I also appreciate that Eliza is giv

I also appreciate that Eliza is given a great deal more credit in the play. I understand why the musical would choice to make Eliza struggle to learn to even hear the phonemic differences in her pronunciation; it after all provided a great opportunity for another musical inset. However, it really strengthens the legitimacy of her ire with Higgins after the garden party (as it is in the play) that she was from the very beginning a gifted student of phonetics. It equalizes to a greater extent the roles of learner and teacher and makes their achievement much more a partnered win. It makes his taking all the credit that much more grievous.

Lastly, by comparison, I love that at Prof. Higgins last request of Eliza in the play is met with "buy them yourself" whereas in the film his last request of her are the last words spoken and we don't get to be privy to her response. I am glad she has a chance to show her backbone a bit more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันยังยินดีว่า Eliza จะรับโปรโมชั่นเพิ่มเติมในการเล่น ผมเข้าใจเหตุดนตรีจะเลือกต้องต่อสู้เรียนรู้ฟังแม้แต่เธอออกเสียง ต่าง phonemic Eliza หลังจากให้โอกาสที่ดีสำหรับแทรกดนตรีอื่น อย่างไรก็ตาม มันจริง ๆ เพิ่มความแข็งแกร่งชอบธรรมของเธอ ire ด้วยฮิกกินส์หลังฝ่ายสวน (ซึ่งเป็นในการเล่น) ว่า เธอจากใจเริ่มต้นเป็นนักเรียนที่มีพรสวรรค์ของสัทศาสตร์ มัน equalizes เพื่อขอบเขตมากขึ้นบทบาทของครูและผู้เรียน และช่วยให้บรรลุมากชนะ partnered มันทำให้เขามีเครดิตทั้งหมดที่ grievous มาก สุดท้าย โดยการเปรียบเทียบ ฉันรักว่า ที่ศาสตราจารย์ฮิกกินส์ที่คำสุดท้ายของอีไลซ่านั้นจะพบกับ "ซื้อเอง" โดยในภาพยนตร์ ของเขาคำขอสุดท้ายของเธอเป็นคำสุดท้ายที่พูด และเราไม่ได้ privy การตอบสนองของเธอ ดีใจมีโอกาสที่จะแสดงแกนหลักของเธอเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมยังชื่นชมว่าอีไลซ่าจะได้รับการจัดการที่ดีเครดิตมากขึ้นในการเล่น ผมเข้าใจถึงดนตรีจะเลือกเพื่อให้ซ่า ดิ้นรนเพื่อเรียนรู้ที่จะฟังความแตกต่างเปรียบเทียบการออกเสียงของเธอ หลังจากที่ให้บริการเป็นโอกาสที่ดีอีกเพลงสิ่งที่ใส่เข้าไป อย่างไรก็ตามมันเสริมสร้างความถูกต้องของความแค้นของเธอกับฮิกกินส์ หลังจากงานเลี้ยง ( มันเป็นในการเล่น ) ที่เธอจากมากเริ่มต้นเป็นนักเรียนที่มีพรสวรรค์ของสัทศาสตร์ มัน equalizes ในขอบเขตมากขึ้นบทบาทของผู้เรียนและครู และทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขามากขึ้นเป็นคู่ชนะ มันทำให้เค้าเอาเครดิตมากสาหัสมากขึ้น

สุดท้ายโดยการเปรียบเทียบฉันรักที่ศาสตราจารย์ฮิกกินส์คำขอสุดท้ายของอีไลซ่าในการเล่นคือ เจอกับ " ซื้อเอง " ส่วนในหนังของเขาคำขอสุดท้ายของเธอเป็นคำสุดท้ายที่พูด และเราไม่ได้มีส่วนรู้เห็นการตอบสนองของเธอ ฉันดีใจที่เธอได้มีโอกาสแสดงความกล้าของเธอสักหน่อย