Despite the confessional tone in th

Despite the confessional tone in this sonnet, there is no direct reference to the youth. The general context, however, makes it clear that the poet's temporary alienation refers to the youth's inconstancy and betrayal, not the poet's, although coming as it does on the heels of the previous sonnet, the poet may be trying to convince himself again that "Now" he loves the youth "best." Sonnet 116, then, seems a meditative attempt to define love, independent of reciprocity, fidelity, and eternal beauty: "Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks / Within his bending sickle's compass come." After all his uncertainties and apologies, Sonnet 116 leaves little doubt that the poet is in love with love.

The essence of love and friendship for the poet, apparently, is reciprocity, or mutuality. In Sonnet 116, for example, the ideal relationship is referred to as "the marriage of true minds," a union that can be realized by the dedicated and faithful: "Let me not to the marriage of true minds / Admit impediments." The marriage service in the Episcopal Book of Common Prayer — "If any of you know cause or just impediment" — provides the model for the sonnet's opening lines. In them, we see the poet's attitude toward love, which he proceeds to define first negatively. He explains what love is not, and then he positively defines what it is. The "ever-fixed mark" is the traditional sea mark and guide for mariners — the North Star — whose value is inestimable although its altitude — its "height" — has been determined. Unlike physical beauty, the star is not subject to the ravages of time; nor is true love, which is not "Time's fool."

The poet then introduces the concepts of space and time, applying them to his ideal of true love: "Love alters not with his brief hours and weeks, / But bears it out even to the edge of doom." Note that the verb "alters" is lifted directly from line 3, in which the poet describes what love is not. "Bears it out" means survive; "edge of doom," Judgment Day. Finally, with absolute conviction, the poet challenges others to find him wrong in his definition: "If this be error and upon me proved, / I never writ, nor no man ever loved." Just how secure the poet is in his standards of friendship and love, which he hopes that he and the youth can achieve, is evident in this concluding couplet; he stakes his own poetry as his wager that love is all he has described it to be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีเสียง confessional ในซอนเน็ตนี้ มีการอ้างอิงไม่ตรงเยาวชน บริบททั่วไป อย่างไรก็ตาม ทำให้มันชัดเจนที่สุดชั่วของกวีอ้างถึง inconstancy ของเยาวชน และการทรยศ ไม่ กวีของ แม้ว่าการมาปรากฏของซอนเน็ตก่อนหน้า กวีอาจพยายามโน้มน้าวใจตัวเองอีกครั้งที่ "ตอน" เยาวชน "ดี" หมายถึงรัก ซอนเน็ต 116 แล้ว ดูเหมือนว่า ความพยายามในการเข้าฌานเพื่อกำหนดรัก อิสระออกวีซ่า คุณภาพ และความงามนิรันดร์: "รักไม่หลอกของเวลา แม้ว่าริมฝีปากกุหลาบและของแก้ม / ภายในเข็มทิศของเคียวดัดของเขามา" หลังจากทั้งหมดของความไม่แน่นอนและขอ ซอนเน็ต 116 ใบสงสัยว่าที่กวีรักรักสาระสำคัญของความรักและมิตรภาพสำหรับนักกวี เห็นได้ชัด จะออกวีซ่า หรือ mutuality ในซอนเน็ต 116 เช่น ความสัมพันธ์ที่เหมาะจะเรียกว่า "การแต่งงานของจิตใจจริง สหภาพแรงงานที่สามารถรับรู้ได้ โดยการทุ่มเท และซื่อสัตย์: "ผมไม่ต้องการแต่งงานของจิตใจที่แท้จริง / impediments ยอมรับ" บริการแต่งงานในอีพิสโคพัลจองของทั่วไปละหมาด — ''ถ้าใด ๆ ของคุณทราบสาเหตุหรือเพียงนจะ" — ให้แบบซอนเน็ตเปิดรายการ ในพวกเขา เราเห็นของกวีทัศนคติต่อความรัก ที่เขาดำเนินการก่อนกำหนดส่ง เขาอธิบายถึงสิ่งที่รักไม่ และจากนั้น เขาบวกกำหนดคืออะไร "คงเคยหมาย" เป็นเครื่องหมายทะเลดั้งเดิมและคู่มือมาริเนอร์ส — ดาวเหนือ — มีค่าเป็น inestimable แม้ว่าระดับความสูงของ — ความ "สูง" ซึ่งได้ระบุ ซึ่งแตกต่างจากความงามทางกายภาพ ดาวไม่ขึ้นกับราชันย์ ไม่รักจริง ที่ไม่ใช่ "คนโง่ของเวลา"กวีแล้วแนะนำแนวคิดของพื้นที่และเวลา การเขาอุดมคติของความรัก: "ความรักเปลี่ยนแปลงไม่ มีเวลาสั้น ๆ และสัปดาห์, / แต่หมีออกแม้กับขอบของการลงโทษ" หมายเหตุที่กริยา "เปลี่ยน" ถูกยกขึ้นโดยตรงจากบรรทัด 3 ซึ่งกวีอธิบายถึงสิ่งที่รักไม่ได้ "หมีออก" หมายถึง รอด "ขอบของการลงโทษ เพ้อ ในที่สุด มีความเชื่อมั่นแน่นอน กวีท้าทายอื่น ๆ เพื่อค้นหาเขาผิดในนิยามของเขา: " ถ้านี้เป็นข้อผิดพลาด และ เมื่อฉันพิสูจน์, / ฉันไม่ไม่ หรือคนไม่เคยรักกัน" เพียงกวีมีความปลอดภัยในมาตรฐานของเขาของมิตรภาพและความรัก ซึ่งเขาหวังว่า เขาและเยาวชนสามารถบรรลุ อยู่ใน couplet นี้สรุป เขาเดิมพันบทกวีของเขาเองเป็นเดิมพันของเขาว่า ความรักเป็นสิ่งที่เขาได้อธิบายให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีโทนสารภาพในโคลงนี้ไม่มีการอ้างอิงโดยตรงกับเยาวชน บริบททั่วไป แต่ทำให้มันชัดเจนว่าการจำหน่ายชั่วคราวกวีหมายถึงความผันแปรของเยาวชนและการทรยศไม่ได้เป็นกวีแม้จะมามันไม่เกี่ยวกับส้นเท้าของโคลงก่อนหน้านี้กวีอาจจะพยายามที่จะโน้มน้าวให้ตัวเองอีกครั้งว่า " ตอนนี้ "เขารักหนุ่ม" ดีที่สุด. " โคลง 116 แล้วดูเหมือนจะเป็นความพยายามที่จะกำหนดสมาธิความรักความเป็นอิสระของการแลกเปลี่ยนความจงรักภักดีและความงามนิรันดร์ ". ความรักไม่ได้เป็นคนโง่เวลาแม้ว่าริมฝีปากและแก้มสีดอกกุหลาบ / ภายในเข็มทิศเคียวดัดของเขามา" หลังจากความไม่แน่นอนและขอโทษของเขาทั้งหมดโคลง 116 ใบข้อสงสัยเล็กน้อยว่ากวีอยู่ในความรักด้วยความรัก. สาระสำคัญของความรักและมิตรภาพสำหรับกวีเห็นได้ชัดว่าเป็นความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันหรือการร่วมกัน ในโคลง 116 ตัวอย่างเช่นความสัมพันธ์ที่เหมาะจะเรียกว่า "การแต่งงานของจิตใจที่แท้จริง" ยูเนี่ยนที่สามารถตระหนักโดยเฉพาะและซื่อสัตย์ A: "ให้ฉันไม่ได้กับการแต่งงานของจิตใจที่แท้จริง / ยอมรับอุปสรรค." บริการแต่งงานในหนังสือบาทหลวงสวดมนต์ - "ถ้าใด ๆ ของคุณรู้ว่าก่อให้เกิดอุปสรรคหรือเพียงแค่" - ให้แบบจำลองสำหรับการเปิดสายโคลงของ ในพวกเขาที่เราเห็นทัศนคติของกวีที่มีต่อความรักที่เขาดำเนินการเพื่อกำหนดเป็นครั้งแรกในเชิงลบ เขาอธิบายว่ารักคืออะไรไม่ได้และจากนั้นเขากำหนดในเชิงบวกว่ามันคืออะไร "ทำเครื่องหมายที่เคยคงที่" เป็นเครื่องหมายดั้งเดิมทะเลและคำแนะนำสำหรับการเดินเรือ - นอร์ทสตาร์ - มีค่าล้ำค่าแม้ว่าความสูง - "ความสูง" ของ - ได้รับการพิจารณา ซึ่งแตกต่างจากความงามทางกายภาพดาวไม่อยู่ภายใต้การทำลายล้างของเวลา; ไม่เป็นความรักที่แท้จริงซึ่งไม่ได้เป็น "คนโง่เวลา." กวีแล้วแนะนำแนวคิดของพื้นที่และเวลาที่นำมาใช้ในอุดมคติของเขาความรักที่แท้จริง: "ความรัก alters ไม่ได้มีเวลาสั้น ๆ ของเขาและสัปดาห์ / แต่หมีมันออกมาแม้กระทั่ง ไปที่ขอบของการลงโทษ. " โปรดทราบว่าคำกริยา "alters" ถูกยกขึ้นโดยตรงจากบรรทัดที่ 3 ซึ่งในกวีอธิบายว่ารักคืออะไรไม่ได้ "หมีมันออก" หมายถึงความอยู่รอด "ขอบของการลงโทษ" วันพิพากษา สุดท้ายด้วยความเชื่อมั่นแน่นอนกวีท้าทายคนอื่น ๆ ไปหาเขาที่ไม่ถูกต้องในความหมายของเขา: ". หากมีข้อผิดพลาดนี้และเมื่อผมได้รับการพิสูจน์ / ฉันไม่เคยคำสั่งหรือไม่มีมนุษย์คนใดเคยรัก" เพียงวิธีที่ปลอดภัยกวีอยู่ในมาตรฐานของเขามิตรภาพและความรักซึ่งเขาหวังว่าเขาและเยาวชนจะประสบความสำเร็จเห็นได้ชัดในคู่สุดท้ายนี้ เขาเดิมพันบทกวีของเขาเองเป็นเดิมพันของเขาว่ารักคือทุกอย่างที่เขาได้อธิบายว่ามันจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะเกี่ยวกับการสารภาพผิดโทนในโคลงนี้ ไม่มีการอ้างอิงโดยตรงเพื่อเยาวชน บริบททั่วไป แต่ทำให้มันชัดเจนว่าเป็นกวีแปลกแยกชั่วคราว หมายถึง inconstancy ของเยาวชน และการทรยศหักหลัง , กวี , แม้ว่าจะเป็นบนส้นของโคลงก่อนหน้า กวีอาจพยายามโน้มน้าวใจตัวเองอีกครั้งว่า " ตอนนี้ " เขารักเยาวชน " ดีที่สุด " โคลง 116 แล้ว ดูเหมือนพยายามเข้าฌานให้นิยามความรักอิสระของตอบแทนความจงรักภักดีและความงามนิรันดร์ : " ความรักไม่ใช่เวลาของคนโง่ แต่ริมฝีปากและแก้มสีดอกกุหลาบ / ภายในของเขาโค้งเคียวของเข็มทิศมา หลังจากทั้งหมดของเขา ความไม่แน่นอน และขออภัย โคลง 116 ใบ สงสัยเล็กน้อยว่า กวีมีความรักกับ ความรักความรักและมิตรภาพสำหรับกวี เห็นได้ชัดว่า มีการแลกเปลี่ยน หรือร่วมกัน . ในโคลง 116 , ตัวอย่างเช่น , ความสัมพันธ์ที่เหมาะจะเรียกว่า " แต่งงานของจิตใจที่แท้จริง " สหภาพที่สามารถตระหนักโดยทุ่มเทและซื่อสัตย์ : " ให้ฉันที่จะไม่แต่งงานของจิตใจที่แท้จริง ยอมรับ / 2553 . " การแต่งงานบริการในหนังสือสวดมนต์ทั่วไปโดยบาทหลวง - " ถ้าใด ๆ คุณรู้สาเหตุ หรือ ขัดขวาง " - มีแบบโคลงเปิดสาย ในนั้นเราเห็นทัศนคติของกวีที่มีต่อความรักที่เขามอบให้นิยามแรกทางซ้าย เขาอธิบายว่า ความรักไม่ได้ และเขาก็มีกำหนดว่ามันคืออะไร " ซ่อมมาร์ค " เป็นแบบจดทะเลและคู่มือสำหรับกะลาสี - ดาวเหนือ - ที่มีค่าเป็นกรรมการผู้จัดการและความสูงของ " ความสูง " - ถูกตัดสินแล้ว ซึ่งแตกต่างจากความงามทางกายภาพ เป็นดาราไม่ใช่เรื่อง ravages ของเวลา หรือเป็นรักที่แท้จริง ซึ่งไม่ใช่เวลา " คนโง่ " .กวีแล้วแนะนำแนวคิดของพื้นที่และเวลา การใช้พวกเขาในอุดมคติของเขาของความรัก : ความรักเปลี่ยนแปลงไม่ได้ด้วยเวลาสั้นของเขาและสัปดาห์ / แต่หมีมันออกมาถึงขอบของการลงโทษ . " ทราบว่า คำว่า " เปลี่ยนแปลง " ยกโดยตรงจากสาย 3 ซึ่งในกวี อธิบายว่า ความรักไม่ได้ " . หมีมันออก " วิธีการอยู่รอด ; " ขอบของ Doom " วันพิพากษา สุดท้าย แน่นอนความเชื่อมั่น กวีท้าทายคนอื่นค้นหาเขาผิดในความหมายของเขา : " ถ้านี้เป็นข้อผิดพลาดและเมื่อฉันพิสูจน์ / ผมไม่เคยแจ้ง หรือไม่มีใครเคยรัก " เพียงวิธีการรักษาความปลอดภัยกวีในมาตรฐานของมิตรภาพ และความรัก ซึ่งเขาหวังว่าเขาและเยาวชนสามารถบรรลุ เป็นที่ประจักษ์นี้ปัจฉิมโคลง เขาเดิมพันบทกวีของเขาเป็นเดิมพันของเขาว่าความรักคือสิ่งที่เขาอธิบายว่ามันเป็น