Some Approaches to an Understanding

Some Approaches to an Understanding of the Molecular Pathway of Insulin Resistance.

Activation of hormone receptors often initiates reactions that dampen the effects of that hormone. One of the first systems which was identified was the adrenergic beta receptor kinase or "ßark" reaction. Here, activation of the beta adrenergic receptor activates a kinase (ßark) that phosphorylates and inactivates the beta adrenergic receptor. A similar "feedback" effect is seen in the case of the insulin receptor. A family of proteins known as "suppressor of cytokine signaling" or SOCS bind to the insulin receptor substrate (IRS 1 and 2) and inhibit their activity. This is but one of the many feedback reactions controlling insulin signaling. Many of these are described in the article by Shepherd. A figure from that article is reproduced here. We can see that activation of the insulin receptor pathway not only activates metabolic enzymes etc., but also initiates "turn-off" reactions. The activated metabolic enzymes phosphorylate members of the signaling family and reduce their activity. Additionally, the SOCS gene is activated and SOCS (or SOCS3 here) is turned on and inhibits the insulin receptor. This diagram is quite complex but in no way underestimates the control mechanisms involved in insulin's action.



Resistance to insulin and the following increased secretion of the hormone from ß-cells is characteristic for people with glucose intolerance. They are on the way toward developing type two diabetes. In most patients the insulin receptors respond normally to the hormone and phosphorylate IRS1and 2. The insulin signal is dampened further down the line. Which of the protein kinase cascades leading from IRS1/2 is affected in the resistant target cells?

Bidding and Kahn have summarized many possible sites for loss of sensitivity to insulin in the figure to the left. No single fail can be pointed out as the cause for insulin resistance. A reduction in the numbers of receptors is found in some few persons. A very small percentage develop antibodies to the receptor. Decreased autophosphorylation of tyrosine residues can follow inflammation of target cell membranes and obesity. Phosphotyrosine and phosphoserine phosphatases can reduce the outcome of receptor activation. Phosphatidylinositol-3 kinase is subject to modification by a number of factors and these will alter IP(3,4,5)P3 levels and insulin signaling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางวิธีเข้าใจความทางโมเลกุลของอินซูลินต้านทานเปิดใช้งานของตัวรับฮอร์โมนมักจะเริ่มเกิดปฏิกิริยาที่ชุบผลของฮอร์โมนนั้น ระบบแรกที่มีการระบุไว้อย่างใดอย่างหนึ่งคือพัฒนาในหลอดทดลองเบต้ารีเซพเตอร์ไคเนสรีหรือ "ßark" ปฏิกิริยา ที่นี่ เปิดใช้งานของตัวรับเบต้าพัฒนาในหลอดทดลองเรียกใช้งานแบบไคเนสรี (ßark) ที่ phosphorylates และ inactivates ตัวรับเบต้าพัฒนาในหลอดทดลอง ผล "ความคิดเห็นคล้ายกันจะเห็นได้ในกรณีที่ตัวรับอินซูลิน ครอบครัวของโปรตีนที่เรียกว่า "ส่งสัญญาณตัวเกินของ cytokine" หรือ SOCS ผูกกับพื้นผิวตัวรับอินซูลิน (IRS 1 และ 2) และยับยั้งกิจกรรมของพวกเขา นี้เป็นปฏิกิริยาตอบรับหลายควบคุมอินซูลินส่งสัญญาณอย่างใดอย่างหนึ่ง หลายเหล่านี้ได้อธิบายไว้ในบทความ โดยคนเลี้ยงแกะ รูปจากบทความที่จะทำซ้ำได้ที่นี่ เราจะเห็นว่า งานของทางเดินตัวรับอินซูลินไม่เพียงแต่เรียกใช้เอนไซม์เผาผลาญฯลฯ แต่ยัง เริ่มปฏิกิริยา "ปิด" เปิดใช้เอนไซม์เผาผลาญ phosphorylate สมาชิกในครอบครัวส่งสัญญาณ และลดกิจกรรมของพวกเขา นอกจากนี้ มีการเรียกใช้ยีน SOCS และ SOCS (หรือ SOCS3 นี่) เปิดอยู่ และยับยั้งตัวรับอินซูลิน ไดอะแกรมนี้จะค่อนข้างซับซ้อน แต่ในทาง underestimates กลไกการควบคุมที่เกี่ยวข้องในการกระทำของอินซูลิน ความต้านทานต่ออินซูลินและการหลั่งเพิ่มขึ้นต่อไปของฮอร์โมนจากเซลล์ßเป็นลักษณะคนที่มีการแพ้น้ำตาลกลูโคส ทางไปสู่การพัฒนาโรคเบาหวานประเภท 2 ได้ ในผู้ป่วยส่วนใหญ่ ตัวรับอินซูลินตอบสนองต่อฮอร์โมนปกติ และ phosphorylate IRS1and 2 สัญญาณอินซูลินเป็นชุบลงบรรทัดต่อไป นี้ ซึ่งของโปรตีนไคเนสรีเรียงซ้อนชั้นนำจาก IRS1/2 ได้รับผลกระทบในเซลล์เป้าหมายทน ประมูล และคาห์นได้สรุปเว็บไซต์จำนวนมากที่เป็นไปได้การสูญเสียความไวของอินซูลินในรูปด้านซ้าย ไม่เดียวไม่สามารถชี้ออกเป็นสาเหตุของการดื้ออินซูลิน ในการลดจำนวนตัวรับจะพบในไม่กี่คน กี่เปอร์เซ็นต์พัฒนาแอนติบอดีเพื่อรับ ลดลง autophosphorylation ไทโรซีนตกค้างสามารถทำตามการอักเสบของเยื่อหุ้มเซลล์เป้าหมายและโรคอ้วน Phosphatases Phosphotyrosine และ phosphoserine สามารถลดผลของการเปิดใช้งานตัวรับ ไคเนสรี Phosphatidylinositol-3 อาจ มีการเปลี่ยนแปลงโดยปัจจัย และเหล่านี้จะเปลี่ยนแปลงระดับ P3 IP (3,4,5) และการส่งสัญญาณของอินซูลิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการบางอย่างเพื่อความเข้าใจในระดับโมเลกุล ปฏิกิริยาการเปิดใช้งานของตัวรับฮอร์โมนมักจะเริ่มต้นที่รองรับผลกระทบจากฮอร์โมนว่า หนึ่งในระบบที่แรกซึ่งถูกระบุว่าเป็น ที่นี่เปิดใช้งานของตัวรับเบต้า ที่คล้ายกัน ครอบครัวของโปรตีนที่เรียกว่า แต่นี่คือหนึ่งในหลายข้อเสนอแนะในการเกิดปฏิกิริยาการควบคุมการส่งสัญญาณอินซูลิน หลายเหล่านี้อธิบายไว้ในบทความโดยคนเลี้ยงแกะ รูปจากบทความที่มีการทำซ้ำที่นี่ เราสามารถมองเห็นการทำงานของอินซูลินทางเดินที่ไม่เพียง แต่เปิดใช้งานเอนไซม์เผาผลาญอาหาร ฯลฯ แต่ยังประทับจิต - ปิด เปิดใช้งานการเผาผลาญเอนไซม์ นอกจากนี้ยีน แผนภาพนี้ค่อนข้างซับซ้อน แต่ในทางที่ไม่ดูถูกกลไกการควบคุมการมีส่วนร่วมในการกระทำของอินซูลินความต้านทานต่ออินซูลินและการหลั่งเพิ่มขึ้นต่อไปของฮอร์โมนจากเอสเอส- เซลล์เป็นลักษณะสำหรับคนที่มีอาการแพ้น้ำตาลกลูโคส พวกเขาอยู่บนทางไปสู่การพัฒนาโรคเบาหวานชนิดที่สอง ในผู้ป่วยส่วนใหญ่รับอินซูลินตอบสนองตามปกติเพื่อให้ฮอร์โมนและ ซึ่งของน้ำตกโปรตีนไคเนสชั้นนำจาก การเสนอราคาและคาห์นได้สรุปเว็บไซต์เป็นไปได้มากสำหรับการสูญเสียของความไวต่ออินซูลินในรูปไปทางซ้าย ไม่มี การลดลงของตัวเลขของผู้รับที่พบในไม่กี่คนบางคน ร้อยละขนาดเล็กมากในการพัฒนาแอนติบอดีเพื่อตัวรับ ลดลง Phosphotyrosine phosphatidylinositol