III. THE CURRENT STATUS OF VOCABULA

III. THE CURRENT STATUS OF VOCABULARY TEACHING
During the last three decades, the outlook on vocabulary has radically changed and researchers have shown
outpouring interests towards this area. Therefore, the movement toward effective methodologies for teaching
vocabulary has emerged and researchers and language teachers have also suggested many strategies and techniques for
vocabulary learning, which are dependent on the efforts of each learner (Cohen & Macaro, 2007; Mizumoto & Takeuchi,
2009).
Two major directions towards vocabulary teaching and learning have been the cause of debate among vocabulary
researcher: (1) Explicit instruction which involves diagnosing the words learners need to know, presenting the words for
the first time, elaborating word knowledge, and developing fluency with known words; and (2) Incidental learning
which is acquiring vocabulary through other communicative skills such as listening, reading, speaking, or writing.
Nation (2002) argues for a systematic rather than an incidental approach to the teaching of vocabulary and asserts that
such a focus is an essential part of a language course. On the other hand, Hunt and Beglar (2002) recommend the
combination of these two approaches and also acknowledge the need for strategy training. They suggest that learners
need to be taught strategies for inferring words from contexts as well as those which can help them retain the words
they have encountered. Since the onset of learning strategy research three decades ago, there is a consensus in this field
that strategy training warrants time and effort both in and out of the classroom (see, among others, Fan, 2003; Macaro,
2001; Takeuchi et al, 2007). There are not yet clear insights from research studies to inform teachers what they should
do to best help their learners improve their foreign language vocabulary knowledge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

III. สถานะปัจจุบันของการสอนคำศัพท์ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา outlook บนคำศัพท์ที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง และนักวิจัยได้แสดงให้เห็นความสนใจล้นหลามต่อพื้นที่นี้ ดังนั้น การเคลื่อนไหวไปทางวิธีที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเรียนการสอนได้เกิดคำศัพท์ และนักวิจัยและครูสอนภาษาได้ยังแนะนำกลยุทธ์และเทคนิคมากมายเรียนรู้คำศัพท์ ซึ่งขึ้นกับความพยายามของผู้เรียนแต่ละ (โคเฮน & Macaro, 2007 สวน & สแมน2009)สองทิศทางที่สำคัญต่อการเรียนการสอน และการเรียนรู้คำศัพท์ได้สาเหตุของการอภิปรายในหมู่คำศัพท์นักวิจัย: (1) คำสั่งที่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับการวิเคราะห์ผู้เรียนคำต้องรู้ นำเสนอเป็นคำสำหรับครั้งแรก พในความรู้ word และพัฒนาความคล่องแคล่วรู้จักคำ และการเรียนรู้อื่น ๆ (2)ซึ่งเป็นการรับคำศัพท์ผ่านทักษะการสื่อสารอื่น ๆ เช่นการฟัง การอ่าน การพูด หรือการเขียนประเทศ (2002) ระบุว่า สำหรับระบบมากกว่าวิธีการอื่น ๆ เพื่อการสอนคำศัพท์ และ asserts ที่ความสำคัญเป็นส่วนสำคัญของหลักสูตรภาษา บนมืออื่น ๆ ล่าสัตว์ และขอแนะนำ Beglar (2002)รวมกันของทั้งสองวิธี และรับทราบความต้องการการฝึกอบรมกลยุทธ์ พวกเขาแนะนำให้ผู้เรียนต้องสอนกลยุทธ์สำหรับบรรยายคำจากบริบทตลอดจนผู้ที่สามารถช่วยให้พวกเขารักษาคำพูดพวกเขาได้พบ ตั้งแต่เริ่มมีอาการของการเรียนรู้วิจัยกลยุทธ์สามทศวรรษที่ผ่านมา ไม่มีฉันทามติในฟิลด์นี้การฝึกอบรมกลยุทธ์สิทธิเวลาและความพยายามทั้งเข้าและออกจากห้องเรียน (ดู อื่น ๆ พัดลม 2003 Macaro2001 สแมน et al, 2007) ไม่มียังไม่ ได้ล้างข้อมูลเชิงลึกจากการศึกษาวิจัยเพื่อแจ้งครูที่ควรจะทำการช่วยเหลือที่ดีที่สุด ของผู้เรียนดีขึ้นความรู้คำศัพท์ภาษาต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

III สถานะปัจจุบันของการสอนคำศัพท์
ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาแนวโน้มคำศัพท์ที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงและนักวิจัยได้แสดงให้เห็น
ความสนใจล้นหลามต่อพื้นที่นี้ ดังนั้นการเคลื่อนไหวต่อวิธีการที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเรียนการสอน
คำศัพท์ได้โผล่ออกมาและนักวิจัยและครูผู้สอนภาษานอกจากนี้ยังมีข้อเสนอแนะหลายกลยุทธ์และเทคนิคในการ
เรียนรู้คำศัพท์ซึ่งจะขึ้นอยู่กับความพยายามของแต่ละผู้เรียน (โคเฮนและ Macaro 2007; Mizumoto & Takeuchi,
2009) .
สองทิศทางที่สำคัญต่อการเรียนการสอนคำศัพท์และการเรียนรู้ที่จะเป็นสาเหตุของการถกเถียงในหมู่คำศัพท์ที่
นักวิจัย (1) การสอนที่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยคำพูดของผู้เรียนต้องรู้นำเสนอคำว่า
เป็นครั้งแรกที่การขยายความรู้คำและการพัฒนาความคล่องแคล่วด้วย คำที่รู้จักกัน; และ (2) การเรียนรู้เล็กน้อย
ซึ่งเป็นที่แสวงหาคำศัพท์ผ่านทักษะการสื่อสารอื่น ๆ เช่นการฟังการอ่านการพูดหรือการเขียน.
เนชั่น (2002) ระบุว่าสำหรับเป็นระบบมากกว่าวิธีการที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนคำศัพท์และอ้างว่า
ดังกล่าวมุ่งเน้นคือ เป็นส่วนสำคัญของหลักสูตรภาษา ในทางตรงกันข้ามล่าและ Beglar (2002) แนะนำให้
รวมกันของทั้งสองวิธีและยังรับทราบความจำเป็นในการฝึกอบรมกลยุทธ์ที่ พวกเขาแสดงให้เห็นว่าผู้เรียน
จะต้องมีการสอนกลยุทธ์สำหรับการอนุมานคำจากบริบทเช่นเดียวกับผู้ที่สามารถช่วยให้พวกเขารักษาคำพูดของ
พวกเขาได้พบ ตั้งแต่เริ่มมีอาการของการเรียนรู้การวิจัยกลยุทธ์สามทศวรรษที่ผ่านมามีความเห็นเป็นเอกฉันท์ในเขตข้อมูลนี้
ว่าเวลาใบสำคัญแสดงสิทธิที่กลยุทธ์การฝึกอบรมและความพยายามทั้งในและนอกห้องเรียน (ดูหมู่คนอื่น ๆ , พัดลม, 2003 Macaro,
2001 Takeuchi, et al, 2007) ยังไม่ได้มีข้อมูลเชิงลึกที่ชัดเจนจากการศึกษาวิจัยที่จะแจ้งให้ครูผู้สอนในสิ่งที่พวกเขาควรจะ
ทำอย่างไรที่จะช่วยให้ผู้เรียนที่ดีที่สุดของพวกเขาพัฒนาความรู้คำศัพท์ภาษาต่างประเทศ