- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
3.3. Determination of the persisten
3.3. Determination of the persistence of the pathogen in association
with the growing medium and host tissue
After thermally treating the substrate (mix of peat moss and
sand) at 25 C, high population densities of the pathogen were
detected in the YDA and TTC media (Table 2). Pure cultures from
recovered colonies were obtained and analyzed by DAS-ELISA with
positive results. The bacterial solutions from pure cultures with
a positive ELISA result were inoculated into tobacco leaves, and all
tests for pathogenicity were positive. This result showed that the
R. solanacearum cells introduced as free cells into the soil mixture
remained infective after six weeks treatment at 25 C. In contrast,
R. solanacearumwas not detected after any of the soil treatments at
45 C.
The growth of the different saprophyte bacteria recovered
during the thermal treatments was evaluated in both culture media
(Fig. 1). The number of saprophyte colonies was similar for both
thermal treatments and culture media. Neither the antibiosis
reactions were not observed in different plates nor were the
saprophyte bacteria identified by PCR and sequencing.
The effect of thermal treatment of different duration on the
population dynamics of R. solanacearum and counted saprophytes
at 25 C are shown in Fig. 2. Similar results were obtained for both
assayed nutrient media. The regression analysis for all the results
reveals a slight decrease of the pathogen and the saprophytic
populations.
After treatments at 25 C and 45 C, the bacterial suspensions
obtained directly from the recovered tomato plant residues (and
mixed with the assayed growing media) were analyzed by DASELISA.
Positive results were obtained from week one to week six
of thermal treatment. However, negative reactions were obtained
when these bacterial suspensions were infiltrated in tobacco leaves.
Similar reactions were obtained with the tomato tissues without
substrate (without soil).
4. Discussion
Development of effective and sustainable techniques for the
management of soil-borne plant-pathogens is a subject of
increasing interest (Ji et al., 2005). The bacterium R. solanacearum
can persist in soils and survive over long periods in association with
infested plant debris, and these residues provide inoculum sources
between crop growing seasons (McCarter, 1976; Granada and
Sequeira, 1983; Ji et al., 2005). The present study was initiated to
investigate the addition of infected tomato crop debris to soil to
control associated pathogenic bacteria (Zanón and Jordá, 2008) as
an alternative use to methyl bromide under controlled conditions
given the management of quarantine pests. These conditions were
related with those achieved in Spanish fields where the combination
of techniques based on thermal treatments and the addition of
plant residues into soil, e.g. biofumigation and solarization, offer
outstanding results (Bello et al., 2000).
The Spanish strain of R. solanacearum selected for this research
was identified by both PCR and ELISA techniques and with pathogenicity
tests. Pathogenic colonies were mucoid in the assayed
culture media (TTC and YDA) and, in agreement with previous
studies using TTC, red and non-mucoid are avirulent colonies while
mucoid-white-colored with pink-reddish centers are virulent
colonies (Flavier et al., 1997; Tans-Kersten et al., 2001).
DAS-ELISA was selected as the detection method since serological
tests based on ELISA have been commonly used to detect
plant pathogens in soil and compost (Noble and Roberts, 2004).
Nevertheless, the sensitivity of serological tests with soil samples is
usually limited and only moderated to high pathogen populations,
while recovery and detection limits can vary with soil types. The
detection technique was completed using healthy tomato plants as
biological traps for the detection of R. solanacearum race 3 in soil
(Graham and Lloyd, 1978). In the present study the infection of
healthy trap plants showed that thermal treatments had different
effects on survival of R. solanacearum in infected tomato debris
mixed with peat moss growth substrate. For the selected doses of
infected material added, a 6-week treatment at 25 C was not
sufficient to control the transmission of the pathogen to soil. The
effect of a decrease in infected plants after the first week of treatment
was not agronomically sufficient, although significant
differences were found with the statistical analysis. The bacterium
was not detected after 3 or 4 weeks of treatment at 25 C, but this
result could be related to the limits of ELISA technique or to the
development of the root system. However, the fact that its presence
was detected after 5 weeks of treatment and the high level of
infection observed after 6 weeks at the same temperature proved
that the pathogen was not eradicated at 25 C.
R. solanacearum is an A2 quarantine pest for EPPO and for the
European Union. Thus, the potential risk of transmission from
infected tomato debris to soil and crops has to be considered and its
complete eradication is essential. Treatments at 25 C had no
detrimental effect on R. solanacearum. These results agree with
a previous work (Hayward, 1991) which suggested an increase in
the incidence and rate of bacterial wilt in tomato at around 30 C.
Based on our results, treatments at 45 C under controlled
conditions were effective to control bacterial wilt in pots containing
around 3% plant debris. The control of disease incidence demonstrated
the heat sensitivity of R. solanacearum and that the main
adverse effect on the soil inoculum could be exerted through
increased soil temperatures. In accordance, Hayward (1991) suggested
that soils which were continuously exposed to 43 C for
periods of four days or more were pathogen-free.
The addition of amendments in soils (and the combination with
other techniques such as solarization) tends to decrease
R. solanacearum populations (Davi et al., 1981; Schönfeld et al.,
2003; Gorissen et al., 2004; Islam and Toyota, 2004). Ryckeboer
et al. (2002) demonstrated that R. solanacearum could be
destroyed and drop below detectable limits within one day of
anaerobic digestion at 52 C with source separated household
wastes. Besides, Termorshuizen et al. (2003) showed that
R. solanacearum could drop below detection levels following
a 6-week mesophilic (maximum temperature of 40 C) anaerobic
digestion of vegetable, fruit and gardenwaste. Recently, Noble et al.
with the growing medium and host tissue
After thermally treating the substrate (mix of peat moss and
sand) at 25 C, high population densities of the pathogen were
detected in the YDA and TTC media (Table 2). Pure cultures from
recovered colonies were obtained and analyzed by DAS-ELISA with
positive results. The bacterial solutions from pure cultures with
a positive ELISA result were inoculated into tobacco leaves, and all
tests for pathogenicity were positive. This result showed that the
R. solanacearum cells introduced as free cells into the soil mixture
remained infective after six weeks treatment at 25 C. In contrast,
R. solanacearumwas not detected after any of the soil treatments at
45 C.
The growth of the different saprophyte bacteria recovered
during the thermal treatments was evaluated in both culture media
(Fig. 1). The number of saprophyte colonies was similar for both
thermal treatments and culture media. Neither the antibiosis
reactions were not observed in different plates nor were the
saprophyte bacteria identified by PCR and sequencing.
The effect of thermal treatment of different duration on the
population dynamics of R. solanacearum and counted saprophytes
at 25 C are shown in Fig. 2. Similar results were obtained for both
assayed nutrient media. The regression analysis for all the results
reveals a slight decrease of the pathogen and the saprophytic
populations.
After treatments at 25 C and 45 C, the bacterial suspensions
obtained directly from the recovered tomato plant residues (and
mixed with the assayed growing media) were analyzed by DASELISA.
Positive results were obtained from week one to week six
of thermal treatment. However, negative reactions were obtained
when these bacterial suspensions were infiltrated in tobacco leaves.
Similar reactions were obtained with the tomato tissues without
substrate (without soil).
4. Discussion
Development of effective and sustainable techniques for the
management of soil-borne plant-pathogens is a subject of
increasing interest (Ji et al., 2005). The bacterium R. solanacearum
can persist in soils and survive over long periods in association with
infested plant debris, and these residues provide inoculum sources
between crop growing seasons (McCarter, 1976; Granada and
Sequeira, 1983; Ji et al., 2005). The present study was initiated to
investigate the addition of infected tomato crop debris to soil to
control associated pathogenic bacteria (Zanón and Jordá, 2008) as
an alternative use to methyl bromide under controlled conditions
given the management of quarantine pests. These conditions were
related with those achieved in Spanish fields where the combination
of techniques based on thermal treatments and the addition of
plant residues into soil, e.g. biofumigation and solarization, offer
outstanding results (Bello et al., 2000).
The Spanish strain of R. solanacearum selected for this research
was identified by both PCR and ELISA techniques and with pathogenicity
tests. Pathogenic colonies were mucoid in the assayed
culture media (TTC and YDA) and, in agreement with previous
studies using TTC, red and non-mucoid are avirulent colonies while
mucoid-white-colored with pink-reddish centers are virulent
colonies (Flavier et al., 1997; Tans-Kersten et al., 2001).
DAS-ELISA was selected as the detection method since serological
tests based on ELISA have been commonly used to detect
plant pathogens in soil and compost (Noble and Roberts, 2004).
Nevertheless, the sensitivity of serological tests with soil samples is
usually limited and only moderated to high pathogen populations,
while recovery and detection limits can vary with soil types. The
detection technique was completed using healthy tomato plants as
biological traps for the detection of R. solanacearum race 3 in soil
(Graham and Lloyd, 1978). In the present study the infection of
healthy trap plants showed that thermal treatments had different
effects on survival of R. solanacearum in infected tomato debris
mixed with peat moss growth substrate. For the selected doses of
infected material added, a 6-week treatment at 25 C was not
sufficient to control the transmission of the pathogen to soil. The
effect of a decrease in infected plants after the first week of treatment
was not agronomically sufficient, although significant
differences were found with the statistical analysis. The bacterium
was not detected after 3 or 4 weeks of treatment at 25 C, but this
result could be related to the limits of ELISA technique or to the
development of the root system. However, the fact that its presence
was detected after 5 weeks of treatment and the high level of
infection observed after 6 weeks at the same temperature proved
that the pathogen was not eradicated at 25 C.
R. solanacearum is an A2 quarantine pest for EPPO and for the
European Union. Thus, the potential risk of transmission from
infected tomato debris to soil and crops has to be considered and its
complete eradication is essential. Treatments at 25 C had no
detrimental effect on R. solanacearum. These results agree with
a previous work (Hayward, 1991) which suggested an increase in
the incidence and rate of bacterial wilt in tomato at around 30 C.
Based on our results, treatments at 45 C under controlled
conditions were effective to control bacterial wilt in pots containing
around 3% plant debris. The control of disease incidence demonstrated
the heat sensitivity of R. solanacearum and that the main
adverse effect on the soil inoculum could be exerted through
increased soil temperatures. In accordance, Hayward (1991) suggested
that soils which were continuously exposed to 43 C for
periods of four days or more were pathogen-free.
The addition of amendments in soils (and the combination with
other techniques such as solarization) tends to decrease
R. solanacearum populations (Davi et al., 1981; Schönfeld et al.,
2003; Gorissen et al., 2004; Islam and Toyota, 2004). Ryckeboer
et al. (2002) demonstrated that R. solanacearum could be
destroyed and drop below detectable limits within one day of
anaerobic digestion at 52 C with source separated household
wastes. Besides, Termorshuizen et al. (2003) showed that
R. solanacearum could drop below detection levels following
a 6-week mesophilic (maximum temperature of 40 C) anaerobic
digestion of vegetable, fruit and gardenwaste. Recently, Noble et al.
0/5000
3.3 การกำหนดคงอยู่ศึกษาในสมาคมมีการเจริญเติบโตปานกลางและโฮสต์เนื้อเยื่อหลังจากการรักษาพื้นผิวแพ (ผสมพรุตะไคร่ และทราย) ที่ 25 C สูงประชากรมีความหนาแน่นของการศึกษาตรวจพบสื่อ YDA และทีทีซีจำกัด (ตาราง 2) วัฒนธรรมบริสุทธิ์จากรับ และวิเคราะห์ โดย DAS ELISA กับอาณานิคมคืนผลบวก แก้ปัญหาเชื้อแบคทีเรียจากวัฒนธรรมบริสุทธิ์ด้วยผล ELISA บวกถูก inoculated เป็นใบยาสูบ และทั้งหมดทดสอบสำหรับ pathogenicity บวกได้ ผลลัพธ์นี้ชี้ให้เห็นว่าการR. solanacearum เซลล์นำมาใช้เป็นเซลล์ว่างลงในส่วนผสมดินยังคง infective หลังการรักษา 6 สัปดาห์ที่ 25 c ในทางตรงกันข้ามSolanacearumwas อาร์ไม่ตรวจพบหลังจากมีการรักษาดินที่ค. 45การเติบโตของแบคทีเรียต่าง ๆ saprophyte กู้ในระหว่างการรักษาความร้อนถูกประเมินทั้งสื่อวัฒนธรรม(Fig. 1) จำนวน saprophyte อาณานิคมคล้ายกันสำหรับทั้งสองรักษาความร้อนและสื่อวัฒนธรรม ไม่ antibiosisปฏิกิริยาได้สังเกตไม่ในแผ่นอื่น หรือมีการแบคทีเรีย saprophyte ระบุ PCR และลำดับผลของการรักษาความร้อนของระยะเวลาที่แตกต่างกันในการพลศาสตร์ประชากรของ R. solanacearum และ saprophytes นับที่ 25 C จะแสดงใน Fig. 2 ผลคล้ายได้รับทั้งassayed สื่อธาตุอาหาร การวิเคราะห์การถดถอยสำหรับผลลัพธ์ทั้งหมดพบว่า ลดลงเล็กน้อยในการศึกษาและแบบ saprophyticประชากรหลังจากรักษาที่ 25 C และ C 45 ฟโรแบคทีเรียได้โดยตรงจากตกพืชมะเขือเทศกู้ (และผสมกับสื่อเติบโต assayed) ได้วิเคราะห์ โดย DASELISAผลบวกที่ได้รับจากสัปดาห์หนึ่งถึงหกสัปดาห์รักษาความร้อน อย่างไรก็ตาม ได้รับปฏิกิริยาลบเมื่อพักจากแบคทีเรียเหล่านี้ได้ถูกแทรกซึมในยาสูบออกจากปฏิกิริยาคล้ายได้รับกับเนื้อเยื่อของมะเขือเทศโดยพื้นผิว (ไร้ดิน)4. สนทนาพัฒนาเทคนิคที่มีประสิทธิภาพ และยั่งยืนในการการจัดการดินโดยเชื่อว่าพืชโรคเป็นเรื่องของเพิ่มดอกเบี้ย (จิ et al., 2005) Solanacearum แบคทีเรีย R.สามารถคงอยู่ในดินเนื้อปูน และอยู่รอดผ่านระยะยาวกับรบกวนพืชเศษ และตกค้างเหล่านี้ให้ inoculum แหล่งระหว่างซีซั่น (McCarter, 1976 การเติบโตของพืช กรานาดา และสต 1983 จิ et al., 2005) การศึกษาปัจจุบันเป็นจุดเริ่มต้นการการเพิ่มเศษพืชมะเขือเทศติดไวรัสการดินเพื่อตรวจสอบตัวควบคุมเชื่อมโยงอุบัติแบคทีเรีย (Zanón และ Jordá, 2008) เป็นการใช้ทางเลือกโบรไมด์ methyl ควบคุมสภาวะได้รับการจัดการศัตรูพืชตรวจสอบ เงื่อนไขเหล่านี้ได้ที่เกี่ยวข้องกับผู้ที่ประสบความสำเร็จในสเปนที่รวมเทคนิคการรักษาความร้อนและการเพิ่มมีพืชตกค้างในดิน เช่น biofumigation และ solarizationผลที่โดดเด่น (Bello et al., 2000)สายพันธุ์สเปนของ R. solanacearum สำหรับงานวิจัยนี้ระบุ โดยเทคนิค PCR และ ELISA และ pathogenicityทดสอบ อาณานิคมอุบัติได้ mucoid ใน assayed ที่สื่อวัฒนธรรม (ทีทีซีจำกัดและ YDA) และ ข้อตกลง กับก่อนหน้านี้การศึกษาใช้ทีทีซีจำกัด สีแดงและไม่ใช่ mucoid มีอาณานิคม avirulent ในขณะที่mucoid-สีขาว มีสีชมพูน้ำตาลศูนย์เป็น virulentอาณานิคม (Flavier และ al., 1997 Tans-Kersten และ al., 2001)เลือกดัส ELISA เป็นวิธีตรวจหาตั้งแต่สภาวะทดสอบตาม ELISA โดยทั่วไปใช้เพื่อตรวจสอบโรคพืชในดินและปุ๋ย (โนเบิลและโรเบิตส์ 2004)อย่างไรก็ตาม มีความไวของการทดสอบตัวอย่างดินสภาวะเท่านั้น และจำกัดมักจะมีการควบคุมสูงศึกษาประชากรในขณะที่วงเงินกู้คืนและตรวจพบอาจแตกต่างกันกับชนิดของดิน ที่ใช้มะเขือเทศสุขภาพพืชเป็นเทคนิคการตรวจสอบเสร็จชีวภาพดักตรวจ R. solanacearum ดิน 3 ในการแข่งขัน(แกรแฮมและลอยด์ 1978) ในปัจจุบันการติดเชื้อของศึกษากับดักสุขภาพพืชพบว่า มีการรักษาความร้อนแตกต่างกันผลต่อการอยู่รอดของ R. solanacearum ในเศษมะเขือเทศติดไวรัสผสมกับพื้นผิวพรุตะไคร่เจริญเติบโต สำหรับปริมาณที่เลือกของวัสดุติดเชื้อเพิ่ม การรักษา 6 สัปดาห์ที่ 25 C ไม่เพียงพอที่จะควบคุมการส่งศึกษาในดิน ที่ผลของการลดลงในพืชติดเชื้อหลังจากสัปดาห์แรกของการรักษามีไม่เพียงพอ agronomically สำคัญพบความแตกต่างกับการวิเคราะห์ทางสถิติ แบคทีเรียตรวจไม่พบหลังจาก 3 หรือ 4 สัปดาห์ของการรักษาที่ 25 C แต่นี้ผลสามารถเกี่ยวข้องกับข้อจำกัด ของเทคนิค ELISA หรือไปการพัฒนาของระบบราก อย่างไรก็ตาม ความจริงที่มีอยู่ของพบหลังจาก 5 สัปดาห์ของการรักษาและระดับสูงสังเกตหลังจาก 6 สัปดาห์ที่อุณหภูมิเดียวกันพิสูจน์การติดเชื้อว่า การศึกษาไม่กำจัดให้หมดที่ 25 cR. solanacearum เป็นพืชการตรวจสอบสินค้า A2 สำหรับสนพ. และการสหภาพยุโรป ดังนั้น ความเสี่ยงอาจเกิดขึ้นของส่งจากมะเขือเทศติดเชื้อเศษดินและพืชได้รับการพิจารณาและขจัดสมบูรณ์เป็นสิ่งจำเป็น ไม่ได้รักษาที่ 25 CR. solanacearum ผลดีผลการ ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยงานก่อนหน้า (Hayward, 1991) ซึ่งแนะนำการเพิ่มอุบัติการณ์และอัตราของแบคทีเรียเหี่ยวในมะเขือเทศที่ประมาณ 30 cขึ้นอยู่กับผลของเรา 45 C ภายใต้ควบคุมเงื่อนไขมีประสิทธิภาพเพื่อควบคุมเหี่ยวจากแบคทีเรียในหม้อที่ประกอบด้วยประมาณ 3% พืชเศษ แสดงการควบคุมการเกิดโรคความไวความร้อนของ R. solanacearum และหลักสามารถนั่นเองผลกระทบ inoculum ดินต่อผ่านอุณหภูมิของดินเพิ่มขึ้น ใน Hayward (1991) แนะนำที่ดินเนื้อปูนอย่างต่อเนื่องซึ่งได้สัมผัสกับ 43 C สำหรับรอบระยะเวลาสี่วันน้อยได้ศึกษาฟรีการเพิ่มแก้ไขในดินเนื้อปูน (และร่วมกับเทคนิคอื่น ๆ เช่น solarization) มีแนวโน้มลดลงประชากร R. solanacearum (Davi et al., 1981 Schönfeld et al.,2003 Gorissen et al., 2004 อิสลามแล้วโตโยต้า 2004) Ryckeboeret al. (2002) แสดงว่า R. solanacearum อาจทำลาย และขีดจำกัดที่สามารถตรวจสอบได้ภายในหนึ่งวันไม่ใช้ย่อยอาหารที่ 52 C กับแหล่งแยกครัวเรือนเสีย นอกจาก Termorshuizen และ al. (2003) พบว่าR. solanacearum อาจลดลงต่ำกว่าระดับการตรวจสอบดังต่อไปนี้เป็น 6 สัปดาห์ mesophilic (อุณหภูมิสูงสุด 40 C) ไม่ใช้ย่อยอาหารผัก ผลไม้ และ gardenwaste ล่าสุด โนเบิล et al
การแปล กรุณารอสักครู่..
3.3. Determination of the persistence of the pathogen in association
with the growing medium and host tissue
After thermally treating the substrate (mix of peat moss and
sand) at 25 C, high population densities of the pathogen were
detected in the YDA and TTC media (Table 2). Pure cultures from
recovered colonies were obtained and analyzed by DAS-ELISA with
positive results. The bacterial solutions from pure cultures with
a positive ELISA result were inoculated into tobacco leaves, and all
tests for pathogenicity were positive. This result showed that the
R. solanacearum cells introduced as free cells into the soil mixture
remained infective after six weeks treatment at 25 C. In contrast,
R. solanacearumwas not detected after any of the soil treatments at
45 C.
The growth of the different saprophyte bacteria recovered
during the thermal treatments was evaluated in both culture media
(Fig. 1). The number of saprophyte colonies was similar for both
thermal treatments and culture media. Neither the antibiosis
reactions were not observed in different plates nor were the
saprophyte bacteria identified by PCR and sequencing.
The effect of thermal treatment of different duration on the
population dynamics of R. solanacearum and counted saprophytes
at 25 C are shown in Fig. 2. Similar results were obtained for both
assayed nutrient media. The regression analysis for all the results
reveals a slight decrease of the pathogen and the saprophytic
populations.
After treatments at 25 C and 45 C, the bacterial suspensions
obtained directly from the recovered tomato plant residues (and
mixed with the assayed growing media) were analyzed by DASELISA.
Positive results were obtained from week one to week six
of thermal treatment. However, negative reactions were obtained
when these bacterial suspensions were infiltrated in tobacco leaves.
Similar reactions were obtained with the tomato tissues without
substrate (without soil).
4. Discussion
Development of effective and sustainable techniques for the
management of soil-borne plant-pathogens is a subject of
increasing interest (Ji et al., 2005). The bacterium R. solanacearum
can persist in soils and survive over long periods in association with
infested plant debris, and these residues provide inoculum sources
between crop growing seasons (McCarter, 1976; Granada and
Sequeira, 1983; Ji et al., 2005). The present study was initiated to
investigate the addition of infected tomato crop debris to soil to
control associated pathogenic bacteria (Zanón and Jordá, 2008) as
an alternative use to methyl bromide under controlled conditions
given the management of quarantine pests. These conditions were
related with those achieved in Spanish fields where the combination
of techniques based on thermal treatments and the addition of
plant residues into soil, e.g. biofumigation and solarization, offer
outstanding results (Bello et al., 2000).
The Spanish strain of R. solanacearum selected for this research
was identified by both PCR and ELISA techniques and with pathogenicity
tests. Pathogenic colonies were mucoid in the assayed
culture media (TTC and YDA) and, in agreement with previous
studies using TTC, red and non-mucoid are avirulent colonies while
mucoid-white-colored with pink-reddish centers are virulent
colonies (Flavier et al., 1997; Tans-Kersten et al., 2001).
DAS-ELISA was selected as the detection method since serological
tests based on ELISA have been commonly used to detect
plant pathogens in soil and compost (Noble and Roberts, 2004).
Nevertheless, the sensitivity of serological tests with soil samples is
usually limited and only moderated to high pathogen populations,
while recovery and detection limits can vary with soil types. The
detection technique was completed using healthy tomato plants as
biological traps for the detection of R. solanacearum race 3 in soil
(Graham and Lloyd, 1978). In the present study the infection of
healthy trap plants showed that thermal treatments had different
effects on survival of R. solanacearum in infected tomato debris
mixed with peat moss growth substrate. For the selected doses of
infected material added, a 6-week treatment at 25 C was not
sufficient to control the transmission of the pathogen to soil. The
effect of a decrease in infected plants after the first week of treatment
was not agronomically sufficient, although significant
differences were found with the statistical analysis. The bacterium
was not detected after 3 or 4 weeks of treatment at 25 C, but this
result could be related to the limits of ELISA technique or to the
development of the root system. However, the fact that its presence
was detected after 5 weeks of treatment and the high level of
infection observed after 6 weeks at the same temperature proved
that the pathogen was not eradicated at 25 C.
R. solanacearum is an A2 quarantine pest for EPPO and for the
European Union. Thus, the potential risk of transmission from
infected tomato debris to soil and crops has to be considered and its
complete eradication is essential. Treatments at 25 C had no
detrimental effect on R. solanacearum. These results agree with
a previous work (Hayward, 1991) which suggested an increase in
the incidence and rate of bacterial wilt in tomato at around 30 C.
Based on our results, treatments at 45 C under controlled
conditions were effective to control bacterial wilt in pots containing
around 3% plant debris. The control of disease incidence demonstrated
the heat sensitivity of R. solanacearum and that the main
adverse effect on the soil inoculum could be exerted through
increased soil temperatures. In accordance, Hayward (1991) suggested
that soils which were continuously exposed to 43 C for
periods of four days or more were pathogen-free.
The addition of amendments in soils (and the combination with
other techniques such as solarization) tends to decrease
R. solanacearum populations (Davi et al., 1981; Schönfeld et al.,
2003; Gorissen et al., 2004; Islam and Toyota, 2004). Ryckeboer
et al. (2002) demonstrated that R. solanacearum could be
destroyed and drop below detectable limits within one day of
anaerobic digestion at 52 C with source separated household
wastes. Besides, Termorshuizen et al. (2003) showed that
R. solanacearum could drop below detection levels following
a 6-week mesophilic (maximum temperature of 40 C) anaerobic
digestion of vegetable, fruit and gardenwaste. Recently, Noble et al.
with the growing medium and host tissue
After thermally treating the substrate (mix of peat moss and
sand) at 25 C, high population densities of the pathogen were
detected in the YDA and TTC media (Table 2). Pure cultures from
recovered colonies were obtained and analyzed by DAS-ELISA with
positive results. The bacterial solutions from pure cultures with
a positive ELISA result were inoculated into tobacco leaves, and all
tests for pathogenicity were positive. This result showed that the
R. solanacearum cells introduced as free cells into the soil mixture
remained infective after six weeks treatment at 25 C. In contrast,
R. solanacearumwas not detected after any of the soil treatments at
45 C.
The growth of the different saprophyte bacteria recovered
during the thermal treatments was evaluated in both culture media
(Fig. 1). The number of saprophyte colonies was similar for both
thermal treatments and culture media. Neither the antibiosis
reactions were not observed in different plates nor were the
saprophyte bacteria identified by PCR and sequencing.
The effect of thermal treatment of different duration on the
population dynamics of R. solanacearum and counted saprophytes
at 25 C are shown in Fig. 2. Similar results were obtained for both
assayed nutrient media. The regression analysis for all the results
reveals a slight decrease of the pathogen and the saprophytic
populations.
After treatments at 25 C and 45 C, the bacterial suspensions
obtained directly from the recovered tomato plant residues (and
mixed with the assayed growing media) were analyzed by DASELISA.
Positive results were obtained from week one to week six
of thermal treatment. However, negative reactions were obtained
when these bacterial suspensions were infiltrated in tobacco leaves.
Similar reactions were obtained with the tomato tissues without
substrate (without soil).
4. Discussion
Development of effective and sustainable techniques for the
management of soil-borne plant-pathogens is a subject of
increasing interest (Ji et al., 2005). The bacterium R. solanacearum
can persist in soils and survive over long periods in association with
infested plant debris, and these residues provide inoculum sources
between crop growing seasons (McCarter, 1976; Granada and
Sequeira, 1983; Ji et al., 2005). The present study was initiated to
investigate the addition of infected tomato crop debris to soil to
control associated pathogenic bacteria (Zanón and Jordá, 2008) as
an alternative use to methyl bromide under controlled conditions
given the management of quarantine pests. These conditions were
related with those achieved in Spanish fields where the combination
of techniques based on thermal treatments and the addition of
plant residues into soil, e.g. biofumigation and solarization, offer
outstanding results (Bello et al., 2000).
The Spanish strain of R. solanacearum selected for this research
was identified by both PCR and ELISA techniques and with pathogenicity
tests. Pathogenic colonies were mucoid in the assayed
culture media (TTC and YDA) and, in agreement with previous
studies using TTC, red and non-mucoid are avirulent colonies while
mucoid-white-colored with pink-reddish centers are virulent
colonies (Flavier et al., 1997; Tans-Kersten et al., 2001).
DAS-ELISA was selected as the detection method since serological
tests based on ELISA have been commonly used to detect
plant pathogens in soil and compost (Noble and Roberts, 2004).
Nevertheless, the sensitivity of serological tests with soil samples is
usually limited and only moderated to high pathogen populations,
while recovery and detection limits can vary with soil types. The
detection technique was completed using healthy tomato plants as
biological traps for the detection of R. solanacearum race 3 in soil
(Graham and Lloyd, 1978). In the present study the infection of
healthy trap plants showed that thermal treatments had different
effects on survival of R. solanacearum in infected tomato debris
mixed with peat moss growth substrate. For the selected doses of
infected material added, a 6-week treatment at 25 C was not
sufficient to control the transmission of the pathogen to soil. The
effect of a decrease in infected plants after the first week of treatment
was not agronomically sufficient, although significant
differences were found with the statistical analysis. The bacterium
was not detected after 3 or 4 weeks of treatment at 25 C, but this
result could be related to the limits of ELISA technique or to the
development of the root system. However, the fact that its presence
was detected after 5 weeks of treatment and the high level of
infection observed after 6 weeks at the same temperature proved
that the pathogen was not eradicated at 25 C.
R. solanacearum is an A2 quarantine pest for EPPO and for the
European Union. Thus, the potential risk of transmission from
infected tomato debris to soil and crops has to be considered and its
complete eradication is essential. Treatments at 25 C had no
detrimental effect on R. solanacearum. These results agree with
a previous work (Hayward, 1991) which suggested an increase in
the incidence and rate of bacterial wilt in tomato at around 30 C.
Based on our results, treatments at 45 C under controlled
conditions were effective to control bacterial wilt in pots containing
around 3% plant debris. The control of disease incidence demonstrated
the heat sensitivity of R. solanacearum and that the main
adverse effect on the soil inoculum could be exerted through
increased soil temperatures. In accordance, Hayward (1991) suggested
that soils which were continuously exposed to 43 C for
periods of four days or more were pathogen-free.
The addition of amendments in soils (and the combination with
other techniques such as solarization) tends to decrease
R. solanacearum populations (Davi et al., 1981; Schönfeld et al.,
2003; Gorissen et al., 2004; Islam and Toyota, 2004). Ryckeboer
et al. (2002) demonstrated that R. solanacearum could be
destroyed and drop below detectable limits within one day of
anaerobic digestion at 52 C with source separated household
wastes. Besides, Termorshuizen et al. (2003) showed that
R. solanacearum could drop below detection levels following
a 6-week mesophilic (maximum temperature of 40 C) anaerobic
digestion of vegetable, fruit and gardenwaste. Recently, Noble et al.
การแปล กรุณารอสักครู่..
3.3 . การหาความคงทนของเชื้อด้วยการเติบโตปานกลาง และสมาคม
เนื้อเยื่อโฮสต์หลังจากที่ได้รับการรักษาพื้นผิว ( ผสมพีทมอส
ทราย ) ที่ 25 C ความหนาแน่นประชากรสูงของเชื้อที่ตรวจพบในและถูก
yda TTC สื่อ ( ตารางที่ 2 ) เชื้อบริสุทธิ์จาก
หายอาณานิคมได้ วิเคราะห์ข้อมูลโดย das-elisa กับ
ผลลัพธ์ที่เป็นบวกโซลูชั่นแบคทีเรียจากเชื้อบริสุทธิ์ด้วย
( บวกการเชื้อใบยาสูบ และการทดสอบทั้งหมด
การบวก ผลการทดลองแสดงว่า
R . solanacearum เซลล์แนะนำว่าเป็นเซลล์อิสระในดินผสม
ยังคงรักษาการติดเชื้อหลังจากหกสัปดาห์ที่ 25 C . ในทางตรงกันข้าม ,
. solanacearumwas ไม่พบใด ๆของดินหลังจากการรักษาที่ C .
45การเจริญเติบโตของแบคทีเรียสปอโรไฟต์ที่แตกต่างกันได้
ในระหว่างการรักษาความร้อนถูกประเมินทั้งในวัฒนธรรมสื่อ
( รูปที่ 1 ) จํานวนสปอโรไฟต์อาณานิคมคล้ายคลึงทั้ง
ความร้อนรักษาวัฒนธรรมและสื่อ และไม่พบปฏิกิริยาแอนตีไบโ ิส
จานที่แตกต่างกันและแบคทีเรียด้วยวิธี PCR และสปอโรไฟต์ระบุลำดับ .
ผลของการรักษาความร้อนที่แตกต่างกันระยะเวลาบน
พลวัตประชากรของ R . solanacearum และนับแซโพรไฟท์
ที่ 25 C แสดงในรูปที่ 2 ผลที่คล้ายกันได้รับทั้งสื่อ
ปริมาณสารอาหาร การวิเคราะห์การถดถอยสำหรับผลลัพธ์ทั้งหมดที่
พบลดลงเล็กน้อยจากเชื้อโรคและแซโพรไฟติก
หลังจากการรักษาประชากร ที่ 25 องศาเซลเซียส และ 45 ของสารแขวนลอย
Cกู้คืนได้โดยตรงจากพืชมะเขือเทศตกค้าง (
ผสมกับปริมาณการใช้ ) วิเคราะห์ข้อมูลโดย daselisa .
ผลในเชิงบวกที่ได้รับจากหนึ่งสัปดาห์ถึงหกสัปดาห์
ความร้อนรักษา อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาเชิงลบได้
เมื่อแขวนลอยเชื้อแบคทีเรียเหล่านี้แทรกซึมอยู่ในใบยาสูบ
ปฏิกิริยาที่คล้ายกันได้กับเนื้อเยื่อโดยไม่
มะเขือเทศแผ่น ( ไม่มีดิน )
4 การอภิปรายที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนของการพัฒนาเทคนิคสำหรับการจัดการของโรคพืชทางดิน เป็นเรื่องของดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้น (
จี et al . , 2005 ) เชื้อ R . solanacearum
สามารถคงอยู่ในดินและอยู่รอดผ่านระยะเวลานานในสมาคม
รบกวนพืชเศษและสารตกค้างเหล่านี้ให้
3 แหล่งระหว่างฤดูปลูกพืช ( เมิกคาร์เตอร์ , 1976 ; กรานาดาและ
สนุน , 1983 ; จี et al . , 2005 ) การศึกษาครั้งนี้เป็นการเริ่มต้นของ
ศึกษาเพิ่มที่ติดเชื้อมะเขือเทศพืชเศษดิน
การควบคุมแบคทีเรียก่อโรคที่เกี่ยวข้อง ( จ้านเลออง และจอร์ด . kgm 2008 )
ใช้ทดแทนเมทิลโบรไมด์ภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุม
ได้รับการจัดการศัตรูพืชกักกัน . เงื่อนไขเหล่านี้
ที่เกี่ยวข้องกับผู้ประสบความสำเร็จในสาขาภาษาสเปนซึ่งรวมกัน
เทคนิคตามรักษาความร้อนและนอกเหนือจาก
เศษซากพืชลงไปในดิน เช่น biofumigation และ solarization เสนอ
ผลลัพธ์ที่โดดเด่น ( Bello et al . , 2000 ) .
สายพันธุ์สเปนของ R . solanacearum เลือกการวิจัย
ระบุทั้ง PCR ELISA และ เทคนิคและทดสอบการ
เชื้อโรคอาณานิคมถูกน้ำลายในซีรั่ม ( TTC yda
วัฒนธรรมสื่อและ ) และสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้
ใช้ TTC สีแดงและไม่มีน้ำลายเป็นอาณานิคม avirulent ในขณะที่
น้ำลายสีขาวสีแดงชมพูกับศูนย์รุนแรง
อาณานิคม ( flavier et al . , 1997 ; tans เคอร์เซิ่น et al . , 2001 )
das-elisa ได้รับเลือกเป็นวิธีการตรวจทาง
ตั้งแต่การทดสอบตามวิธีที่ได้รับนิยมใช้ตรวจหาเชื้อโรคพืชในดินและปุ๋ยหมัก
( โนเบิล โรเบิร์ต , 2004 ) .
แต่ความไวของการทดสอบระบบกับตัวอย่างดิน
มักจะ จำกัด และมีประชากรเพียงเชื้อโรคสูง
ในขณะที่การกู้คืนและจำกัดการค้นหาอาจแตกต่างกันกับชนิดของดิน
วิธีการตรวจจับโดยใช้พืชมีสุขภาพดี
มะเขือเทศกับดักทางชีวภาพสำหรับการตรวจหาเชื้อในดิน
R แข่ง 3 ( เกรแฮมและลอยด์ , 1978 ) ในการศึกษาการติดเชื้อของพืชกับดักสุขภาพ
แสดงว่ารักษาความร้อนได้ผลแตกต่างกัน
การอยู่รอดของ R . solanacearum ผ่านเศษมะเขือเทศ
ผสมพีทมอสของพื้นผิว สำหรับการเลือกใช้วัสดุที่ติดเชื้อ
เพิ่มเป็น 6 สัปดาห์ การรักษาที่อุณหภูมิ 25 C ไม่ได้
เพียงพอที่จะควบคุมการแพร่เชื้อโรคในดิน
ผลของการลดลงของพืชที่ติดเชื้อ หลังจากสัปดาห์แรกของการรักษา agronomically
ไม่เพียงพอ แม้ว่าความแตกต่าง
พบกับการวิเคราะห์ทางสถิติ แบคทีเรีย
ไม่พบหลังจากที่ 3 หรือ 4 สัปดาห์ของการรักษาที่ 25 C แต่นี้
ผลอาจจะเกี่ยวข้องกับข้อจำกัดของวิธีหรือเทคนิคในการพัฒนาของระบบราก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแสดงตนของ
ถูกตรวจพบหลังจาก 5 สัปดาห์ของการรักษาและระดับ
การติดเชื้อสังเกตหลังจาก 6 สัปดาห์ ที่อุณหภูมิเดียวกันพิสูจน์
ที่เชื้อโรคไม่ได้กำจัดที่ 25 C .
R . solanacearum เป็น A2 กักกันศัตรูพืช สนพ. และ
สหภาพยุโรป ดังนั้นความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของการส่งผ่านจาก
เศษมะเขือเทศติดเชื้อเป็นดิน และพืชจะได้รับการพิจารณาและขจัดสมบูรณ์ของ
เป็นสิ่งจำเป็น การรักษาที่ 25 C ไม่มี
detrimental เกี่ยวกับ R . solanacearum . ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับ
งานก่อนหน้า ( เฮย์เวิร์ด , 1991 ) ซึ่งชี้ให้เห็นการเพิ่มขึ้นของอุบัติการณ์และอัตรา
เหี่ยวจากแบคทีเรียของมะเขือเทศที่ประมาณ 30 C .
ตามผลของเราการรักษาที่ 45 C ภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุม
มีประสิทธิภาพในการควบคุมแบคทีเรียจะในกระถางที่มีเศษพืช
ประมาณ 3 % การควบคุมการเกิดโรคแสดงความไวของเชื้อ R .
ความร้อน และว่า ผลกระทบหลัก
บนดินเชื้ออาจจะใช้ผ่าน
ดินเพิ่มขึ้นอุณหภูมิ ตาม เฮย์เวิร์ด ( 1991 )
, แนะนำที่ดินซึ่งมีอย่างต่อเนื่องเปิดเผย 43 C
ช่วงสี่วันหรือมากกว่าถูกเชื้อโรคฟรี
นอกจากนี้การแก้ไขในดิน ( และการรวมกันกับ
เทคนิคอื่น ๆเช่น solarization ) มีแนวโน้มที่จะลดจำนวนเชื้อ R .
( เดวี่ et al . , 1981 ; Sch ö nfeld et al . ,
2003 ; gorissen et al . , 2004 ; ศาสนาอิสลาม และโตโยต้า มอเตอร์ ประเทศไทย จำกัด , 2547 ) ryckeboer
et al . ( 2002 ) พบว่า อาร์เชื้ออาจจะทำลายลงได้จำกัด และด้านล่าง
ภายในวันของการหมักที่ 52 C กับแหล่งแยกบ้านเรือน
นอกจากนี้ termorshuizen et al . ( 2546 ) พบว่าเชื้อสามารถวางด้านล่าง
R . การตรวจหาระดับต่อไปนี้ : มี 6 สัปดาห์ ( อุณหภูมิสูงสุด 40 C ) การหมัก
ของผัก ผลไม้ และ gardenwaste . เมื่อเร็ว ๆนี้ , โนเบิล et al .
เนื้อเยื่อโฮสต์หลังจากที่ได้รับการรักษาพื้นผิว ( ผสมพีทมอส
ทราย ) ที่ 25 C ความหนาแน่นประชากรสูงของเชื้อที่ตรวจพบในและถูก
yda TTC สื่อ ( ตารางที่ 2 ) เชื้อบริสุทธิ์จาก
หายอาณานิคมได้ วิเคราะห์ข้อมูลโดย das-elisa กับ
ผลลัพธ์ที่เป็นบวกโซลูชั่นแบคทีเรียจากเชื้อบริสุทธิ์ด้วย
( บวกการเชื้อใบยาสูบ และการทดสอบทั้งหมด
การบวก ผลการทดลองแสดงว่า
R . solanacearum เซลล์แนะนำว่าเป็นเซลล์อิสระในดินผสม
ยังคงรักษาการติดเชื้อหลังจากหกสัปดาห์ที่ 25 C . ในทางตรงกันข้าม ,
. solanacearumwas ไม่พบใด ๆของดินหลังจากการรักษาที่ C .
45การเจริญเติบโตของแบคทีเรียสปอโรไฟต์ที่แตกต่างกันได้
ในระหว่างการรักษาความร้อนถูกประเมินทั้งในวัฒนธรรมสื่อ
( รูปที่ 1 ) จํานวนสปอโรไฟต์อาณานิคมคล้ายคลึงทั้ง
ความร้อนรักษาวัฒนธรรมและสื่อ และไม่พบปฏิกิริยาแอนตีไบโ ิส
จานที่แตกต่างกันและแบคทีเรียด้วยวิธี PCR และสปอโรไฟต์ระบุลำดับ .
ผลของการรักษาความร้อนที่แตกต่างกันระยะเวลาบน
พลวัตประชากรของ R . solanacearum และนับแซโพรไฟท์
ที่ 25 C แสดงในรูปที่ 2 ผลที่คล้ายกันได้รับทั้งสื่อ
ปริมาณสารอาหาร การวิเคราะห์การถดถอยสำหรับผลลัพธ์ทั้งหมดที่
พบลดลงเล็กน้อยจากเชื้อโรคและแซโพรไฟติก
หลังจากการรักษาประชากร ที่ 25 องศาเซลเซียส และ 45 ของสารแขวนลอย
Cกู้คืนได้โดยตรงจากพืชมะเขือเทศตกค้าง (
ผสมกับปริมาณการใช้ ) วิเคราะห์ข้อมูลโดย daselisa .
ผลในเชิงบวกที่ได้รับจากหนึ่งสัปดาห์ถึงหกสัปดาห์
ความร้อนรักษา อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาเชิงลบได้
เมื่อแขวนลอยเชื้อแบคทีเรียเหล่านี้แทรกซึมอยู่ในใบยาสูบ
ปฏิกิริยาที่คล้ายกันได้กับเนื้อเยื่อโดยไม่
มะเขือเทศแผ่น ( ไม่มีดิน )
4 การอภิปรายที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนของการพัฒนาเทคนิคสำหรับการจัดการของโรคพืชทางดิน เป็นเรื่องของดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้น (
จี et al . , 2005 ) เชื้อ R . solanacearum
สามารถคงอยู่ในดินและอยู่รอดผ่านระยะเวลานานในสมาคม
รบกวนพืชเศษและสารตกค้างเหล่านี้ให้
3 แหล่งระหว่างฤดูปลูกพืช ( เมิกคาร์เตอร์ , 1976 ; กรานาดาและ
สนุน , 1983 ; จี et al . , 2005 ) การศึกษาครั้งนี้เป็นการเริ่มต้นของ
ศึกษาเพิ่มที่ติดเชื้อมะเขือเทศพืชเศษดิน
การควบคุมแบคทีเรียก่อโรคที่เกี่ยวข้อง ( จ้านเลออง และจอร์ด . kgm 2008 )
ใช้ทดแทนเมทิลโบรไมด์ภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุม
ได้รับการจัดการศัตรูพืชกักกัน . เงื่อนไขเหล่านี้
ที่เกี่ยวข้องกับผู้ประสบความสำเร็จในสาขาภาษาสเปนซึ่งรวมกัน
เทคนิคตามรักษาความร้อนและนอกเหนือจาก
เศษซากพืชลงไปในดิน เช่น biofumigation และ solarization เสนอ
ผลลัพธ์ที่โดดเด่น ( Bello et al . , 2000 ) .
สายพันธุ์สเปนของ R . solanacearum เลือกการวิจัย
ระบุทั้ง PCR ELISA และ เทคนิคและทดสอบการ
เชื้อโรคอาณานิคมถูกน้ำลายในซีรั่ม ( TTC yda
วัฒนธรรมสื่อและ ) และสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้
ใช้ TTC สีแดงและไม่มีน้ำลายเป็นอาณานิคม avirulent ในขณะที่
น้ำลายสีขาวสีแดงชมพูกับศูนย์รุนแรง
อาณานิคม ( flavier et al . , 1997 ; tans เคอร์เซิ่น et al . , 2001 )
das-elisa ได้รับเลือกเป็นวิธีการตรวจทาง
ตั้งแต่การทดสอบตามวิธีที่ได้รับนิยมใช้ตรวจหาเชื้อโรคพืชในดินและปุ๋ยหมัก
( โนเบิล โรเบิร์ต , 2004 ) .
แต่ความไวของการทดสอบระบบกับตัวอย่างดิน
มักจะ จำกัด และมีประชากรเพียงเชื้อโรคสูง
ในขณะที่การกู้คืนและจำกัดการค้นหาอาจแตกต่างกันกับชนิดของดิน
วิธีการตรวจจับโดยใช้พืชมีสุขภาพดี
มะเขือเทศกับดักทางชีวภาพสำหรับการตรวจหาเชื้อในดิน
R แข่ง 3 ( เกรแฮมและลอยด์ , 1978 ) ในการศึกษาการติดเชื้อของพืชกับดักสุขภาพ
แสดงว่ารักษาความร้อนได้ผลแตกต่างกัน
การอยู่รอดของ R . solanacearum ผ่านเศษมะเขือเทศ
ผสมพีทมอสของพื้นผิว สำหรับการเลือกใช้วัสดุที่ติดเชื้อ
เพิ่มเป็น 6 สัปดาห์ การรักษาที่อุณหภูมิ 25 C ไม่ได้
เพียงพอที่จะควบคุมการแพร่เชื้อโรคในดิน
ผลของการลดลงของพืชที่ติดเชื้อ หลังจากสัปดาห์แรกของการรักษา agronomically
ไม่เพียงพอ แม้ว่าความแตกต่าง
พบกับการวิเคราะห์ทางสถิติ แบคทีเรีย
ไม่พบหลังจากที่ 3 หรือ 4 สัปดาห์ของการรักษาที่ 25 C แต่นี้
ผลอาจจะเกี่ยวข้องกับข้อจำกัดของวิธีหรือเทคนิคในการพัฒนาของระบบราก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแสดงตนของ
ถูกตรวจพบหลังจาก 5 สัปดาห์ของการรักษาและระดับ
การติดเชื้อสังเกตหลังจาก 6 สัปดาห์ ที่อุณหภูมิเดียวกันพิสูจน์
ที่เชื้อโรคไม่ได้กำจัดที่ 25 C .
R . solanacearum เป็น A2 กักกันศัตรูพืช สนพ. และ
สหภาพยุโรป ดังนั้นความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของการส่งผ่านจาก
เศษมะเขือเทศติดเชื้อเป็นดิน และพืชจะได้รับการพิจารณาและขจัดสมบูรณ์ของ
เป็นสิ่งจำเป็น การรักษาที่ 25 C ไม่มี
detrimental เกี่ยวกับ R . solanacearum . ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับ
งานก่อนหน้า ( เฮย์เวิร์ด , 1991 ) ซึ่งชี้ให้เห็นการเพิ่มขึ้นของอุบัติการณ์และอัตรา
เหี่ยวจากแบคทีเรียของมะเขือเทศที่ประมาณ 30 C .
ตามผลของเราการรักษาที่ 45 C ภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุม
มีประสิทธิภาพในการควบคุมแบคทีเรียจะในกระถางที่มีเศษพืช
ประมาณ 3 % การควบคุมการเกิดโรคแสดงความไวของเชื้อ R .
ความร้อน และว่า ผลกระทบหลัก
บนดินเชื้ออาจจะใช้ผ่าน
ดินเพิ่มขึ้นอุณหภูมิ ตาม เฮย์เวิร์ด ( 1991 )
, แนะนำที่ดินซึ่งมีอย่างต่อเนื่องเปิดเผย 43 C
ช่วงสี่วันหรือมากกว่าถูกเชื้อโรคฟรี
นอกจากนี้การแก้ไขในดิน ( และการรวมกันกับ
เทคนิคอื่น ๆเช่น solarization ) มีแนวโน้มที่จะลดจำนวนเชื้อ R .
( เดวี่ et al . , 1981 ; Sch ö nfeld et al . ,
2003 ; gorissen et al . , 2004 ; ศาสนาอิสลาม และโตโยต้า มอเตอร์ ประเทศไทย จำกัด , 2547 ) ryckeboer
et al . ( 2002 ) พบว่า อาร์เชื้ออาจจะทำลายลงได้จำกัด และด้านล่าง
ภายในวันของการหมักที่ 52 C กับแหล่งแยกบ้านเรือน
นอกจากนี้ termorshuizen et al . ( 2546 ) พบว่าเชื้อสามารถวางด้านล่าง
R . การตรวจหาระดับต่อไปนี้ : มี 6 สัปดาห์ ( อุณหภูมิสูงสุด 40 C ) การหมัก
ของผัก ผลไม้ และ gardenwaste . เมื่อเร็ว ๆนี้ , โนเบิล et al .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 3. Results3.1. Bacterial growthThe bacte
- ฉันจะรอคุณ ยินดีต้อนรับ
- I love you very much, but I can't tell y
- hi , i like you , I'm an engineer in fra
- device
- Security notice: You are logged in with
- ตั้งใจ
- บางทีก็รู้สึกน้อยใจนะ ที่ความรู้สึกเราไม
- What u up to now babe
- speeches
- ดูแลดี
- มันไม่ใช่กระต่ายของฉันค่ะ ฉันไม่รู้มันชื
- The lion approached the red ox and said
- Beans are not only loaded with protein b
- ฉันยังนอนไม่ได้
- ฉันชื่อ รวงข้าว
- electronic scheduling
- the urgent need of resolving political p
- ทำไมคุณไม่นอน
- ผู้ชายไต้หวัน เจ้าชู้
- รหัสนิสิต
- ที่รัก
- 3. Results3.1. Bacterial growthThe bacte
- สวัสดี พวกเราเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยร
