Nathaniel Alexander Owings (Februar

Nathaniel Alexander Owings (February 5, 1903 – June 13, 1984) was an American architect, a founding partner of Skidmore, Owings and Merrill, which became one of the largest architectural firms in the United States and the world. Owings viewed skyscrapers as his firm's specialty. His reputation rested on his ability to be what he called "the catalyst," the person in his firm who ironed out differences among clients, contractors and planning commissions.

Early years[edit]
Owings was born in 1903 in Indianapolis, Indiana. His sister, Eloise, would become the wife of his business partner, Louis Skidmore.[2] In 1920, he traveled through Europe. The experience inspired him to begin to study architecture at the University of Illinois, but had to quit the school prematurely because of illness. He continued his education at Cornell University, earning a degree in 1927.[3]

Career[edit]
Owings first job as an architect was with the New York firm of York and Sawyer.[3] As a young architect, Owings was impressed with Raymond Hood, who designed the RCA Building in Rockefeller Center. More than 50 years later, Owings described his first glimpse of the 70-story skyscraper as a breathtaking "knife edge, presenting its narrow dimension to Fifth Avenue."[1]

Hood's recommendation led to a job Owings worked as an architect on the Century of Progress Exposition in Chicago (1929 – 34). He had been hired by his brother-in-law, Louis Skidmore, the chief architect for the exposition. Together they designed the layout and buildings for the entire site.[4] They were told to build pavilions for more than 500 exhibits at minimum cost using lightweight, mass-produced materials; and they devised solutions, using the simplest materials—pavilions built out of beaverboard.[1]

After the exposition was over, the two men worked independently before forming a Chicago-based partnership in 1936 with a small office at 104 South Michigan Avenue.[5] Some smaller projects remain from this period. An architecturally significant residence in Northfield, Illinois still looks and feels contemporary because of its open, inviting interiors and large windows.[6] The partnership developed projects for corporate clients they had met during the Chicago exposition.

The firm opened a second office at 5 East 57th Street in New York in 1937; and young Gordon Bunshaft was hired by Skidmore.[2] This satellite office focused initially on designing and developing a new office building for the American Radiator Company.[4]

Skidmore, Owings and Merrill (SOM)[edit]
Main article: Skidmore, Owings and Merrill

SOM's founding partners—Louis Skidmore, Nathaniel Owings and John O. Merrill.
The two architects won the contract to design the 1939-40 New York World's Fair; and in 1939 engineer John O. Merrill joined the firm as partner. The name was changed to Skidmore, Owings & Merrill[4] and the firm's operations were decentralized. Owings's initial responsibilities centered on the Chicago office.[1] Skidmore worked in New York. Owings and Skidmore had learned the hard way that they just couldn't get along together. The partners' dysfunctional relationship could have doomed the firm, but SOM flourished, despite, or maybe because of, simmering distrust.[7]

There were good business reasons for a practice with a foot in both New York and Chicago; and the firm found plenty of work in both cities. At the same time, it was seen as easier for the meticulous Skidmore to bear the aggressive and explosive Owings from a distance. John Merrill, a mild-mannered engineer, figured little in the volatile politics of SOM.[7]

The firm would build a number of large projects, including government-funded work at military installations and air bases.[8] During the war years, the partnership was hired to build a secret town for 75,000 residents in Oak Ridge, Tennessee where the atomic bomb was being developed.[5]

Skidmore and Owings moved easily in the world of the business establishment. Owings became especially adept in encouraging corporate CEOs to award commissions to SOM. The partners didn't develop reputations as clever designers, but rather, they became known for their 'rainmaking' skills and organizational acumen. They relied on others to do the creative work.[2] SOM developed its reputation for reliability in large developments, and became one of the largest and most talked-about skyscraper builders in the 1950s.[9] Owings described the SOM he helped to build as "the King Kong" of architectural firms.[5]

The firm helped to popularize the International style during the postwar period. SOM's best-known early work is Lever House (1952), which was designed by Gordon Bunshaft and reflects the influence of Mies Van der Rohe.[2] Bunshaft's many strengths as a designer were enhanced with Owings as his SOM super-salesman; but personal antipathies between these partners produced a complicated relationship.[7]

In 1954, SOM was awarded another major government-appoi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อเล็กซานเดนาธาเนียลวิงส์ (5 กุมภาพันธ์ 1903 - 13 มิถุนายน 1984) เป็นสถาปนิกอเมริกันหุ้นส่วนผู้ก่อตั้งของสกิดมอร์วิงส์และเมอร์ซึ่งกลายเป็นหนึ่งใน บริษัท ด้านสถาปัตยกรรมที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก วิงส์ดูตึกระฟ้าเป็นพิเศษของ บริษัท ของเขา ชื่อเสียงของเขาที่วางอยู่บนความสามารถของเขาจะเป็นสิ่งที่เขาเรียกว่า "ตัวเร่งปฏิกิริยา" คนที่อยู่ใน บริษัท ของเขาที่รีดออกความแตกต่างในหมู่ลูกค้าผู้รับเหมาและค่าคอมมิชชั่นการวางแผน. the

ในช่วงต้นปีที่ผ่านมา [แก้ไข]
วิงส์เกิดในปี 1903 ในอินเดียแนโพลิ น้องสาวของเขาเอลัวอิสจะกลายเป็นภรรยาของหุ้นส่วนธุรกิจของเขาหลุยส์กิดมอร์ได้. [2] ในปี 1920 เขาเดินทางไปทั่วยุโรป ประสบการณ์ที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขาเริ่มต้นในการศึกษาสถาปัตยกรรมที่มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์ แต่ต้องลาออกจากโรงเรียนก่อนกำหนดเนื่องจากการเจ็บป่วย เขายังคงศึกษาของเขาที่ Cornell University, ได้รับปริญญาในปี 1927 [3]

อาชีพ [แก้ไข]
งานแรกวิงส์เป็นสถาปนิกอยู่กับ บริษัท นิวยอร์กนิวยอร์กและเลื่อย. [3] ในฐานะที่เป็นสถาปนิกหนุ่มวิงส์รู้สึกประทับใจกับเรย์มอนด์ฮูดผู้ออกแบบอาคารอาร์ซีเอใน Rockefeller Center กว่า 50 ปีต่อมาร์วิงส์อธิบายเหลือบแรกของตึก 70 ชั้นเป็นที่น่าทึ่ง "คมมีดที่นำเสนอมิติแคบไป Fifth Avenue." [1]

คำแนะนำฮู้ดนำไปสู่งานวิงส์ทำงานเป็นสถาปนิกในศตวรรษที่ ความคืบหน้าของนิทรรศการในชิคาโก (1929-1934) เขาได้รับการว่าจ้างจากพี่เขยของเขาหลุยส์กิดมอร์หัวหน้าสถาปนิกสำหรับนิทรรศการ พวกเขาช่วยกันออกแบบรูปแบบและอาคารทั้งเว็บไซต์. [4] พวกเขาบอกว่าจะสร้างศาลาสำหรับมากกว่า 500 การจัดแสดงนิทรรศการที่ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำน้ำหนักเบาโดยใช้วัสดุมวลผลิต; และพวกเขาวางแผนการแก้ปัญหาโดยใช้ง่ายวัสดุศาลาที่สร้างขึ้นจาก beaverboard. [1]

หลังจากที่แสดงออกได้มากกว่าผู้ชายสองคนทำงานอิสระก่อนที่จะกลายเป็นหุ้นส่วนชิคาโกในปี 1936 มีสำนักงานเล็ก ๆ ที่ 104 ใต้ถนนมิชิแกน. [ 5] บางโครงการขนาดเล็กยังคงอยู่จากช่วงเวลานี้ ที่อยู่อาศัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถาปัตยกรรมใน Northfield, อิลลินอยส์ยังคงมีลักษณะและรู้สึกร่วมสมัยเนื่องจากการเปิดการตกแต่งภายในเชิญชวนและหน้าต่างบานใหญ่. [6] หุ้นส่วนการพัฒนาโครงการสำหรับลูกค้าองค์กรที่พวกเขาได้พบในระหว่างชิคาโกแสดงออก.

บริษัท เปิดสำนักงานแห่งที่สองที่ 5 East 57th ถนนในนิวยอร์กในปี 1937; และหนุ่มกอร์ดอน Bunshaft ถูกจ้างโดยสกิดมอ. [2] สำนักงานดาวเทียมนี้มุ่งเน้นการออกแบบและพัฒนาอาคารสำนักงานใหม่สำหรับ บริษัท อเมริกันหม้อน้ำ [4].

Skidmore, Owings และ Merrill (SOM) [แก้ไข]
บทความหลัก: สกิดมอร์วิงส์และเมอร์ริ

SOM คู่หลุยส์ผู้ก่อตั้ง Skidmore, นาธาเนียลวิงส์ . และจอห์นโอเมอร์
ทั้งสองสถาปนิกได้เซ็นสัญญาในการออกแบบ 1939-1940 นิวยอร์กเวิลด์แฟร์; และในปี 1939 วิศวกรจอห์นโอเมอร์ร่วมงานกับ บริษัท ในฐานะหุ้นส่วน เปลี่ยนชื่อเป็นเพื่อ Skidmore, Owings & Merrill [4] และการดำเนินงานของ บริษัท มีการกระจายอำนาจ วิงส์ของความรับผิดชอบเบื้องต้นมีศูนย์กลางอยู่ที่สำนักงานชิคาโก. [1] สกิดมอทำงานในนิวยอร์ก วิงส์และกิดมอร์ได้เรียนรู้วิธีที่ยากที่พวกเขาก็ไม่สามารถได้รับพร้อมร่วมกัน พันธมิตร 'ความสัมพันธ์ที่ผิดปกติจะได้ถึงวาระที่ บริษัท แต่ SOM เจริญรุ่งเรืองแม้จะมีหรืออาจจะเพราะของ simmering ไม่ไว้วางใจ [7].

มีเหตุผลทางธุรกิจที่ดีสำหรับการปฏิบัติด้วยเท้าทั้งในนิวยอร์กและชิคาโกถูก; และ บริษัท ที่พบความอุดมสมบูรณ์ของการทำงานทั้งในเมือง ในเวลาเดียวกันก็ถูกมองว่าเป็นเรื่องง่ายสำหรับพิถีพิถัน Skidmore ที่จะแบกก้าวร้าวและระเบิดวิงส์จากระยะไกล จอห์นเมอร์ริวิศวกรอ่อนโยนสุภาพคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ในทางการเมืองมีความผันผวนของ SOM. [7]

บริษัท จะสร้างจำนวนโครงการขนาดใหญ่รวมถึงการทำงานของรัฐบาลได้รับการสนับสนุนในการติดตั้งทางทหารและฐานอากาศ. [8] ระหว่างสงครามปีหุ้นส่วนได้รับว่าจ้างให้สร้างเมืองลับ 75,000 อาศัยอยู่ในโอ๊คริดจ์เทนเนสซีที่ระเบิดปรมาณูถูกพัฒนา. [5]

กิดมอร์วิงส์และเคลื่อนย้ายได้ง่ายในโลกของการจัดตั้งธุรกิจ วิงส์กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการส่งเสริมให้ซีอีโอของ บริษัท ที่จะได้รับรางวัลค่าคอมมิชชั่นเพื่อ SOM พันธมิตรไม่ได้พัฒนาชื่อเสียงในฐานะนักออกแบบที่ฉลาด แต่พวกเขากลายเป็นที่รู้จักทักษะของพวกเขา 'ทำฝนเทียมและความเฉียบแหลมขององค์กร พวกเขาอาศัยอยู่กับคนอื่น ๆ จะทำผลงานความคิดสร้างสรรค์. [2] SOM พัฒนาชื่อเสียงสำหรับความน่าเชื่อถือในการพัฒนาขนาดใหญ่และกลายเป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดและมากที่สุดพูดคุยเกี่ยวกับตึกระฟ้าที่สร้างในปี 1950. [9] วิงส์อธิบาย SOM ที่เขาช่วยในการสร้างว่า "คิงคอง" ของ บริษัท สถาปัตยกรรม. [5]

บริษัท ช่วยให้ติดตลาดสไตล์นานาชาติในช่วงเวลาหลังสงคราม ที่รู้จักกันดีงานแรกของ SOM เป็นก้านเฮ้าส์ (1952) ซึ่งได้รับการออกแบบโดยกอร์ดอน Bunshaft และสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของ Mies Van der Rohe ได้. [2] จุดแข็งหลาย Bunshaft เป็นนักออกแบบที่ได้รับการปรับปรุงด้วยวิงส์เป็น SOM ซุปเปอร์พนักงานขายของเขา; แต่ antipathies ส่วนตัวระหว่างคู่ค้าเหล่านี้ผลิตความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน. [7]

ในปี 1954, SOM ได้รับรางวัลอีกที่สำคัญรัฐบาล appoi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาธาเนียลอเล็กซานเดอร์โออิงส์ ( 5 กุมภาพันธ์ 2446 – 13 มิถุนายน 2527 ) เป็นสถาปนิกชาวอเมริกัน เป็นหุ้นส่วนผู้ก่อตั้งของฟิสิกส์เชิงคำนวณ ซึ่งเป็นหนึ่งใน บริษัท สถาปัตยกรรมที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาและของโลก โออิงส์มองตึกระฟ้าเป็นบริษัทของเขาเป็นพิเศษ ชื่อเสียงของเขาวางอยู่บนความสามารถของเขาเพื่อให้เขาเรียกว่า " ตัวเร่งปฏิกิริยา " บุคคลใน บริษัท ของเขาที่รีดออกความแตกต่างระหว่างลูกค้า , ผู้รับเหมาและแผนคณะกรรมการช่วงปีแรก [ แก้ไข ]โออิงส์เกิดใน 1903 ในอินเดียแนโพลิส , อินเดียน่า น้องสาวของเขา เอโลอีส จะกลายเป็นภรรยาของหุ้นส่วนของเขา หลุยส์สกิดมอร์ [ 2 ] ในปี 1920 เขาได้เดินทางผ่านยุโรป ประสบการณ์ แรงบันดาลใจให้เขาเริ่มศึกษาสถาปัตยกรรมที่มหาวิทยาลัยอิลินอยส์ แต่ต้องออกจากโรงเรียนก่อนเวลาอันควรเพราะเจ็บป่วย เขายังคงศึกษาของเขาที่มหาวิทยาลัย คอร์เนลล์ ได้รับปริญญาใน 1927 [ 2 ]อาชีพ [ แก้ไข ]โออิงส์ งานแรกเป็นสถาปนิกกับนิวยอร์ก บริษัท นิวยอร์ก และซอว์เยอร์ [ 3 ] เป็นสถาปนิกหนุ่มโออิงส์ประทับใจกับเรย์มอนด์ ฮูดที่ออกแบบมา RCA ตึกร็อคกี้เฟลเลอร์ เซ็นเตอร์ กว่า 50 ปีต่อมาโออิงส์อธิบายเหลือบแรกของ 70 เรื่องราวตึกระฟ้าเป็นคมมีดอันน่าทึ่ง " นำเสนอมิติที่แคบของฟิฟท์ อเวนิว " [ 1 ]แนะนำเครื่องดูดควันไฟ LED เพื่องานโออิงส์ ทำงานเป็นสถาปนิกในศตวรรษของนิทรรศการความก้าวหน้าในชิคาโก ( 2472 – 34 ) เขาถูกจ้างโดยน้องเขยของเขา หลุยส์สกิดมอร์ , สถาปนิกหัวหน้าสำหรับปกรณ์ พวกเขาช่วยกันออกแบบแผนผังและอาคารสำหรับเว็บไซต์ทั้งหมด . [ 4 ] เขาถูกสั่งให้สร้างศาลา มากกว่า 500 จัดแสดงที่ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำที่ใช้เป็นวัสดุที่เบา และพวกเขาวางแผนโซลูชั่นการใช้ง่าย วัสดุ ศาลาสร้างขึ้นจาก beaverboard [ 1 ]หลังจากงานแสดงจบ ผู้ชายสองคนทำงานอิสระก่อนสร้างชิคาโกตามหุ้นส่วนใน 2479 กับสำนักงานขนาดเล็กที่ 104 South Michigan Avenue . [ 5 ] โครงการขนาดเล็กยังคงอยู่จากช่วงเวลานี้ เป็นสถาปัตยกรรมที่สำคัญที่อยู่ใน Northfield , อิลลินอยส์ยังดูเหมือนร่วมสมัยเพราะเปิดเชิญชวนให้ลงตัว และหน้าต่างบานใหญ่ [ 6 ] ร่วมพัฒนาโครงการสำหรับลูกค้าองค์กร ที่เคยพบในงานแสดงที่ชิคาโกบริษัทเปิดสำนักงานที่สองที่ 5 ถนน 57 ตะวันออกในนิวยอร์กในปี 1937 และหนุ่ม กอร์ดอน บันชาร์ฟทถูกจ้างโดยสกิดมอร์ [ 2 ] สำนักงานดาวเทียมนี้เน้น เริ่มต้นในการออกแบบและพัฒนาเป็นอาคารสำนักงานใหม่สำหรับบริษัทอเมริกันหม้อน้ำ [ 5 ]ฟิสิกส์เชิงคำนวณ ( ส้ม ) [ แก้ไข ]บทความหลัก : ฟิสิกส์เชิงคำนวณซึ่งเป็นพันธมิตรก่อตั้งหลุยส์สกิดมอร์ นาธาเนียลโออิงส์ และ จอห์น โอ เมอร์ริลสองสถาปนิกจะทำสัญญากับ 1939-40 นิวยอร์กของโลกการออกแบบที่สวยงาม และใน พ.ศ. 2482 วิศวกรจอห์น . เมอร์ริล เข้าร่วม บริษัท เป็นพันธมิตร เปลี่ยนชื่อเป็น ปิดโออิงส์ & Merrill [ 4 ] และการดำเนินงานของ บริษัท ได้เลือกก้าว โออิงส์เริ่มต้นหน้าที่เป็นศูนย์กลางในสำนักงานชิคาโก [ 1 ] ปิดการทำงานในนิวยอร์ค โออิงส์ และปิดได้เรียนรู้วิธีที่ยากที่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจกัน ของหุ้นส่วนแตกแยก ความสัมพันธ์อาจจะมั่นคง แต่ส้มเจริญรุ่งเรือง , แม้จะมี หรืออาจจะเพราะเคี่ยว , ไม่ไว้ใจ [ 7 ]มันมีเหตุผลทางธุรกิจที่ดีสำหรับการฝึกกับเท้าทั้งในนิวยอร์กและชิคาโก และ บริษัท ที่พบมากมายของการทำงานทั้งในเมือง ในเวลาเดียวกัน มันเห็นเป็นง่ายสำหรับสกิดมอร์พิถีพิถันเพื่อหมีโออิงส์ก้าวร้าวและระเบิดจากระยะไกล John Merrill , อ่อนสุภาพวิศวกร , คิดเล็ก ๆน้อย ๆในการเมืองระดับส้ม [ 7 ]บริษัทจะสร้างจำนวนของโครงการขนาดใหญ่ รวมทั้งงานจากรัฐบาลในการติดตั้งทางทหารและฐานทัพอากาศ [ 8 ] ในช่วงสงครามปี หุ้นส่วน ถูกจ้างให้สร้างเมืองลับสำหรับ 75 , 000 ผู้อยู่อาศัยใน Oak Ridge , เทนเนสซีที่ระเบิดปรมาณูถูกพัฒนา [ 5 ]สกิดมอร์โออิงส์และย้ายได้อย่างง่ายดาย ในโลกของการจัดตั้งธุรกิจ โออิงส์กลายเป็นซีอีโอขององค์กรเพื่อส่งเสริม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สันทัดในรางวัลคณะกรรมการกับส้ม พันธมิตรไม่ได้พัฒนาชื่อเสียงเป็นนักออกแบบที่ฉลาด แต่พวกเขากลายเป็นที่รู้จักสำหรับพวกเขา " " ทักษะและองค์การด้านทำฝน . พวกเขาพึ่งพาคนอื่นให้ทำงานสร้างสรรค์ [ 2 ] ซึ่งได้พัฒนาชื่อเสียงสำหรับความน่าเชื่อถือในการพัฒนาขนาดใหญ่และเป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดและมากที่สุดพูดคุยเกี่ยวกับตึกระฟ้าผู้สร้างใน 1950s . [ 9 ] โออิงส์อธิบาย ซึ่งเขาช่วยให้สร้างเป็น " คิงคอง " [ 5 ] สถาปนิกบริษัท ช่วยให้มีลักษณะระหว่างประเทศในช่วงหลังสงคราม ส้มที่มีชื่อเสียงมายาวนาน ก่อนงานจะงัดบ้าน ( 1952 ) ซึ่งออกแบบโดย กอร์ดอน บันชาร์ฟท และสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของ Mies แวนเดอร์โรห์ . [ 2 ] หลาย บันชาร์ฟทเป็นจุดแข็ง ที่ออกแบบเป็นปรับปรุงด้วยโออิงส์ของเขาเป็นส้ม ซูเปอร์เซลส์แมน แต่ antipathies ส่วนตัวระหว่างคู่ค้าเหล่านี้ผลิตความสัมพันธ์ซับซ้อน [ 7 ]ในปี 1954 ซึ่งได้รับรางวัล appoi ของรัฐบาลที่สำคัญอื่น