Of course, no adult child withhold

Of course, no adult child withhold medical information from parent without the consent and cooperation of the primary source of that information, the physician. So, if the clinician is firmly convinced that this patient desires more accurate information than she has been receiving, than after discussing with the daughter all aspects, obligations, and potential consequences associated with the case, and after gathering all available evidences of the patient’s desire for information (especially specific forms of information ), the clinician should confer with the patient’s physician. One approach the clinician might recommend in dealing with this situation was described some years ago by Benjamin Freedman as “offering truth”. Freedman (1993) described cases of cancer patients whose diagnoses and/or prognoses had been withheld from them due to family clams of cultural traditions or for reasons of “benevolent deception.” In his analysis, these cases represent conflicts between the physician’s obligation to respect the patient’s right to know about their disease process ( but not a duty to know ), on the one hand, and on the other hand, the obligation to respect the family cultural traditions and values. The solution, as he sees it, is too compromise by finding out exactly what the patient really wants to know and then to provide (only) that information. This involves first asking casual but leading questions of the patient to discern what he or she already knows and what additional information is desired, so that whatever flow of medical information occurs is initiated by the patient’s desire for that information. What this requires, of course, is very careful listening, especially for expressions of what the patient really does not care to hear or hear about. But Freedman sees it as a way to satisfy both the moral obligation of veracity the physician has toward the patient and the background assumptions held by the family about what is good or bad for the patient to hear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่นอน เด็กผู้ใหญ่ไม่ระงับข้อมูลทางการแพทย์จากแม่โดยไม่ยินยอมและความร่วมมือของแหล่งที่มาหลักของข้อมูล แพทย์ ดังนั้น ถ้า clinician ที่มั่นเชื่อมั่นที่ผู้ป่วยรายนี้ปรารถนาข้อมูลแม่นยำยิ่งกว่า เธอมีได้รับ หลังจากคุยกับลูกสาวด้านทั้งหมด ภาระหน้าที่ และผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับกรณี และหลังจากรวบรวมหลักฐานทั้งหมดของความต้องการของผู้ป่วยสำหรับข้อมูล (โดยเฉพาะอย่างยิ่งแบบฟอร์มข้อมูล), clinician ที่ควรประสาทกับแพทย์ของผู้ป่วย วิธีหนึ่งที่ clinician ที่อาจแนะนำในการจัดการกับสถานการณ์นี้ถูกอธิบายบางปี โดยเบนจามิน Freedman เป็น "แห่งความจริง" Freedman (1993) อธิบายกรณีของผู้ป่วยโรคมะเร็งที่มีการวิเคราะห์และ/หรือ prognoses มีถูกหักออกจากหอยครอบครัววัฒนธรรมประเพณี หรือด้วยเหตุผลของการ "กลายหลอกลวง" ในการวิเคราะห์ของเขา กรณีเหล่านี้แสดงถึงความขัดแย้ง ระหว่างข้อผูกมัดของแพทย์ที่จะเคารพสิทธิของผู้ป่วยที่เกี่ยวกับกระบวนการของโรค (แต่ภาษีไม่รู้), คง และ ในทาง กลับกัน ข้อผูกมัดการเคารพประเพณีวัฒนธรรมครอบครัวและค่า โซลูชั่น ตามที่เขาเห็นนั้น เป็นเกินไปประนีประนอม โดยการหาว่าสิ่งผู้ป่วยอยากรู้และให้ข้อมูล (เท่านั้น) นี้เกี่ยวข้องกับก่อน ถามคำถามสบาย ๆ แต่ผู้นำของผู้ป่วยจะมองเห็นอะไรก็รู้อยู่แล้วและต้องการข้อมูลเพิ่มเติม ดังนั้นสิ่งที่ไหลของ ข้อมูลทางการแพทย์เกิดขึ้นเริ่มต้น โดยความต้องการของผู้ป่วยสำหรับข้อมูลที่ สิ่งนี้ต้อง แน่นอน มีมากระวังฟัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนิพจน์ของผู้ป่วยว่าจริง ๆ ไม่สนใจฟัง หรือได้ยินเกี่ยวกับ แต่ Freedman เห็นเป็นวิธีการตอบสนองทั้งการคุณธรรมของแพทย์ที่มีต่อผู้ป่วยและสมมติฐานเบื้องหลังที่จัด โดยครอบครัวเกี่ยวกับสิ่งดี หรือไม่ดีสำหรับผู้ป่วยฟัง veracity

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แน่นอนว่าเด็กผู้ใหญ่ไม่มีระงับข้อมูลทางการแพทย์จากผู้ปกครองโดยปราศจากความยินยอมและความร่วมมือของแหล่งที่มาหลักของข้อมูลที่แพทย์ ดังนั้นหากแพทย์มีความมั่นใจว่าปรารถนาที่ผู้ป่วยรายนี้ข้อมูลที่ถูกต้องมากขึ้นกว่าที่เธอได้รับกว่าหลังจากการพูดคุยกับลูกสาวทุกด้านภาระหน้าที่และผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับกรณีและหลังจากการรวบรวมหลักฐานที่มีอยู่ทั้งหมดของความต้องการของผู้ป่วย สำหรับข้อมูล (รูปแบบที่เฉพาะเจาะจงโดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อมูล) แพทย์ควรปรึกษากับแพทย์ของผู้ป่วย วิธีการหนึ่งที่แพทย์อาจแนะนำในการจัดการกับสถานการณ์นี้ได้อธิบายไว้เมื่อหลายปีที่ผ่านมาโดยเบนจามินเป็นอิสระเป็น "ความจริงที่นำเสนอ" อิสระ (1993) อธิบายกรณีของผู้ป่วยโรคมะเร็งที่มีการวินิจฉัยและ / หรือการทำนายโรคได้รับการหักจากพวกเขาเนื่องจากหอยครอบครัวของประเพณีวัฒนธรรมหรือด้วยเหตุผลของ "หลอกลวงใจดี." ในการวิเคราะห์ของเขากรณีเหล่านี้เป็นตัวแทนของความขัดแย้งระหว่างภาระหน้าที่ของแพทย์ที่จะเคารพ สิทธิของผู้ป่วยที่จะรู้เกี่ยวกับกระบวนการโรคของพวกเขา (แต่ไม่ใช่หน้าที่ที่จะต้องรู้) บนมือข้างหนึ่งและในทางกลับกันมีภาระผูกพันที่จะเคารพในวัฒนธรรมประเพณีครอบครัวและค่า วิธีการแก้ปัญหาในขณะที่เขาเห็นมันคือการประนีประนอมมากเกินไปโดยการหาสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการทราบจริงๆแล้วที่จะให้ (เฉพาะ) ที่ นี้เกี่ยวข้องกับการถามคำถามแรกสบาย ๆ แต่ชั้นนำของผู้ป่วยที่จะมองเห็นสิ่งที่เขาหรือเธอรู้อยู่แล้วและสิ่งที่ข้อมูลเพิ่มเติมที่เป็นที่ต้องการเพื่อให้สิ่งที่การไหลของข้อมูลทางการแพทย์ที่เกิดขึ้นจะเริ่มจากความต้องการของผู้ป่วยสำหรับข้อมูลที่ สิ่งนี้ต้องของหลักสูตรคือการฟังระมัดระวังเป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการแสดงออกของสิ่งที่ผู้ป่วยจริงๆไม่ได้สนใจที่จะได้ยินหรือได้ยินเกี่ยวกับ แต่เป็นอิสระเห็นว่ามันเป็นวิธีการที่จะตอบสนองทั้งภาระผูกพันทางศีลธรรมของความจริงแพทย์ที่มีต่อผู้ป่วยและการตั้งสมมติฐานพื้นหลังที่จัดขึ้นโดยครอบครัวเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดีสำหรับผู้ป่วยที่จะได้ยิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แน่นอน ไม่มีเด็กและผู้ใหญ่เก็บงำข้อมูลทางการแพทย์จากผู้ปกครองโดยปราศจากความยินยอมและความร่วมมือของแหล่งหลักของข้อมูลที่แพทย์ ดังนั้น ถ้าทำการรักษาอย่างแน่นหนาเชื่อว่าคนไข้ต้องการข้อมูลที่ถูกต้องมากขึ้นกว่าที่เธอได้รับ มากกว่า หลังจากพูดคุยกับลูกทุกด้าน ภาระหน้าที่และผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับกรณีนี้ และหลังจากรวบรวมหลักฐานที่มีอยู่ทั้งหมดของคนไข้ต้องการข้อมูล ( รูปแบบโดยเฉพาะของข้อมูล ) , clinician ควรปรึกษากับแพทย์ของผู้ป่วย วิธีการหนึ่งที่แพทย์อาจแนะนำในการจัดการกับสถานการณ์นี้ได้อธิบายไว้เมื่อหลายปีก่อน โดย เบนจามิน ฟรีดแมน " เสนอความจริง "ฟรีดแมน ( 1993 ) อธิบายกรณีของผู้ป่วยโรคมะเร็งที่มีการวินิจฉัยและ / หรือ prognoses ถูกระงับจากพวกเขาเนื่องจากหอยครอบครัวของวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม ประเพณี หรือเหตุผลของ " การหลอกลวงใจดี " ในการวิเคราะห์ของเขา กรณีเหล่านี้เป็นตัวแทนของความขัดแย้งระหว่างหน้าที่ของแพทย์ที่จะเคารพสิทธิของผู้ป่วยที่จะรู้เกี่ยวกับกระบวนการเกิดของพวกเขา ( แต่ไม่ ต้องรู้ ) , บนมือข้างหนึ่ง ,และบนมืออื่น ๆที่ต้องเคารพครอบครัวประเพณีวัฒนธรรมและค่านิยม โซลูชั่นที่เขาเห็นมันด้วยการประนีประนอม โดยการหาสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการจะรู้ แล้วจะให้ ( เท่านั้น ) ข้อมูลนี้เกี่ยวข้องกับแรกสบายๆ แต่ถามคำถามนำของผู้ป่วยที่จะมองเห็นสิ่งที่เขาหรือเธอได้รู้อะไรเพิ่มเติม ข้อมูลที่ต้องการ ดังนั้น ไม่ว่าการไหลของข้อมูลทางการแพทย์เกิดขึ้นเริ่มจากคนไข้ต้องการข้อมูลนั้น สิ่งที่ต้องมี คือ ฟังมากระวังโดยเฉพาะการแสดงออกของสิ่งที่ผู้ป่วยจริง ไม่ได้สนใจฟัง หรือได้ยินเกี่ยวกับ แต่เป็น เห็นมันเป็นวิธีที่จะทำให้ทั้งทางศีลธรรมของแพทย์ต่อผู้ป่วยได้จริงและพื้นหลัง ) จัดขึ้นโดยครอบครัวเกี่ยวกับสิ่งที่ดีหรือไม่ดีสำหรับผู้ป่วยที่จะได้ยิน