงกล่อมเด็ก ) H ò ( chanty ) H . kgm T H ọตรงควน , เฉวียน xoan ดำ , V íกีặ M , CA เว้ , B ล่าสุดผม CH òฉัน ลี นอกจาก นี้ ยังมีรูปแบบอื่น ๆเช่น H . kgm T x ẩ m ch ầ u v ă N และ CA TR ù

สองเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดประเภท :

เพลง : ราชวงศ์เมื่อกล่าวถึงเฉพาะเพื่อ " NH ฮัล NH ạ C " รูปแบบซึ่งรวมถึงศาลเพลงจาก TR ầ N ราชวงศ์เพื่อคนễ N ราชวงศ์ มันเป็นแบบฟอร์มที่ซับซ้อนของดนตรีซึ่งคุณสมบัติอาร์เรย์ที่กว้างขวางของนักดนตรีและนักเต้นในชุดเครื่องแต่งกายฟุ่มเฟือย มันเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมในราชสำนัก
CA TR ù : เป็นรูปแบบโบราณของห้องเพลงที่ได้มาในราชสำนักมันค่อยๆมาที่จะเชื่อมโยงกับเกอิชาประเภทของความบันเทิงที่นักดนตรีหญิงเก่ง ทำให้คนร่ำรวยและมีอำนาจ มัก นักวิชาการและข้าราชการที่เพลิดเพลินมากที่สุดกับประเภท มันถูกประณามในศตวรรษที่ 20 โดยรัฐบาลถูกมัดเท็จกับโสเภณี แต่เพิ่งได้เห็นการฟื้นตัวอย่างชื่นชมความสำคัญทางวัฒนธรรมของมันได้เติบโตขึ้นแคลิฟอร์เนีย tr ùได้รับการยกย่องจากยูเนสโกให้เป็นมรดกชิ้นเอกของปากและไม่มีตัวตนของมนุษยชาติตั้งแต่ปี 2005
ในศตวรรษที่ 20 ในการติดต่อกับวัฒนธรรมตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ความเป็นอิสระแห่งชาติใหม่หลายประเภทของศิลปะ ชอบเล่น การถ่ายภาพ ภาพยนตร์ และงานศิลปะสมัยใหม่ มีรูปร่างและพัฒนาอย่างมากได้รับความสำเร็จขนาดใหญ่ที่มีเนื้อหาสะท้อนความเป็นจริงทางสังคมและการปฏิวัติ ถึงปี 1997 มี 44 คน ปฏิบัติการในทางวัฒนธรรมและศิลปะสาขาเป็นเกียรติกับรางวัล จิ มินโฮ , 130 คน ) ให้เกียรติศิลปิน ประชาชน และตัวแทนประชาชนที่ได้รับรางวัลที่มีเกียรติศิลปินยอดเยี่ยม ที่เริ่มต้นของปี 2540มี 191 องค์กรศิลปะมืออาชีพและ 26 สตูดิโอภาพยนตร์ ( รวมทั้งกลางและท้องถิ่นคน ) มีหนัง ภาพยนตร์ และสารคดีวิทยาศาสตร์ 49 ได้รับรางวัลภาพยนตร์นานาชาติหลายประเทศ