April Fox is a dancer. She works fo

April Fox is a dancer. She works for the British Dance Company in Leeds. Her boss there is Maria Grant. One Monday morning, April arrives early. She sees Maria at the coffee machine. "I've got some good news,” says Maria.
There is an envelope in her hand. "Really? What is it?" April asks. Maria smiles. "Wait and see," she says.
At ten o'clock the dancers are finishing their first class. Suddenly, Maria walks into the room. "Can I have a word with you all, please?" she says. "What's this about?" asks April's friend, Laura. "I don't know," April answers. The music stops. "I have a letter here from Moscow," says Maria. "The Russians want us to dance there next month."
Six weeks later, April is at Heathrow airport in London. "You're going to have a very good time," says her father. "Of course she is, George," says Mrs Fox. "Now, April, have you got everything? Ticket, passport, money ...?" April smiles. "Yes, Mum." She says goodbye to her parents. Then she sees Laura and Maria. "Come on," says Laura. "It's time to go."
On the plane April and Laura talk about Moscow. They are both very happy. "I want to see everything," says Laura. "The Kremlin - Red Square - the Bolshoi... " "Me, too," says April, "and I want to meet lots of people." "Don't forget we're going there to work," says Maria with a smile.
In Moscow a bus takes the dancers to their hotel.
April and Laura's hotel room is on the second floor. Laura walks in and puts her bags down. "Great! - there's a TV," she says and turns it on. A man is reading the news. She pushes another button. Now there's a pop video. "Look, April," she says. "Russian rock and roll." But April is not listening. She is looking out of the window. "Moscow," she thinks. "I'm in Moscow."
Next day the dancers work very hard. Their dance for the festival, Green Oceans, is new and very difficult. They start at eight o'clock and finish at six. Then, after dinner, they go to the Bolshoi Theatre. "This is beautiful," says April. Laura sits down next to her. "It really is," she says. Then they watch the Russian dancers. They are all tall, strong, and very, very good.
The day after, April and Laura finish at three o'clock. They go to a cafe and drink Russian tea. Then Laura looks at her map of Moscow. "Where do you want to go? The Pushkin Museum's near here," she says. "OK – let's go there," says April. Then she looks at the people in the cafe. "I want to talk to them," she thinks. "But how? I can't speak Russian."
In a street near the museum there is a small market. "Oh Laura, look," says April. She can see some red and yellow boxes on a table. "Those are pretty." "They're music boxes," says a young man with glasses. "You speak English!" says April. The boy smiles. "I'm studying it at university. My friend Nikolai and I only work here at weekends."
April and Laura talk to the boys for a long time. Sasha - the one with glasses - speaks English very well. Nikolai only speaks a little.
After twenty minutes, Sasha has an idea. "Listen," he says. "We're going to the country tomorrow for a week's holiday. Some friends are going with us. Do you want to come for the day? It's not very far."
Next morning, Sasha and Nikolai arrive at the girls' hotel in their fathers' cars. There are three other people with them - Lara, Igor and Sonya. They all drive to a lake near Moscow. Everyone is laughing and talking. At the lake they have lunch. After that Nikolai plays his guitar and sings Russian songs. April listens to him.
There is a boat beside the lake. Late in the afternoon, April and Nikolai go out in it. Nikolai looks at April and smiles. April smiles, too. "It's very beautiful here," she says. Nikolai looks into her eyes. "Yes," he says. "Beautiful. And you are ... beautiful ... too. I think I ... "
"April!" Laura shouts. "Come on. It's time to go!"
Back in Moscow there is a lot to do. All the dancers work very hard and have no free time.
April is tired. Sad, too. She wants to see Nikolai again.
"But how?" she thinks. "Where? When? He's in the country and I'm here in Moscow."
Then, the British Dance Company's big night arrives.
"Good luck, everyone," says Maria.
The evening goes very fast. April only thinks about one thing - Green Oceans.
But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light. Laura and all the other dancers are beside her. Everyone in the theatre is throwing flowers. "I think they like us," says Laura. There is a sad smile on April's face. "Yes," she says. "I think they do."
Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport. "Now I'm never going to see Nikolai again," thinks April. "And I can't write to him. I don't know his add ... "
Then someone says her name. She turns. It's Nikolai! "The plane's leaving," says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away.
On the plane. April sits next to Laura. Her eyes are wet. She opens the parcel. "Oh, look," says Laura. "It's one of those music boxes - the ones in the marke

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุนัขจิ้งจอกเมษายนเป็นนักเต้น เธอทำงานสำหรับ บริษัทเต้นรำชาวอังกฤษในลีดส์ เจ้านายของเธอเป็น Grant มาเรีย เช้าวันหนึ่งในวันจันทร์ เมษายนมาถึงก่อน เธอเห็นมาเรียที่เครื่องชงกาแฟ "ฉันมีบางข่าวที่ดี มาเรียกล่าวมีซองจดหมายในมือของเธอ "จริง ๆ มันคืออะไร" เมษายนขอให้ รอยยิ้ม Maria เธอบอกว่า "รอ และดูที่สิบนาฬิกา นักเต้นจะจบเรียนครั้งแรกของพวกเขา ทันใดนั้น มาเรียเดินเข้ามาห้อง "ได้คำกับคุณทั้งหมด โปรดไหม" เธอกล่าว คืออะไรนี้เกี่ยวกับ "ถามเพื่อนของเมษายน ลอรา "ฉันไม่รู้ เมษายนคำตอบ เพลงหยุด "ฉันมีจดหมายนี่จากมอสโก มาเรียกล่าว "รัสเซียต้องเราเต้นมีเดือนถัดไป"หกสัปดาห์ภายหลัง เมษายนอยู่ที่สนามบินฮีทโธรว์ในลอนดอน "คุณจะมีช่วงเวลาดี กล่าวว่า พ่อของเธอ "แน่นอนเธอคือ จอร์จ นางสุนัขจิ้งจอกกล่าว "ตอนนี้ เมษายน คุณมีทุกอย่าง ตั๋ว หนังสือ เงิน..." เมษายนยิ้ม "ใช่ แม่" เธอบอกลาพ่อแม่ของเธอ แล้ว เธอเห็นลอร่าและมาเรีย "มา กล่าวว่า ลอร่า "มันเป็นเวลาที่จะไป"บนเครื่องบินเมษายนและลอร่าพูดคุยเกี่ยวกับมอสโก พวกเขามีทั้งความสุขมาก "อยากเห็นทุกอย่าง ลอร่ากล่าว "เครมลิน -จัตุรัสแดง - Bolshoi... "เมษายนกล่าว"ฉัน เกินไป "และต้องการพบปะผู้คนมากมาย" "อย่าลืมเราจะมีการทำงาน กล่าวว่า มาเรีย ด้วยรอยยิ้มรถบัสใช้นักเต้นไปยังโรงแรมในมอสโกเมษายนและของ Laura ห้องอยู่บนชั้นสอง ลอร่าเดินใน และทำให้กระเป๋าของเธอลง "ดี -มีทีวี, "เธอกล่าว และจะเปิด คนกำลังอ่านข่าว เธอผลักดันปุ่มอื่น ตอนนี้ มีวิดีโอป๊อป "ดู เมษายน เธอกล่าว "รัสเซียร็อกแอนด์โรล" แต่เมษายนจะไม่ฟัง เธอกำลังมองจากหน้าต่าง "มอสโก ที่เธอคิด "ฉันในมอสโก"วันถัดไปที่นักเต้นที่ทำงานหนักมาก เต้นรำของพวกเขาสำหรับเทศกาล เขียวทะเล มีใหม่ และยากมาก พวกเขาเริ่มต้นที่แปดนาฬิกา และจบที่หก แล้ว หลังอาหาร พวกเขาไปที่โรงละครบอลชอย "นี่คือความสวยงาม เมษายนกล่าว ลอร่านั่งลงข้าง ๆ เธอ "จริง ๆ มันเป็น เธอกล่าว แล้ว พวกเขาดูนักเต้นชาวรัสเซีย มีทั้งหมดสูง แข็งแรง มาก มากดี และหลังจาก เมษายนและลอร่าจบวันที่สามนาฬิกา พวกเขาไปยังคาเฟ่ และดื่มชารัสเซีย แล้ว ลอร่าดูในแผนที่ของเธอของมอสโก "ที่คุณต้องการไปหรือไม่ ของพิพิธภัณฑ์พุชกินใกล้ที่นี่ เธอกล่าว "OK – ขอไปมี เมษายนกล่าว แล้ว เธอดูคนในคาเฟ่ เธอคิดว่า "ฉันต้องการพูดคุยกับพวกเขา "แต่อย่างไร ฉันไม่สามารถพูดภาษารัสเซีย"ถนนใกล้กับพิพิธภัณฑ์มีตลาดขนาดเล็ก "โอ้ ลอร่า ดู, " กล่าวว่า เมษายนนี้ เธอสามารถมองเห็นกล่องบางสีแดง และเหลืองบนโต๊ะ "คนจะสวย" "พวกเขาทำกล่องดนตรี กล่าวว่า กับแว่นตา "คุณพูดภาษาอังกฤษ" เมษายนกล่าว รอยยิ้มเด็ก "ฉันเรียนมันที่มหาวิทยาลัย นิโคไลเพื่อนของฉันและฉันเพียงได้ที่นี่สุดสัปดาห์"April and Laura talk to the boys for a long time. Sasha - the one with glasses - speaks English very well. Nikolai only speaks a little.After twenty minutes, Sasha has an idea. "Listen," he says. "We're going to the country tomorrow for a week's holiday. Some friends are going with us. Do you want to come for the day? It's not very far."Next morning, Sasha and Nikolai arrive at the girls' hotel in their fathers' cars. There are three other people with them - Lara, Igor and Sonya. They all drive to a lake near Moscow. Everyone is laughing and talking. At the lake they have lunch. After that Nikolai plays his guitar and sings Russian songs. April listens to him.There is a boat beside the lake. Late in the afternoon, April and Nikolai go out in it. Nikolai looks at April and smiles. April smiles, too. "It's very beautiful here," she says. Nikolai looks into her eyes. "Yes," he says. "Beautiful. And you are ... beautiful ... too. I think I ... ""April!" Laura shouts. "Come on. It's time to go!"Back in Moscow there is a lot to do. All the dancers work very hard and have no free time.April is tired. Sad, too. She wants to see Nikolai again."But how?" she thinks. "Where? When? He's in the country and I'm here in Moscow."Then, the British Dance Company's big night arrives."Good luck, everyone," says Maria.The evening goes very fast. April only thinks about one thing - Green Oceans.But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light. Laura and all the other dancers are beside her. Everyone in the theatre is throwing flowers. "I think they like us," says Laura. There is a sad smile on April's face. "Yes," she says. "I think they do."Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport. "Now I'm never going to see Nikolai again," thinks April. "And I can't write to him. I don't know his add ... "Then someone says her name. She turns. It's Nikolai! "The plane's leaving," says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away.On the plane. April sits next to Laura. Her eyes are wet. She opens the parcel. "Oh, look," says Laura. "It's one of those music boxes - the ones in the marke

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมษายนฟ็อกซ์เป็นนักเต้น เธอทำงานให้กับ บริษัท เต้นรำอังกฤษในลีดส์ เจ้านายของเธอมีมาเรียแกรนท์ เช้าวันหนึ่งจันทร์เมษายนถึงต้น เธอเห็นมาเรียที่เครื่องชงกาแฟ "ฉันมีบางข่าวที่ดี" มาเรียกล่าวว่า.
มีซองจดหมายในมือของเธอ. "จริงเหรอ? มันคืออะไร? "ถามเมษายน. มาเรียยิ้ม." รอดู "เธอกล่าว.
ที่ 10:00 นักเต้นจะจบชั้นแรกของพวกเขา. ทันใดนั้นมาเรียเดินเข้ามาในห้อง." ฉันสามารถมีคำกับคุณทั้งหมด โปรด? "เธอกล่าว." มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? "ถามเพื่อนเมษายนลอร่า." ผมไม่ทราบว่า "คำตอบเมษายน. เพลงหยุด." ผมมีจดหมายนี่จากกรุงมอสโกกล่าวว่า "มาเรีย". รัสเซีย ต้องการให้เราเต้นมีในเดือนถัดไป. "
หกสัปดาห์ต่อมาเดือนเมษายนที่สนามบินฮีทโทรว์ในกรุงลอนดอน." คุณกำลังจะมีช่วงเวลาที่ดีมาก "พ่อของเธอบอกว่า." แน่นอนเธอเป็นจอร์จ "นางฟ็อกซ์กล่าวว่า . "ตอนนี้, เมษายน, คุณมีทุกอย่าง? ตั๋ว, หนังสือเดินทาง, เงิน ... ? "รอยยิ้มเมษายน." ใช่แม่. "เธอบอกลาพ่อแม่ของเธอ. แล้วเธอเห็นลอร่าและมาเรีย." Come on, "ลอร่ากล่าวว่า." มันถึงเวลาที่จะไป. "
ใน .. เครื่องบินเดือนเมษายนและลอร่าพูดคุยเกี่ยวกับมอสโกพวกเขาทั้งสองมีความสุขมาก "ผมต้องการที่จะเห็นทุกอย่าง" ลอร่ากล่าวว่า "การเครมลิน - จัตุรัสแดง - The Bolshoi ... ". "ผมเช่นกัน" เมษายนกล่าวว่า "และฉัน ต้องการที่จะพบผู้คนจำนวนมาก. "" อย่าลืมว่าเรากำลังจะมีการทำงาน "มาเรียกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
ในมอสโกประจำทางใช้เวลานักเต้นไปยังโรงแรมของพวกเขา.
เดือนเมษายนและลอร่าห้องพักที่โรงแรมตั้งอยู่บนชั้นที่สอง ลอร่าเดินเข้ามาและทำให้กระเป๋าของเธอลง. "Great! - มีทีวี "เธอกล่าวและเปลี่ยนมันเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งกำลังอ่านข่าวเธอผลักดันปุ่มอื่นตอนนี้มีวิดีโอป๊อป...." ดู, เมษายน, "เธอกล่าว." ร็อครัสเซียและม้วน " แต่เดือนเมษายน. ไม่ได้ฟัง. เธอกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง. "มอสโก" เธอคิดว่า. "ผมอยู่ในมอสโก."
วันถัดไปเต้นทำงานหนักมาก. เต้นรำของพวกเขาสำหรับเทศกาลสีเขียวมหาสมุทรใหม่และยากมาก. พวกเขา เริ่มต้นที่ 8:00 และสิ้นสุดที่หก. แล้วหลังอาหารเย็นพวกเขาไปที่โรงละครบอลชอย. "นี่คือความสวยงาม" says เมษายน. ลอร่านั่งลงข้าง ๆ เธอ. "มันคือเรื่องจริง" เธอกล่าว. จากนั้นพวกเขา ดูนักเต้นระบำรัสเซีย. พวกเขามีความสูงที่แข็งแกร่งและมากดีมากเลย.
วันรุ่งขึ้นหลังจากเดือนเมษายนและลอร่าสิ้นสุดที่ 03:00. พวกเขาไปที่ร้านกาแฟและเครื่องดื่มชารัสเซีย. แล้วลอร่ามีลักษณะที่แผนที่ของเธอจากกรุงมอสโก . "คุณอยากไปที่ไหน? พิพิธภัณฑ์พุชกินใกล้ที่นี่ "เธอกล่าว." OK - ขอไปที่นั่น "เมษายนกล่าวว่าจากนั้นเธอก็มีลักษณะที่คนในร้านกาแฟที่.." ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับพวกเขา "เธอคิดว่า." แต่อย่างไร ฉันไม่สามารถพูดภาษารัสเซีย. "
ในสถานที่ที่อยู่ใกล้กับพิพิธภัณฑ์มีตลาดขนาดเล็ก." โอ้ลอร่าดู "เมษายนกล่าวว่า. เธอสามารถเห็นกล่องสีแดงและสีเหลืองบางบนโต๊ะ." เหล่านี้จะสวย. "" พวกเขา กำลังกล่องเพลง "พูดว่าชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมแว่น." คุณพูดภาษาอังกฤษ! "เมษายนกล่าวว่า. เด็กชายยิ้ม." ฉันกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยมัน เพื่อนของนิโคไลของฉันและฉันจะทำงานเฉพาะที่นี่ที่วันหยุดสุดสัปดาห์ ".
เดือนเมษายนและลอร่าพูดคุยกับเด็ก ๆ เป็นเวลานาน Sasha -. หนึ่งกับแว่นตา -.. พูดภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดีนิโคไลเพียง แต่พูดเล็ก ๆ น้อย ๆ
หลังจากยี่สิบนาที Sasha มีความคิด . "ฟัง" เขากล่าว. "เรากำลังจะไปยังประเทศในวันพรุ่งนี้สำหรับวันหยุดสัปดาห์ เพื่อนบางคนจะไปกับเรา คุณต้องการที่จะมาสำหรับวัน? มันไม่ได้ไกลมาก ".
ในเช้าวันถัดไป, Sasha และนิโคไลมาถึงที่ 'โรงแรมในบรรพบุรุษของเขาสาวคันมีสามคนอื่น ๆ ที่มีพวกเขา -... ลาร่า, อิกอร์และ Sonya พวกเขาขับรถทั้งหมดไปที่ทะเลสาบใกล้มอสโกทุกคนหัวเราะ และพูดคุย. ที่ทะเลสาบที่พวกเขาได้รับประทานอาหารกลางวัน. หลังจากนั้นนิโคไลเล่นกีตาร์ของเขาและร้องเพลงรัสเซีย. เมษายนฟังเขา.
มีเรือข้างทะเลสาบเป็น. ปลายในช่วงบ่ายเมษายนและวลาดิมีออกไปอยู่ในนั้น. วลาดิมีลักษณะที่ เดือนเมษายนและรอยยิ้ม. ยิ้มเมษายนด้วย. "มันสวยงามมากที่นี่" เธอกล่าว. วลาดิมีลักษณะเป็นตาของเธอ. "ใช่" เขากล่าว. "สวย และคุณจะ ... สวยงาม ... เกินไป ฉันคิดว่าฉัน ... "
" เดือนเมษายน! "ลอร่าตะโกน." Come on มันถึงเวลาที่จะไป! "
ย้อนกลับไปในกรุงมอสโกมีจำนวนมากที่จะทำ. นักเต้นทุกคนทำงานหนักมากและไม่มีเวลาว่าง.
เมษายนเป็นเหนื่อย. เศร้าเกินไป. เธอต้องการที่จะเห็นนิโคไลอีกครั้ง.
" แต่อย่างไร "เธอคิดว่า . "ที่ไหน? เมื่อ? เขาอยู่ในประเทศและฉันที่นี่ในมอสโก ".
จากนั้นเต้นรำ บริษัท ฯ อังกฤษคืนใหญ่มาถึง.
" ขอให้โชคดีทุกคน "มาเรียกล่าวว่า.
ตอนเย็นไปอย่างรวดเร็วเมษายนเท่านั้นคิดเกี่ยวกับสิ่งหนึ่ง -.. กรีนมหาสมุทร
แต่ แล้วสองชั่วโมงต่อมาเพลงหยุด. เธอยืนอยู่ภายใต้แสงสีขาว. ลอร่าและนักเต้นอื่น ๆ ข้างๆเธอ. ทุกคนในโรงละครมีการขว้างปาดอกไม้. "ผมคิดว่าพวกเขาชอบเรา" ลอร่ากล่าวว่า. มีเศร้า รอยยิ้มบนใบหน้าของเดือนเมษายน. "ใช่" เธอกล่าว. "ผมคิดว่าพวกเขาทำ."
ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมาทั้งหมดนักเต้นอังกฤษที่สนามบินมอสโก. "ตอนนี้ฉันไม่เคยไปดูนิโคไลอีกครั้ง" คิดเมษายน "และผมก็ไม่สามารถเขียนถึงเขา ผมไม่ทราบว่าการเพิ่มของเขา ... "
แล้วมีคนบอกว่าชื่อของเธอ. เธอหัน. ก็ลาดิ!" ทิ้งเครื่องบิน, "มาเรียแกรนท์กล่าวว่า. เมษายนลักษณะที่นิโคไล. เขาทำให้เธอพัสดุและเดินออกไป.
บนเครื่องบิน .... เมษายนนั่งถัดจากลอร่าดวงตาของเธอเปียกเธอเปิดพัสดุ "โอ้ดูกล่าวว่า" ลอร่า "มันเป็นหนึ่งของกล่องเพลงเหล่านั้น -. คนใน marke ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุนัขจิ้งจอกเมษายนเป็นนักเต้น เธอทำงานให้กับ บริษัท เต้นรำ อังกฤษใน ลีดส์ เจ้านายของเธอมีมาเรีย แกรนท์ หนึ่งเช้าวันจันทร์ , เมษายนมาถึงก่อน เธอเห็นมาเรียที่เครื่องชงกาแฟ . ฉันมีข่าวดีว่า " มาเรียมีซองจดหมายในมือของเธอ " จริงเหรอ ? มันคืออะไร ? " วันที่ขอ มาเรียยิ้ม” รอดู " เธอกล่าวเวลา 10 โมงนักเต้นจบคลาสแรกของพวกเขา จู่ๆ มาเรียเดินเข้ามาในห้อง " ผมขอพูดอะไรกับคุณหน่อย ? " เธอกล่าว นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ถามเพื่อน เมษายนของลอร่า . ฉันไม่รู้ว่า " วันที่ตอบ เพลงหยุด . ผมมีหนังสือจาก มอสโก กล่าวว่า " มาเรีย " รัสเซียต้องการจะเต้นรำอยู่ที่นั่นเดือนถัดไป "หกสัปดาห์ต่อมา เมษายนนี้ ที่สนามบิน Heathrow ในลอนดอน " คุณกำลังมีเวลาที่ดีมากว่า " พ่อ " แน่นอน เขาคือ จอร์จ กล่าวว่า นางจิ้งจอก " ตอนนี้ เอพริล คุณมีทุกอย่าง ตั๋ว พาสปอร์ต เงิน . . . . . . . ? " เมษายิ้ม” ค่ะแม่ " เธอกล่าวคำลากับพ่อแม่ของเธอ แล้วเธอเห็นลอร่าและมาเรีย . เร็วเข้า , กล่าวว่า " ลอร่า " มันถึงเวลาที่จะไปบนเครื่องบิน เดือนเมษายน และ ลอร่า พูดคุยเกี่ยวกับมอสโก พวกเขาทั้งสองมีความสุขมาก . ฉันต้องการจะเห็นทุกอย่างว่า " ลอร่า " เครมลิน - จัตุรัสแดง - ชอย . . . . . . . " ฉันด้วย , กล่าวว่า " เมษายน " และฉันต้องการที่จะพบกับคนมากมาย " " อย่าลืมว่าเรากำลังจะไปทำงานที่นั่นว่า " มาเรีย ด้วยรอยยิ้มในมอสโกรถบัสใช้นักเต้นที่โรงแรมของพวกเขาเมษายนและโรงแรมของลอร่าห้องบนชั้นสอง ลอร่าเดินเข้ามาและทำให้กระเป๋าของเธอลง เยี่ยม ! - มีโทรทัศน์ , " เธอกล่าว และเปิดมัน ผู้ชายก็อ่านข่าว เธอผลักปุ่มอื่น ขณะนี้มีป๊อปวิดีโอ” ดู , วันที่ , " เธอกล่าว . " หินรัสเซียและม้วน " แต่เดือนเมษายนยังไม่ฟัง เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง " มอสโก " เธอคิด " ผมอยู่ในมอสโก "วันต่อมา นักเต้น งานหนักมาก การเต้นสำหรับเทศกาล ทะเลสีเขียวเป็นใหม่และยากมาก พวกเขาเริ่ม 8 โมง และจบที่ 6 แล้ว หลังจากอาหารเย็น พวกเขาไปที่โรงละครบอลชอย” นี่คือที่สวยงาม , " กล่าวว่าเมษายน ลอร่านั่งลงข้างๆเธอ " . จริงๆมันคือ " เธอกล่าว แล้วก็ดูนักเต้นชาวรัสเซีย พวกเขาทั้งหมดสูง แข็งแรง และดีมากหลังจากวันที่ เมษายน และ ลอร่า จบตอนสามโมง พวกเขาไปที่ร้านอาหารและเครื่องดื่มชารัสเซีย . แล้วลอร่าดูแผนที่ของมอสโก " เธออยากจะไปที่ไหน ? ที่พิพิธภัณฑ์พุชคินอยู่แถวนี้ " เธอกล่าว " ตกลง–ไปกันเหอะ " ว่า เดือนเมษายน แล้วเธอมองผู้คนในร้าน " ผมต้องการพูดกับพวกเขา , " เธอว่า " แต่อย่างไร ฉันไม่สามารถพูดภาษารัสเซีย .ในถนนใกล้ๆ กับพิพิธภัณฑ์ ที่นั่นเป็นตลาดเล็ก " . โอ้ลอร่ามอง " ว่า เดือนเมษายน เธอสามารถเห็นสีแดงและสีเหลืองกล่องบนโต๊ะ " นี่ก็น่ารักนะ " " พวกเขาเป็นกล่องเพลง " ชายหนุ่มใส่แว่นกล่าว . " คุณพูดภาษาอังกฤษได้ ! บอกว่าเดือนเมษายน เด็กหนุ่มยิ้ม " ฉันเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย เพื่อนของนิโคไล ฉันแค่ทำงานที่นี่ที่วันหยุดสุดสัปดาห์ "เมษายนและลอร่าพูดกับเด็กๆนานแล้ว ชาช่า - หนึ่งกับแว่นตา - พูดภาษาอังกฤษได้ดีมาก นิโคไล แค่พูดนิดหน่อย20 นาทีหลังจากนั้น ซาช่ามีความคิด” ฟังนะ , " เขากล่าว . " เรากำลังจะไปประเทศในวันพรุ่งนี้สำหรับวันหยุดของสัปดาห์ เพื่อนจะอยู่กับเรา คุณต้องการหาวันที่ ? มันไม่ไกล .เช้าวันรุ่งขึ้น Sasha และนิโคไล มาถึงสาว " โรงแรมในรถยนต์ของบรรพบุรุษ มีอีกสามคนด้วย - ลาร่า กอร์ และ ซอนย่า พวกเขาขับรถไปที่ทะเลสาบใกล้มอสโก ทุกคนหัวเราะ และพูด ที่ทะเลสาบ พวกเขามีอาหารกลางวัน หลังจากที่นิโคไล เล่นกีตาร์และร้องเพลงเพลงรัสเซีย เมษายนจะฟังเขามีเรืออยู่ข้างทะเลสาบ ในตอนบ่าย เมษายน และ นิโคไล ออกไปแล้ว นิโคไลมองเอพริลกับรอยยิ้ม เมษายิ้มด้วย” ที่นี่มันสวยมาก " เธอกล่าว นิโคไล มองเข้าไปในดวงตาของเธอ . ครับ , " เขากล่าว . " ที่สวยงาม และคุณ . . . . . . . สวย . . . . . . . ด้วย ฉันคิดว่าฉัน . . . . . . . "" เมษายน " ลอร่าตะโกน " มาเถอะ ได้เวลาไปแล้ว ! "กลับในมอสโกมีมากที่ต้องทำ นักเต้นทุกคนทำงานหนักและไม่มีเวลาฟรีวันที่เหนื่อย เศร้าเหมือนกัน เธออยากเห็นนิโคไล อีกครั้ง" แต่ยังไง ? " เธอคิดว่า " ที่ไหน ? เมื่อไร ? เขาอยู่ในประเทศ และผมอยู่ในมอสโก "จากนั้น อังกฤษ ของ บริษัท เต้นรำคืนใหญ่มาถึง" โชคดีนะทุกคนว่า " มาเรียตอนเย็นไปอย่างรวดเร็วมาก วันที่คิดถึงแต่สิ่งหนึ่ง - มหาสมุทรสีเขียวแต่แล้ว สองชั่วโมงต่อมา เพลงหยุด เธอยืนอยู่ภายใต้แสงไฟสีขาว ลอร่าและทั้งหมดอื่น ๆ เต้นอยู่ข้างๆ เธอ ทุกคนในโรงละครคือโยนดอกไม้” ฉันคิดว่าเขาชอบเรา " กล่าวว่า ลอร่า มีรอยยิ้มที่เศร้าสร้อยเมษายน " . ใช่ , " เธอกล่าว . " ฉันคิดว่าพวกเขาทำ . "ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา ทั้งอังกฤษมีนักเต้นที่สนามบินมอสโก " ตอนนี้ ฉันจะไม่มีวันเห็นนิโคไลอีกครั้ง " คิดว่าเมษายน " . และผมจะไม่เขียนถึงเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาเพิ่ม . . . . . . . "แล้วมีใครพูดชื่อเธอ เธอเปลี่ยน มันคือนิโคไล ! ของเครื่องบินกลับกล่าวว่า " มาเรีย แกรนท์ เอพริลมองนิโคไล . เขาจะให้พัสดุและเดินออกไปบนเครื่องบิน เมษานั่งถัดไปจากลอร่า ตาของเธอเปียก เธอเปิดกล่องพัสดุ " โอ้ ดูสิ , กล่าวว่า " ลอร่า " เป็นหนึ่งในบรรดาเพลงกล่อง - อยู่ในมา