Originally I wanted to write a shor

Originally I wanted to write a short story. In the Imperial Palace, once lived a blind concubine. His eyes were unable to see, alone and lonely he lived in a small yard. Every day, there was a person who would come to see him. However, he didn’t enter the yard, also didn’t talk with him, only watched him from faraway and then quietly without a noise he would leave.

Why did the situation become like this? What had actually happened to make these two people become like this? Please bear in mind, sometimes, there was also this kind of story.

This kind of feeling was extremely peaceful, extremely pure.

The Blind Concubine got all he wanted in the end. The Emperor could also stay by the Blind Concubine’s side and watched over him forever. Truly a perfect and suitable ending.

There is a time, being sightless, is also a form of happiness.


The End.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนแรก อยากจะเขียนเรื่องสั้น ในพระราชวัง อาศัยเป็นนางสนมคนตาบอด ตาของเขาไม่สามารถมองเห็น คนเดียว และเหงาที่เขาอาศัยอยู่ในบ้านขนาดเล็ก ทุกวัน มีคนจะมาเห็นเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ป้อนหลา ยัง ไม่ได้พูดคุยกับเขา เพียงแต่ดูเขาจากที่ไกล และเงียบ ๆ ไม่เสียงดัง เขาจะปล่อยให้ทำไมสถานการณ์จึงกลายเป็นเช่นนี้ มีจริงจะทำให้คนสองคนเหล่านี้ที่เป็นเช่นนี้เกิดอะไรขึ้น โปรดทราบ บาง เป็นเรื่องราวแบบนี้ความรู้สึกชนิดนี้คือเงียบสงบ บริสุทธิ์มากนางสนมคนตาบอดได้ทั้งหมดที่เขาต้องการในสุด จักรพรรดิยังสามารถพักข้างของนางสนมที่ตาบอด และดูกว่าเขาตลอดไป อย่างแท้จริงที่สมบูรณ์แบบ และเหมาะสมสิ้นสุดมีเวลา การ sightless ยังเป็นรูปแบบของความสุขตอนจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดิมผมอยากจะเขียนเรื่องสั้น ในพระราชวังอิมพีเรียลเคยอาศัยอยู่เมียน้อยคนตาบอด ดวงตาของเขาไม่สามารถที่จะดูคนเดียวและเหงาเขาอาศัยอยู่ในลานเล็ก ๆ ทุกวันมีคนที่จะมาเห็นเขา แต่เขาไม่ได้เข้ามาที่ลานยังไม่ได้พูดคุยกับเขาเพียง แต่ดูเขาจากที่ห่างไกลแล้วอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีเสียงรบกวนเขาจะออกจาก. ไม่กลายเป็นสถานการณ์เช่นนี้ทำไม? สิ่งที่เกิดขึ้นจริงที่จะทำให้ทั้งสองคนกลายเป็นเช่นนี้หรือไม่ โปรดจำไว้บางครั้งก็ยังมีชนิดของเรื่องนี้. ชนิดของความรู้สึกนี้เป็นที่เงียบสงบมากบริสุทธิ์มาก. คนตาบอดเมียน้อยได้ทุกอย่างที่เขาต้องการในท้ายที่สุด จักรพรรดิยังสามารถอยู่เคียงข้างคนตาบอดนางสนมและเฝ้าดูเขาตลอดไป แท้จริงตอนจบที่สมบูรณ์แบบและความเหมาะสม. มีเวลาเป็นตาบอดยังเป็นรูปแบบของความสุข. ปลาย