Ivan PavlovIvan Petrovich Pavlov (R

Ivan Pavlov

Ivan Petrovich Pavlov (Russian :Иван Петрович Павлов, September 14, 1849 – February 27, 1936) was a Russian, and later Soviet, physiologist, psychologist, and physician. He was awarded the Nobel Prize in Physiology or Medicine in 1904 for research pertaining to the digestive system. Pavlov is widely known for first describing the phenomenon of classical conditioning.

Life and research
Ivan Pavlov was born in Ryazan, Russia. He began his higher education as a student at the Ryazan Ecclesiastical Seminary, but then dropped out and enrolled in the University of Saint Petersburg to study the natural sciences and become a physiologist. He received his doctorate in 1879.

In the 1890s, Pavlov was investigating the gastric function of dogs by externalizing a salivary gland so he could collect, measure, and analyze the saliva and what response it had to food under different conditions. He noticed that the dogs tended to salivate before food was actually delivered to their mouths, and set out to investigate this "psychic secretion", as he called it.

He decided that this was more interesting than the chemistry of saliva, and changed the focus of his research, carrying out a long series of experiments in which he manipulated the stimuli occurring before the presentation of food. He thereby established the basic laws for the establishment and extinction of what he called "conditional reflexes" — i.e., reflex responses, like salivation, that only occurred conditionally upon specific previous experiences of the animal. These experiments were carried out in the 1900s, and were known to western scientists through translations of individual accounts, but first became fully available in English in a book published in 1927.

Unlike many pre-revolutionary scientists, Pavlov was highly regarded by the Soviet government, and he was able to continue his research until he reached a considerable age. Moreover, he was praised by Lenin and as a Nobel laureate.

After the murder of Sergei Kirov in 1934, Pavlov wrote several letters to Molotov criticizing the mass persecutions which followed and asking for the reconsideration of cases pertaining to several people he knew personally.

In later life he was particularly interested in trying to use conditioning to establish an experimental model of the induction of neuroses. He died in Leningrad. His laboratory in Saint Petersburg has been carefully preserved as a museum.

Conscious until his very last moment, Pavlov asked one of his students to sit beside his bed and to record the circumstances of his dying. He wanted to create unique evidence of subjective experiences of this terminal phase of life.

Reflex system research
Pavlov contributed to many areas of physiology and neurology. Most of his work involved research in temperament, conditioning and involuntary reflex actions. Pavlov performed and directed experiments on digestion, eventually publishing The Work of the Digestive Glands in 1897, after 12 years of research. His experiments earned him the 1904 Nobel Prize in Physiology and Medicine These experiments included surgically extracting portions of the digestive system from animals, severing nerve bundles to determine the effects, and implanting fistulas between digestive organs and an external pouch to examine the organ's contents. This research served as a base for broad research on the digestive system.

Further work on reflex actions involved involuntary reactions to stress and pain. Pavlov extended the definitions of the four temperament types under study at the time: phlegmatic, choleric, sanguine, and melancholic, updating the names to "the strong and impetuous type, the strong equilibrated and quiet type, the strong equilibrated and lively type, and the weak type." Pavlov and his researchers observed and began the study of transmarginal inhibition (TMI), the body's natural response of shutting down when exposed to overwhelming stress or pain by electric shock. This research showed how all temperament types responded to the stimuli the same way, but different temperaments move through the responses at different times. He commented "that the most basic inherited difference. .. was how soon they reached this shutdown point and that the quick-to-shut-down have a fundamentally different type of nervous system."

Carl Jung continued Pavlov's work on TMI and correlated the observed shutdown types in animals with his own introverted and extroverted temperament types in humans. Introverted persons, he believed, were more sensitive to stimuli and reached a TMI state earlier than their extroverted counterparts. This continuing research branch is gaining the name highly sensitive persons.

William Sargant and others continued the behavioral research in mental conditioning to achieve memory implantation and brainwashing (any effort aimed at instilling certain attitudes and beliefs in a person).

Legacy
The concept for which Pavlov is famous is the "conditioned reflex" (or in his own words the conditional reflex: the translation of условный рефлекс into English is debatable) he developed jointly with his assistant Ivan Filippovitch Tolochinov in 1901. Tolochinov, whose own term for the phenomenon had been "reflex at a distance", communicated the results at the Congress of Natural Sciences in Helsinki in 1903. As Pavlov's work became known in the West, particularly through the writings of John B. Watson, the idea of "conditioning" as an automatic form of learning became a key concept in the developing specialism of comparative psychology, and the general approach to psychology that underlay it, behaviorism. The British philosopher Bertrand Russell was an enthusiastic advocate of the importance of Pavlov's work for philosophy of mind.

Pavlov's research on conditional reflexes greatly influenced not only science, but also popular culture. The phrase "Pavlov's dog" is often used to describe someone who merely reacts to a situation rather than using critical thinking. Pavlovian conditioning was a major theme in Aldous Huxley's dystopian novel, Brave New World, and also to a large degree in Thomas Pynchon's Gravity's Rainbow.

It is popularly believed that Pavlov always signaled the occurrence of food by ringing a bell. However, his writings record the use of a wide variety of stimuli, including electric shocks, whistles, metronomes, tuning forks, and a range of visual stimuli, in addition to ringing a bell. Catania cast doubt on whether Pavlov ever actually used a bell in his famous experiments. Littman tentatively attributed the popular imagery to Pavlov’s contemporaries Vladimir Mikhailovich Bekhterev and John B. Watson, until Thomas found several references that unambiguously stated Pavlov did, indeed, use a bell.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ivan PavlovIvan Pavlov อีวาน (รัสเซีย: ИванПетровичПавлов 14 กันยายน 1849 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1936) กับ รัสเซีย และหลังโซเวียต physiologist จิตวิทยา และแพทย์ เขาได้รับรางวัลโนเบลในสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ในปี 2447 สำหรับงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับระบบย่อยอาหาร Pavlov เป็นรู้จักกันอย่างกว้างขวางในการอธิบายปรากฏการณ์ของดั้งเดิมแรกชีวิตและการวิจัยเกิด Ivan Pavlov Ryazan รัสเซีย แล้วเขาเริ่มศึกษาของเขาในฐานะนักเรียนสันติ Ecclesiastical Ryazan หลุดออก และในมหาวิทยาลัยของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเพื่อศึกษาวิชาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ และกลายเป็น physiologist ที่ลงทะเบียนไว้ เขาได้รับพระเอกใน 1879ในช่วงปี 1890 สื่อ Pavlov ได้ตรวจสอบการทำงานในกระเพาะอาหารของสุนัข โดย externalizing ต่อมน้ำลายเพื่อให้เขาสามารถรวบรวม วัด และวิเคราะห์น้ำลายและตอบสนองมันได้อาหารภายใต้เงื่อนไขต่าง ๆ เขาสังเกตเห็นว่า สุนัขมีแนวโน้มที่จะ salivate ก่อนอาหารจริงส่งไปปากของพวกเขา และจะออกตรวจสอบนี้ "psychic หลั่ง" ตามที่เขาเรียกว่าHe decided that this was more interesting than the chemistry of saliva, and changed the focus of his research, carrying out a long series of experiments in which he manipulated the stimuli occurring before the presentation of food. He thereby established the basic laws for the establishment and extinction of what he called "conditional reflexes" — i.e., reflex responses, like salivation, that only occurred conditionally upon specific previous experiences of the animal. These experiments were carried out in the 1900s, and were known to western scientists through translations of individual accounts, but first became fully available in English in a book published in 1927.Unlike many pre-revolutionary scientists, Pavlov was highly regarded by the Soviet government, and he was able to continue his research until he reached a considerable age. Moreover, he was praised by Lenin and as a Nobel laureate.After the murder of Sergei Kirov in 1934, Pavlov wrote several letters to Molotov criticizing the mass persecutions which followed and asking for the reconsideration of cases pertaining to several people he knew personally.In later life he was particularly interested in trying to use conditioning to establish an experimental model of the induction of neuroses. He died in Leningrad. His laboratory in Saint Petersburg has been carefully preserved as a museum.สติจนถึงช่วงเวลาท้ายสุดของเขา Pavlov ถามหนึ่งนักเรียนของเขานั่งอยู่ข้างเตียงของเขา และ เพื่อบันทึกสถานการณ์ของเขาตาย เขาอยากสร้างหลักฐานเฉพาะประสบการณ์ตามอัตวิสัยของระยะนี้เทอร์มินัลของชีวิตวิจัยระบบสะท้อนส่วน Pavlov ให้หลายพื้นที่ของสรีรวิทยาและประสาทวิทยา ส่วนใหญ่ของเขาทำงานวิจัยที่เกี่ยวข้องใน temperament ปรับสีผิวสะท้อนการดำเนินการ และการ Pavlov ดำเนิน และโดยตรงในการทดลองย่อยอาหาร ในที่สุดประกาศงานที่ของต่อมย่อยอาหารใน 1897 หลังจาก 12 ปีของงานวิจัย การทดลองของเขาได้เขา 1904 Prize รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาและการแพทย์ทดลองเหล่านี้รวมการผ่าตัดแยกส่วนของระบบย่อยอาหารจากสัตว์ severing รวมกลุ่มประสาทเพื่อกำหนดผลกระทบ และ implanting fistulas ระหว่างอวัยวะย่อยอาหารและมีกระเป๋าภายนอกเพื่อตรวจสอบเนื้อหาของอวัยวะ งานวิจัยนี้ทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับการวิจัยที่กว้างระบบการย่อยอาหารการสะท้อนการดำเนินการเกี่ยวข้องกับการทำปฏิกิริยาความเครียดและอาการปวด Pavlov ขยายคำนิยามของชนิด temperament สี่ภายใต้การศึกษาเวลา: phlegmatic, choleric, sanguine และคับการอก คับ การปรับปรุงชื่อ "แข็งแกร่ง และชนิด impetuous ชนิดเงียบ และ equilibrated แข็งแกร่ง ชนิด equilibrated แข็งแรง และมีชีวิตชีวา และชนิดอ่อน" Pavlov และนักวิจัยของเขาสังเกต และเริ่มการศึกษา transmarginal ยับยั้ง (TMI), ตอบสนองตามธรรมชาติของร่างกายปิดเมื่อสัมผัสครอบงำความเครียดหรือความเจ็บปวด โดยการช็อคไฟฟ้า งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าทุก temperament ตอบสนองกับสิ่งเร้าเดียว แต่ temperaments อื่นเลื่อนในการตอบสนองในเวลาต่าง ๆ กัน เขากล่าว "ที่พื้นฐานที่สุดสืบทอดแตกต่างกัน... ได้เร็วที่สุด พวกเขามาถึงจุดนี้ปิดและแบบด่วนต้องปิดลงมีชนิดความแตกต่างกันของระบบประสาท"Carl Jung ต่องานของ Pavlov บน TMI และ correlated ชนิดปิดที่พบในสัตว์ชนิดส่วน และ extroverted temperament ของเขาเองในมนุษย์ ส่วนบุคคล เขาเชื่อว่า มีความไวต่อสิ่งเร้าได้ และถึงรัฐ TMI เร็วกว่าคู่ของพวกเขา extroverted สาขาวิจัยต่อเนื่องนี้จะดึงดูดบุคคลที่มีความไวสูงชื่อWilliam Sargant และอื่น ๆ ต่อการวิจัยพฤติกรรมปรับจิตให้มีฤทธิ์จำและ brainwashing (ความพยายามใด ๆ มุ่งปลูกฝังทัศนคติและความเชื่อในตัวบาง)เลกาซี่Pavlov มีชื่อเสียงเป็น "ปรับสะท้อน" (หรือในของเขา เองคำสะท้อนเงื่อนไข: แปลусловныйрефлексเป็นภาษาอังกฤษจะเป็นที่ถกเถียง) เขาพัฒนาร่วมกับผู้ช่วยของเขา Ivan Filippovitch Tolochinov ใน 1901 Tolochinov ระยะตัวเองสำหรับปรากฏการณ์ที่มีการ "สะท้อนห่าง" อธิบายผลลัพธ์ที่รัฐสภาของธรรมชาติวิชาวิทยาศาสตร์ในเฮลซิงกิใน 1903 เป็นงานของ Pavlov กลายเป็นที่รู้จักกันในตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านงานเขียนของจอห์น B. Watson ความคิดของการ "ปรับ" เป็นแบบอัตโนมัติของการเรียนรู้เป็น แนวคิดสำคัญ specialism พัฒนาจิตวิทยาเปรียบเทียบ และวิธีการทั่วไปจิตวิทยาที่ underlay, behaviorism นักปราชญ์ชาวอังกฤษเบอร์ทรานด์รัสเซลล์สนับสนุนความสำคัญของงานของ Pavlov ปรัชญาใจกระตือรือร้นวิจัยสะท้อนเงื่อนไขของ Pavlov มากอิทธิพลไม่เฉพาะวิทยาศาสตร์ แต่วัฒนธรรมสมัยนิยม วลี "ของ Pavlov สุนัข" มักใช้อธิบายคนที่เพียงแค่ตอบสนองกับสถานการณ์มากกว่าการใช้วิจารณญาณ ปรับ pavlovian เป็นธีมหลัก ใน นวนิยาย dystopian Aldous Huxley กล้าใหม่โลก และระดับใหญ่ในเรนโบว์ Thomas Pynchon แรงโน้มถ่วงนิยมเชื่อกันว่า Pavlov เสมอสัญญาณเกิดอาหาร โดย ringing a ระฆัง อย่างไรก็ตาม งานเขียนของเขาบันทึกการใช้สิ่งเร้า รวมไฟฟ้าแรงกระแทก นกหวีด metronomes ส้อม tuning และชุดของสิ่งเร้าภาพ นอกจากนี้การ ringing เบลล์หลากหลาย Catania โยนข้อสงสัยเกี่ยวกับว่า Pavlov เคยใช้จริงเบลล์ในการทดลองของเขามีชื่อเสียง Littman อย่างไม่แน่นอนเกิดจากภาพถ่ายยอดนิยมเพื่อ contemporaries ของ Pavlov Vladimir Mikhailovich Bekhterev และจอห์น B. Watson จนกว่า Thomas พบอ้างอิงหลายที่อย่างชัดเจนระบุ Pavlov ได้ แน่นอน ใช้เป็น bell.1