Pressing down on Jing’s shoulders,

Pressing down on Jing’s shoulders, Lu Cang leaned his lips in with his jaws locked.
Their lips touched. The soft and subtle sensation accompanied a burst of warm, gentle fragrance that passed from Jing to Lu Cang. Lu Cang’s consciousness swayed slightly. He scrambled to withdraw his breath, warning himself not to grow soft-hearted.
Jing continued staring with those sparkling, gem-like eyes wide open, vaguely smiling at Lu Cang’s conflicted countenance. Yet he still artfully refused to open his mouth.
Lu Cang secretly gritted his teeth, then reached out his tongue, attempting to pry open this man’s cursed mouth.
But Jing still stubbornly held his ground, allowing Lu Cang to lick at his lips in frustration as if it was the most natural thing in the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กดลงบนไหล่ของจิง คางลูเองริมฝีปากของเขา ด้วยเขาก็ล็อคริมฝีปากของพวกเขาสัมผัส ความรู้สึกนุ่ม และละเอียดอ่อนพร้อมระเบิดของกลิ่นหอมที่อ่อนโยน อบอุ่นที่ส่งผ่านจากจิงไปคางลู สติลูคาง swayed เล็กน้อย เขาแปลงถอนลมหายใจของเขา คำเตือนตัวเองไม่ให้เติบโตอ่อนต้อนรับของคน จิงต่อคู่กับประกาย พลอยเหมือนตาคู่นั้นเปิดกว้าง คลับยิ้มที่ลูคางขัดแย้งสนับสนุน แต่ เขายังคง artfully ปฏิเสธที่จะเปิดปาก ลูคางแอบ gritted ฟันของเขา แล้วถึงออกลิ้นของเขา พยายามแงะปากสาปคนนี้แต่จิงยังดันทุรังจัดพื้นดินของเขา ทำให้คางลูเลียที่ริมฝีปากของเขาในแห้วเป็นถ้ามันเป็นสิ่งธรรมชาติมากที่สุดในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กดลงบนไหล่จิงลู Cang โน้มริมฝีปากของเขาด้วยปากของเขาล็อค.
ริมฝีปากของพวกเขาสัมผัส ความรู้สึกนุ่มและบอบบางมาพร้อมกับการระเบิดของอบอุ่นกลิ่นหอมอ่อนโยนที่ผ่านมาจากการ Jing Lu Cang สติ Lu Cang ของเปี่ยมไปเล็กน้อย เขาตะกายจะถอนลมหายใจของเขาเตือนตัวเองไม่ได้ที่จะเติบโตใจอ่อน.
จิงยังคงจ้องมองกับผู้ประกายตาอัญมณีเหมือนเปิดกว้างรางยิ้มสีหน้าขัดแย้ง Lu Cang ของ แต่เขาก็ยังคงปฏิเสธสวยที่จะเปิดปากของเขา.
Lu Cang แอบขบฟันของเขาแล้วถึงออกลิ้นของเขาพยายามที่จะแงะเปิดปากสาปแช่งของผู้ชายคนนี้.
แต่จิงยังคงถือหัวชนฝาพื้นดินของเขาช่วยให้ Lu Cang จะเลียที่ริมฝีปากของเขาในแห้ว ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติมากที่สุดในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กดลงบนไหล่ของจิง ลู่ชางโน้มริมฝีปากของเขากับริมฝีปากของเขาขากรรไกรล็อค .
ของสัมผัส ความรู้สึกอ่อนนุ่มและบอบบาง พร้อมระเบิด อบอุ่น อ่อนโยน กลิ่นหอมที่ส่งผ่านจากจิงจะลู่ชาง . ของลู่ชางนึกลังเลเล็กน้อย เขาตะกายถอนลมหายใจของเขาเตือนเขาไม่ให้เติบโต นุ่มปราณี
จิงอย่างต่อเนื่องจ้องกับไพโรจน์พลอยชอบตาเบิกกว้าง รอยยิ้มที่คลุมเครือของลู่ชางขัดแย้งสีหน้า แต่เขายังคง artfully ปฏิเสธที่จะเปิดปากของเขา
ลู่ชางแอบ gritted ฟัน แล้วถึงลิ้นออก พยายามงัดปากด่าเขาแบบนี้ แต่ก็ยังดันทุรังจัดจิง
พื้นดินของเขาให้ลู่ชางเลียที่ริมฝีปากของเขาในแห้วเป็นถ้ามันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติมากที่สุดในโลก