Autonomy of the will is that proper

Autonomy of the will is that property of it by which it is a law to itself (independently on any property of the objects of volition). The principle of autonomy then is: Always so to choose that the same volition shall comprehend the maxims of our choice as a universal law. We cannot prove this practical rule is an imperative, i.e., that the will of every rational being is necessarily bound to it as a condition, by a mere analysis of the conceptions which occur in it, since it is a synthetical proposition; we must advance beyond the cognition of the objects to a critical examination of the subject, that is of the pure practical reason, for this synthetic proposition which commands apodictically must be capable of being cognised wholly a priori. This matter, however, does not belong to the present section. But that the principle of autonomy in question is the sole principle of morals can be readily shown by mere analysis of the conceptions of morality. For by this analysis we find that its principle must be a categorical imperative, and that what this commands is neither more nor less than this very autonomy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อิสระของการจะเป็นที่ของมัน โดยที่มันเป็นกฎหมายตัวเองอย่างอิสระในคุณสมบัติของวัตถุของเหง) แล้วเป็นหลักการปกครองตนเอง: เสมอดังนั้นการเลือกว่า เหงเดียวจะเข้าใจคำคมของเราตามกฎหมายสากล เราไม่สามารถพิสูจน์กฎนี้จริงจะมีความสำคัญ เช่น ว่า จะทุกเหตุผลที่จำเป็นต้องผูกพันไปเป็นเงื่อนไข ด้วยการวิเคราะห์เพียงแนวที่เกิดขึ้นในนั้น เนื่องจากเป็นข้อเสนอที่สังเคราะห์ เราต้องก้าวหน้าเกินความรู้ความเข้าใจของวัตถุการสอบสำคัญของเรื่อง ที่มีความบริสุทธิ์จริงเหตุผล เรื่องสังเคราะห์นี้ว่าคำสั่ง apodictically ต้องสามารถเป็น cognised ทั้งหมดนิรนัย เรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เป็นของส่วนปัจจุบัน แต่ที่เป็นหลักการปกครองตนเองใน หลักการแต่เพียงผู้เดียวของศีลธรรมสามารถพร้อมแสดง โดยแนวของศีลธรรมเพียงวิเคราะห์ สำหรับ โดยวิเคราะห์นี้ เราพบว่า หลักการต้องมีความจำเป็น categorical และคำสั่งของนี้เป็นไม่มากกว่า หรือน้อยกว่านี้มีอิสระมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกำกับของรัฐในการที่จะเป็นได้ว่าทรัพย์สินของมันโดยที่มันเป็นกฎหมายเพื่อตัวเอง (อิสระเกี่ยวกับทรัพย์สินของวัตถุจากความตั้งใจใด ๆ ) หลักการของการปกครองตนเองนั้นคือ: เสมอให้เลือกว่าความตั้งใจเดียวกันจะเข้าใจแง่ของทางเลือกของเราในฐานะที่เป็นกฎหมายสากล เราไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่ากฎการปฏิบัตินี้เป็นความจำเป็นเช่นที่จะของทุกคนที่มีเหตุผลคือจำเป็นต้องผูกพันกับมันเป็นเงื่อนไขโดยการวิเคราะห์เพียงของแนวความคิดที่เกิดขึ้นในนั้นเพราะมันเป็นเรื่องที่สังเคราะห์; เราจะต้องก้าวไปเกินความรู้ความเข้าใจของวัตถุที่ตรวจสอบที่สำคัญของเรื่องที่เป็นของเหตุผลในทางปฏิบัติที่บริสุทธิ์สำหรับเรื่องนี้สังเคราะห์ซึ่งคำสั่ง apodictically จะต้องมีความสามารถในการ cognised เครือเบื้องต้น เรื่องนี้ แต่ไม่ได้อยู่ในส่วนปัจจุบัน แต่หลักการของการปกครองตนเองในคำถามเป็นหลักการเดียวของศีลธรรมสามารถแสดงให้เห็นได้อย่างง่ายดายโดยการวิเคราะห์เพียงของมโนทัศน์ของศีลธรรม โดยการวิเคราะห์นี้เราพบว่าหลักการของมันจะต้องเป็นความจำเป็นเด็ดขาดและว่าสิ่งที่คำสั่งนี้จะไม่มากหรือน้อยกว่านี้มากเอกราช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นอิสระของจะเป็นคุณสมบัติของมัน ซึ่งมันเป็นกฎหมาย เพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระในทรัพย์สินใด ๆของวัตถุของความปรารถนา ) หลักการของการปกครองตนเองแล้ว : เสมอเพื่อเลือกว่าคิดเหมือนกันจะเข้าใจแม็กซิมของทางเลือกของเราเป็นกฎหมายสากล เราไม่สามารถพิสูจน์กฎปฏิบัติเป็นตัวขวาง คือ ว่า จะ ทุกเหตุผล ที่ต้องผูกไว้ มันเป็นเงื่อนไข โดยการวิเคราะห์เพียงของมโนทัศน์ที่เกิดขึ้นในนั้น เพราะมันเป็นข้อเสนอที่ประกอบขึ้น เราต้องก้าวหน้าเกินกว่าความเข้าใจของวัตถุที่จะตรวจสอบที่สำคัญของเรื่อง นั่นคือเหตุผลที่ปฏิบัติที่บริสุทธิ์นี้ สังเคราะห์ข้อเสนอซึ่งคำสั่ง apodictically ต้องมีความสามารถของการเป็น cognised ทั้งหมด priori . เรื่องนี้ แต่ไม่ได้อยู่ในส่วนปัจจุบัน แต่หลักการของความเป็นอิสระในคำถามเป็นหลัก แต่เพียงผู้เดียวของศีลธรรมสามารถพร้อมแสดงโดยการวิเคราะห์เพียงของแนวคิดเกี่ยวกับจริยธรรม โดยการวิเคราะห์นี้เราพบว่า หลักการต้องจำเป็นอย่างแท้จริง และสิ่งนี้ก็สั่งเป็นอิสระกว่า หรือน้อยกว่านี้มาก