Considering the measurement model o

Considering the measurement model of the personal happiness, all 5 indicators are nearly
importantly equilibrium as indicated by the related loadings and consistent with the hypothesis model.
Comparing to the Buddhism Tripitaka (Department of Mental Health, 2008), it notes that internal
happiness is the happiness from being conscious, understanding the facts of the world, moral faith, and
correctly treating all creatures. Similarly, His Majesty the King’s royal guidance about a concept of the
happiness antecedents emphasizes that human self-reflection, which refers to exactly knowing his/her
own body and mind or thought, can be used for controlling him/herself to do the right things. When the
human-beings know and understand themselves exactly, they will experience the delicate happiness and
hope others to feel happy as well. This way of happiness is priceless and practicable.
The largest positively direct effect to the personal happiness was the self-esteem which
corresponds to the studies of Maslow (1970) and Barry (1988), and the theory of Deci and Ryan (1990).
Furthermore, the self-esteem also acting as the mediator between the learning supportive environment
and the personal happiness follows the study of Ames (1992) and Deci et al. (1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณาแบบประเมินความสุขส่วนบุคคล ทั้งหมด 5 ตัวบ่งชี้เกือบ สมดุลที่สำคัญระบุ โดย loadings ที่เกี่ยวข้อง และสอดคล้องกับแบบจำลองสมมติฐาน มันเทียบกับในพระพุทธศาสนาพระไตรปิฏก (แผนกของสุขภาพจิต 2008), บันทึกภายในที่ ความสุขคือ ความสุขจากความใส่ใจ การทำความเข้าใจข้อเท็จจริงของโลก แรงศรัทธา และ การรักษาสิ่งมีชีวิตได้อย่างถูกต้อง ในทำนองเดียวกัน พระบาทสมเด็จของคำแนะนำเกี่ยวกับแนวคิดของการ ความสุข antecedents เน้นที่มองมนุษย์ ซึ่งหมายถึงรู้ว่าเขา/เธอ เป็นเจ้าของร่างกายและจิตใจ หรือความคิด สามารถใช้สำหรับการควบคุมเขา/ตัวเองทำสิ่งที่ถูกต้อง เมื่อการ -มนุษย์รู้ และเข้าใจตัวเองว่า พวกเขาจะพบความสุขที่ละเอียดอ่อน และ หวังว่าคนอื่นรู้สึกมีความสุขเช่นกัน วิธีนี้ความสุขจะล้ำค่า และ practicable ผลบวกโดยตรงมากที่สุดเพื่อความสุขส่วนบุคคลมีการนับถือตนเองซึ่ง สอดคล้องกับการศึกษาของมาสโลว์ (1970) และ Barry (1988), และทฤษฎี Deci และ Ryan (1990) นอกจากนี้ นับถือตนเองยัง ทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยระหว่างสภาพแวดล้อมให้การสนับสนุนการเรียนรู้ และความสุขส่วนบุคคลดังต่อไปนี้การศึกษาของเอมส์ (1992) และ al. et Deci (1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิจารณารูปแบบการวัดความสุขส่วนตัวทั้งหมด 5 ตัวชี้วัดเกือบ
สมดุลที่สำคัญตามที่ระบุโดยแรงที่เกี่ยวข้องและสอดคล้องกับรูปแบบการตั้งสมมติฐาน.
เมื่อเปรียบเทียบกับพระไตรปิฎกพระพุทธศาสนา (กรมสุขภาพจิต, 2008) ก็ตั้งข้อสังเกตว่าภายใน
มีความสุข ความสุขจากการมีสติเข้าใจข้อเท็จจริงของโลก, ความเชื่อทางศีลธรรมและ
การรักษาอย่างถูกต้องสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ในทำนองเดียวกันพระบาทสมเด็จพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเกี่ยวกับแนวคิดของ
บุคคลความสุขเน้นว่าตัวเองสะท้อนของมนุษย์ซึ่งหมายถึงว่ารู้ของเขา / เธอ
ร่างกายของตัวเองและจิตใจหรือความคิดที่สามารถนำมาใช้ในการควบคุมเขา / เธอจะทำสิ่งที่ถูกต้อง . เมื่อ
มนุษย์รู้และเข้าใจตัวเองว่าพวกเขาจะได้สัมผัสกับความสุขที่ละเอียดอ่อนและ
หวังว่าคนอื่นจะรู้สึกมีความสุขเช่นกัน ทางแห่งความสุขนี้จะไม่มีค่าและปฏิบัติ.
ผลกระทบโดยตรงที่ใหญ่ที่สุดบวกกับความสุขส่วนตัวเป็นคนภาคภูมิใจในตนเองซึ่ง
สอดคล้องกับการศึกษาของ Maslow (1970) และแบร์รี่ (1988) และทฤษฎีของ Deci และไรอัน (1990)
นอกจากนี้ภาคภูมิใจในตนเองนอกจากนี้ยังทำหน้าที่เป็นสื่อกลางระหว่างสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนการเรียนรู้
และความสุขส่วนบุคคลดังต่อไปนี้การศึกษาของอาเมส (1992) และ Deci et al, (1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิจารณารูปแบบการวัดความสุขส่วนบุคคล ทั้งหมด 5 ตัว เกือบ
คือสมดุลตามที่ระบุโดยที่เกี่ยวข้องครอบคลุมและสอดคล้องกับสมมติฐานแบบ
เปรียบเทียบกับพระพุทธศาสนาพระไตรปิฎก ( กรมสุขภาพจิต , 2008 ) ก็บันทึกว่า ความสุขภายใน เป็นความสุขจากการมีสติ
เข้าใจความจริงของโลก ศีลธรรม ศรัทธา และ
ถูกต้องรักษาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ในทำนองเดียวกัน ถวายในหลวงพระราชทานคำแนะนำเกี่ยวกับแนวคิดของ
ความสุขบรรพบุรุษเน้นว่ามนุษย์ตนเองสะท้อน ซึ่งหมายถึงว่ารู้ของเขา / เธอ
เองร่างกายและจิตใจหรือความคิด สามารถใช้ในการควบคุมเขา / เธอจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง เมื่อมนุษย์รู้จักและเข้าใจตนเอง
ทุกประการพวกเขาจะได้สัมผัสความสุขที่ประณีตและ
หวังว่าคนอื่นก็มีความสุขเช่นกัน วิธีนี้คือความสุขที่ประเมินค่าไม่ได้ และการใช้งาน .
ที่ใหญ่ที่สุดบวกโดยตรงต่อความสุขส่วนตัวคือการเห็นคุณค่าในตนเองซึ่ง
สอดคล้องกับการศึกษาของ มาสโลว์ ( 1970 ) และ แบรี่ ( 1988 ) และทฤษฎีของดังนั้นและ Ryan ( 1990 )
นอกจากนี้การเห็นคุณค่าในตนเองยังทำหน้าที่เป็นสื่อกลางระหว่างการเรียนรู้ สนับสนุนสิ่งแวดล้อม
และความสุขส่วนตัวตามการศึกษาของเอมส์ ( 1992 ) และดังนั้น et al . ( 1991 )