In the summer of 1997, in the aferm

In the summer of 1997, in the afermath of the most severe financial crisis in Thai
history, the IMF-derived term “Good Governance” was hastily reincarnated in the Thai
language as the word thammarat. Though obviously prompted by the impending diktat
of the global financial regime, its Thai inventor, Professor Chaiwat Satha-anand of the
Faculty of Political Science at Thammasat University, and its chief public advocate,
Thirayuth Boonmi, a lecturer in the Faculty of Sociology and Anthropology, explicitly
stated that the intention behind the Thai coinage was to create a space for the
interpretation of Good Governance in Thai cultural politics which was relatively
autonomous from IMF meanings and policy imperatives.
Here I follow the reception of the word thammarat among different political
groups in the Thai polity, including the authoritarian military establishment, the liberal
corporate elite, and communitarian public intellectuals and activists. My intention is to
highlight the ways in which debates about the meaning of “Good Governance” did indeed
provide a space for different groups to negotiate with one another about the proper nature
of the state, the market, and society more generally, at a time when these concepts were
being called into question. In fact, different political actors on the Thai scene staged
debates through IMF language that went far beyond the wildest dreams of any IMF
functionary.
Modern political history in Thailand has long been marked by explicit debates
about the translation of foreign concepts. Successive generations of bilingual Thai
2
intellectuals argued about translation as both an apparatus of capture of and also a buffer
against Western-style modernity. Given Thailand’s distinctive state-nationalized
language, scripts, and sounds, Western modernity has been consciously hindered from
coming to the Thai public in its pristine, original, or direct linguistic forms. Thai
intellectuals of all political persuasions have guarded these linguistic borders and the
integrity of the Thai nation-state’s “body cultural.”1
Each tried to screen new translated
lexical immigrants, turn away suspicious ones, or retranslate them in such a way as to
civilize, harness, or domesticate them. Meanwhile, their unofficial counterparts
incessantly sought to smuggle in and procreate illegitimate lexicons of their own
unauthorized translations. Hence the highly politicized nature of the process of
translation-as-transformation through which key foreign political and ideological words
were scrutinized, mediated, negotiated, contested, selected, modified, and kept under
constant surveillance as they underwent their cross-cultural metamorphoses.
This process of translation-as-transformation was shaped by the Thai language
itself: popular speech and literary genres emphasize end-sound rhyming. Thus, if new
coinages were to gain wide circulation, they could not merely be transliterated from their
native languages – they had to be transformed into Thai; that is, they had to be situated
both within preexistent structures of lexical meaning and aural aesthetics at the same time
that they pushed the boundaries of these socio-political language norms. In simpler terms,
they had to sound good to the Thai ear, which listens for and desires certain patterns of
language, especially those of rhyme. The process of translation-as-transformation points
both to the specific ways in which the entrance of foreign terms has been seen as an
3
important site for political intervention by various official translators in Thailand and also
to the flexibility and generativity of Thai rhyming genres.
A Nation of Rhymers
Rhymes allow us to say the same thing over and over again lengthily, verbosely,
gracefully, powerfully, rhythmically, and rhymingly, making it easy to remember and
recite or sing. Through their newly-acquired musicality and sheer recitation, these words
circulate and mobilize, sometimes conjuring hundreds of thousands of people to the
streets and moving them to fight, to kill, and to die.
Rhyming is an everyday linguistic practice as well as the centerpiece of an
ideology of culture, as attested to by two chief representatives from opposite political
camps of modern Thai poetry: No.Mo.So., alias Prince Phitthayalongkorn (1877-1945),
a staunch royalist, and Intharayut, alias Atsani Phonlajan (1918-1987), a diehard
communist. No.Mo.So writes:
Thailand Is a Nation of Rhymers. Siamese Thais are rhymers by habit. There are
plenty of poets from the highest to the lowest classes. Some of them are scholars
but many more are illiterates. The scholars who become poets may do so because
of their literacy as well as disposition. But the illiterates do so purely on account
of their disposition. If we are to publish a collection of all the verses composed
by these illiterate rhymers in a year, it will take up a great many volumes … If
one is to estimate what percentage of the population of this country are rhymers,
the figure

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในฤดูร้อนของปี 1997, afermath ของวิกฤตการเงินที่รุนแรงที่สุดในไทยประวัติศาสตร์ คำมา IMF "กำกับดูแล" กระบี่ไร้เทียมทานไทยรีบภาษาเป็นธรรมราชคำ แต่เห็นได้ชัดว่าได้รับการพร้อมท์ โดย diktat สิทธิโลกการเงินระบอบการปกครองของ นักประดิษฐ์ของไทย ศาสตราจารย์หยกชัยวัตน์ Satha-อานันท์ของการคณะรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และการสนับสนุนสาธารณะหัวหน้าThirayuth Boonmi อาจารย์คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา อย่างชัดเจนระบุว่า เป้าหมายหลังประดิษฐ์ไทยคือการ สร้างพื้นที่สำหรับการการตีความธรรมาภิบาลในการเมืองวัฒนธรรมไทยซึ่งค่อนข้างอิสระจากความหมายของ IMF และนโยบาย imperativesนี่ฉันทำตามรับธรรมราชคำหมู่แตกต่างกันทางการเมืองกลุ่มในแบบ polity ไทย รวมทั้งก่อตั้งกองทัพที่ประเทศ เสรีนิยมบริษัทอีลิ ท และปัญญาชนสาธารณะ communitarian และนักเคลื่อนไหว ความตั้งใจของฉันคือการเน้นวิธีการในการอภิปรายเกี่ยวกับความหมายของ "ธรรมาภิบาล" ไม่ได้แน่นอนเป็นพื้นที่กลุ่มต่าง ๆ การเจรจาต่อรองกับคนอื่นเกี่ยวกับธรรมชาติที่เหมาะสมให้สถานะ ตลาด สังคมและอื่น ๆ โดยทั่วไป ในเวลาเมื่อแนวคิดเหล่านี้ได้ถูกเรียกว่าเป็นคำถาม ในความเป็นจริง การจัดฉากของนักแสดงทางการเมืองต่าง ๆ ในไทยอภิปรายผ่าน IMF ภาษาที่ไปไกลเกินฝัน wildest ของ IMF ใด ๆfunctionaryประวัติศาสตร์การเมืองสมัยใหม่ในประเทศไทยได้นานถูกทำเครื่องหมาย โดยการอภิปรายที่ชัดเจนเกี่ยวกับการแปลแนวคิดที่ต่างประเทศ ของภาษาไทย 2ปัญญาชนที่โต้เถียงเกี่ยวกับแปลเป็นทั้งเครื่องมือของการจับภาพ และบัฟเฟอร์กับความทันสมัยแบบตะวันตก ให้ประเทศไทยโดดเด่นรัฐ-nationalizedภาษา สคริปต์ และ เสียง ซึ่งมีการขัดขวางจากมีสติมาให้ประชาชนไทยในรูปแบบ linguistic บริสุทธิ์ ต้นฉบับ หรือโดยตรง ไทยปัญญาชนของเป็นตัวหล่อหลอมทางการเมืองทั้งหมดมีรักษาเส้นขอบเหล่านี้ภาษาและความสมบูรณ์ของชาติรัฐไทยของ "ร่างกายวัฒนธรรม" 1 ละพยายามจอใหม่แปลผู้อพยพจากคำใกล้เคียง หันไปสงสัยคน หรือ retranslate ในลักษณะเป็นการcivilize เทียม หรือเลี้ยงพวกเขา ในขณะเดียวกัน คู่ของพวกเขาอย่างไม่เป็นทางประสิทธิภาพพยายามลักลอบนำใน และให้กำเนิด lexicons ผิดของตนเองการแปลที่ไม่ได้รับอนุญาต ดังนั้นลักษณะ politicized สูงของกระบวนการแปลเป็นแปลงผ่านที่สำคัญคำต่างประเทศทางการเมือง และอุดมการณ์ผ่าน ส่งต่อ เจรจา แย่งชิง เลือก แก้ไข และเก็บไว้ภายใต้เฝ้าระวังอย่างต่อเนื่อง ตามที่พวกเขาผ่าน metamorphoses นานาวัฒนธรรมของพวกเขากระบวนการของการแปลเป็นการแปลงเป็นรูป โดยภาษาไทยตัวเอง: คำพูดยอดนิยมและประเภทวรรณกรรมเน้นปลายเสียงคล้องจองกัน ดังนั้น ถ้าใหม่coinages ได้รับเวียนกว้าง พวกเขาอาจไม่เพียงถูกทับศัพท์จากการภาษา – พวกเขาจะเปลี่ยนไทย คือ พวกเขาจะอยู่ในบริเวณทั้งภายในโครงสร้าง preexistent ของความหมายจากคำใกล้เคียงและฟังความสวยงามในเวลาเดียวกันที่จะผลักดันขอบเขตของบรรทัดฐานเหล่านี้ภาษาทางการเมืองและสังคม ในคำง่ายพวกเขาต้องเสียงดีหูไทย รอ และปรารถนาบางรูปแบบของภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สัมผัส กระบวนการของการแปลเป็นการแปลงคะแนนการวิธีที่เข้าเงื่อนไขต่างได้รับการเห็นเป็นการ 3ไซต์ที่สำคัญสำหรับการแทรกแซงทางการเมืองโดยนักแปลอย่างเป็นทางการต่าง ๆ ในประเทศไทยและมีความยืดหยุ่นและ generativity ไทยคล้องจองประเภทประเทศของ Rhymersจังหวะให้เราพูดในสิ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกข้าง verbosely lengthilyสง่างาม เส หด และ rhymingly ทำให้ง่ายต่อการจำ และอ่าน หรือร้องเพลง ผ่านมาใหม่ musicality และโปร่งอ่าน คำเหล่านี้ของตนไหลเวียน และ ระดม บางครั้งปลุกผีหลายร้อยหลายพันคนถนนและย้าย การต่อสู้ การฆ่า และตายคล้องจองเป็นการฝึกภาษาในชีวิตประจำวันรวมทั้งเป็นศูนย์กลางของการอุดมการณ์ของวัฒนธรรม ยึดไปสองตัวแทนหัวหน้าจากตรงข้ามทางการเมืองค่ายของกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่: No.Mo.So. นามแฝงเจ้า Phitthayalongkorn (1877-1945),royalist เคร่ง และ Intharayut นามแฝง Atsani Phonlajan (1918-1987), diehardคอมมิวนิสต์ No.Mo.So เขียน:ประเทศไทยเป็นประเทศของ Rhymers Rhymers โดยนิสัยคนไทยสยามได้ มีกวีจากมากมายการเรียนต่ำ บางคนมีนักวิชาการแต่หลายคนมีซึ่ง นักวิชาการที่เป็นกวีอาจทำเช่นนั้นเนื่องจากความรู้ตลอดจนการจัดการ แต่ซึ่งทำให้หมดจดในการบัญชีการโอนการครอบครองของพวกเขา ถ้าเรามีคอลเลกชันของข้อทั้งหมดที่ประกอบด้วยการเผยแพร่โดย rhymers ที่รู้เหล่านี้ในปี มันจะใช้ไดรฟ์ข้อมูลจำนวนมากยอดเยี่ยม... ถ้าเป็นการประเมินเปอร์เซ็นต์ของประชากรของประเทศนี้คือ rhymersตัวเลข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงฤดูร้อนของปี 1997 ใน afermath ของวิกฤตการเงินที่รุนแรงมากที่สุดในไทย
ประวัติศาสตร์ระยะกองทุนการเงินระหว่างประเทศที่ได้มาจาก "บรรษัทภิบาล" ถูกจุติเร่งรีบในไทย
เป็นภาษาคำนครศรีธรรมราช แม้ว่าจะได้รับแจ้งอย่างเห็นได้ชัดโดย diktat ที่กำลังจะมา
ของระบอบการปกครองทางการเงินทั่วโลกนักประดิษฐ์ไทยศาสตราจารย์ชัยวัฒน์สถาอานันท์ของ
คณะรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และสนับสนุนหัวหน้าสาธารณะ
ธีรยุทธ Boonmi เป็นวิทยากรในคณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา อย่างชัดเจน
ระบุว่าความตั้งใจที่อยู่เบื้องหลังการสร้างไทยคือการสร้างพื้นที่สำหรับการ
แปลความหมายของการกำกับดูแลกิจการที่ดีในวัฒนธรรมการเมืองไทยซึ่งเป็นที่ค่อนข้าง
อิสระจากความหมายที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศและสนองนโยบาย.
นี่ฉันทำตามการรับ Thammarat คำหมู่ทางการเมืองที่แตกต่างกัน
ในกลุ่ม รัฐธรรมนูญไทยรวมทั้งการจัดตั้งเผด็จการทหารเสรีนิยม
ชนชั้นสูงขององค์กรและปัญญาชนสาธารณะ communitarian และเรียกร้องให้ ความตั้งใจของผมคือการ
เน้นวิธีการที่การอภิปรายเกี่ยวกับความหมายของ "การกำกับดูแลกิจการที่ดี" ไม่แน่นอน
ให้พื้นที่สำหรับกลุ่มที่แตกต่างกันในการเจรจากับอีกคนหนึ่งเกี่ยวกับธรรมชาติที่เหมาะสม
ของรัฐตลาดและสังคมมากขึ้นโดยทั่วไปในเวลา เมื่อแนวคิดเหล่านี้
ถูกเรียกว่าเป็นคำถาม ในความเป็นจริงนักแสดงทางการเมืองที่แตกต่างกันในฉากฉากไทย
อภิปรายผ่านภาษากองทุนการเงินระหว่างประเทศที่ไปไกลเกินฝันของกองทุนการเงินระหว่างประเทศใด ๆ
งาม.
ประวัติศาสตร์การเมืองสมัยใหม่ในประเทศไทยได้รับการทำเครื่องหมายโดยการอภิปรายอย่างชัดเจน
เกี่ยวกับการแปลของแนวคิดต่างประเทศ รุ่นหลังสองภาษาไทย
2
ปัญญาชนที่ถกเถียงกันเกี่ยวกับการแปลเป็นทั้งเครื่องมือของการจับภาพและยังบัฟเฟอร์
กับความทันสมัยแบบตะวันตก ได้รับของไทยที่โดดเด่นของรัฐของกลาง
ภาษาสคริปต์และเสียงทันสมัยตะวันตกได้รับการขัดขวางจากสติ
ที่จะมาถึงประชาชนไทยที่เก่าแก่ของเดิมหรือรูปแบบภาษาโดยตรง ไทย
ปัญญาชนใจทางการเมืองทั้งหมดได้รับการคุ้มกันชายแดนภาษาเหล่านี้และ
ความสมบูรณ์ของไทยรัฐชาติของ "ร่างกายทางวัฒนธรรม." 1
แต่ละคนพยายามที่จะหน้าจอใหม่แปล
อพยพศัพท์หันไปคนที่น่าสงสัยหรือ retranslate พวกเขาในลักษณะที่เป็นไป
ศิวิไลซ์ เทียมหรือพวกเขาเชื่อ ขณะที่คู่ของทางการของพวกเขา
อย่างไม่หยุดหย่อนพยายามที่จะลักลอบนำเข้าและให้กำเนิดคำศัพท์นอกสมรสของพวกเขาเอง
แปลไม่ได้รับอนุญาต ดังนั้นธรรมชาติการเมืองสูงของกระบวนการของ
การแปล-AS-Transformation ผ่านคำพูดและอุดมการณ์ทางการเมืองต่างประเทศที่สำคัญ
ได้รับการพิจารณาไกล่เกลี่ยเจรจาประกวดเลือกแก้ไขและเก็บไว้ภายใต้
การเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่องขณะที่พวกเขาเปลี่ยนสัณฐานข้ามวัฒนธรรมของพวกเขา.
นี้ กระบวนการของการแปล-AS-Transformation เป็นรูปภาษาไทย
ตัวเอง: คำพูดที่นิยมและประเภทวรรณคดีเน้นสิ้นเสียงบทกวี ดังนั้นหากใหม่
coinages กำลังจะได้รับการไหลเวียนกว้างพวกเขาจะไม่เพียง แต่ได้รับการทับศัพท์ของพวกเขาจาก
ภาษาพื้นเมือง - พวกเขาจะต้องกลายเป็นไทย ว่ามีที่พวกเขาจะต้องอยู่
ทั้งภายในโครงสร้าง preexistent ของความหมายคำศัพท์เกี่ยวกับหูและความงามในเวลาเดียวกัน
ว่าพวกเขาผลักดันขอบเขตของเหล่านี้สังคมการเมืองบรรทัดฐานภาษา ในแง่ที่เรียบง่าย
ที่พวกเขาจะเสียงดีที่หูของไทยซึ่งฟังสำหรับรูปแบบและความต้องการบางอย่างของ
ภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สัมผัส กระบวนการของการจุดแปล-AS-Transformation
ทั้งวิธีการเฉพาะที่ทางเข้าของคำศัพท์ต่างประเทศที่ได้รับการมองว่าเป็น
3
เว็บไซต์ที่สำคัญสำหรับการแทรกแซงทางการเมืองโดยนักแปลอย่างเป็นทางการในประเทศไทยและยัง
จะมีความยืดหยุ่นและ generativity ของบทกวีประเภทไทย
เป็นประเทศของ Rhymers
Rhymes ช่วยให้เราสามารถพูดในสิ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกยืดยาว, verbosely,
สง่างามอย่างมีจังหวะและ rhymingly ทำให้ง่ายต่อการจำและ
ท่องหรือร้องเพลง ผ่านการแสดงละครที่เพิ่งได้มาของพวกเขาและสวดเลี่ยงคำเหล่านี้
หมุนเวียนและระดมบางครั้งปลุกผีหลายร้อยหลายพันคนที่จะ
ถนนและย้ายพวกเขาที่จะต่อสู้ในการฆ่าและการตาย.
บทกวีคือการปฏิบัติทางภาษาในชีวิตประจำวันเช่นเดียวกับหัวใจ ของ
อุดมการณ์ของวัฒนธรรมเป็นส่วนร่วมโดยผู้แทนจากหัวหน้าตรงข้ามทางการเมือง
ของค่ายกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่: No.Mo.So. นามแฝงเจ้าชาย Phitthayalongkorn (1877-1945),
โรเยลอย่างแข็งขันและ Intharayut นามแฝงคอนเสิร์ตอัสนี Phonlajan (1918 -1987) ซึ่งเป็นมิจฉาทิฐิ
คอมมิวนิสต์ No.Mo.So เขียน:
ประเทศไทยเป็นประเทศของ Rhymers คนไทยชาวสยาม Rhymers โดยนิสัย มี
ความอุดมสมบูรณ์ของกวีจากสูงสุดไปต่ำสุดที่เรียน บางคนเป็นนักวิชาการ
แต่อื่น ๆ อีกมากมายไม่รู้หนังสือ นักวิชาการที่กลายเป็นกวีอาจทำเช่นนั้นเพราะ
การรู้หนังสือของพวกเขาเช่นเดียวกับการจำหน่าย แต่ไม่รู้หนังสือทำเพื่อให้หมดจดในบัญชี
การจำหน่ายของพวกเขา ถ้าเรามีการเผยแพร่คอลเลกชันของโองการทั้งหมดที่แต่ง
โดย Rhymers ไม่รู้หนังสือเหล่านี้ในปีนี้ก็จะใช้เวลาถึงหลาย ๆ เล่มที่ดี ... ถ้า
อย่างใดอย่างหนึ่งคือการประเมินสิ่งที่ร้อยละของประชากรของประเทศนี้มี Rhymers,
รูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฤดูร้อนของปี 1997 ใน afermath ของวิกฤตการเงินที่รุนแรงมากที่สุดในไทยประวัติศาสตร์ , IMF ได้คำว่า " ธรรมาภิบาล " พลันเกิดใหม่ในไทยภาษาเป็นคำที่นครศรีธรรมราช แต่อย่างเห็นได้ชัดแจ้ง โดยการ diktatของระบบการเงินโลก นักประดิษฐ์ไทย ของ อาจารย์ชัยวัฒน์ ศรัทธาและของคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และประธานรัฐสนับสนุนการเสร็จสิ้นบุญมีิ , อาจารย์คณะสังคมวิทยาและมนุษยวิทยา อย่างชัดเจนกล่าวว่าเจตนาที่อยู่เบื้องหลังการไทย เพื่อสร้างพื้นที่สำหรับความหมายของธรรมาภิบาลในไทยวัฒนธรรมการเมืองที่ค่อนข้างในกำกับของรัฐ ความหมาย และความสัมพันธ์ระหว่างนโยบาย .ผมติดตามการรับคํานครศรีธรรมราช ในหมู่ที่แตกต่างกันทางการเมืองกลุ่มในรัฐไทย รวมทั้งการจัดตั้งทหารเผด็จการ , ศิลปศาสตร์ยอดขององค์กร และนักกลยุทธ์ปัญญาชนสาธารณะและ ความตั้งใจของผมคือเน้นวิธีการที่การอภิปรายเกี่ยวกับความหมายของคำว่า " ธรรมาภิบาล " ได้แน่นอนให้พื้นที่สำหรับกลุ่มที่เจรจากันเกี่ยวกับธรรมชาติที่เหมาะสมของรัฐ , ตลาด , และสังคมมากขึ้นโดยทั่วไปในเวลาเมื่อแนวคิดเหล่านี้ถูกเรียกว่าเป็นคำถาม ในความเป็นจริง , นักแสดงทางการเมืองที่แตกต่างกันในฉากละครไทยการอภิปรายผ่านไอเอ็มเอฟ ภาษา ที่ไปไกลเกินกว่าความฝัน wildest ของกองทุนการเงินระหว่างประเทศเจ้าหน้าที่ประวัติศาสตร์การเมืองสมัยใหม่ในประเทศไทยได้รับการทำเครื่องหมายโดยการอภิปรายที่ชัดเจนเกี่ยวกับการแปลของแนวคิดต่างประเทศ รุ่นต่อเนื่องของภาษาไทย2ปัญญาชนเถียงกันเรื่องการแปลเป็นทั้งเครื่องมือในการจับและกันชนกับความทันสมัยในสไตล์ตะวันตก ให้รัฐไทยเป็นของกลางที่โดดเด่นภาษาสคริปต์และเสียงตะวันตกสมัยใหม่ได้ถูกขัดขวางจากการมีสติจะให้ประชาชนไทยในบริสุทธิ์ของ ต้นฉบับ หรือตรงภาษา รูปแบบ ไทยปัญญาชนของการจูงใจการปกป้องพรมแดนภาษาเหล่านี้ และความสมบูรณ์ของร่างกายทางวัฒนธรรมไทยของ " รัฐชาติ " 1แต่ละคนก็พยายามที่จะแปลหน้าจอใหม่ผู้อพยพศัพท์ หันไปที่น่าสงสัย หรือ retranslate ดังกล่าวในลักษณะที่เป็นความศิวิไลซ์ , เทียม , หรือเลี้ยงพวกเขา ขณะที่คู่ของทางการอย่างไม่หยุดหย่อนและพยายามลักลอบขนให้กำเนิดนอกสมรสเองของตนเองแปลโดยไม่ได้รับอนุญาต ดังนั้น ขออภิปรายเรื่องการเมืองธรรมชาติของกระบวนการของแปลเป็นแปลงผ่านคีย์ต่างประเทศการเมืองและอุดมการณ์คำและพิจารณา ผ่านการเจรจาต่อรอง , ประกวด , เลือก , แก้ไข , และเก็บไว้ภายใต้การเฝ้าระวังคงที่เช่นที่พวกเขาได้รับของพวกเขาข้ามวัฒนธรรมมหาราชา .กระบวนการของการแปลงเป็นรูปร่างโดยภาษาไทยตัวเอง : คำพูดที่เป็นที่นิยมและประเภทวรรณกรรมเน้นปลายเสียงคล้องจอง . ดังนั้น ถ้าใหม่coinages ได้รับการหมุนเวียน กว้าง พวกเขาอาจไม่เพียงเป็นทับศัพท์จากพื้นเมืองภาษา–พวกเขาจะถูกแปลงเป็นไทย นั่นคือ ต้องตั้งอยู่ทั้งภายใน preexistent โครงสร้างความหมายศัพท์และสุนทรียศาสตร์เกี่ยวกับหู ใน เวลา เดียวกันพวกเขาผลักดันขอบเขตเหล่านี้สังคมการเมือง ภาษาแบบ . ในเงื่อนไขง่ายกว่าพวกเขาจะดีสำหรับหูคนไทย ซึ่งจะรับฟังและความปรารถนาบางรูปแบบภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สัมผัส กระบวนการของการแปลงเป็นจุดทั้งสองวิธีการเฉพาะที่ที่ทางเข้าด้านต่างประเทศได้รับการเห็นเป็น3 .ที่สำคัญเว็บไซต์สำหรับการแทรกแซงทางการเมืองต่าง ๆในประเทศไทย และยังมีเจ้าหน้าที่แปลให้ความยืดหยุ่นและ generativity ของบทกวีประเภทชาติของ rhymersจะช่วยให้เราพูดในสิ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก lengthily ซึ่งใช้ถ้อยคำมากเกินไป , ,ตระการ และทรงพลัง ตามจังหวะ และ rhymingly ทำให้จำง่ายและพูดหรือร้องเพลง ผ่านของพวกเขาได้มาใหม่ทางดนตรีและเชียร์ได้ คำพูดเหล่านี้หมุนเวียน และระดม บางครั้งศิลปะหลายร้อยหลายพันคนเพื่อถนนและย้ายไปต่อสู้ ฆ่าและตายคล้องจองเป็นภาษา ฝึกทุกวัน เป็นแกนกลางของอุดมการณ์ของวัฒนธรรม เป็นพยานเพื่อสองตัวแทนหัวหน้าจากตรงข้ามทางการเมืองค่ายของกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่ : no.mo.so . นามแฝงเจ้าชาย phitthayalongkorn ( 1877-1945 )เป็นกษัตริย์ผู้แข็งแกร่งและ intharayut , นามแฝง , atsani phonlajan มิจฉาทิฐิ ( 1918-1987 )คอมมิวนิสต์ no.mo.so เขียน :ประเทศไทยเป็นประเทศที่ rhymers . สยาม rhymers คนไทยมีนิสัย มีมากมายของกวีจากสูงสุดไปเรียนที่ถูกที่สุด บางส่วนของพวกเขาเป็นนักวิชาการแต่ illiterates อีกมากมาย . นักวิชาการที่เป็นกวีอาจทำเช่นนั้นก็เพราะของความรู้ของตนเอง ตลอดจนการจัดการ แต่ illiterates ทำอย่างหมดจดในบัญชีของนิสัยของพวกเขา ถ้าเราเผยแพร่คอลเลกชันของโองการทั้งหมด ประกอบด้วยโดยหนังสือ rhymers ในปีนี้ มันจะใช้ดีหลายเล่ม . . . . . . . ถ้าคือประมาณว่าร้อยละของประชากรของประเทศนี้