Drosophila and Caenorhabditis elega

Drosophila and Caenorhabditis elegans have provided the largest body of evidence addressing the Free Radical Theory of ageing, however the evidence has not been unequivocally supportive. Oxidative damage to DNA is probably not a major contributor, damage to lipids is assuming greater importance and damage to proteins probably the source of pathology. On balance the evidence does not support a primary role of oxidative damage in ageing in C. elegans, perhaps because of its particular energy metabolic and stress resistance profile. Evidence is more numerous, varied and consistent and hence more compelling for Drosophila, although not conclusive. However there is good evidence for a role of oxidative damage in later life pathology. Future work should: 1/ make more use of protein oxidative damage measurements; 2/ use inducible transgenic systems or pharmacotherapy to ensure genetic equivalence of controls and avoid confounding effects during development; 3/ to try to delay ageing, target interventions which reduce and/or repair protein oxidative damage

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมลงและ Caenorhabditis elegans ได้ให้ร่างกายที่ใหญ่ที่สุดของหลักฐานที่กำหนดทฤษฎีอนุมูลอิสระอายุ อย่างไรก็ตาม หลักฐานไม่ได้สนับสนุน unequivocally Oxidative ความเสียหายของดีเอ็นเอคงไม่ได้เป็นผู้สนับสนุนหลัก ความเสียหายของโครงการคือสมมติว่าความสำคัญมากขึ้นและความเสียหายกับโปรตีนคงแหล่งของพยาธิ ยอดดุล หลักไม่สนับสนุนบทบาทหลักของความเสียหาย oxidative ในอายุใน C. elegans อาจเนื่องจากการเผาผลาญพลังงานเฉพาะ และค่าต้านทานความเครียด หลักฐานมีมากมาย หลากหลาย และสอดคล้องกัน และดังนั้นจึงน่าสนใจมากสำหรับแมลง แม้ว่าข้อสรุปไม่ แต่ มีหลักฐานที่ดีสำหรับบทบาทของ oxidative เสียในภายหลังชีวิตพยาธิ ควรทำงานในอนาคต: 1 / ใช้เพิ่มเติมวัดโปรตีนเสีย oxidative 2 / ใช้ระบบ inducible ถั่วเหลืองหรือ pharmacotherapy เพื่อให้เทียบเท่าทางพันธุกรรมของตัวควบคุม และหลีกเลี่ยง confounding ผลในระหว่างการพัฒนา 3 / พยายามที่จะชะลอริ้วรอย เป้าหมายมาตรการที่ลด หรือซ่อมแซมความเสียหาย oxidative โปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมลงหวี่และ Caenorhabditis elegans ได้ให้ร่างกายที่ใหญ่ที่สุดของหลักฐานที่อยู่ฟรีหัวรุนแรงทฤษฎีของริ้วรอย แต่หลักฐานยังไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างแจ่มแจ้ง ความเสียหายออกซิเดชันดีเอ็นเออาจจะไม่เป็นผู้สนับสนุนหลักความเสียหายให้กับไขมันคือสมมติสำคัญมากขึ้นและความเสียหายที่อาจจะเป็นโปรตีนที่มาของพยาธิวิทยา เกี่ยวกับความสมดุลหลักฐานไม่สนับสนุนบทบาทหลักของความเสียหายออกซิเดชันในริ้วรอยใน elegans ซีบางทีอาจเป็นเพราะของพลังงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการเผาผลาญอาหารและรายละเอียดความต้านทานต่อความเครียด หลักฐานเป็นจำนวนมากขึ้นที่แตกต่างกันและมีความสม่ำเสมอและด้วยเหตุนี้ที่น่าสนใจมากขึ้นสำหรับแมลงหวี่แม้ว่าจะไม่ได้ข้อสรุป แต่มีหลักฐานที่ดีสำหรับบทบาทของความเสียหายออกซิเดชันในพยาธิสภาพชีวิตในภายหลัง การทำงานในอนาคตควรจะ: 1 / ทำให้การใช้งานมากขึ้นของการวัดความเสียหายออกซิเดชันโปรตีน; 2 / ใช้ระบบดัดแปรพันธุกรรมหรือยากระตุ้นเพื่อให้เท่าเทียมกันทางพันธุกรรมของการควบคุมและหลีกเลี่ยงการรบกวนผลกระทบในระหว่างการพัฒนา 3 / การพยายามที่จะชะลอริ้วรอยการแทรกแซงเป้าหมายที่ลดและ / หรือการซ่อมแซมความเสียหายออกซิเดชันโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมลงหวี่ และ C ³มีร่างกายที่ใหญ่ที่สุดของหลักฐานสำหรับทฤษฎีอนุมูลอิสระของริ้วรอย แต่หลักฐานยังไม่ได้เป็นการสนับสนุน ความเสียหายออกซิเดชันของดีเอ็นเอจะไม่ใช่ผู้สนับสนุนหลัก เสียไขมันคือสมมติว่าความสำคัญมากขึ้นและความเสียหายของโปรตีนอาจแหล่งที่มาของพยาธิวิทยาสมดุลของหลักฐานที่ไม่สนับสนุนบทบาทหลักของความเสียหายออกซิเดชันในผู้สูงอายุใน C ถิ่น บางทีเพราะโดยเฉพาะพลังงานเผาผลาญและความเครียดโปรไฟล์ของความต้านทาน หลักฐานเพิ่มเติมมากมาย หลากหลายและสอดคล้องและดังนั้นจึงน่าสนใจมากขึ้นสำหรับแมลงหวี่ แต่ไม่ได้ข้อสรุป อย่างไรก็ตามมีหลักฐานที่ดีสำหรับบทบาทของการเกิดความเสียหายในพยาธิวิทยาชีวิตในภายหลังการทำงานในอนาคตควร 1 / ใช้ประโยชน์เพิ่มเติมของโปรตีนเกิดความเสียหายวัด 2 / ใช้ inducible จำลองระบบ หรือเภสัชบำบัดเพื่อให้แน่ใจว่าสมมูลทางพันธุกรรมของการควบคุมและหลีกเลี่ยง confounding ผลในระหว่างการพัฒนา 3 / จะพยายามชะลอริ้วรอยเป้าหมายการแทรกแซงซึ่งลดโปรตีนและ / หรือซ่อมแซมความเสียหายออกซิเดชัน