Overview[edit]
Many businesses sell goods that they have bought or produced. When the goods are bought or produced, the costs associated with such goods are capitalized as part of inventory (or stock) of goods.[1] These costs are treated as an expense in the period the business recognizes income from sale of the goods.[2]
Determining costs requires keeping records of goods or materials purchased and any discounts on such purchase. In addition, if the goods are modified,[3] the business must determine the costs incurred in modifying the goods. Such modification costs include labor, supplies or additional material, supervision, quality control and use of equipment. Principles for determining costs may be easily stated, but application in practice is often difficult due to a variety of considerations in the allocation of costs.[4]
Cost of goods sold may also reflect adjustments. Among the potential adjustments are decline in value of the goods (i.e., lower market value than cost), obsolescence, damage, etc.
When multiple goods are bought or made, it may be necessary to identify which costs relate to which particular goods sold. This may be done using an identification convention, such as specific identification of the goods, first-in-first-out (FIFO), or average cost. Alternative systems may be used in some countries, such as last-in-first-out (LIFO), gross profit method, retail method, or combinations of these.
Cost of goods sold may be the same or different for accounting and tax purposes, depending on the rules of the particular jurisdiction. Certain expenses are included in COGS. Expenses that are included in COGS cannot be deducted again as a business expense. COGS expenses include:
The cost of products or raw materials, including freight or shipping charges;
The cost of storing products the business sells;
Direct labor costs for workers who produce the products; and
Factory overhead expenses.
Overview[edit]
Many businesses sell goods that they have bought or produced. When the goods are bought or produced, the costs associated with such goods are capitalized as part of inventory (or stock) of goods.[1] These costs are treated as an expense in the period the business recognizes income from sale of the goods.[2]
Determining costs requires keeping records of goods or materials purchased and any discounts on such purchase. In addition, if the goods are modified,[3] the business must determine the costs incurred in modifying the goods. Such modification costs include labor, supplies or additional material, supervision, quality control and use of equipment. Principles for determining costs may be easily stated, but application in practice is often difficult due to a variety of considerations in the allocation of costs.[4]
Cost of goods sold may also reflect adjustments. Among the potential adjustments are decline in value of the goods (i.e., lower market value than cost), obsolescence, damage, etc.
When multiple goods are bought or made, it may be necessary to identify which costs relate to which particular goods sold. This may be done using an identification convention, such as specific identification of the goods, first-in-first-out (FIFO), or average cost. Alternative systems may be used in some countries, such as last-in-first-out (LIFO), gross profit method, retail method, or combinations of these.
Cost of goods sold may be the same or different for accounting and tax purposes, depending on the rules of the particular jurisdiction. Certain expenses are included in COGS. Expenses that are included in COGS cannot be deducted again as a business expense. COGS expenses include:
The cost of products or raw materials, including freight or shipping charges;
The cost of storing products the business sells;
Direct labor costs for workers who produce the products; and
Factory overhead expenses.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาพรวม [ แก้ไข ]
หลายธุรกิจขายสินค้าที่พวกเขาซื้อหรือผลิต เมื่อสินค้าถูกซื้อหรือผลิต ต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับสินค้า เช่น มีบันทึกเป็นส่วนหนึ่งของสินค้าคงคลัง ( Stock ) ของสินค้า [ 1 ] ค่าใช้จ่ายเหล่านี้จะถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายในช่วงธุรกิจรับรู้รายได้จากการขายสินค้า [ 2 ]
การกำหนดต้นทุนของสินค้าหรือวัสดุที่ต้องการบันทึกซื้อและส่วนลดใด ๆ ในการซื้อดังกล่าว นอกจากนี้หากสินค้าถูกแก้ไข , [ 3 ] ธุรกิจต้องพิจารณาค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นในการปรับเปลี่ยนสินค้า ค่าใช้จ่ายในการปรับเปลี่ยนดังกล่าว ได้แก่ แรงงาน วัสดุ หรือวัสดุ ดูแลเพิ่มเติม การควบคุมคุณภาพ และการใช้อุปกรณ์หลักการในการกำหนดต้นทุนอาจจะระบุได้อย่างง่ายดาย แต่การประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติมักจะเป็นเรื่องยากเนื่องจากการหลากหลายในการจัดสรรต้นทุน [ 4 ]
ต้นทุนสินค้าที่ขาย อาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการปรับ ท่ามกลางการปรับอาจจะลดลงในมูลค่าของสินค้า ( เช่น ต่ำกว่ามูลค่าตลาดกว่าต้นทุน ) , ล้าสมัย , ความเสียหาย , ฯลฯ
เมื่อสินค้าหลายจะซื้อหรือทำอาจจะต้องมีการระบุ ซึ่งค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับสินค้าที่ขายโดยเฉพาะ นี้อาจจะใช้ในการชุมนุม เช่น รหัสเฉพาะของสินค้าที่เข้าก่อน - ออกก่อน ( FIFO ) หรือต้นทุนเฉลี่ย ระบบทางเลือกที่อาจจะใช้ในบางประเทศ เช่น สุดท้าย ออกก่อน ( เข้า ) , วิธี , กำไรค้าปลีกวิธีการหรือการรวมกันของเหล่านี้
ต้นทุนของสินค้าที่ขายอาจจะเหมือนกันหรือแตกต่างกันสำหรับบัญชีและเสียภาษี ขึ้นอยู่กับกฎของศาลโดยเฉพาะ ค่าใช้จ่ายแน่นอนจะรวมอยู่ในฟันเฟือง . ค่าใช้จ่ายที่รวมอยู่ในฟันเฟืองสามารถหักเป็นค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ ค่าใช้จ่ายฟันเฟืองรวม :
ต้นทุนของสินค้าหรือวัตถุดิบ รวมทั้งค่าใช้จ่ายค่าขนส่งหรือค่าจัดส่ง ;
ต้นทุนในการจัดเก็บสินค้า ธุรกิจขาย ;
ต้นทุนแรงงานทางตรงสำหรับคนงานที่ผลิตสินค้า และโรงงาน
ค่าใช้จ่ายค่าใช้จ่าย
การแปล กรุณารอสักครู่..