The Reliance Indemnity Company had

The Reliance Indemnity Company had offices in the Graas Building, three small rooms that looked like nothing at all. They were a big enough outfit to be as shabby as they liked.
The resident manager was named Lutin, a middle-aged baldheaded man with quiet eyes, dainty fingers that caressed a dappled cigar. He sat behind a large, well-dusted desk and stared peacefully at my chin.
"Marlowe, eh? I've heard of you." He touched my card with a shiny little finger. "What's on your mind?"
I rolled a cigarette around in my fingers and lowered my voice. "Remember the Leander pearls?"
His smile was slow, a little bored. "I'm not likely to forget them. They cost this company one hundred and fifty thousand dollars. I was a cocky young adjuster then."
I said: "I've got an idea. It may be all haywire. It very likely is. But I'd like to try it out. Is your twenty-five grand reward still good?"
He chuckled. "Twenty grand, Marlowe. We spent the difference ourselves. You're wasting time."
"It's my time. Twenty it is then. How much cooperation can I get?"
"What kind of co-operation?"
"Can I have a letter identifying me to your other branches? In case I have to go out of the state. In case I need kind words from some local law."
"Which way out of the state?"
I smiled at him. He tapped his cigar on the edge of a tray and smiled back. Neither of our smiles was honest.
"No letter," he said. "New York wouldn't stand for it. We have our own tie-up. But all the co-operation you can use, under the hat. And the twenty grand, if you click. Of course you won't."
I lit my cigarette and leaned back, puffed smoke at the ceiling.
"No? Why not? You never got those marbles. They existed, didn't they?"
"Darn right they existed. And if they still do, they belong to us. But two hundred grand doesn't get buried for twenty years-and then get dug up."
"All right. It's still my own time."
He knocked a little ash off his cigar and looked down his eyes at me. "I like your front," he said, "even if you are crazy. But we're a large organization. Suppose I have you covered from now on. What then?"
"I lose. I'll know I'm covered. I'm too long in the game to miss that. I'll quit, give up what I know to the law, and go home."
"Why would you do that?"
I leaned forward over the desk again. "Because," I said slowly, "the guy that had the lead got bumped off today."
"Oh-oh," Lutin rubbed his nose.
"I didn't bump him off," I added.
We didn't talk any more for a little while. Then Lutin said: "You don't want any letter. You wouldn't even carry it. And after your telling me that you know damn well I won't dare give it you."
I stood up, grinned, started for the door. He got up himself, very fast, ran around the desk and put his small neat hand on my arm.
"Listen, I know you're crazy, but if you do get anything, bring it in through our boys. We need the advertising."
"What the hell do you think I live on?" I growled.
"Twenty-five grand."
"I thought it was twenty."
"Twenty-five. And you're still crazy. Sype never had those pearls. If he had, he'd have made some kind of terms with us many years ago."
"Okey," I said. "You've had plenty of time to make up your mind."
We shook hands, grinned at each other like a couple of wise boys who know they're not kidding anybody, but won't give up trying.
It was a quarter to five when I got back to the office. I had a couple of short drinks and stuffed a pipe and sat down to interview my brains. The phone rang.
A woman's voice said: "Marlowe?" It was a small, tight, cold voice. I didn't know it.
"Yeah."
"Better see Rush Madder. Know him?"
"No," I lied. "Why should I see him?"
There was a sudden tinkling, icy-cold laugh on the wire. "On account of a guy had sore feet," the voice said.
The phone clicked. I put my end of it aside, struck a match and stared at the wall until the flame burned my fingers.
Rush Madder was a shyster in the Quorn Building. An ambulance chaser, a small-time fixer, an alibi builder-upper, anything that smelled a little and paid a little more. I hadn't heard of him in connection with any big operations like burning people's feet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริษัทพิทักษ์สินพึ่งมีสำนักงานในอาคาร Graas ห้องเล็ก 3 ห้องที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเลย พวกชุดใหญ่พอจะเป็น shabby ที่พวกเขาชอบการ
ผู้จัดการประจำชื่อว่า Lutin, baldheaded ชายวัยกลางคนกับตาเงียบสงบ นิ้วมืออร่อยที่คนนั้นกอดซิการ์พื้น เขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ ห้อง dusted และจ้องไปที่ chin. ของฉันสงบ
"มาร์โลว์ เอ๊ะ ผมเคยได้ยินของคุณ" เขาสัมผัสบัตรของฉัน มีเงาน้อย คืออะไรในใจของคุณ"
ผมม้วนบุหรี่สถานในนิ้วมือ และเสียงของฉันลดลง "จำไข่มุก Leander"
ยิ้มช้า น้อยเบื่อ "ฉันไม่อาจลืม พวกเขาใช้บริษัทนี้หนึ่งร้อยห้าสิบพันดอลลาร์ ผมดัดแปลงเป็นหนุ่ม cocky แล้วกัน"
ฉันกล่าวว่า: "ฉันมีความคิด อาจทั้งหมด haywire มันน่าจะ แต่อยากจะลอง คือรางวัลแกรนด์ของคุณยี่สิบห้ายังดี
เขาเบา ๆ "ยี่สิบแกรนด์ มาร์โลว์ เราใช้ความแตกต่างที่ตนเอง คุณกำลังเสียเวลา"
"มันเป็นเวลาของฉัน ยี่สิบจากนั้น จำนวนความร่วมมือได้"
"ไหนของความร่วมมือ"
"ได้จดหมายระบุผมไปสาขาของคุณ ในกรณีที่มีต่อรัฐ ในกรณีที่ต้องจากกฎหมายบางคำพูด"
"ที่ทางรัฐหรือไม่"
ฉันยิ้มที่เขา เขาเคาะซิการ์ของเขาบนขอบของกระบะ และยิ้มกลับไป ไม่ดีของเราซื่อสัตย์.
"ไม่มีตัวอักษร ที่เขากล่าวว่า "นิวยอร์กจะไม่ยืนก็ เรามีท่าของเราเอง แต่ความร่วมมือคุณสามารถ ใช้ ภายใต้หมวก และ แกรนด์ 20 ถ้าคุณคลิก แน่นอนคุณจะไม่"
ฉันก้นของฉันสว่างเองกลับ สถาบันควันที่เพดาน
"ไม่มี ทำไมล่ะ นอกจากนี้คุณไม่มีลูกหินเหล่านั้น พวกเขามีอยู่แล้ว ไม่ได้พวกเขา"
"อย่างเหมาะสมจะอยู่ และถ้าพวกเขายังคงทำ พวกเขาเป็นของเรา แต่ไม่ได้ฝังแกรนด์สองร้อยยี่สิบปี- และจากนั้น ได้ขุดขึ้น "
"ขวาทั้งหมด ก็เวลาของตัวเอง"
เขาโบว์ลิ่งเถ้าเล็กน้อยปิดซิการ์ของเขา และมองลงตาที "ฉันชอบหน้าของคุณ เขากล่าวว่า "แม้ว่าคุณจะบ้า แต่เราเป็นองค์กรขนาดใหญ่ สมมติว่าฉันมีคุณครอบคลุมจาก อย่างไรแล้ว"
"ผมสูญเสีย ฉันจะรู้ว่า ฉันกำลังครอบคลุม ผมยาวในเกมพลาดที่ ฉันจะเลิก แพ้อะไรรู้กฎหมาย และกลับบ้าน"
"ทำไมคุณจะทำอย่าง"
ผมก็เอนไปข้างหน้าผ่านโต๊ะอีกด้วย "เนื่องจาก ผมพูดช้า, " คนที่มีเป้าหมายมีชนปิดวันนี้ "
"โอ้ โอ้ Lutin rubbed จมูกเขา
"ฉันไม่ได้ชนเขาปิด เพิ่ม.
เราไม่พูดใด ๆ เพิ่มเติมเดี๋ยว แล้ว Lutin กล่าวว่า: "คุณไม่ต้องตัวอักษรใดก็ คุณจะไม่ได้พกมัน และหลัง จากที่คุณบอกฉันว่า คุณทราบดีไอ้ผมไม่กล้าให้คุณ "
ยืน grinned เริ่มต้นสำหรับประตู เขาได้ค่าตัวเอง อย่างรวดเร็ว วิ่งรอบโต๊ะ และวางเรียบร้อยมือเล็ก ๆ ของฉัน arm.
"ฟัง ฉันรู้ว่า คุณกำลังบ้า แต่ถ้าคุณได้รับอะไร นำมันในผ่านชายของเรา เราต้องการโฆษณา"
"นรกไงฉันอยู่ใน" ฉัน growled.
"ยี่สิบห้าแกรนด์"
"คิดแล้วก็ประมาณ 20 "
"ยี่สิบห้า และคุณยังบ้า Sype เคยไข่มุกเหล่านั้น ถ้าเขา เขาจะทำบางชนิดของเงื่อนไขกับเราหลายปีที่ผ่านมา"
"เสียดาย ผมพูด "ได้มากเวลาจะทำให้จิตใจ"
เราจับมือ grinned กันเช่นคู่ของเด็กผู้ชายที่ฉลาดที่รู้ว่า พวกเขากำลังล้อเล่นใคร แต่จะไม่ยอมแพ้พยายาม .
มันเป็นไตรมาสถึง 5 เมื่อผมกลับไปยังสำนักงาน ฉันมีคู่ของเครื่องดื่มที่สั้น และยัดท่อ และนั่งลงสัมภาษณ์สมองของฉัน รางโทรศัพท์.
เสียงของผู้หญิงกล่าวว่า: "มาร์โลว์" มันเป็นเสียงเล็ก แน่น เย็น ฉันไม่รู้มัน
"ใช่"
"ดู Madder วิ่ง รู้เขา"
"ไม่ ฉันโกหก "ทำไมควรเห็นเขา"
มีได้ทันที tinkling หัวเราะเย็นเป็นน้ำแข็งในสาย "ในบัญชี of ผู้ชายมีเท้าเจ็บ เสียงว่า
คลิกโทรศัพท์ ผมวางของฉันสิ้นสุดของมันเฉย หลงตรง และจ้องไปที่กำแพงจนกระทั่งเปลวไฟที่เผานิ้วมือของฉัน
shyster อาคาร Quorn ถูกวิ่ง Madder เขามีรถพยาบาล ผู้ให้บริการ small-time การเอลิบิสร้างบน อะไร ที่กลิ่นน้อยจ่ายน้อย ฉันไม่ได้ยินของเขากับหน้าที่เช่นเขียนเป็นคนเท้าใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พึ่งประกัน บริษัท มีสำนักงานใน Graas อาคารสามห้องขนาดเล็กที่มองเหมือนไม่มีอะไรเลย พวกเขาเป็นเครื่องแต่งกายขนาดใหญ่พอที่จะเป็นโทรมที่สุดเท่าที่พวกเขาชอบ
ผู้จัดการถิ่นที่อยู่เป็นชื่อ Lutin ชาย baldheaded วัยกลางคนกับตาที่เงียบสงบนิ้วมือโอชะที่ลูบซิการ์เป็นรอย เขานั่งอยู่ด้านหลังขนาดใหญ่ที่โต๊ะดี Dusted และจ้องอย่างสงบที่คางของฉัน
"มาร์โลว์ใช่มั้ย? ผมเคยได้ยินของคุณ." เขาแตะบัตรของฉันกับนิ้วก้อยเงา "สิ่งที่อยู่ในใจของคุณหรือไม่"
ผมรีดบุหรี่รอบในมือของฉันและลดเสียงของฉัน "จำไข่มุก Leander?"
รอยยิ้มของเขาคือช้าเบื่อเล็กน้อย "... ฉันไม่ได้มีแนวโน้มที่จะลืมพวกเขาพวกเขาเสียค่าใช้จ่าย บริษัท นี้ 150,000 ดอลลาร์ผมเป็นหนุ่มอวดดีปรับแล้ว"
ฉันกล่าว.. "ฉันมีความคิดที่มันอาจจะรวนทั้งหมดมันมีโอกาสมาก เป็น. แต่ผมอยากจะลอง. เป็นยี่สิบห้ารางวัลที่ยิ่งใหญ่ของคุณยังคงดี "
เขาหัวเราะ "ยี่สิบแกรนด์มาร์โลว์. เราใช้เวลาที่แตกต่างกันตัวเอง. คุณกำลังเสียเวลา."
"มันเป็นเวลาของฉัน. ยี่สิบเป็นแล้ว. วิธีการความร่วมมือเท่าไหร่ฉันจะได้รับ"
"สิ่งที่ชนิดของความร่วมมือ?"
"ฉันสามารถมี จดหมายระบุฉันกับสาขาอื่น ๆ ของคุณได้หรือไม่ในกรณีที่ฉันต้องออกจากรัฐไป. ในกรณีที่ผมต้องการคำชนิดจากบางกฎหมายท้องถิ่น. "
"วิธีการที่ออกมาจากรัฐหรือไม่"
ฉันยิ้มให้เขา เขาเคาะซิการ์ของเขาบนขอบของถาดและยิ้มกลับ ทั้งรอยยิ้มของเราคือความซื่อสัตย์
"ตัวอักษรที่ไม่มี" เขากล่าวว่า "นิวยอร์กจะไม่ยืนมัน. เรามีของเราเองผูกขึ้น. แต่ทั้งหมดร่วมงานที่คุณสามารถใช้ภายใต้หมวก. และยี่สิบแกรนด์ถ้าคุณคลิก. แน่นอนคุณจะไม่."
ฉัน ไฟบุหรี่ของฉันและโน้มตัวกลับควันป่องที่เพดาน
"ไม่? ทำไมไม่? คุณไม่เคยได้รับหินอ่อนเหล่า. พวกเขาอยู่ไม่ได้พวกเขา"
"ด่านเหมาะสมที่พวกเขามีอยู่. และถ้าพวกเขายังคงทำพวกเขาเป็นของเรา . แต่สองร้อยแกรนด์ไม่ได้รับการฝังอยู่นานถึงยี่สิบปีและจากนั้นได้รับการขุดขึ้นมา. "
"ทุกขวา. ก็ยังมีเวลาของตัวเอง."
เขาเขี่ยเถ้าน้อยออกซิการ์ของเขาและมองลงไปที่ดวงตาของเขาที่ผม "ผมชอบหน้าของคุณ" เขากล่าว "แม้ว่าคุณจะบ้า. แต่เราเป็นองค์กรขนาดใหญ่. สมมติว่าฉันมีคุณครอบคลุมจากนี้ไป. นั้นจะเป็นอย่างไร"
"ผมสูญเสีย. ฉันจะรู้ว่าฉันครอบคลุม . ผมยาวเกินไปในเกมที่จะพลาด. ฉันจะเลิกให้ได้สิ่งที่ฉันรู้กฎหมายและกลับบ้าน. "
"ทำไมคุณจะทำหรือไม่"
ผมเอนตัวไปทางโต๊ะอีกครั้ง "เพราะ" ผมบอกว่าช้า "คนที่แต่งตัวประหลาดที่มีสารตะกั่วได้ชนออกวันนี้."
"โอ้" Lutin ลูบจมูกของเขา
"ฉันไม่ได้ชนเขาออกไป" ผมเข้ามา
เราไม่ได้พูดคุย มากขึ้นสำหรับในขณะที่น้อยใด ๆ แล้ว Lutin กล่าวว่า "คุณไม่ต้องการให้ตัวอักษรใด ๆ คุณจะไม่ได้ดำเนินการและหลังจากที่บอกฉันของคุณที่คุณรู้ว่าแช่งกันฉันจะไม่กล้าให้คุณ..."
ฉันลุกขึ้นยืนยิ้มเริ่มต้นสำหรับ ประตู เขาลุกขึ้นเองอย่างรวดเร็ววิ่งไปรอบ ๆ โต๊ะและใส่มือของเขาเรียบร้อยเล็ก ๆ บนแขนของฉัน
"ฟังฉันรู้ว่าคุณบ้า แต่ถ้าคุณไม่ได้รับสิ่งที่นำมาผ่านเด็กผู้ชายของเรา. เราจำเป็นต้องมีการโฆษณา . "
"สิ่งที่นรกที่คุณคิดว่าฉันมีชีวิตอยู่หรือไม่" ฉันคำราม
"ยี่สิบห้าแกรนด์."
"ผมคิดว่ามันเป็นยี่สิบ."
"ยี่สิบห้า. และคุณยังคงบ้า. Sype ไม่เคยมีไข่มุกเหล่า. ถ้าเขาได้เขาจะได้ทำบางชนิดของข้อตกลงกับ เรามาหลายปีแล้ว. "
"Okey" ผมพูดว่า "คุณจะได้มีเวลามากมายที่จะให้ขึ้นใจของคุณ."
เราจับมือยิ้มที่แต่ละอื่น ๆ เช่นคู่ของชายชาญฉลาดที่รู้ว่าพวกเขากำลังไม่ได้ล้อเล่นใคร แต่จะไม่ให้ขึ้นพยายามที่
จะเป็นไตรมาส ถึงห้าเมื่อฉันได้กลับไปที่สำนักงาน ฉันมีคู่ของเครื่องดื่มสั้น ๆ และยัดท่อและนั่งลงไปสัมภาษณ์สมองของฉัน โทรศัพท์ดัง
เสียงของผู้หญิงกล่าวว่า "มาร์โลว์" มันเป็นขนาดเล็กแน่นเสียงเย็น ฉันไม่ได้รู้ว่ามัน
"ใช่."
"ดีเห็น Rush แมดเดอ. รู้เขา"
"ไม่" ผมโกหก "ทำไมฉันจึงควรเห็นเขาได้หรือ"
มีทำให้เกิดเสียงติ้งฉับพลันหัวเราะน้ำแข็งเย็นบนลวดเป็น "ในบัญชีของคนที่แต่งตัวประหลาดได้เท้าเจ็บ" เสียงกล่าวว่า
โทรศัพท์คลิก ฉันหมดสิ้นของมันกันตีการแข่งขันและจ้องที่ผนังจนเปลวไฟที่เผาไหม้มือของฉัน
Rush แมดเดอเป็น Shyster ในอาคาร Quorn ล่ารถพยาบาล, ผู้ให้บริการขนาดเล็กเวลาแก้ตัว-สร้างบนสิ่งที่กลิ่นน้อยและจ่ายเพิ่มอีกนิด ฉันไม่เคยได้ยินของเขาในการเชื่อมต่อกับการดำเนินงานใหญ่ ๆ เช่นการเผาไหม้ที่เท้าของผู้คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพึ่งพาการ บริษัท มีสำนักงานใน graas อาคาร 3 ห้องขนาดเล็กที่ดูเหมือนไม่มีอะไร พวกเขาเป็นชุดใหญ่พอเป็นโทรมตามที่พวกเขาชอบ
ผู้จัดการก่อตั้งชื่อ ลูทิน ผู้ชาย baldheaded วัยกลางคนเงียบดวงตางดงามลูบนิ้วที่เป็นแต้มซิการ์ เขานั่งอยู่หลังขนาดใหญ่ ก็ปัดฝุ่นโต๊ะและจ้องอย่างสงบที่คางของฉัน .
" มาร์โลว์ เอ๊ะฉันได้ยินคุณ . " เขาแตะบัตรด้วยนิ้วก้อยเงา” คุณคิดอะไรอยู่ ?
ผมม้วนบุหรี่อยู่ในมือและลดเสียงของฉัน " . จำ Leander ไข่มุก ? ยิ้มของเขาก็ช้า เบื่อ " ผมไม่อาจจะลืมมัน พวกเขาเสียค่าใช้จ่าย บริษัท หนึ่งร้อยห้าสิบ , 000 ดอลลาร์ ฉันเป็นคนอวดดี ยอง งั้น "
ฉันบอกว่า " ฉันมีความคิดดีๆมันอาจจะรวน มันอาจเป็น แต่ฉันต้องการที่จะลองมันออกมา เป็นยี่สิบห้า แกรนด์ รางวัล ยัง ดี
เขาหัวเราะ " สองหมื่น มาร์โลว์ . เราใช้เวลาต่างกันเอง คุณกำลังเสียเวลา "
" มันถึงเวลาของฉันแล้ว ยี่สิบมันแล้ว ความร่วมมือเท่าไหร่ฉันจะได้รับ ? "
" ชนิดของความร่วมมือ ?
" ฉันมีหนังสือระบุให้ผมของคุณสาขาอื่น ?ในกรณีที่ฉันต้องไปจากรัฐ ในกรณีที่ฉันต้องการคำชมจากกฎหมายท้องถิ่น . "
" ทางออกของรัฐ ?
ผมยิ้มให้เขา เขาเคาะซิการ์ของเขาบนขอบของถาดและยิ้มกลับ ทั้งรอยยิ้มของเราคือความซื่อสัตย์ .
" จดหมาย " เขากล่าว นิวยอร์กจะไม่ทนอีกแล้ว เรามีของเราเอง ผูกขึ้น แต่ความร่วมมือคุณสามารถใช้ภายใต้หมวก และสองหมื่น ถ้าคุณคลิกแน่นอนคุณจะไม่ "
ผมจุดของฉันบุหรี่และกลับโน้มป่องควันที่เพดาน .
" ไม่ ทำไมจะไม่ล่ะ คุณเคยได้รับลูกแก้ว . พวกเขามีอยู่จริง พวกเขาไม่ได้ ? "
" ฮึ่มขวาที่พวกเขามีอยู่ และถ้าพวกเขายังทำ พวกมันเป็นของเรา แต่สองแสน ไม่ได้ถูกฝังมายี่สิบปี แล้วได้รับการขุดขึ้น "
" ก็ได้ มันถึงเวลาของฉันเอง "
.เขาเคาะเถ้าน้อยออกซิการ์ของเขาและมองลงตาของเขาที่ฉัน ผมชอบหน้าของคุณ " เขากล่าวว่า " แม้ว่าคุณจะบ้า แต่เราเป็นองค์กรขนาดใหญ่ สมมติว่าผมมีคุณครอบคลุม จากตอนนี้ แล้วอะไร ?
" ฉันแพ้ ผมจะรู้ ผมเอง ผมยาวเกินไปในเกมเพื่อคุณที่ ผมจะเลิก เลิกสิ่งที่ผมรู้กฎหมาย และกลับบ้าน "
" ทำไมคุณทำแบบนั้น ? "
ผมโน้มไปข้างหน้าเหนือโต๊ะอีกครั้ง" เพราะ " ฉันพูดช้าๆ " ผู้ชายที่มีตะกั่วได้ เลื่อนปิดวันนี้ "
" โอ้ " ลูทินลูบจมูกของเขา .
" ผมไม่ได้ชนเขาซะ " ฉันเพิ่ม .
เราไม่ได้คุยอีกสักพัก แล้วลูทินกล่าวว่า : " คุณไม่ต้องการตัวอักษรใด ๆ คุณคงไม่ถือนะ และหลังจากที่คุณบอกฉันว่าคุณรู้ดี ผมไม่กล้าให้คุณ "
ฉันก็ลุกขึ้นยืน ยิ้มจนเห็นฟัน เริ่มต้นที่ประตู เขาลุกขึ้นได้เองที่รวดเร็วมาก , วิ่งรอบโต๊ะและใส่มือของเขาเล็ก ๆบนแขนของฉันเรียบร้อย .
" ฟังนะ ฉันรู้ว่าคุณบ้า แต่ถ้าคุณได้รับอะไร เอามาจากคนของเรา เราต้องการโฆษณา "
" อะไรกันเนี่ย คุณคิดว่าฉันอยู่ได้ ? ผมคำราม
" ยี่สิบห้าพัน "
" ฉันคิดว่ามันเป็นยี่สิบ "
" ยี่สิบห้า และคุณก็ยังคงบ้า sype ไม่เคยมีไข่มุกนั้น ถ้าเขามีเขาจะทำให้บางชนิดของข้อตกลงกับเราเมื่อหลายปีก่อน "
" โอเค " ฉันพูด " นายมีเวลามากมายที่จะให้ขึ้นใจของคุณ . "
เราส่ายมือ ยิ้มจนเห็นฟันที่แต่ละอื่น ๆ เหมือนคู่ของ ชาย ที่ฉลาดจะรู้ว่าพวกเขาไม่ได้หลอกใคร แต่ไม่ยอมแพ้พยายาม .
มันเป็นไตรมาสที่ 5 เมื่อฉันได้กลับไปที่สำนักงาน ฉันมีคู่ของเครื่องดื่มและยัดท่อสั้นๆ และนั่งสัมภาษณ์ สมองของฉันโทรศัพท์รัง .
เสียงผู้หญิงพูดว่า " มาร์โลว์ ? มันเป็นเล็ก แน่น เย็น เสียง ข้าไม่รู้ .
" ใช่ "
" ดีกว่า เห็นวิ่งๆ . รู้จักเขาเหรอ ? "
" ไม่ " ผมโกหก " ทำไมผมเห็นเขา ?
มี ฉับพลันเสียงหัวเราะเย็นเย็นฉ่ำบนลวด " เนื่องจากผู้ชายมีเท้าเจ็บ " เสียงกล่าว .
โทรศัพท์คลิก ผมวางเป้าหมายของผมมันเฉยขีดการแข่งขันและจ้องมองที่ผนังจนเปลวไฟเผานิ้วมือ .
รีบๆเป็นระเบ็งเซ็งแซ่ในอาคาร Quorn . รถพยาบาล นายพราน กำหนดเวลา ขนาดเล็ก เป็นพยาน สร้างบน สิ่งที่มีกลิ่นเล็กน้อย และจ่ายอีกเล็กน้อย ฉันไม่เคยได้ยินจากเขาในการเชื่อมต่อกับการเผาใหญ่เหมือนคนเท้า