After the manufacturing stage, thre

After the manufacturing stage, three main actors distribute the food products through
the supply chain to the final consumers: wholesalers, foodservice businesses and retailers
(as seen in Fig. 1). As themain actors here are retail and foodservice, we specifically
focus on those two types of distribution systems. Eastham et al. (2001) distinguish
retail and foodservice from a consumer perspective, basically by referring to the consumption
location, which is, respectively, inside or outside a hospitality operation.
They acknowledge that this boundary is increasingly fuzzy, due to, e.g., the increase
of ready-to-eat meals sold in retailing and the establishment of restaurants within
retail stores. Regarding the whole chain, both industries are still quite different in
terms of, e.g., outlet dispersion, supply volumes and the use of technological systems
like Electronic Data Interchange (EDI) or Electronic Point of Sale (EPoS).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากขั้นตอนการผลิต นักแสดงหลักสามกระจายผลิตภัณฑ์อาหารผ่านห่วงโซ่อุปทานให้กับผู้บริโภคขั้นสุดท้าย: ค้าส่ง ธุรกิจอาหาร และผู้ค้าปลีก(เท่าที่เห็นในรูปที่ 1) เป็นนักแสดง themain ที่นี่มีขายปลีกและบริการด้านอาหาร เราโดยเฉพาะเน้นที่สองประเภทของระบบจำหน่าย แยก Eastham et al. (2001)ขายปลีกและบริการด้านอาหารจากมุมมองของผู้บริโภค โดยทั่วไปโดยอ้างอิงถึงปริมาณการใช้ตำแหน่ง ที่อยู่ ตามลำดับ ภายใน หรือภาย นอกการดำเนินการต้อนรับพวกเขารับทราบว่า ขอบเขตนี้จะเลือนมาก เนื่องจาก เช่น เพิ่มขึ้นอาหารพร้อมกินจำหน่ายค้าปลีกและการจัดตั้งร้านอาหารร้านค้าปลีก เกี่ยวกับห่วงโซ่ทั้งหมด ทั้งอุตสาหกรรมจะยังคงค่อนข้างแตกเงื่อนไขของ เช่น กระจายออก ปริมาณอุปทาน และการใช้ระบบเทคโนโลยีเช่นอิเล็กทรอนิกส์ข้อมูล Interchange (EDI) หรือระบบอิเล็กทรอนิกส์ขาย (EPoS)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากขั้นตอนการผลิต, สามนักแสดงหลักในการกระจายสินค้าอาหารที่ผ่าน
ห่วงโซ่อุปทานเพื่อผู้บริโภคขั้นสุดท้าย: ผู้ค้าส่งธุรกิจด้านอาหารและร้านค้าปลีก
(เท่าที่เห็นในรูปที่ 1.) ในฐานะที่เป็นนักแสดง themain ที่นี่เป็นร้านค้าปลีกและบริการด้านอาหารเราโดยเฉพาะ
มุ่งเน้นไปที่ทั้งสองประเภทของระบบการจัดจำหน่าย อีสต์แฮม, et al (2001) ความแตกต่างของ
การค้าปลีกและบริการด้านอาหารจากมุมมองของผู้บริโภคโดยทั่วไปโดยหมายถึงการบริโภค
ที่ตั้งซึ่งเป็นตามลำดับภายในหรือภายนอกดำเนินการต้อนรับ.
พวกเขารับทราบว่าขอบเขตนี้เลือนมากขึ้นเนื่องจากการเช่นการเพิ่มขึ้น
ของความพร้อม -to- กินอาหารที่ขายในธุรกิจค้าปลีกและการจัดตั้งร้านอาหารภายใน
ร้านค้าปลีก เกี่ยวกับห่วงโซ่ทั้งหมดทั้งอุตสาหกรรมยังคงค่อนข้างแตกต่างกันใน
แง่ของการเช่นเต้าเสียบกระจายปริมาณการจัดหาและการใช้ระบบเทคโนโลยี
เช่น Electronic Data Interchange (EDI) หรืออิเล็กทรอนิกส์จุดขาย (Epos)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากขั้นตอนการผลิต , สามนักแสดงหลักกระจายผลิตภัณฑ์อาหารผ่านห่วงโซ่อุปทานไปยังผู้บริโภคขั้นสุดท้าย : ค้าส่ง ธุรกิจด้านอาหารและร้านค้าปลีก( ตามที่เห็นในรูปที่ 1 ) เป็นหลักและนักแสดงที่นี่ค้าปลีกด้านอาหาร เราโดยเฉพาะโฟกัสในทั้งสองประเภทของระบบการกระจายสินค้า Sharpness et al . ( 2001 ) แยกค้าปลีกและบริการด้านอาหารจากมุมมองของผู้บริโภคโดยทั่วไป โดยอ้างอิงกับการบริโภคสถานที่ซึ่งเป็นตามลำดับ ภายในหรือภายนอก การดำเนินงานพวกเขายอมรับว่า เขตแดนนี้คลุมเครือมากขึ้นเนื่องจากการ เช่น การเพิ่มพร้อมที่จะกินอาหารที่ขายในร้านค้าปลีกและสถานประกอบการร้านอาหารภายในร้านค้าปลีก เกี่ยวกับห่วงโซ่ทั้งหมด ทั้งยังแตกต่างกันมากในอุตสาหกรรมด้าน เช่น การกระจายร้าน ปริมาณอุปทานและการใช้ระบบเทคโนโลยีเช่นการแลกเปลี่ยนข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ ( EDI ) หรือจุดอิเล็กทรอนิกส์ของการขาย ( โคลง )