“Aye.”“Good, very good.”The lad lau

“Aye.”

“Good, very good.”

The lad laughed and waved his right hand.

Whoosh. Five carriages lined up to block Chen Rong’s way, the largest one completely obstructing Chen Rong’s view of the lake.

“Play a song for us, Ah Rong of the Chen house,” the lad said to her in her bewilderment. “If I like it, then you may pass through. If not, then I’m sorry, you can’t see your Qilang today.”

He had the cheek to ask this of her.

Chen Rong couldn’t help laughing.

She lifted her curtain to look at the vehicles lining in the front. “Very well,” she said with a smile.

She reached for her zither, gave a pluck and began the music.

Her playing was very much like herself in that the changing notes were exquisite and the intricate strumming was victorious.

But all of a sudden, the melodious zither came to a halt.

While the surprised lad was about to open his mouth, Chen Rong giggled and asked, “Are you Ah Lin of the Huan house, my lord? It’s said that Huan Jiulang (1) has an excellent memory. I haven’t the talent to continue the song. If you would, please resume what I was playing. All is well if your continuation proves to be satisfying. But if not, then I am sorry, I’ll sit right here and won’t go anywhere.”

Huan Jiulang = ninth son of the Huan clan

“Little miss, you know full well that I’m not a good zither player. Oh all right, never mind.”

He waved his hand and let the five carriages move out of her way.

Chen Rong and the young man came face to face.

“I hadn’t known you to be so ill-mannered, Miss Chen,” he frowned.

Chen Rong was greatly peeved. She glared at him and scoffed, “And I hadn’t known you to be so sickly, sir.” Despite his handsome features, Huan Jiulang was pallid and fragile, and had blue hues under his eyes.

He stilled, stared back and blurted, “Young miss, there is savageness in the crinkle of your brow. I can’t see how you are suitable for Wang Hong.”

His voice had barely landed by the time Chen Rong lifted her head, narrowed her eyes and stated: “I’m merely a concubine-born daughter from a subsidiary branch. My station is humble, my demeanor inferior to everyone else’s. If I don’t arm myself with savageness, I’d be letting others trample on me. A feeble young man who picks on others’ faults like you is just as loathsome!” There was something threatening in her tone unlike other young ladies.

Chen Sanlang was startled listening to her tirade. “Ah Rong, mind yourself!” he cried. “You must know who he is. He’s Jiulang of the Huan estate. His station is incomparable as their eldest son (2)! You ought not be so disrespectful!”

He is the ninth son overall, but likely eldest/heir based on legitimacy.

Waves of laughter reached them at this time.

A few boats appeared on the water; their arrival had been unnoticed until now. It had been Yu Zhi and another young scholar who were clapping and laughing.

“Excellent, well put,” Yu Zhi said in good humor. “I must agree that this sickly guy who likes to pick on others’ faults is really annoying.”

The other lad smilingly added, “Oh, there’s a whip hanging in Ah Rong’s carriage. Why don’t you take it down for a swing? Don’t go overboard, though. If he dies, the Huan estate is going to make a fuss. Ah Rong, just beat him partly dead and let him stay in bed for half a year.”

The pair’s laughter slightly flustered Chen Rong. She turned to look at them, meeting Wang Hong’s faint smile in the process. She blushed and turned her head away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เอ""ดี ดีมาก"เดอะหัวเราะ และโบกมือขวาของเขาเสียงหวือ รถม้าห้าเรียงบล็อกทางเฉินร่อง ใหญ่ที่สุดหนึ่งกั้นอย่างเฉินร่องของวิวของทะเลสาบ"เล่นเพลงสำหรับเรา อา รองของบ้านเฉิน เดอะกล่าวถึงเธอในความสับสนของเธอ "ถ้าชอบ แล้วคุณอาจผ่าน ถ้าไม่ ได้ แล้ว ฉันขออภัย คุณไม่สามารถดู Qilang ของคุณวันนี้ด้วย"เขาแก้มถามนี้ของเธอรองเฉินไม่ได้หัวเราะเธอยกม่านดูรถในด้านหน้าของเธอ "ดี เธอกล่าว ด้วยรอยยิ้มเธอสำหรับเธอ zither ให้ถอนตัว และเริ่มเพลงเธอเล่นได้เหมือนตัวเองมากในที่หมายเหตุเปลี่ยนแปลงงดงาม และใส่ซับซ้อนได้ชัยชนะแต่จู่ ๆ zither ไพเราะมาต้องหยุดชะงักในขณะลาดประหลาดใจจะ เปิดปาก เฉินร่องกระดี๊กระด๊าไป และ ถาม "ท่านหลิน Ah ของบ้านเฮือน เจ้า มันบอกว่า หวัน Jiulang (1) มีหน่วยความจำที่ยอดเยี่ยม ผมไม่ได้คนเก่งต้องการเพลง ถ้าคุณต้องการ กรุณาต่ออะไรเล่น ทุกอย่างดีถ้าพิสูจน์ความต่อเนื่องของคุณจะพอใจ แต่ถ้าไม่ได้ แล้วฉันขอโทษ ฉันจะนั่งอยู่ที่นี่ และจะไปได้ทุกที่"Jiulang หวน =เจาตระกูล Huan"พลาดน้อย คุณรู้ดีว่า ฉันไม่เล่น zither ดี โอ้ ไม่ทราบ"เขาโบกมือของเขา และปล่อยให้ม้าห้าที่ออกจากทางของเธอรองเฉินและชายหนุ่มมาหน้า"ผมไม่ได้รู้จักกันคุณจะเห็นดังนั้น นางสาวเฉิน เขา frownedรองเฉินถูก peeved อย่างมาก เธอที่เขา glared และ scoffed "และผมไม่ได้รู้จักกันคุณจะดัง sickly, sir" แม้คุณสมบัติของเขาหล่อ Jiulang หวนสอร์ต และเปราะบาง และสีน้ำเงินภายใต้ดวงตาของเขาเขา stilled กลับจ้อง และ blurted "หนุ่มพลาด มี savageness ในสผักตของคิ้วของคุณ ฉันไม่เห็นว่าคุณจะเหมาะสำหรับฮ่องกงวัง"เสียงของเขาแทบไม่ได้ที่ดินตามเวลายกหัวของเธอร่องเฉิน narrowed ดวงตาของเธอ และระบุ: "ผมเพียงนางสนมเกิดลูกสาวจากสาขาย่อย ไหนจะอ่อนน้อมถ่อมตน demeanor ของฉันด้อยกว่าคนอื่น ถ้าฉันไม่แขนตัวเอง ด้วย savageness ฉันจะให้คนอื่นบาทาสามัคคีกับฉัน หนุ่มดูจะผู้รับในข้อบกพร่องของผู้อื่นเช่นคุณเป็นเพียง loathsome มีสิ่งคุกคามในเสียงของเธอไม่เหมือนสตรีอื่นSanlang เฉินถูกสะดุ้งฟังกว่าเธอ "อา ร็อง จิตใจตัวเอง! " เขาร้องไห้ "คุณต้องรู้ก็ เขาเป็น Jiulang ของที่ดินหวน เขาเป็นใครเป็นบุตรชายคนโตของพวกเขา (2) คุณควรไม่ไม่สุภาพดังนั้น"เขาเป็นบุตรชายเก้าโดยรวม แต่แนวโน้มโต/ทายาทอิงความชอบธรรมคลื่นของเสียงหัวเราะถึงพวกเขาในเวลานี้ปรากฏเรือกี่น้ำ เดินทางมาถึงได้สังเกตจนถึงขณะนี้ มันได้ Yu จือและนักวิชาการหนุ่มอื่นที่ปรบมือ และหัวเราะ"ยอดเยี่ยม ดีใส่ จือหยูกล่าวในเรื่องตลกดี "ฉันต้องยอมรับว่า ผู้ชายคนนี้ sickly ที่ชอบเลือกในข้อบกพร่องของคนอื่นไม่ไหวจริง ๆ ด้วย"ลาดอื่น ๆ ครั้งกล่าวเพิ่ม "โอ้ มีแส้ที่แขวนอยู่ใน Ah ร่องขนส่ง ทำไมไม่คุณเอามันสำหรับวงสวิง ไม่ไป แม้ว่า ถ้าเขาตาย นิคมหวนกำลังจะทำให้คึกคัก อา ร็อง ตีเขาตายบางส่วน เพียงให้เขาอยู่ในเตียงสำหรับครึ่งปีนี้ "ทั้งคู่หัวเราะเล็กน้อยลนเฉินรอง เธอหันไปมองพวกเขา ประชุมวังฮ่องกงยิ้มจาง ๆ ในกระบวนการ เธอขวยเขิน และหันหัวของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ใช่." "ดีดีมาก." เด็กหนุ่มหัวเราะและโบกมือขวามือของเขา. หวือ ห้าม้าเรียงรายขึ้นไปปิดกั้นทางเฉินร่องของหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดสมบูรณ์ขัดขวางมุมมองเฉินร่องของทะเลสาบ. "เล่นเพลงสำหรับเราอาร่องของบ้านเฉิน" เด็กหนุ่มกล่าวกับเธอในความสับสนของเธอ "ถ้าผมชอบมันแล้วคุณอาจผ่าน ถ้าไม่เช่นนั้นฉันขอโทษคุณไม่สามารถดู Qilang คุณในวันนี้. " เขามีแก้มที่จะถามนี้ของเธอ. เฉินร่องไม่สามารถช่วยหัวเราะ. เธอยกม่านเธอจะมองไปที่รถซับในด้านหน้า . "ดีมาก" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม. เธอเอื้อมสำหรับจะเข้ของเธอให้ความกล้าหาญและเริ่มเพลง. เล่นของเธอเป็นอย่างมากเช่นตัวเองในการที่บันทึกการเปลี่ยนแปลงได้สวยงามและก้าวเดินที่สลับซับซ้อนได้รับชัยชนะ. แต่ทั้งหมดของ ฉับพลันที่จะเข้ไพเราะมาหยุด. ในขณะที่เด็กหนุ่มประหลาดใจเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปิดปากของเขาเฉินร่องหัวเราะและถามว่า "คุณอาหลินของบ้านเฮือนเจ้านายของฉันได้อย่างไร มันบอกว่าเฮือน Jiulang (1) มีหน่วยความจำที่ดีเยี่ยม ฉันไม่สามารถที่จะดำเนินการต่อเพลง ถ้าคุณจะกรุณาดำเนินการต่อสิ่งที่ผมเล่น ทั้งหมดเป็นอย่างดีถ้าความต่อเนื่องของคุณพิสูจน์ให้เป็นที่น่าพอใจ แต่ถ้าไม่ได้แล้วฉันขอโทษฉันจะนั่งอยู่ที่นี่และจะไม่ไปไหน. " เฮือน Jiulang = ลูกชายที่เก้าของตระกูล Huan " Little Miss คุณรู้ดีว่าฉันไม่ได้เป็นผู้เล่นที่ดีจะเข้ โอ้สิทธิทั้งหมดไม่เคยคิด. " เขาโบกมือและปล่อยให้รถม้าห้าย้ายออกจากทางของเธอ. เฉินร่องและชายหนุ่มคนมาเผชิญหน้า. " ผมไม่ได้รู้จักกันคุณจะเป็นอย่างนั้นไม่สุภาพนางสาวเฉิน "เขาขมวดคิ้ว. เฉินร่องถูกโกรธมาก เธอจ้องหน้าเขาและเย้ยหยัน "และฉันไม่เคยรู้จักกันคุณสามารถที่จะอ่อนแอดังนั้น Sir." แม้จะมีคุณสมบัติหล่อของเขา Huan Jiulang เป็นซีดและเปราะบางและมีสีฟ้าใต้ตาของเขา. เขานิ่งจ้องกลับโพล่ง "หนุ่มพลาดมีความป่าเถื่อนในย่นคิ้วของคุณ ฉันไม่สามารถดูว่าคุณมีความเหมาะสมสำหรับวังฮ. " เสียงของเขาแทบจะไม่ได้ที่ดินตามเวลาที่เฉินร่องยกหัวของเธอหรี่ตาของเธอและกล่าวว่า" ฉันเป็นเพียงลูกสาวของนางสนมเกิดจากสาขา บริษัท ย่อย สถานีของฉันคืออ่อนน้อมถ่อมตนการกระทำของฉันด้อยกว่าคนอื่น ถ้าฉันไม่ได้แขนตัวเองด้วยความป่าเถื่อนฉันจะปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำกับฉัน ชายหนุ่มคนหนึ่งที่หยิบอ่อนแอในความผิดพลาดของผู้อื่นเช่นเดียวกับคุณเป็นเพียงเป็นที่น่าขยะแขยง! "มีอะไรบางอย่างที่เป็นอันตรายในน้ำเสียงของเธอแตกต่างจากหญิงสาวคนอื่น ๆ . เฉิน Sanlang ก็ต้องสะดุ้งฟังคำด่าของเธอ "อาร่องใจตัวเอง!" เขาร้อง "คุณต้องรู้ว่าเขาเป็นใคร เขา Jiulang ของอสังหาริมทรัพย์เฮือน สถานีของเขาคือหาที่เปรียบมิได้เป็นลูกชายคนโตของพวกเขา (2)! คุณควรจะไม่สุภาพว่า "! เขาเป็นบุตรชายคนที่เก้าโดยรวม แต่มีแนวโน้มโต / ทายาทอยู่บนพื้นฐานของความถูกต้อง. คลื่นของเสียงหัวเราะมาถึงพวกเขาในเวลานี้. ไม่กี่เรือปรากฏบนน้ำ; การมาถึงของพวกเขาได้รับการสังเกตจนถึงขณะนี้ มันเคย Yu Zhi และอีกนักวิชาการหนุ่มสาวที่มีการปรบมือและหัวเราะ. "ดีเยี่ยมดีใส่" Yu Zhi กล่าวในอารมณ์ดี "ผมต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้อ่อนแอที่ชอบที่จะเลือกในความผิดพลาดของผู้อื่นเป็นที่น่ารำคาญจริงๆ." เด็กหนุ่มอมยิ้มอื่น ๆ เพิ่ม "โอ้มีแส้ที่แขวนอยู่ในสายการบินอาร่อง ทำไมคุณไม่เอามันลงสำหรับการแกว่งหรือไม่? อย่าไปลงน้ำ แต่ ถ้าเขาตายอสังหาริมทรัพย์เฮือนเป็นไปเพื่อให้เอะอะ อาร่องเพียงเอาชนะเขาบางส่วนที่ตายแล้วและปล่อยให้เขาอยู่ในเตียงสำหรับครึ่งปี. " เสียงหัวเราะของทั้งคู่ออกไปเล็กน้อยลนเฉินร่อง เธอหันไปมองพวกเขา, ห้องประชุม, รอยยิ้มจาง ๆ วังของฮ่องกงในกระบวนการ เธอเขินและหันหัวของเธอออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ใช่ " ." ดี ดี "เด็กหัวเราะและโบกพระหัตถ์ขวาวู้ ห้ารถม้าเรียงรายขึ้นบล็อกของเฉิน ร่อง วิธีหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดสมบูรณ์ของเฉินหยงขัดขวางมุมมองของทะเลสาบ" เล่นเพลงสำหรับเรา อ้าร่องของบ้านเฉิน " เด็กหนุ่มพูดกับเธอด้วยความงุนงง เธอ " ถ้าฉันชอบมัน แล้วคุณจะผ่านได้ ถ้าไม่ใช่ ก็ขอโทษด้วย คุณไม่สามารถมองเห็น qilang ของคุณวันนี้ .เขามีแก้มที่ถามเธอเฉินหยงก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่เธอยกม่านของเธอดูยานพาหนะซับในด้านหน้า " ดีมาก " เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มเธอถึงพิณของเธอ ให้ถอนและเริ่มเพลงเธอเล่นมากเหมือนตัวเองในการบันทึกได้สวยงามและประณีต การได้ชัยชนะแต่ในทันใดนั้น พิณเสนาะมาต้องหยุดชะงักในขณะที่เด็กหนุ่มตกใจกำลังจะอ้าปาก เฉินหยงหัวเราะคิกคักและถามว่า " คุณอาหลินของเฮือนบ้าน ใต้เท้า มันบอกว่า เฮือน jiulang ( 1 ) มีความจำที่ดีเยี่ยม ผมไม่มีความสามารถที่จะต่อเพลง ถ้าคุณจะกรุณากลับมาที่ฉันเล่น ทั้งหมดเป็นอย่างดีถ้าต่อเนื่องของคุณเป็นที่น่าพอใจ แต่ถ้าไม่ใช่ ก็ขอโทษด้วย ผมจะนั่งตรงนี้ และจะไม่ไปไหนทั้งนั้น "เฮือน jiulang = ลูกที่ 9 ของเฮือนชนเผ่า" สาวน้อย คุณก็รู้ดีว่าผมไม่เล่นพิณเก่ง โอ้ ไม่เป็นไร "เขาโบกมือและให้ห้ารถม้าเคลื่อนตัวออกจากทางของเธอเฉินหยงกับชายหนุ่มมาเผชิญหน้า" ผมไม่ได้รู้จักคุณเป็นมารยาทที่ไม่ดีเอาเสียเลย คุณเฉิน " ขมวดคิ้วเฉินหยงยิ่งน่ารำคาญ เธอถลึงตาใส่เขา และเย้ยหยัน " และผมไม่ได้รู้จักคุณเป็นขี้โรคครับ " แม้จะมีรูปร่างหน้าตาดีแล้ว เฮือน jiulang คือซีดและเปราะบางและมีเฉดสีน้ำเงินในดวงตาของเขาเขาจ้องกลับและ stilled , พูด , " คุณหนู มีความป่าเถื่อนในย่นคิ้วของคุณ ผมไม่เห็นว่าคุณจะเหมาะกับวังหงษ์ "เสียงของเขาแทบไม่มีลงตามเวลาที่เฉินหยง ยกหัวของเธอคอดตาของเธอและกล่าวว่า : " ผมเป็นเพียงนางสนมเกิดลูกสาวจากบริษัทสาขา สถานีของฉัน คือ ความถ่อมตัว พฤติการณ์ของผมด้อยกว่าคนอื่น ถ้าผมไม่ต้องแขนตัวเองกับความป่าเถื่อน ผมจะปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำฉัน อ่อนแอ ชายหนุ่มผู้เลือกคนอื่นผิดเหมือนคุณมันน่าขยะแขยง ! " มีอะไรบางอย่างในน้ำเสียงของเธอ เหมือนสาวๆ ขู่ ๆเฉิน sanlang ก็ตกใจที่ได้ฟังเธอ " อาโรง จิตใจตัวเอง " เขาร้องขึ้น " คุณต้องรู้ว่าเขาคือใคร เขา jiulang ของเฮือนมรดก สถานีเขาเป็นลูกชายคนโตของพวกเขาที่ ( 2 ) คุณไม่ควรเป็นคนหยาบคาย ! "เขาเป็นลูกชายคนโต แต่แนวโน้มโดยรวม / ทายาทตามความถูกต้องตามกฎหมายคลื่นของเสียงหัวเราะถึงพวกเขาในเวลานี้ไม่กี่เรือปรากฏในน้ำ มาถึงมาสังเกต จนกระทั่งตอนนี้ มันมี ยู จือ และอีกหนุ่มบัณฑิตที่ปรบมือและหัวเราะ" ดี ดีมาก ยูจือกล่าวในเรื่องตลกดี " ผมต้องยอมรับว่าขี้โรค คนที่ชอบรับในข้อบกพร่องของผู้อื่นมันน่ารำคาญจริงๆ .อื่น ๆ เด็กหนุ่มอมยิ้ม กล่าวว่า " โอ้ มีแส้ที่แขวนอยู่ในร่องของอาม้า ทำไมคุณไม่ใช้มันสำหรับสวิง อย่านอกเรื่องนะ ถ้าเขาตาย , เฮือนมรดกจะเรื่องมาก อาหยง แค่ตีเขา บางส่วนตาย และปล่อยให้เขาอยู่ในเตียงเป็นเวลาครึ่งปีคู่ของเสียงหัวเราะเล็กน้อยสับสน Chen ร่อง เธอหันไปมอง พบกับ หวัง ฮอง เป็นลม รอยยิ้มในกระบวนการ เธอหน้าแดง และหันกลับไป