one day a teacher ask her students

one day a teacher ask her students to list the name of the other students in the room on two sheet of paper , leaving a space between each name. Then she told them to think of the nicest thing they could say about each of their classmates and write it down. It took the remainder of class period to finish their assignment, and as the students left the room, each one handed in the paper. that Saturday, the teacher wrote down the name of each student on a separate sheet of paper, and list what everyone else had said about that individual.
On Monday she gave each student his or her list. Before long, the entire class was smiling. Really? she heard whispers. I never knew that I meant anything to anyone! and I didn't know other liked me so much. ' were most of the comments. No one ever mentioned those papers in class again. She never knew if they discussed them after class or with their parents, but it didn't matter. The exercise had accomplished its purpose. The students were happy with themselves and one another. That group of student moved on. Several years later, one of the students was killed in Vietnam his teacher attended the funeral of that special student. She had never seen s serviceman in a military coffin before. He looked so handsome, so mature. The church was packed with his friends. One by one those as she stood there, one of the soldiers who acted as pallbearer came up to her. Were you Mark's math teacher? he asked. she nodded "yes" . Then he said, Mark talked about you a lot . After the funeral, most of Mark's former classmates went together to a luncheon. Mark's mother and father were there, obviously waiting to speak with his teacher. We want to show you something, his father said, taking a wallet out of his pocket. They found this on Mark when he was killed. We thought you might recognize it.
Opening the wallet, he carefully removed two worn pieces of notebook paper that had obviously been taped, folder and refolded many times. The teacher knew without looking that the papers were the ones on which she had listed all the good things each of Mark's classmates had said about him. Thank you so much for doing that, Mark's mother said. As you can see, Mark treasured it. All of Mark's former classmates started to gather around. Charlie smiled rather sheepishly and said, I still have my list. It's in the top drawer of my desk at home. Chuck's wife said, Chuck asked to put his in our wedding album. I have mine too; Marilyn said. It's in my diary. Then Vicki, another classmate', reached into her pocketbook, took out her wallet and showed her worn and frazzled list to to the the group. I carry this with me at all times, Vicki said and without batting an eyelash, she continued, I think we all saved our list. That when the teacher finally sat down and cried. She cried for Mark and for all his friends who would never see him again.

The density of people in society is so thick that we forget that life will end one day. And we don't know when that one day will be. Remember , you reap what you sow. What you put into the lives of other comes back into your own.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันหนึ่งครูให้นักเรียนของเธอรายชื่ออื่น ๆ นักเรียนที่ในห้องบนกระดาษ สองแผ่นออกจากช่องว่างระหว่างชื่อแต่ละชื่อ แล้ว เธอบอกให้คิดถึงสิ่งดีที่สุดพวกเขาสามารถพูดเกี่ยวกับแต่ละของพวกเขาเพื่อนร่วมชั้น และเขียนลง มันเอาส่วนเหลือของรอบระยะเวลาของคลาสเพื่อเสร็จสิ้นการกำหนด และเป็นนักเรียนจากแต่ละคนมอบในกระดาษ ห้อง ว่า เสาร์ ครูเขียนบนกระดาษแยกต่างหากลงชื่อนักเรียน และรายการใดคนอื่นได้กล่าวเกี่ยวกับบุคคลนั้น ในวันจันทร์ เธอให้นักเรียนแต่ละรายการของเขา หรือเธอ ก่อนที่จะลอง คลาสทั้งหมดถูกยิ้ม จริง ๆ หรือไม่ เธอได้ยิน whispers ผมไม่รู้ว่า ผมหมายถึง อะไรเพื่อทุกคน และไม่ทราบอื่น ๆ ชอบฉันมาก ' ได้ทั้งข้อคิดเห็น ไม่เคยกล่าวถึงเอกสารเหล่านั้นในชั้นเรียนอีกด้วย เธอไม่เคยรู้ว่าถ้าพวกเขากล่าวถึงนั้นหลัง เลิกเรียน หรือผู้ปกครองของพวกเขา แต่มันไม่ได้เรื่อง การออกกำลังกายได้สำเร็จวัตถุประสงค์ นักเรียนมีความสุขกับตัวเองและคนอื่น ย้ายของนักเรียนใน หลายปีต่อมา หนึ่งในนักเรียนถูกฆ่าในเวียดนาม ครูเข้าร่วมพิธีศพของนักเรียนพิเศษที่ เธอไม่เคยเห็น s บริกรในหีบศพทหารก่อน เขาดูหล่อมาก ผู้ใหญ่ดังนั้น คริสตจักรเต็มไป ด้วยเพื่อนของเขา โดยผู้เธอยืน หนึ่งในทหารที่ได้ปฏิบัติเป็น pallbearer มาเธอ มีคุณครูคณิตศาสตร์เป็นเครื่องหมาย เขาถาม เธอพยักหน้า "ใช่" แล้ว เขากล่าวว่า หมายพูดคุยเกี่ยวกับคุณมาก หลังจากงานศพ ของเพื่อนร่วมชั้นเก่าของหมายไปร่วมกันเลี้ยงอาหารกลางวัน หมายของแม่และพ่อได้ แน่นอนรอพูดกับครู เราต้องการแสดงอะไร กล่าวว่า บิดาของเขา การทำกระเป๋าสตางค์จากกระเป๋าของเขา พวกเขาพบนี้ในหมายเมื่อเขาถูกฆ่า เราคิดว่า คุณอาจรู้จักเขารอบคอบเปิดกับ เอาสองชิ้นสวมใส่กระดาษสมุดบันทึกที่แน่นอนแล้วน้อง แอน โฟลเดอร์ และ refolded หลายครั้ง ครูรู้ โดยมองว่า เอกสารมีคนบนซึ่ง เธอได้แสดงรายการต่าง ๆ ของเพื่อนร่วมชั้นของเครื่องหมายได้พูดถึงเขา ขอบคุณมากสำหรับการทำ เครื่องหมายของแม่กล่าวว่า คุณสามารถดู หมายตบมัน หมายของอดีตเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดเริ่มต้นรวบรวมสถาน ชาลียิ้มเจื่อนค่อนข้าง และกล่าว ว่า ยังมีรายการของฉัน มันอยู่ในลิ้นชักด้านบนของโต๊ะของฉันที่บ้าน ภรรยาของชัคกล่าว ชัคต้องใส่เขาในอัลบั้มงานแต่งงานของเรา มีฉันเกินไป มาริลีนกล่าว มันเป็นไดอารี่ของฉัน แล้ว Vicki เหล่าอื่น ', ถึงเป็น pocketbook เธอ เอาออกกระเป๋าสตางค์ของเธอ และพบเธอสวมใส่ และ frazzled รายการเพื่อกลุ่ม ฉันดำเนินการนี้กับฉันตลอดเวลา กล่าวว่า Vicki และ โดย batting ขนตา ต่อเธอ ฉันคิดว่า เราบันทึกรายการของเรา ว่าเมื่ออาจารย์ก็นั่งลง และร้อง เธอร้องเรียกหมาย และเพื่อนของเขาทั้งหมดที่จะไม่เห็นเขาอีกครั้งความหนาแน่นของผู้คนในสังคมดังนั้นหนาว่า เราลืมว่า ชีวิตจะสิ้นสุดวันเดียวได้ และเราไม่ทราบว่าเมื่อวันหนึ่งที่จะ จำ คุณเกี่ยวอะไรคุณเสาอะไรที่คุณใส่ลงในชีวิตของกันกลับมาเป็นของคุณเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหนึ่งครูให้นักเรียนของเธอในรายการชื่อของนักเรียนคนอื่น ๆ ในห้องพักสองแผ่นกระดาษออกจากช่องว่างระหว่างแต่ละชื่อ จากนั้นเธอก็บอกให้พวกเขาคิดว่าสิ่งที่อร่อยที่สุดที่พวกเขาสามารถพูดเกี่ยวกับแต่ละเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาและเขียนมันลง มันต้องใช้เวลาที่เหลือของระยะเวลาการเรียนที่จะเสร็จสิ้นการมอบหมายของพวกเขาและนักเรียนที่ออกจากห้องแต่ละคนส่งกระดาษ ที่วันเสาร์ที่ครูเขียนชื่อของนักเรียนแต่ละคนบนแผ่นกระดาษแยกต่างหากและรายการสิ่งที่คนอื่นได้กล่าวเกี่ยวกับบุคคลนั้น.
ในวันจันทร์ที่เธอให้นักเรียนแต่ละรายการของเขาหรือเธอ หลังจากนั้นไม่นานทั้งชั้นยิ้ม จริงเหรอ? เธอได้ยินเสียงกระซิบ ฉันไม่เคยรู้ว่าผมหมายถึงอะไรที่จะทุกคน! และผมไม่ทราบว่าคนอื่น ๆ ชอบฉันมาก 'ส่วนใหญ่ของความคิดเห็น ไม่มีใครเคยกล่าวถึงเอกสารที่ผู้ที่อยู่ในชั้นเรียนอีกครั้ง เธอไม่เคยรู้ว่าถ้าพวกเขาพูดคุยกับพวกเขาหลังเลิกเรียนหรือกับพ่อแม่ของพวกเขา แต่มันไม่สำคัญ การออกกำลังกายที่ประสบความสำเร็จวัตถุประสงค์ นักเรียนมีความสุขกับตัวเองและคนอื่น กลุ่มของนักเรียนที่ย้าย หลายปีต่อมาหนึ่งในนักเรียนที่ถูกฆ่าตายในเวียดนามครูของเขาไปร่วมพิธีศพของนักเรียนพิเศษว่า เธอไม่เคยเห็นของบริกรในโลงศพทหารก่อน เขามองหล่อดังนั้นผู้ใหญ่ โบสถ์แห่งนี้เต็มไปด้วยเพื่อน ๆ ของเขา หนึ่งโดยหนึ่งในผู้ที่เธอยืนอยู่ที่นั่นทหารคนหนึ่งที่ทำหน้าที่เป็นผู้แบกโลงขึ้นมากับเธอ คุณเป็นครูคณิตศาสตร์มาร์ค? เขาถาม. เธอพยักหน้า "ใช่" จากนั้นเขาก็กล่าวว่ามาร์คพูดคุยเกี่ยวกับคุณมาก หลังจากงานศพส่วนใหญ่ของเพื่อนร่วมชั้นของมาร์คอดีตไปด้วยกันเพื่อเลี้ยงอาหารกลางวัน แม่ของมาร์คและพ่ออยู่ที่นั่นอย่างเห็นได้ชัดรอที่จะพูดคุยกับอาจารย์ของเขา เราต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่างที่พ่อของเขากล่าวว่าการกระเป๋าสตางค์ออกจากกระเป๋าของเขา พวกเขาพบนี้ต่อ Mark เมื่อเขาถูกฆ่าตาย เราคิดว่าคุณอาจจะรู้จักมัน.
เปิดกระเป๋าสตางค์ของเขาอย่างระมัดระวังลบออกสองชิ้นสวมใส่กระดาษโน๊ตบุ๊คที่ได้รับการเห็นได้ชัดเทปโฟลเดอร์และ refolded หลายต่อหลายครั้ง ครูรู้โดยไม่ได้มองว่าเอกสารเป็นคนที่เธอเคยระบุไว้ทุกสิ่งที่ดีในแต่ละเพื่อนร่วมชั้นของมาร์คได้กล่าวเกี่ยวกับเขา ขอบคุณมากสำหรับการทำเช่นนั้นแม่ของมาร์กกล่าวว่า ที่คุณสามารถดูมาร์คที่รักมัน ทั้งหมดของเพื่อนร่วมชั้นของมาร์คอดีตเริ่มรวบรวมรอบ ชาร์ลียิ้มเจื่อนค่อนข้างและกล่าวว่าฉันยังคงมีรายการของฉัน มันอยู่ในลิ้นชักด้านบนของโต๊ะทำงานของฉันที่บ้าน ภรรยาของชัคกล่าวว่าขอให้โยนใส่เขาในอัลบั้มงานแต่งงานของเรา ฉันมีเหมืองเกินไป มาริลีนกล่าวว่า มันอยู่ในสมุดบันทึกประจำวันของฉัน จากนั้นวิคกี้เพื่อนร่วมชั้นอีก 'เอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าของเธอเอากระเป๋าสตางค์ของเธอและแสดงให้เห็นว่ารายการที่สวมใส่และ frazzled ของเธอที่จะไปยังกลุ่ม ผมดำเนินการนี้กับฉันทุกครั้งที่วิคกี้กล่าวและไม่มีการปัดขนตาเธออย่างต่อเนื่องผมคิดว่าเราทุกคนบันทึกรายการของเรา นั่นคือเมื่อครูในที่สุดก็นั่งลงและร้องไห้ เธอร้องไห้มาร์คและเพื่อน ๆ ทุกคนของเขาที่ไม่เคยจะได้เห็นเขาอีกครั้ง. ความหนาแน่นของคนในสังคมมีความหนาเพื่อให้เราลืมว่าชีวิตจะสิ้นสุดวันหนึ่ง และเราไม่ทราบว่าเมื่อว่าวันหนึ่งจะได้รับ จำไว้ว่าคุณเก็บเกี่ยวสิ่งที่คุณหว่าน สิ่งที่คุณใส่ลงไปในชีวิตของคนอื่น ๆ กลับเข้ามาในของคุณเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันหนึ่ง ครูถามนักเรียนของเธอในรายการชื่อของนักเรียนคนอื่นๆในห้องสองแผ่นกระดาษ , ออกจากช่องว่างระหว่างแต่ละชื่อ แล้วเธอก็บอกพวกเขาว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถพูดเกี่ยวกับแต่ละของเพื่อนร่วมชั้นของเขาและเขียนมันลง เอาส่วนที่เหลือของชั่วโมงเพื่อเสร็จสิ้นงานของพวกเขา และเป็นนักเรียนจากห้องแต่ละคนหนึ่งยื่นกระดาษที่วันเสาร์ , ครูเขียนชื่อนักเรียนแต่ละบนแผ่นแยกกระดาษและรายการสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับคนๆนั้น
เมื่อวันจันทร์เธอให้นักเรียนแต่ละรายการของเขาหรือเธอ ไม่นาน ทั้งชั้นก็ยิ้ม จริงเหรอ ? เธอได้ยินเสียงกระซิบ ฉันไม่เคยรู้ว่าฉันหมายถึงอะไรกับใคร และผมไม่รู้ว่าคนอื่นชอบผมมาก . . . ส่วนใหญ่ของความคิดเห็นไม่มีใครเคยกล่าวถึงเอกสารเหล่านั้นในชั้นเรียนอีก เธอไม่มีวันรู้ว่าถ้าพวกเขากล่าวพวกเขาหลังเลิกเรียน หรือผู้ปกครองของพวกเขา แต่มันก็ไม่ การออกกําลังกายได้จุดประสงค์ของมัน นักเรียนมีความสุขกับตัวเองและคนอื่น กลุ่มนักเรียนมา หลายปีต่อมา หนึ่งในนักเรียนที่ถูกฆ่าตายในเวียดนาม ครูเขาเข้าร่วมงานศพของนักเรียนพิเศษเธอเคยเห็นเป็นทหารประจำการในหีบศพทหารก่อน เขาดูหล่อมาก เป็นผู้ใหญ่ โบสถ์ก็เต็มไปด้วยเพื่อนๆ ของเขา หนึ่งโดยหนึ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนั้น ทหารคนหนึ่งที่ทำตัวเป็นผู้หามหีบศพมาหาเธอ นายมาร์คครูคณิตศาสตร์ ? เขาถาม เธอพยักหน้า " ใช่ " แล้วเขาก็บอกว่า มาร์ค พูดถึงคุณบ่อยๆ หลังงานศพที่สุดของมาร์ค อดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียนไปด้วยกันกับอาหารกลางวัน แม่ของมาร์คและพ่ออยู่ที่นั่น แน่นอน รอพูดกับครูของเขา เราต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นสิ่งที่พ่อพูด เอากระเป๋าตังค์ออกมาจากกระเป๋าของเขา เราพบมาร์ค ตอนที่เขาถูกฆ่า เราคิดว่าเธออาจจำมันได้
เปิดกระเป๋าสตางค์เขาเอาออกอย่างระมัดระวังสองใส่ชิ้นส่วนของกระดาษโน๊ตที่เห็นได้ชัดว่าถูกบันทึกเทปโฟลเดอร์และ refolded หลายครั้ง ครูรู้โดยไม่ต้องมองที่หนังสือพิมพ์ที่ซึ่งเธอได้แสดงสิ่งที่ดีของแต่ละเครื่องหมายของเพื่อนร่วมชั้นได้กล่าวเกี่ยวกับเขา ขอบคุณมาก ที่ทำอย่างนั้น แม่ของมาร์ค กล่าว ที่คุณสามารถดู , มาร์ค เน้นมันทั้งหมดของมาร์ค อดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียนเริ่มมารวมตัวกัน ชาร์ลียิ้มค่อนข้างแหยและกล่าวว่าฉันยังคงมีรายชื่อของฉัน มันอยู่ในลิ้นชักด้านบนของโต๊ะของฉันที่บ้าน ภรรยาของชัคบอกว่า ชัคขอให้ใส่ในอัลบั้มรูปแต่งงานของเรา ผมก็มีเหมือนกัน มาริลีน กล่าว มันอยู่ในไดอารี่ของฉัน แล้ววิคกี้เพื่อนร่วมชั้น ' อื่น ถึงในสมุดพกของเธอเอากระเป๋าสตางค์ของเธอ และพบว่าเธอสวม ทั้งเครียด รายการที่จะให้กลุ่ม ผมพกไปด้วยตลอดเวลา วิกกี้ บอกว่าไม่แม่นขนตาเธอยังคง ฉันคิดว่า เราทั้งหมดที่บันทึกไว้ในรายชื่อของเรา เมื่อครูก็นั่งลงและร้องไห้ เธอร้องไห้ให้มาร์คและสำหรับเพื่อนที่ไม่เคยได้เห็นเขาอีก