Liu San pointing to the cart behind

Liu San pointing to the cart behind him, said smiling: “So what, you after coming outside, must have had a difficult time, young fellow, come up, after four days of travelling, we will have reached TianShui City.”

Wang Lin cupping his hands, climbed up on the cart without hesitation, looking back he saw that following it were more than ten similar horse-drawn carts packed densely and numerously, sweeping away with his soul, found that the inside of the cart to be empty, it had no purpose, so he sat down cross-legged.

Yang Sen pulling up his horse, came next to Wang Lin, and asked: “Friend, why have you come outside without any luggage?”

Wang Lin shook his head and sighed as he said: “Encounted a thief, it was a disaster.”

Yang Sen looked at Wang Lin for a long time, the said comfortingly: “You were good to have been able to save your life, these days, it is not safe, ah.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชี้ไปด้านหลัง ซานหลิวกล่าวว่า ยิ้ม: "แล้วไง คุณหลังจากมาอยู่นอก ต้องมียาก เพื่อนสาว ที่มา หลังจากวันที่สี่ของการเดินทาง เราจะถึงเมืองชุยเท็มเปิ้ล"หลินวัง cupping มือ ปีนขึ้นบนรถโดยไม่ลังเล มองกลับเห็นว่า ต่อได้มากกว่าสิบคล้ายม้าลากรถบรรจุหนาแน่นไป และ numerously กวาดไป ด้วยจิตวิญญาณของเขา พบว่าภายในรถจะว่าง มันมีวัตถุประสงค์ไม่ ดังนั้นเขาประทับนั่งไขว้ขากันเซ็น ยางดึงขึ้นม้าของเขา มาอยู่วังลิน และถาม: "เพื่อน ทำไมคุณมาอยู่ไม่ มีสัมภาระใดๆ"ลินวังจับศีรษะ และถอนหายใจเขากล่าวว่า: " Encounted ขโมย มันเป็นภัยพิบัติ"ยางเซนมองหลินวังเป็นเวลานาน กล่าว comfortingly: "คุณได้ดีที่จะได้สามารถบันทึกชีวิต วันนี้ ไม่ปลอดภัย อา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลิวซานชี้ไปที่รถเข็นอยู่ข้างหลังเขากล่าวว่ายิ้ม: "ดังนั้นสิ่งที่คุณหลังจากที่เข้ามาอยู่ข้างนอกต้องมีช่วงเวลาที่ยากเพื่อนหนุ่มมาหลังจากสี่วันของการเดินทางเราจะมีรายได้ถึง Tianshui เมือง." วังหลิน ป้องมือของเขาปีนขึ้นไปบนรถเข็นโดยไม่ลังเลหันกลับมามองเขาเห็นว่าต่อไปนี้มันมีมากกว่าสิบรถม้าที่คล้ายกันแน่นขนัดและแยะกวาดไปด้วยจิตวิญญาณของเขาพบว่าภายในของรถที่จะเป็นที่ว่างเปล่า มันก็ไม่มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้เขานั่งลงไขว่ห้าง. ยางเซนดึงขึ้นม้าของเขามาติดกับวังหลินและถาม: "เพื่อนทำไมคุณมาอยู่ข้างนอกโดยไม่มีสัมภาระใด ๆ ?" วังหลินส่ายหัวและถอนหายใจ เขากล่าวว่า "พบเห็นขโมยมันเป็นภัยพิบัติ." ยางเซนมองที่วังหลินเป็นเวลานานดังกล่าวปลอบ: "คุณเป็นที่ดีที่จะได้รับสามารถที่จะช่วยชีวิตของคุณวันนี้ก็ไม่ปลอดภัย อา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลิวซานชี้ไปที่ตะกร้าหลังเขากล่าวว่า : " แล้วเธอก็ยิ้ม หลังจากมาอยู่ข้างนอก ต้องมีเวลายาก พ่อหนุ่ม มาอัพ หลังจาก 4 วันของการเดินทาง เราก็มาถึงเมืองเทียนซุย "

หวังหลิน cupping มือเขา ปีนขึ้นบนรถเข็นโดยไม่ลังเลมองกลับไปเขาเห็นต่อไปว่า มันมีมากกว่าสิบคล้ายม้าวาดรถเข็นบรรจุหนาแน่นมากมาย กวาดเก็บกับวิญญาณของเขา พบว่า ภายในรถจะว่าง มันไม่มีจุดหมาย เขานั่งไขว้ขา

หยางเซิน ดึงขึ้นม้า มาข้างๆ หวัง หลิน และถามว่า : " เพื่อน ทำไมต้องมาอยู่ข้างนอก ไม่มีที่เก็บ ? "

หวังหลินส่ายหัวและถอนหายใจในขณะที่เขากล่าวว่า : " encounted ขโมย มันเป็นหายนะ "

หยางเซินมองหวังหลินเป็นเวลานาน , กล่าวว่า : " คุณ comfortingly ที่ดีที่จะได้รับสามารถที่จะบันทึกชีวิตของคุณวันเหล่านี้ไม่ปลอดภัย อ่า . . .