The objective of the study was to c

The objective of the study was to compare gas production and gaseous symptoms in healthy volunteers after ingestion of 34 and 80 g soy flour made from either conventional soybeans or soybeans naturally low in indigestible oligosaccharides.
Design: In a double-blind, randomized, crossover protocol, breath hydrogen (an indicator of carbohydrate malabsorption), flatus frequency, and abdominal symptoms were assessed after subjects ingested the soy products and after 2 control meals (rice or lactose-hydrolyzed milk).
Results: The sum of breath-hydrogen concentrations for 8 h was significantly greater (P < 0.005) after 34 g conventional soy (60.4 ± 9.4 ppm) than after low-oligosaccharide soy (34.3 ± 8.1 ppm). Greater differences were observed with 80-g doses: 157.9 ± 19.4 ppm after conventional soy and 50.8 ± 6.8 ppm after low-oligosaccharide soy (P < 0.001). Flatus frequency (7.5 ± 1.9 times/12 h) was significantly greater (P = 0.039) after ingestion of 80 g conventional soy than after the control, rice meal (3.2 ± 0.8 times/12 h), whereas flatus frequency after the low-oligosaccharide soy meal (3.9 ± 0.7 times/12 h) was comparable with that after the rice meal. There were no significant differences in the severity of other abdominal symptoms.
Conclusion: Soy flour derived from low-oligosaccharide soybeans resulted in less gas production than that derived from conventional soybeans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการ เปรียบเทียบแก๊สและอาการเป็นต้นในอาสาสมัครสุขภาพหลังจากกินแป้งซอย 34 และ 80 g ที่ทำจากถั่วเหลืองแบบธรรมดา หรือถั่วเหลืองตามธรรมชาติต่ำใน indigestible oligosaccharides ออกแบบ: ในโพรโทคอไขว้สองคนตาบอด randomized ไฮโดรเจนในลมหายใจ (ตัวบ่งชี้ของคาร์โบไฮเดรต malabsorption), ความถี่ flatus และอาการท้องถูกประเมินหลัง จากเรื่องกินผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง และ หลัง 2 ควบคุมอาหาร (ข้าวหรือนมแล็กโทส hydrolyzed) ผล: ผลรวมของความเข้มข้นของไฮโดรเจนลมหายใจสำหรับ 8 h มีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.005) หลังถั่วเหลืองทั่วไป 34 g (60.4 ± 9.4 ppm) กว่าหลังถั่วเหลืองต่ำ oligosaccharide (34.3 ± 8.1 ppm) ความแตกต่างมากกว่าที่สังเกต ด้วยปริมาณ 80 g: 157.9 ± 19.4 ppm หลังจากถั่วเหลืองธรรมดาและ 50.8 มม.± 6.8 ppm หลังจากถั่วเหลืองต่ำ oligosaccharide (P < 0.001) ความถี่ flatus (7.5 ± 1.9 ครั้ง / 12 h) มีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.039) หลังจากกินถั่วเหลืองทั่วไป 80 g กว่าหลังจากการควบคุม ข้าวอาหาร (3.2 ± 0.8 ครั้ง / 12 h), ในขณะที่ความถี่ flatus หลังอาหารถั่วเหลืองต่ำ oligosaccharide (3.9 ± 0.7 ครั้ง / 12 h) ถูกเปรียบเทียบกับที่หลังจากข้าวอาหาร ไม่แตกต่างกันความรุนแรงของอาการท้องอื่น ๆ ได้ สรุป: ถั่วเหลืองแป้งมาต่ำ oligosaccharide ถั่วเหลืองส่งผลให้ผลิตแก๊สน้อยกว่าที่ได้มาจากถั่วเหลืองทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการเปรียบเทียบการผลิตก๊าซและอาการก๊าซในอาสาสมัครสุขภาพดีหลังการกลืนกิน 34 และ 80 กรัมแป้งถั่วเหลืองที่ทำจากถั่วเหลืองธรรมดาหรือถั่วเหลืองธรรมชาติในระดับต่ำใน oligosaccharides ย่อย.
การออกแบบ: ในแบบ double-blind, สุ่ม, โพรโทคอครอสโอเวอร์ ไฮโดรเจนลมหายใจ (ตัวบ่งชี้ malabsorption คาร์โบไฮเดรต) ความถี่ flatus และอาการท้องมีการประเมินหลังจากที่อาสาสมัครกินผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองและหลังอาหาร 2 มื้อควบคุม (ข้าวหรือนมแลคโตสไฮโดรไลซ์).
ผล: ผลรวมของความเข้มข้นของลมหายใจไฮโดรเจน 8 ชั่วโมงอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.005) หลังจาก 34 กรัมถั่วเหลืองธรรมดา (60.4 ± 9.4 ppm) มากกว่าหลังจากถั่วเหลืองต่ำ oligosaccharide (34.3 ± 8.1 ppm) ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ถูกตั้งข้อสังเกตที่มีปริมาณ 80 g: 157.9 ± 19.4 ppm หลังจากถั่วเหลืองธรรมดาและ 50.8 ± 6.8 ppm หลังจากถั่วเหลืองต่ำ oligosaccharide (p <0.001) ความถี่ flatus (7.5 ± 1.9 ครั้ง / 12 ชั่วโมง) อย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.039) หลังการกลืนกิน 80 กรัมถั่วเหลืองธรรมดากว่าหลังจากที่การควบคุมอาหารข้าว (3.2 ± 0.8 ครั้ง / 12 ชั่วโมง) ในขณะที่ความถี่ต่ำ flatus หลังจาก oligosaccharide อาหารถั่วเหลือง (3.9 ± 0.7 ครั้ง / 12 ชั่วโมง) เป็นเทียบเคียงกับที่หลังมื้ออาหารข้าว ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความรุนแรงของอาการท้องอื่น ๆ .
สรุป: แป้งถั่วเหลืองที่ได้มาจากถั่วเหลือง oligosaccharide ต่ำส่งผลให้การผลิตก๊าซน้อยกว่าที่ได้มาจากถั่วเหลืองธรรมดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการผลิตก๊าซและอาการแก๊สในอาสาสมัครที่มีสุขภาพดี หลังจากรับประทาน 34 80 กรัมแป้งถั่วเหลืองทำจากถั่วเหลืองหรือถั่วเหลืองปกติต่ำตามธรรมชาติในเทคโนโลยีย่อย .
ออกแบบในแบบสุ่ม ระเบียบการใช้ไฮโดรเจนลมหายใจ ( แสดงความโง่คาร์โบไฮเดรต ) , ความถี่การผายลม ,และอาการปวดท้องมีการประเมินหลังจากวิชากลืนกินผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง และหลังจากควบคุม 2 มื้อ ( ข้าวหรือแลคโตสจากนม )
ผล : ผลรวมของลมหายใจแก๊ส ) 8 H อย่างมีนัยสำคัญยิ่ง ( P < 0.005 ) หลัง 34 g ถั่วเหลืองปกติ ( เฉลี่ย± 9.4 ppm ) กว่าหลังจากถั่วเหลืองโอลิโกแซคคาไรด์ต่ำ ( 34.3 ± 1 ppm ) ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ได้ด้วย 80-g ขนาด : 157.9 ± 194 ppm หลังจากปกติถั่วเหลืองและ 50.8 ± 6.8 ppm หลังจากถั่วเหลืองโอลิโกแซคคาไรด์ต่ำ ( p < 0.001 ) ความถี่การผายลม ( 7.5 ± 1.9 ครั้ง / 12 ชม. ) อย่างมีนัยสำคัญยิ่ง ( p = 0.039 ) ภายหลังการรับประทานถั่วเหลืองมากกว่า 80 กรัม ปกติหลังจากควบคุมข้าวมื้อ ( 3.2 ± 0.8 ครั้ง / 12 ชม. ) ส่วนความถี่การผายลมหลังต่ำ โอลิโกแซคคาไรด์ถั่วเหลือง ( 3.9 ± 0ครั้งที่ 7 / 12 H ) คือเทียบเคียงกับที่หลังข้าวมื้อ มีนัยสำคัญทางสถิติในระดับความรุนแรงของอาการหน้าท้องอื่น ๆ
สรุป : แป้งถั่วเหลืองสกัดจากถั่วเหลืองโอลิโกแซคคาไรด์ต่ำทำให้การผลิตก๊าซน้อยกว่าที่ได้มาจากถั่วเหลืองปกติ