We have considered two attempts to

We have considered two attempts to link CBA and CEA. The first, by Johannesson and
Meltzer (1998), requires that incomes be held constant across individuals for WTP to be
proportional to the QALY gain. In relaxing this assumption, we find that health must be additively
separable to consumption in the utility function, since a relationship between health
and income would influence the ability of an individual to enjoy consumption. However,
this ‘link’ does not build a suitable bridge between CBA and CEA in the strict welfarist
sense since individual judgements (about the trade-offs between health and income) are
overruled in formulating a societal CBA. The second attempt to link CBA and CEA, by
Bleichrodt and Quiggin (1999), differs in that individual WTP figures are used. Whilst they
find conditions under which individuals would choose to maximise QALYs under a given cost-per-QALY threshold, this threshold will differ across individuals and, without a common threshold, their analysis is not consistent with a single implementation of CEA and so no substantive link exists here either

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราได้พิจารณาสองพยายามเชื่อมโยง CBA และ CEA ครั้งแรก โดย Johannesson และMeltzer (1998), ต้องการให้รายได้จัดคงข้ามบุคคลสำหรับ WTP จะสัดส่วนกับกำไร QALY ในการผ่อนคลายนี้ เราพบว่า สุขภาพต้องเป็น additivelyปริมาณการใช้วัสดุในฟังก์ชันอรรถประโยชน์ ตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างสุขภาพ separableและรายได้จะมีอิทธิพลต่อความสามารถของบุคคลเพื่อการใช้ อย่างไรก็ตาม'การเชื่อมโยงนี้' สร้างสะพานเหมาะระหว่าง CBA และ CEA ใน welfarist เข้มงวดรู้สึกตั้งแต่ judgements ละ (เกี่ยวกับทางเลือกระหว่างสุขภาพและรายได้)แทนใน formulating CBA นิยม สองพยายามเชื่อมโยง CBA และ CEABleichrodt และ Quiggin (1999), แตกต่างในการใช้ตัวเลขแต่ละ WTP ในขณะที่พวกเขาค้นหาเงื่อนไขที่บุคคลจะเลือกเพิ่ม QALYs ภายใต้การกำหนดต้นทุนต่อ QALY จำกัด ขีดจำกัดนี้จะแตกต่างกันระหว่างบุคคล ไม่ มีขีดจำกัดที่ทั่วไป การวิเคราะห์ไม่สอดคล้องกับการดำเนินการเดียวของ CEA และเพื่อ เชื่อมโยงเราอยู่ที่นี่อย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราได้มีการพิจารณาทั้งสองพยายามที่จะเชื่อมโยง CBA และ CEA เป็นครั้งแรกโดย Johannesson และ
เมลท์ (1998) กำหนดให้รายได้ที่จะจัดขึ้นอย่างต่อเนื่องทั่วทั้งบุคคลเต็มใจที่จะจ่ายให้เป็น
สัดส่วนกับกำไร QALY ในการผ่อนคลายสมมติฐานนี้เราพบว่าสุขภาพจะต้อง additively
แยกกันไม่ออกกับการบริโภคในการทำงานของยูทิลิตี้เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างสุขภาพ
และรายได้ที่จะมีผลต่อความสามารถของบุคคลที่จะสนุกกับการบริโภค แต่
นี้ 'เชื่อมโยง' ไม่ได้สร้างสะพานที่เหมาะสมระหว่าง CBA และ CEA ใน welfarist เข้มงวด
รู้สึกตั้งแต่คำตัดสินของแต่ละบุคคล (ประมาณไม่ชอบการค้าระหว่างสุขภาพและรายได้) จะ
ตกไปในการกำหนดสังคม CBA พยายามครั้งที่สองที่จะเชื่อมโยง CBA และ CEA โดย
Bleichrodt และ Quiggin (1999), ความแตกต่างในตัวเลข WTP ว่าบุคคลจะใช้ ขณะที่พวกเขา
พบว่าภายใต้เงื่อนไขที่ประชาชนจะเลือกที่จะเพิ่ม QALYs ภายใต้การกำหนดต้นทุนต่อ QALY เกณฑ์เกณฑ์นี้จะแตกต่างกันทั่วทั้งบุคคลและโดยไม่ต้องเกณฑ์ร่วมกันวิเคราะห์ของพวกเขาไม่สอดคล้องกับการดำเนินงานเดียวของ CEA และจึงไม่มีเนื้อหาสาระ การเชื่อมโยงที่มีอยู่ที่นี่อย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราต้องพิจารณาสองพยายามที่จะเชื่อมโยงและ CBA CEA . ครั้งแรก โดย johannesson และ
Meltzer ( 1998 ) , ต้องการให้รายได้คงที่ในบุคคลจัดขึ้นสำหรับเราที่จะ
เป็นสัดส่วนกับกำไรปีสุขภาวะ . ในสมมติฐานนี้ผ่อนคลาย เราพบว่า สุขภาพต้อง additively
แยกกันเพื่อการบริโภคในฟังก์ชันอรรถประโยชน์ เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างสุขภาพ
และรายได้จะมีผลต่อความสามารถของบุคคลในการเพลิดเพลินกับการบริโภค อย่างไรก็ตาม ,
' ลิงค์ ' ไม่ได้สร้างสะพานและเหมาะสมระหว่าง CBA CEA ในความรู้สึก welfarist
อย่างเข้มงวดตั้งแต่การตัดสินใจของแต่ละบุคคล ( เกี่ยวกับการทดแทนกันระหว่างสุขภาพและรายได้ )
โมฆะใน formulating CBA ทางสังคม ความพยายามครั้งที่สองเพื่อเชื่อมโยงและ CBA CEA ด้วย
bleichrodt quiggin ( 1999 ) , และแตกต่างในตัวเลขที่เราใช้ส่วนบุคคล . ขณะที่พวกเขา
หาเงื่อนไขที่บุคคลจะเลือกที่จะเพิ่ม qalys ใต้ให้ต้นทุนต่อปีสุขภาวะของเกณฑ์นี้จะแตกต่างกันในแต่ละบุคคล และไม่มีเกณฑ์ทั่วไป การวิเคราะห์ของพวกเขาจะไม่สอดคล้องกับการใช้งานเดียวของ CEA และไม่มีเนื้อหาสาระเชื่อมโยงอยู่เหมือนกัน