The Two FrogsOnce upon a time in th

The Two Frogs

Once upon a time in the country of Japan there lived two frogs, one of whom made his home in a ditch near the town of Osaka, on the sea coast, while the other dwelt in a clear little stream which ran through the city of Kyoto. At such a great distance apart , they had never even heard of each other; but, funnily enough, the idea came into both their heads at once that they should like to see a little of the world, and the frog who lived at Kyoto wanted to visit Osaka, and the frog who lived at Osaka wished to go to Kyoto, where the great Mikado had his palace.
So one fine morning in the spring they both set out along the road that led from Kyoto to Osaka, one from one end and the other from the other. The journey was more tiring than they expected, for they did not know much about traveling, and halfway between the two towns there arose a mountain which had to be climbed. It took them a long time and a great many hops to reach the top, but there they were at last, and what was the surprise of each to see another frog before him!

They looked at each other for a moment without speaking, and then fell into conversation, explaining the cause of their meeting so far from their homes. It was delightful to find that they both felt the same wish--to learn a little more of their native country--and as there was no sort of hurry they stretched themselves out in a cool, damp place, and agreed that they would have a good rest before they parted to go their ways.

"What a pity we are not bigger," said the Osaka frog; "for then we could see both towns from here, and tell if it is worth our while going on."

"Oh, that is easily managed," returned the Kyoto frog. "We have only got to stand up on our hind legs, and hold onto each other, and then we can each look at the town he is traveling to."

This idea pleased the Osaka frog so much that he at once jumped up and put his front paws on the shoulder of his friend, who had risen also. There they both stood, stretching themselves as high as they could, and holding each other tightly, so that they might not fall down. The Kyoto frog turned his nose towards Osaka, and the Osaka frog turned his nose towards Kyoto; but the foolish things forgot that when they stood up their great eyes lay in the backs of their heads, and that though their noses might point to the places to which they wanted to go, their eyes beheld the places from which they had come.

"Dear me!" cried the Osaka frog, "Kyoto is exactly like Osaka. It is certainly not worth such a long journey. I shall go home!"

"If I had had any idea that Osaka was only a copy of Kyoto I should never have traveled all this way," exclaimed the frog from Kyoto, and as he spoke he took his hands from his friend's shoulders, and they both fell down on the grass. Then they took a polite farewell of each other, and set off for home again, and to the end of their lives they believed that Osaka and Kyoto, which are as different to look at as two towns can be, were as alike as two peas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองกบกาลครั้งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่นอยู่ที่นั่นสองกบซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ที่ทำบ้านของเขาในคูน้ำใกล้เมืองโอซาก้าบนชายฝั่งทะเลในขณะที่คนอื่น ๆ อาศัยอยู่ในลำธารเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ชัดเจนที่วิ่งผ่าน เมืองเกียวโต ที่ดังกล่าวในระยะทางที่ดีออกจากกันพวกเขาไม่เคยได้ยินแม้แต่ของแต่ละอื่น ๆ ; แต่ขันพอความคิดที่เข้ามาในหัวของพวกเขาทั้งสองในครั้งเดียวที่พวกเขาควรจะต้องการจะดูเล็ก ๆ น้อย ๆ ของโลกและกบที่อาศัยอยู่ที่เมืองเกียวโตอยากไปเยี่ยมโอซาก้าและกบที่อาศัยอยู่ในโอซาก้าอยากจะไปเกียวโต ที่ญี่ปุ่นที่ดีมีพระราชวังของเขา. ดังนั้นในเช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่ดีพวกเขาทั้งสองได้ออกเดินทางไปตามถนนที่นำมาจากเกียวโตโอซาก้าหนึ่งจากปลายด้านหนึ่งและอื่น ๆ จากที่อื่น ๆ การเดินทางก็เหนื่อยมากขึ้นกว่าที่พวกเขาคาดว่าเพราะพวกเขาไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับการเดินทางและอยู่กึ่งกลางระหว่างเมืองทั้งสองมีภูเขาที่เกิดขึ้นซึ่งจะต้องมีการปีนขึ้นไป จะเอาพวกเขาเป็นเวลานานและกระโดดที่ดีมากที่จะไปถึงด้านบน แต่มีพวกเขาที่ผ่านมาและสิ่งที่แปลกใจของแต่ละคนที่จะเห็นกบอื่นก่อนที่เขาพวกเขามองหน้ากันสักครู่โดยไม่ต้องพูดแล้ว ตกอยู่ในการสนทนาอธิบายสาเหตุของการประชุมของพวกเขาเพื่อให้ห่างไกลจากบ้านของพวกเขา มันเป็นที่น่ายินดีที่จะพบว่าพวกเขาทั้งสองรู้สึกปรารถนาเดียวกัน - ที่จะเรียนรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของประเทศบ้านเกิดของพวกเขา - และในขณะที่มีการจัดเรียงของพวกเขาไม่รีบร้อนที่นอนเหยียดตัวออกมาในที่เย็นและชื้นและตกลงกันว่าพวกเขาจะมี . ส่วนที่เหลือดีก่อนที่พวกเขาแยกไปวิธีการของพวกเขา"สิ่งที่น่าเสียดายที่เราไม่ได้ใหญ่กว่า" กบโอซาก้ากล่าวว่า "สำหรับจากนั้นเราจะได้เห็นเมืองทั้งจากที่นี่และบอกว่ามันมีค่าในขณะที่ของเราที่เกิดขึ้น." "โอ้ที่จัดการได้อย่างง่ายดาย" กลับกบเกียวโต "เราได้มีการเดียวที่จะลุกขึ้นยืนบนขาหลังของเราและถือเข้ากันและจากนั้นเราแต่ละคนสามารถมองไปที่เมืองที่เขาจะเดินทางไป." ความคิดนี้ยินดีกบโอซาก้ามากว่าเขากระโดดในครั้งเดียวและใส่ อุ้งเท้าด้านหน้าของเขาบนไหล่ของเพื่อนของเขาที่ได้เพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังมี มีพวกเขาทั้งสองยืนยืดตัวเองให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้และถือกันแน่นเพื่อให้พวกเขาอาจจะไม่ล้มลง กบเกียวโตหันจมูกของเขาที่มีต่อโอซาก้าและโอซาก้ากบหันจมูกของเขาที่มีต่อเกียวโต; แต่สิ่งที่โง่ลืมว่าเมื่อพวกเขาลุกขึ้นยืนตาดีของพวกเขาอยู่ในด้านหลังของศีรษะของพวกเขาและที่ว่าจมูกของพวกเขาอาจชี้ไปยังสถานที่ที่พวกเขาอยากจะไปสายตาของพวกเขามองดูสถานที่จากที่พวกเขาได้มา. " ถึงฉัน! " ร้องไห้กบโอซาก้า "เกียวโตเป็นเหมือนโอซาก้า. แน่นอนมันเป็นไม่คุ้มค่าเช่นการเดินทางที่ยาวนาน. ฉันจะกลับบ้าน!" "ถ้าผมมีความคิดที่ว่าโอซาก้าเป็นเพียงสำเนาของเกียวโตที่ฉันไม่ควรได้เดินทางทั้งหมดนี้ใด ๆ วิธี "กบร้องจากเกียวโตและในขณะที่เขาพูดเขาเอามือของเขาจากไหล่เพื่อนของเขาและพวกเขาทั้งสองล้มลงบนพื้นหญ้า พวกเขาจึงเอาอำลาสุภาพของแต่ละอื่น ๆ และกำหนดปิดสำหรับบ้านอีกครั้งและการสิ้นสุดของชีวิตของพวกเขาพวกเขาเชื่อว่าโอซาก้าและเกียวโตซึ่งเป็นที่แตกต่างกันไปดูที่เป็นเมืองทั้งสองจะเป็นไปได้เหมือนกันเป็นสองถั่ว .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กบสองตัว

กาลครั้งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น มี อยู่ สองตัว หนึ่งในผู้ที่ทำให้บ้านของเขาในคูน้ำใกล้เมืองโอซาก้า บนชายฝั่งทะเล , ในขณะที่อื่น ๆอาศัยอยู่ในลำธารใสเล็กๆ ซึ่งวิ่งผ่านเมืองเกียวโต เช่น ระยะทางห่างกันมาก พวกเขาไม่เคยได้ยินของแต่ละอื่น ๆแต่กับพอความคิดที่เข้ามาในหัวของพวกเขาทั้งสองครั้ง พวกเขาก็อยากเห็นเล็ก ๆน้อย ๆของโลก และกบที่อาศัยอยู่ในเกียวโต อยากไปโอซาก้า และกบที่อาศัยอยู่ที่อยากไปเกียวโต โอซาก้า ที่มิคาโดะที่ยิ่งใหญ่มีวังของเขา ดังนั้นหนึ่งดี
ยามเช้าในฤดูใบไม้ผลิ พวกเขาทั้ง ออกเดินทางไปตามถนนที่ทอดจากเกียวโตไปโอซาก้า จากปลายด้านหนึ่งและอื่น ๆการเดินทางก็เหนื่อยกว่าที่พวกเขาคาดหวัง เพราะพวกเขาไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับการเดินทาง และที่พักระหว่างเมืองทั้งสองเกิดภูเขาซึ่งต้องปีน มันใช้เวลานานและยิ่งใหญ่มาก กระโดดไปถึงด้านบน แต่มันก็มีจนได้ และสิ่งที่แปลกใจของแต่ละที่จะเห็นกบอีก ก่อนที่เขา

เค้ามองกันสักพัก โดยไม่ต้องพูด