When Edison and his researchers at

When Edison and his researchers at Menlo Park came onto the lighting scene, they focused on improving the filament -- first testing carbon, then platinum, before finally returning to a carbon filament. By October 1879, Edison’s team had produced a light bulb with a carbonized filament of uncoated cotton thread that could last for 14.5 hours. They continued to experiment with the filament until settling on one made from bamboo that gave Edison’s lamps a lifetime of up to 1,200 hours -- this filament became the standard for the Edison bulb for the next 10 years. Edison also made other improvements to the light bulb, including creating a better vacuum pump to fully remove the air from the bulb and developing the Edison screw (what is now the standard socket fittings for light bulbs). (Historical footnote: One can’t talk about the history of the light bulb without mentioning William Sawyer and Albon Man, who received a U.S. patent for the incandescent lamp, and Joseph Swan, who patented his light bulb in England. There was debate on whether Edison’s light bulb patents infringed on these other inventors’ patents. Eventually Edison’s U.S. lighting company merged with the Thomson-Houston Electric Company -- the company making incandescent bulbs under the Sawyer-Man patent -- to form General Electric, and Edison’s English lighting company merged with Joseph Swan’s company to form Ediswan in England.)What makes Edison’s contribution to electric lighting so extraordinary is that he didn’t stop with improving the bulb -- he developed a whole suite of inventions that made the use of light bulbs practical. Edison modeled his lighting technology on the existing gas lighting system. In 1882 with the Holborn Viaduct in London, he demonstrated that electricity could be distributed from a centrally located generator through a series of wires and tubes (also called conduits). Simultaneously, he focused on improving the generation of electricity, developing the first commercial power utility called the Pearl Street Station in lower Manhattan. And to track how much electricity each customer was using, Edison developed the first electric meter. While Edison was working on the whole lighting system, other inventors were continuing to make small advances, improving the filament manufacturing process and the efficiency of the bulb. The next big change in the incandescent bulb came with the invention of the tungsten filament by European inventors in 1904. These new tungsten filament bulbs lasted longer and had a brighter light compared to the carbon filament bulbs. In 1913, Irving Langmuir figured out that placing an inert gas like nitrogen inside the bulb doubled its efficiency. Scientists continued to make improvements over the next 40 years that reduced the cost and increased the efficiency of the incandescent bulb. But by the 1950s, researchers still had only figured out how to convert about 10 percent of the energy the incandescent bulb used into light and began to focus their energy on other lighting solutions.
ENERGY SHORTAGES LEAD TO FLUORESCENT BREAKTHROUGHS.
In the 19th century, two Germans -- glassblower Heinrich Geissler and physician Julius Plücker -- discovered that they could produce light by removing almost all of the air from a long glass tube and passing an electrical current through it,
an invention that became known as the Geissler tube. A type of discharge lamp, these lights didn’t gain popularity until the early 20th century when researchers began looking for a way to improve lighting efficiency. Discharge lamps became the basis of many lighting technologies, including neon lights, low-pressure sodium lamps (the type used in outdoor lighting such as streetlamps) and fluorescent lights. Both Thomas Edison and Nikola Tesla experimented with fluorescent lamps in the 1890s, but neither ever commercially produced them. Instead, it was Peter Cooper Hewitt’s breakthrough in the early 1900s that became one of the precursors to the fluorescent lamp. Hewitt created a blue-green light by passing an electric current through mercury vapor and incorporating a ballast (a device connected to the light bulb that regulates the flow of current through the tube). While the Cooper Hewitt lamps were more efficient than incandescent bulbs, they had few suitable uses because of the color of the light. By the late 1920s and early 1930s, European researchers were doing experiments with neon tubes coated with phosphors (a material that absorbs ultraviolet light and converts the invisible light into useful white light). These findings sparked fluorescent lamp research programs in the U.S., and by the mid and late 1930s, American lighting companies were demonstrating fluorescent lights to the U.S. Navy and at the 1939 New York World’s Fair. These lights lasted longer and were about three times more efficient than incandescent bulbs. The need for energy-efficient lighting American war plants led to the rapid adoption of fluorescents, and by 1951, more light in the U.S. was being produced by linear fluorescent lamps. It was another energy shortage -- the 1973 oil crisis -- that caused lighting engineers to develop a fluorescent bulb that could be used in residential applications. In 1974, researchers at Sylvania started investigating how they could miniaturize the ballast and tuck it into the lamp. While they developed a patent for their bulb, they couldn’t find a way to produce it feasibly. Two years later in 1976, Edward Hammer at General Electric figured out how to bend the fluorescent tube into a spiral shape, creating the first compact fluorescent light (CFL). Like Sylvania, General Electric shelved this design because the new machinery needed to mass-produce these lights was too expensive. Early CFLs hit the market in the mid-1980s at retail prices of $25-35, but prices could vary widely by region because of the different promotions carried out by utility companies. Consumers pointed to the high price as their number one obstacle in purchasing CFLs. There were other problems -- many CFLs of 1990 were big and bulky, they didn’t fit WELL into fixtures, and they had low light output and inconsistent performance. Since the 1990s, improvements in CFL performance, price, efficiency (they use about 75 percent less energy than incandescents) and lifetime (they last about 10 times longer) have made them a viable option for both renters and homeowners. Nearly 30 years after CFLs were first introduced on the market, an ENERGY STAR® CFL costs as little as $1.74 per bulb when purchased in a four-pack. It’s hard to tell where lighting technology will go in the future, but one thing is clear: it won’t be your grandfather’s light bulb.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเอดิสันและนักวิจัยของเขาที่เมนโลพาร์คมาเข้าฉากแสงที่พวกเขามุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงไส้ - การทดสอบครั้งแรกคาร์บอนแล้วแพลทินัมก่อนที่จะกลับไปที่เส้นใยคาร์บอน เดือนตุลาคม 1879 ทีมงานของเอดิสันได้ผลิตหลอดไฟที่มีเส้นใยคาร์บอนของด้ายฝ้ายเคลือบผิวที่สามารถมีอายุการใช้งาน 14.5 ชั่วโมง พวกเขายังคงที่จะทดสอบกับเส้นใยจนตกตะกอนหนึ่งที่ทำจากไม้ไผ่ที่ให้โคมไฟของเอดิสันอายุการใช้งานได้ถึง 1,200 ชั่วโมง - เส้นใยนี้กลายเป็นมาตรฐานสำหรับหลอดไฟเอดิสันต่อไปอีก 10 ปี เอดิสันยังได้ปรับปรุงอื่น ๆ ไปยังหลอดไฟรวมถึงการสร้างปั๊มสุญญากาศที่ดีขึ้นให้เต็มลบอากาศจากหลอดไฟและการพัฒนาเอดิสันสกรู (ตอนนี้คืออะไรอุปกรณ์มาตรฐานซ็อกเก็ตหลอดไฟ) (ประวัติศาสตร์เชิงอรรถ:. หนึ่งไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับประวัติของหลอดไฟไม่ต้องกล่าวถึงวิลเลียมและเลื่อย Albon ชายผู้ที่ได้รับสิทธิบัตรของสหรัฐสำหรับหลอดไฟและโจเซฟสวอนที่จดสิทธิบัตรหลอดไฟของเขาในอังกฤษมีการอภิปรายเกี่ยวกับการเป็น . ไม่ว่าจะเป็นสิทธิบัตรหลอดไฟของเอดิสันละเมิดสิทธิบัตรเหล่านี้นักประดิษฐ์อื่น ๆ ในที่สุด บริษัท แสงสหรัฐเอดิสันรวมกับ บริษัท ทอมสันฮุสตันไฟฟ้า - บริษัท ทำหลอดไส้ภายใต้สิทธิบัตรเลื่อย-Man - ในรูปแบบ General Electric และเอดิสันแสงภาษาอังกฤษ บริษัท ควบรวมกิจการกับ บริษัท โจเซฟหงส์ในรูปแบบ Ediswan ในประเทศอังกฤษ) สิ่งที่ทำให้ผลงานของเอดิสันไฟฟ้าแสงสว่างเพื่อที่พิเศษคือการที่เขาไม่ได้หยุดที่มีการปรับปรุงหลอดไฟ -. เขาได้พัฒนาชุดทั้งของสิ่งประดิษฐ์ที่ทำให้การใช้งานของหลอดไฟในทางปฏิบัติ . เอดิสันรูปแบบเทคโนโลยีการส่องสว่างของเขาเกี่ยวกับระบบไฟก๊าซที่มีอยู่ ใน 1882 กับ Holborn สะพานในกรุงลอนดอนที่เขาแสดงให้เห็นว่าการผลิตไฟฟ้าอาจจะกระจายออกมาจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าตั้งอยู่ใจกลางเมืองผ่านชุดของสายไฟและท่อ (ท่อร้อยสายที่เรียกว่า) ในขณะเดียวกันเขามุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงการผลิตกระแสไฟฟ้าการพัฒนาระบบไฟฟ้าในเชิงพาณิชย์เป็นครั้งแรกเรียกว่าสถานีถนนเพิร์ลในแมนฮัตตัน และการติดตามการไฟฟ้าเท่าใดลูกค้าแต่ละรายได้รับการใช้เอดิสันพัฒนามิเตอร์ไฟฟ้าเป็นครั้งแรก ในขณะที่เอดิสันได้ทำงานในระบบไฟส่องสว่างทั้งนักประดิษฐ์อื่น ๆ ได้อย่างต่อเนื่องที่จะทำให้ความก้าวหน้าขนาดเล็กในการปรับปรุงกระบวนการผลิตเส้นใยและประสิทธิภาพของหลอดไฟ การเปลี่ยนแปลงใหญ่ต่อไปในหลอดไส้มาพร้อมกับการประดิษฐ์ของเส้นใยทังสเตนโดยนักประดิษฐ์ยุโรปในปี 1904 เหล่านี้หลอดไส้หลอดทังสเตนใหม่กินเวลานานและมีแสงไฟสว่างเมื่อเทียบกับหลอดไฟไส้คาร์บอน ในปี 1913 เออร์วิงก์ Langmuir คิดว่าการวางแก๊สเฉื่อยเช่นไนโตรเจนภายในหลอดสองเท่าประสิทธิภาพในการใช้ นักวิทยาศาสตร์อย่างต่อเนื่องเพื่อให้การปรับปรุงในอีก 40 ปีที่ผ่านมาลดค่าใช้จ่ายและเพิ่มประสิทธิภาพของหลอดไส้ แต่ปี 1950 นักวิจัยยังได้คิดเพียงวิธีการแปลงประมาณร้อยละ 10 ของพลังงานที่หลอดไส้ที่ใช้เป็นแสงและเริ่มที่จะมุ่งเน้นพลังงานของพวกเขาในโซลูชั่นแสงสว่างอื่น ๆ .
ขาดแคลนพลังงานนำไปสู่นวัตกรรมใหม่ที่นีออน.
ในศตวรรษที่ 19 ทั้งสอง เยอรมัน - glassblower เฮ็น Geissler และแพทย์จูเลียสPlücker - ค้นพบว่าพวกเขาสามารถผลิตแสงโดยการลบเกือบทั้งหมดของอากาศจากหลอดแก้วยาวและการส่งผ่านกระแสไฟฟ้าผ่านมัน
ประดิษฐ์ที่เป็นที่รู้จักกันเป็นหลอด Geissler ประเภทของการปล่อยโคมไฟ, ไฟเหล่านี้ไม่ได้รับความนิยมจนถึงต้นศตวรรษที่ 20 เมื่อนักวิจัยเริ่มมองหาวิธีการปรับปรุงประสิทธิภาพการส่องสว่าง โคมไฟปล่อยกลายเป็นพื้นฐานของเทคโนโลยีแสงจำนวนมากรวมทั้งไฟนีออนหลอดโซเดียมความดันต่ำ (ชนิดที่ใช้ในการให้แสงสว่างกลางแจ้งเช่น streetlamps) และไฟเรืองแสง ทั้งโทมัสเอดิสันและนิโคลาเทสลาทดลองกับหลอดในยุค 1890 แต่ไม่เคยมีการผลิตในเชิงพาณิชย์ให้พวกเขา แต่มันคือการพัฒนาปีเตอร์คูเปอร์เฮวิตต์ในช่วงต้นทศวรรษ 1900 ที่กลายเป็นหนึ่งในสารตั้งต้นที่จะหลอดไฟนีออน เฮวิตต์สร้างแสงสีฟ้าสีเขียวด้วยการส่งกระแสไฟฟ้าผ่านไอปรอทและผสมผสานบัลลาสต์ (อุปกรณ์ที่เชื่อมต่อกับหลอดไฟที่ควบคุมการไหลของกระแสผ่านท่อ) ในขณะที่โคมไฟคูเปอร์เฮวิตต์ได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าหลอดไส้พวกเขามีการใช้งานที่เหมาะสมไม่กี่เพราะสีของแสง โดยช่วงปลายปี 1920 และต้นปี 1930 นักวิจัยยุโรปทำการทดลองกับหลอดนีออนเคลือบด้วยสารเรืองแสง (วัสดุที่ดูดซับแสงอัลตราไวโอเลตและแปลงแสงที่มองไม่เห็นเป็นแสงสีขาวที่มีประโยชน์) การค้นพบนี้จุดประกายโครงการวิจัยหลอดไฟนีออนในสหรัฐอเมริกาและในช่วงกลางทศวรรษ 1930 และปลายแสงสว่าง บริษัท อเมริกันแสดงให้เห็นถึงหลอดไฟเพื่อกองทัพเรือสหรัฐและใน 1939 นิวยอร์กเวิลด์แฟร์ ไฟเหล่านี้กินเวลานานและประมาณสามครั้งมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าหลอดไส้ ความจำเป็นในการให้แสงสว่างประหยัดพลังงานพืชสงครามอเมริกันนำไปสู่การยอมรับอย่างรวดเร็วของ fluorescents และ 1951 แสงมากขึ้นในสหรัฐอเมริกาถูกผลิตโดยหลอดเชิงเส้น มันเป็นปัญหาการขาดแคลนพลังงานอื่น - วิกฤตการณ์น้ำมัน 1,973 - วิศวกรที่ทำให้เกิดแสงในการพัฒนาหลอดไฟเรืองแสงที่สามารถใช้ในการใช้งานที่อยู่อาศัย ในปี 1974 นักวิจัยที่ซิลเวเนียเริ่มตรวจสอบว่าพวกเขาสามารถย่อบัลลาสต์และเหน็บลงในหลอดไฟ ในขณะที่พวกเขาพัฒนาสิทธิบัตรสำหรับหลอดไฟของพวกเขาพวกเขาไม่สามารถหาวิธีที่จะสร้างมันขึ้น feasibly สองปีต่อมาในปี 1976 เอ็ดเวิร์ดที่ค้อน General Electric คิดวิธีการโค้งงอหลอดนีออนเป็นรูปร่างเกลียว, การสร้างหลอดนีออนขนาดกะทัดรัดแรก (CFL) เช่นเดียวกับซิลเวเนีย, General Electric มติการออกแบบนี้เพราะเครื่องจักรใหม่ที่จำเป็นในการมวลผลิตไฟเหล่านี้มีราคาแพงเกินไป CFLs ต้นตีตลาดในช่วงกลางทศวรรษ 1980 ในราคาขายปลีกของ $ 25-35 แต่ราคาอาจแตกต่างกันไปตามภูมิภาคเพราะโปรโมชั่นที่แตกต่างกันไปดำเนินการโดย บริษัท ยูทิลิตี้ ผู้บริโภคชี้ไปที่ราคาสูงเป็นอันดับหนึ่งของพวกเขาเป็นอุปสรรคในการซื้อ CFLs มีปัญหาอื่น ๆ - CFLs หลายปี 1990 มีขนาดใหญ่และขนาดใหญ่ที่พวกเขาไม่เหมาะกับดีในการติดตั้งและพวกเขามีเอาท์พุทที่มีแสงน้อยและประสิทธิภาพการทำงานที่ไม่สอดคล้องกัน ตั้งแต่ปี 1990 ในการปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานของ CFL ราคาประสิทธิภาพ (ที่พวกเขาใช้พลังงานประมาณร้อยละ 75 น้อยกว่า incandescents) และอายุการใช้งาน (มีข้อเสนอนี้ประมาณ 10 ครั้งนาน) ได้ทำให้พวกเขาเป็นตัวเลือกที่ทำงานได้สำหรับทั้งผู้เช่าและเจ้าของบ้าน เกือบ 30 ปีหลังจาก CFLs เป็นครั้งแรกในตลาดที่สอดคล้องกับ ENERGY STAR® CFL ค่าใช้จ่ายน้อยที่สุดเท่าที่ $ 1.74 ต่อหลอดเมื่อซื้อในสี่แพ็ค มันยากที่จะบอกได้ว่าเทคโนโลยีการส่องสว่างจะไปในอนาคต แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจน: มันจะไม่เป็นหลอดไฟของคุณปู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮิววิตต์ สร้างแสงเขียว โดยผ่านกระแสไฟฟ้าผ่านไอปรอทและรวมบัลลาสต์ ( อุปกรณ์ที่เชื่อมต่อกับหลอดไฟ ที่ควบคุมการไหลของกระแสผ่านหลอด ) ในขณะที่ Cooper Hewitt โคมไฟที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าหลอดไส้ พวกเขาได้ใช้ไม่เหมาะเพราะสีของแสง โดยปลาย 1920s และต้นทศวรรษที่ 1930 ,เมื่อ เอดิสัน และนักวิจัยของเขาที่เมนโลพาร์คมาเข้าฉาก แสง พวกเขามุ่งเน้นในการปรับปรุง -- ก่อนการทดสอบเส้นใยคาร์บอนแล้วแพลทินัม ก่อนที่จะกลับไปเป็นคาร์บอน คือ โดยตุลาคม 1879 , ทีมเอดิสันได้ผลิตหลอดไฟกับคาร์บอนเส้นใยของฝ้ายด้ายเคลือบที่สามารถล่าสุด 14.5 ชั่วโมงพวกเขาดำเนินการทดลองที่มีเส้นใยจนจ่ายเงินหนึ่งทำจากไม้ไผ่ที่ให้อายุการใช้งานของหลอดไฟของเอดิสันได้ถึง 1 , 200 ชั่วโมง -- เส้นใยนี้กลายเป็นมาตรฐานสำหรับเอดิสันหลอดไฟฟ้าสำหรับถัดไป 10 ปี เอดิสันยังทำให้การปรับปรุงอื่น ๆ หลอดไฟรวมทั้งการสร้างปั๊มสุญญากาศได้ดีเต็มที่เอาอากาศจากหลอดไฟและพัฒนาสกรูเอดิสัน ( แล้วตอนนี้เป็นมาตรฐานอุปกรณ์สำหรับซ็อกเก็ตหลอดไฟ ) ( เชิงอรรถประวัติศาสตร์ : หนึ่งไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับประวัติของหลอดไฟได้โดยไม่ต้องกล่าวถึง วิลเลี่ยม ซอว์เยอร์ และ Albon คนที่ได้รับสิทธิบัตรสหรัฐสำหรับโคมไฟ หลอดไฟ และ โจเซฟ สวอนที่จดสิทธิบัตรหลอดไฟของเขาในอังกฤษ มีการอภิปรายว่า หลอดไฟของเอดิสัน นักประดิษฐ์สิทธิบัตรอื่น ๆเหล่านี้ละเมิดสิทธิบัตร ในที่สุด Edison สหรัฐอเมริกาบริษัทแสงผสานกับ ทอมสัน ฮูสตัน บริษัท ไฟฟ้า - บริษัททำหลอดเรืองแสงภายใต้สิทธิบัตร -- รูปแบบทั่วไปซอว์เยอร์แมนไฟฟ้าและ บริษัท แสงสว่าง ภาษาอังกฤษ เอดิสัน ผสานกับ บริษัท โจเซฟ หงส์ก็ฟอร์ม ediswan ในอังกฤษ ) ทำให้เอดิสันสร้างแสงสว่างไฟฟ้าดังนั้นพิเศษคือ เขาไม่ได้หยุดกับการปรับปรุงหลอดไฟ -- เขาได้พัฒนาชุดทั้งหมดของสิ่งประดิษฐ์ที่ทำให้การใช้งานของหลอดไฟในทางปฏิบัติ เอดิสันจำลองแสงเทคโนโลยีของเขาที่มีต่อก๊าซระบบแสงและติดตามไฟฟ้าเท่าใด ลูกค้าแต่ละคนก็ใช้ เอดิสันพัฒนาเครื่องวัดไฟฟ้าก่อน ในขณะที่เอดิสันทำงานบนระบบแสงสว่างทั้งนักประดิษฐ์อื่น ๆอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ก้าวหน้าขนาดเล็ก , การปรับปรุงกระบวนการผลิตเส้นใยและประสิทธิภาพของหลอดไฟใน 1882 กับ Holborn สในลอนดอน เขาพบว่าไฟฟ้าสามารถกระจายจากส่วนกลางสร้างผ่านชุดของสายไฟและท่อ ( เรียกว่าท่อ ) พร้อมกัน เขามุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงการผลิตไฟฟ้า การพัฒนาสาธารณูปโภคไฟฟ้าเชิงพาณิชย์ครั้งแรกเรียกว่าสถานีถนนในแมนฮัตตันตอนล่างการเปลี่ยนแปลงใหญ่ต่อไปในหลอดไส้มาด้วยการประดิษฐ์ของทังสเตน โดยนักประดิษฐ์ชาวยุโรปใน 1904 . เหล่านี้หลอดไฟเส้นใยทังสเตนใหม่กินเวลาอีกต่อไป และมีแสงที่สดใสเมื่อเทียบกับคาร์บอนเส้นใยหลอดไฟ ในปี 1913 , Irving Langmuir คิดว่าวางก๊าซเฉื่อยเช่นไนโตรเจนภายในหลอดไฟ เพิ่มประสิทธิภาพของนักวิทยาศาสตร์ยังคงให้การปรับปรุงในอีก 40 ปี ลดต้นทุน และเพิ่มประสิทธิภาพของหลอดไส้ แต่โดยปี 1950 , นักวิจัยยังได้พบวิธีที่จะแปลงประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ของพลังงานที่ใช้ในหลอดไฟหลอดไส้แสงและเริ่มที่จะมุ่งเน้นพลังงานของพวกเขาในการแก้ปัญหาการขาดแคลนพลังงานแสงอื่น ๆ .

นำไปสู่นวัตกรรมการเรืองแสงในศตวรรษที่ 19 , สองเยอรมัน -- กลาส โบลวเวอร์ ไฮน์ริช ไกซเลอร์ และแพทย์ที่จะ cker จูเลียสและ -- ค้นพบว่าพวกเขาสามารถผลิตแสง โดยการเอาเกือบทั้งหมดของอากาศจากหลอดแก้วยาวและผ่านกระแสไฟฟ้าเข้าไป
การประดิษฐ์ที่กลายเป็นที่รู้จักในฐานะไกสเลอร์หลอด ประเภทของโคมไฟชาร์จไฟเหล่านี้ไม่ความนิยมได้จนกระทั่งต้นศตวรรษที่ 20 เมื่อนักวิจัยได้เริ่มมองหาวิธีที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพแสง ปล่อยโคมไฟกลายเป็นพื้นฐานของเทคโนโลยีแสง มากมาย อาทิ ไฟนีออน , หลอดโซเดียมความดันต่ำ ( ชนิดที่ใช้ในแสงสว่างกลางแจ้ง เช่น streetlamps ) และไฟเรืองแสงทั้ง โทมัส เอดิสัน และ นิโคลา เทสลา ทดลองกับหลอดในอังกฤษ แต่ไม่เคยผลิตในเชิงพาณิชย์ได้ แต่มันคือปีเตอร์คูเปอร์ฮิวก้าวหน้าในช่วงต้นทศวรรษ 1900 ที่เป็นหนึ่งของการต่อหลอดไฟนีออนฮิววิตต์ สร้างแสงเขียว โดยผ่านกระแสไฟฟ้าผ่านไอปรอทและรวมบัลลาสต์ ( อุปกรณ์ที่เชื่อมต่อกับหลอดไฟ ที่ควบคุมการไหลของกระแสผ่านหลอด ) ในขณะที่ Cooper Hewitt โคมไฟที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าหลอดไส้ พวกเขาได้ใช้ไม่เหมาะเพราะสีของแสง โดยปลาย 1920s และต้นทศวรรษที่ 1930 ,นักวิจัยยุโรป ทำการทดลองกับนีออนหลอดเคลือบด้วย phosphors ( วัสดุที่ดูดซับแสงอัลตราไวโอเลต และแปลงแสงที่มองไม่เห็นในที่มีแสงสีขาว ) การค้นพบเหล่านี้จุดประกายฟลูออเรสเซนต์โปรแกรมการวิจัยในสหรัฐฯ และช่วงกลางและปลายทศวรรษที่ 1930 บริษัทอเมริกันแสดงให้เห็นถึงแสงหลอดนีออนสหรัฐอเมริกากองทัพเรือและที่ 1939 รัฐนิวยอร์กเวิลด์แฟร์ . ไฟเหล่านี้กินเวลานานและมีประมาณสามครั้งมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าหลอดไส้ ต้องประหยัดพลังงานแสงสงครามชาวอเมริกันพืชไปสู่การยอมรับอย่างรวดเร็วของห้อง และระหว่างแสงมากขึ้นในสหรัฐอเมริกา ถูกผลิตโดย fluorescent โคมไฟเชิงเส้นมันเป็นอีกพลังงานขาดแคลน - 2516 วิกฤตการณ์น้ำมัน นั่นเกิดจากแสงวิศวกรพัฒนาหลอดไฟเรืองแสงที่สามารถใช้ในการใช้งานที่อยู่อาศัย ในปี 1974 , นักวิจัยที่ซิลวาเนียเริ่มตรวจสอบว่าพวกเขาสามารถย่อให้เล็กบัลลาสต์และเหน็บไว้ในโคมไฟ ในขณะที่พวกเขาได้รับสิทธิบัตรสำหรับหลอดไฟของพวกเขาพวกเขาไม่สามารถหาวิธีที่จะผลิตได้ feasibly .สองปีต่อมาในปี 1976 , เอ็ดเวิร์ด ค้อนที่ไฟฟ้าทั่วไปคิดออกวิธีการดัดหลอดนีออนเป็นรูปร่างเกลียว สร้างรุ่นแรกไฟเรืองแสง ( CFL ) ชอบซิลวาเนีย ไฟฟ้าทั่วไปชั้นออกแบบนี้ เพราะเครื่องจักรใหม่ต้องผลิตไฟเหล่านี้มีราคาแพงมาก ต้น CFLs ตีตลาดในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ที่ราคาขายปลีกของ $ 25 ,แต่ราคาอาจจะแตกต่างกันตามภูมิภาค เพราะโปรโมชั่นต่าง ๆ ที่ดำเนินการโดย บริษัท ยูทิลิตี้ ผู้บริโภคชี้ราคาสูงเป็นหนึ่งในอุปสรรคของการจัดซื้อ CFLs . มีปัญหาอื่น -- หลาย CFLs 1990 มีขนาดใหญ่และขนาดใหญ่ พวกเขาไม่ได้พอดีเข้าไปติดตั้ง และพวกเขาได้ออกแสงน้อยและประสิทธิภาพไม่สอดคล้องกัน ตั้งแต่ปี 1990 ,การปรับปรุงประสิทธิภาพ CFL ราคา ประสิทธิภาพ ( ใช้ประมาณ 75 เปอร์เซ็นต์ พลังงานน้อยกว่า incandescents ) และอายุการใช้งาน ( พวกเขาครั้งสุดท้ายประมาณ 10 ครั้งนานกว่า ) ทำให้พวกเขาเป็นตัวเลือกที่ทำงานได้สำหรับทั้งผู้เช่าและเจ้าของบ้าน . เกือบ 30 ปีหลังจาก CFLs เป็นครั้งแรกในตลาด เป็น®ดาวพลังงาน CFL ค่าใช้จ่ายน้อยได้ตาม $ 1.74 บาทต่อหลอดเมื่อซื้อใน 4 แพ็คมันยากที่จะบอกได้ว่าแสงเทคโนโลยี จะ ไป ใน อนาคต แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจน คือ ไม่ต้อง




หลอดไฟของคุณปู่