Schueller provided financial suppor

Schueller provided financial support and held meetings for La Cagoule at L'Oréal headquarters. La Cagoule was a violent French fascist-leaning and anti-communist group whose leader formed a political party Mouvement Social Révolutionnaire (MSR, Social Revolutionary Movement) which in Occupied France supported the Vichy collaboration with the Nazis.[6] L'Oréal hired several members of the group as executives after World War II, such as Jacques Corrèze, who served as CEO of the United States operation. This involvement was extensively researched by Michael Bar-Zohar in his book, Bitter Scent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Schueller มอบเงินช่วยเหลือ และจัดประชุมสำหรับลา Cagoule ที่สำนักงานใหญ่ L'Oréal Cagoule ลาถูกฝรั่งเศสรุนแรงกลุ่ม ลำ fascist และต่อต้านคอมมิวนิสต์ซึ่งผู้นำก่อตั้งพรรค Mouvement สังคม Révolutionnaire (MSR เคลื่อนไหวปฏิวัติสังคม) ซึ่งฝรั่งเศสครอบครองสนับสนุนร่วมกาดกับ Nazis[6] L'Oréal จ้างสมาชิกกลุ่มเป็นผู้บริหารหลังจากสงครามโลก เช่น Jacques Corrèze ที่เป็นซีอีโอของสหรัฐอเมริกาดำเนินการ มีส่วนร่วมนี้มีอย่างกว้างขวางเมือโดย Michael บาร์-Zohar ในหนังสือของเขา กลิ่นขม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Schueller ประชุมให้การสนับสนุนทางการเงินและจัดขึ้นสำหรับ La Cagoule ที่สำนักงานใหญ่ของ L'Oréal La Cagoule เป็นความรุนแรงฝรั่งเศสฟาสซิสต์พิงและกลุ่มต่อต้านคอมมิวนิสต์ที่มีผู้นำที่เกิดขึ้น Mouvement พรรคการเมืองสังคมRévolutionnaire (MSR สังคมขบวนการ) ซึ่งยึดครองฝรั่งเศสสนับสนุนการทำงานร่วมกันกับพวกนาซีวิชี. [6] L'Oréalจ้างหลาย สมาชิกของกลุ่มผู้บริหารหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองเช่นฌาCorrèzeซึ่งทำหน้าที่เป็นซีอีโอของการดำเนินงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกา การมีส่วนร่วมนี้ได้รับการวิจัยอย่างกว้างขวางโดยไมเคิลบาร์โซฮาร์ในหนังสือของเขากลิ่นขม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

schueller ให้การสนับสนุนทางการเงิน และการจัดประชุมสำหรับ La cagoule ที่ l'or é al สำนักงานใหญ่ ลา cagoule เป็นรุนแรงต่อต้านคอมมิวนิสต์และฟาสซิสต์ฝรั่งเศสพิงกลุ่มที่มีผู้นำจัดตั้งพรรคการเมืองเฉพาะสังคม R é volutionnaire ( MSR , สังคมปฏิวัติการเคลื่อนไหว ) ซึ่งอยู่ในวิชีฝรั่งเศสสนับสนุนความร่วมมือกับนาซี[ 6 ] l'or é al จ้างสมาชิกหลายคนของกลุ่มผู้บริหาร หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เช่น ฌาคส์ จังหวัดกอแรซ ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นประธานของสหรัฐอเมริกาเท่านั้น การมีส่วนร่วมนี้มีการวิจัยอย่างกว้างขวางโดยไมเคิลบาร์โศหาร์ ในหนังสือของเขา ขม กลิ่น