addressing the needs of people with

addressing the needs of people with chronic conditions.5
The current health care system does a much better job of
responding to patients with acute conditions and is poorly
designed to provide ongoing care to people with chronic conditions,
a phenomenon that Wagner et al. at the MacColl Institute for
Healthcare Innovation call the “tyranny of the urgent.”9
Two very distinct methods10 have emerged over the years to
address the management of chronic care: one method used by
third-party payers is often called “disease management” and the
other method ordinarily led by providers emerges from Wagner’s
“Chronic Care Model.”11
Third-party disease management is ordinarily conducted by
disease management vendors or more sophisticated health plans
that focus on identifying chronically ill patients and by communicating
with them frequently to help them self-manage their conditions
and avert more serious problems, which could result in
unnecessary interventions and avoidable hospitalizations.12
The Chronic Care Model, developed in the 1990s by Wagner et
al. at the MacColl Institute for Healthcare Innovation, calls for a
system of care involving:
• Productive interactions between informed, activated patients,
and a prepared practice team;
• Self-management support that empowers patients to take
greater responsibility for their own health;
• Delivery system design that requires clarifying roles and tasks
to ensure the patient gets the care that is determined to be
needed, that all those who take care of a patient have centralized,
up-to-date information about the patient’s status, and that
follow-up is part of standard procedure;
• Decision support tools that assist with ensuring that treatment
decisions are made based on guidelines, which are accessible
and integrated into the day-to-day practice;
• Clinical information systems that track the care of individual
patients as well as populations;

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

addressing the needs of people with chronic conditions.5The current health care system does a much better job ofresponding to patients with acute conditions and is poorlydesigned to provide ongoing care to people with chronic conditions,a phenomenon that Wagner et al. at the MacColl Institute forHealthcare Innovation call the “tyranny of the urgent.”9Two very distinct methods10 have emerged over the years toaddress the management of chronic care: one method used bythird-party payers is often called “disease management” and theother method ordinarily led by providers emerges from Wagner’s“Chronic Care Model.”11Third-party disease management is ordinarily conducted bydisease management vendors or more sophisticated health plansthat focus on identifying chronically ill patients and by communicatingwith them frequently to help them self-manage their conditionsand avert more serious problems, which could result inunnecessary interventions and avoidable hospitalizations.12The Chronic Care Model, developed in the 1990s by Wagner etal. at the MacColl Institute for Healthcare Innovation, calls for asystem of care involving:• Productive interactions between informed, activated patients,and a prepared practice team;• Self-management support that empowers patients to takegreater responsibility for their own health;• Delivery system design that requires clarifying roles and tasksให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลที่กำหนดจำเป็น ว่า บรรดาผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีส่วนกลางข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับสถานะของผู้ป่วย และที่ติดตามผลเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการมาตรฐานเครื่องมือสนับสนุนการตัดสินใจ•ที่ช่วยรักษาที่มั่นใจตัดสินใจถูกสร้างขึ้นตามแนวทาง ซึ่งสามารถเข้าถึงได้และบูรณาการสู่การปฏิบัติประจำวัน•ระบบสารสนเทศที่ติดตามดูแลของแต่ละบุคคลผู้ป่วยรวมทั้งประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอบสนองความต้องการของผู้ที่มี
ระบบการดูแลสุขภาพในปัจจุบันไม่ได้งานที่ดีมากในการ
ตอบสนองต่อผู้ป่วยที่มีอาการเฉียบพลันและไม่ดี
ได้รับการออกแบบเพื่อให้การดูแลอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ผู้ที่มีโรคเรื้อรัง
ปรากฏการณ์ที่แว็กเนอร์และคณะ ที่
นวัตกรรมการดูแลสุขภาพเรียก" . การปกครองแบบเผด็จการของเร่งด่วน" 9
methods10
อยู่ที่การจัดการของการดูแลเรื้อรัง
ที่สาม- จ่ายเงินของบุคคลที่มักจะเรียกว่า" การจัดการโรค" และ
วิธีการอื่น ๆ ที่นำโดยผู้ให้บริการตามปกติโผล่ออกมาจากแว็กเนอร์' S
" การดูแลเรื้อรังรุ่น " 11 การจัดการโรคของบุคคลที่สามจะดำเนินการตามปกติโดยผู้ขายการจัดการโรคหรือมากกว่าแผนประกันสุขภาพที่มีความซับซ้อนที่มุ่งเน้นในการระบุผู้ป่วยเรื้อรังและโดยการสื่อสารกับพวกเขาบ่อยครั้งเพื่อ ช่วยให้พวกเขาด้วยตัวเองจัดการเงื่อนไขของพวกเขาและป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาที่รุนแรงมากขึ้นซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการแทรกแซงที่ไม่จำเป็นและหลีกเลี่ยง รูปแบบการดูแลเรื้อรังได้รับการพัฒนาในปี อัล ที่สถาบัน ระบบการดูแลที่เกี่ยวข้องกับ• การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผลผลิตแจ้งผู้ป่วยที่เปิดใช้งานและทีมงานเตรียมการปฏิบัติ• ตนเอง- การสนับสนุนการจัดการที่จะช่วยให้ผู้ป่วยที่จะใช้ความรับผิดชอบมากขึ้นเพื่อสุขภาพของตัวเอง• การจัดส่งสินค้า การออกแบบระบบที่ต้องมีการทำความเข้าใจบทบาทและงานเพื่อให้แน่ใจว่าผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลที่มีความมุ่งมั่นที่จะมีความจำเป็นที่ทุกคนที่ดูแลผู้ป่วยที่มีการรวมศูนย์ขึ้น- จะ- วันที่ข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วย' สถานะ ทำตาม เป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการอัพมาตรฐาน• เครื่องมือสนับสนุนการตัดสินใจที่ช่วยสร้างความมั่นใจให้กับการรักษาที่ตัดสินใจจะทำตามหลักเกณฑ์ซึ่งสามารถเข้าถึงได้และบูรณาการสู่การปฏิบัติวันต่อวัน• ระบบข้อมูลทางคลินิกที่ติดตามดูแลของบุคคลผู้ป่วย เช่นเดียวกับประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองความต้องการของผู้ที่มีภาวะเรื้อรัง 5
ปัจจุบันระบบการดูแลสุขภาพที่ไม่ทำงานได้ดีใน
ตอบสนองต่อผู้ป่วยที่มีเงื่อนไขเฉียบพลันและงานออกแบบมาเพื่อให้การดูแลอย่างต่อเนื่อง

คนเรื้อรัง เป็นปรากฏการณ์ที่วากเนอร์ et al . ที่สถาบันแม็กเคิลสำหรับ
นวัตกรรมสุขภาพเรียกว่า " ทรราชของด่วน 9
"สองแตกต่างกันมาก methods10 เกิดขึ้นมากกว่าปีที่ผ่านมา

ที่อยู่การจัดการดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง : วิธีหนึ่งที่ใช้โดยบุคคลที่สาม
จ่ายเงินมักจะถูกเรียกว่า " โรค " และวิธีการอื่น ๆโดยปกติ LED
โดยผู้ให้บริการที่โผล่ออกมาจากต้นแบบการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง
" บุคคลที่สาม " 11

คือโดยปกติการจัดการโรคโดยผู้ขาย การจัดการโรคหรือแผนสุขภาพที่ซับซ้อนมากขึ้น
ที่มุ่งเน้นในการระบุผู้ป่วยโรคเรื้อรังและการสื่อสาร
กับบ่อยเพื่อช่วยให้พวกเขาด้วยตนเองและจัดการสภาพของพวกเขา
หลบหลีกปัญหาที่รุนแรงมากขึ้น ซึ่งอาจส่งผลให้มาตรการที่ไม่จำเป็นและหัวใจ
ที่ 12
รูปแบบการดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง ซึ่งในช่วงต้นปี 1990 โดยวากเนอร์ et
อัล แม็กเคิลที่สถาบันนวัตกรรมสุขภาพ , โทรสำหรับ
ระบบของการดูแลที่เกี่ยวข้องกับ :
- ประสิทธิผลปฏิสัมพันธ์ระหว่างทราบ กระตุ้นผู้ป่วย
และเตรียมซ้อมทีม ;
- สนับสนุนการจัดการตนเองที่ช่วยให้ผู้ป่วยที่จะใช้ความรับผิดชอบมากขึ้นสำหรับสุขภาพของตัวเอง
;
- การออกแบบระบบการจัดส่งที่ต้องชี้แจงบทบาทและงาน
เพื่อให้แน่ใจว่าคนไข้จะดูแลที่ถูกกำหนดเป็น
เป็นว่าคนที่ดูแลคนไข้ได้จาก
up-to-date ข้อมูลเกี่ยวกับสถานะของผู้ป่วย และการเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนมาตรฐาน
;
- เครื่องมือที่ช่วยสนับสนุนการตัดสินใจ มั่นใจว่า การตัดสินใจการรักษา
ถูกสร้างตามมาตรฐาน ซึ่งจะสามารถเข้าถึงได้และรวมอยู่ในการปฏิบัติต่อ

;ระบบบริการข้อมูลทางคลินิกที่ติดตามดูแลผู้ป่วยแต่ละราย ตลอดจนประชากร
;