Percher was throwing a tantrum as s

Percher was throwing a tantrum as she hugged her knees again. The stone tiled walls of the room made it extremely cold during the night. In that sort of situation, it was impossible for anyone to bear the cold if they did not huddle in a corner with the blanket.

Jin was also huddling with the blanket as he spoke to Percher who was behind the wall which he leaned on.

“Oh right, regarding that topic earlier…… I won’t be against it at all, you know? I’m sure that Izayoi-san and the others would also feel the same.”

“…… Then I guess, thank you for your concerns. But be rest assured. I’ve already decided to depend on my own strength to think up of something. I will not give extra problems to [No Name].”

She threw aside the well-intentioned words from the other with those caustic lines of sarcasm. If it were the usual Jin, he would definitely be stumped for words and give up after a few stutters.

But, he seemed to be much more persistent today.

“……okay, I understand. Since that’s the decision Percher has made, I will not pry into it any further. But as the price, could you tell me one thing?”

“What?”

“How did you die, Percher?”

The atmosphere suddenly underwent a complete and dramatic change.

Even with the wall standing between them, the miasma of murderous rage was still able to permeate into the other cell and was directed at Jin.

If it weren’t for that wall, Percher might just have ended Jin’s life at that point.

“……what a surprise. Why are you bringing that up? Did it seem to you that the cursed vengeful thoughts of mine are deeply rooted in me?”

“No, that’s not it. Just that Percher, it didn’t seem like you earlier to be so dispirited. I was just speculating that could it have been the prison setting being too horrifying.”

“……Uu……!”

The Jin today was really too sensitive to the point of being annoying.

How did he judge the spiritedness of a person? By what sort of standard did he use to figure that out? Could it be that he’s just using a conventional expression without much thought? Percher pouted her lips as she gave a sigh.

“If that’s the case, I can help plead for them to release you first. The next attack might come anytime as well and [Salamandra] would be needing all the combat strength it can get. If we can first get the questioning over and done with, it would be much easier to think up a plan to get you out of this pla—“

“Forget it, there’s no need for that……But, yeah, I’m a little afraid of the cell. However, I’m not the kind to be disloyal enough to leave their master in such a cold and lonely place.”

Saying that, she leaned sideways to lie onto the stone flooring. The icy cold sensation seeped through the covers of her clothes and her body started to shiver in reflex.

The chilling touch of the stone flooring seem bent on stealing all of her body’s heat and it gave the illusory sensation of a death-like experience.

……She had spent a long time on a journey that caused her to lose her sense of identity or so she thought she had lost them.

However, the memory of welcoming the cold grip of death had apparently been engraved deep in the recesses of her soul.

The silence between them seemed to drag on for ages and the only sounds were their breaths that reminded them of each other’s presence. Unable to sleep in the bone-chilling prison cell, Percher finally surrendered by muttering:

“……Jin.”

“Yes?”

“Although I hate to admit it, but you’re right. ……It was after my contracting of the Black Death disease that I died in the prison cell of my own home. And it was my own father who had locked me there out of the fear of infection.”

“………!”

“As a measure to eradicate the sources of infection, my father had ordered the killings of all the farm serfs who had been close to me. Male, female, the old and the young, amongst them were also kids who were around my age……Fufu, now that I recall that incident, it sure was a stupid thing to do. Not knowing that the infection of Black Death is through the contact of contaminated blood and fleas, he had joined the move to exterminate them and contracted the same disease in the process, just like all the other members who participated in the killings. The whole family was down with the disease soon enough and the whole lineage was wiped out just like that. Don’t you find it funny?”

Percher had laughed the words out with a tone much emptier than her usual laughs. But reading between the lines would have revealed the amount of pain, hatred, anger and suffering that she had gone through.

The hatred towards her father had never been put out even after death.

“……At the moments before my death, I had shouted a curse from my prison cell at the top of my lungs to make it reach my father’s ears: “Die, die, all of you should die.” Mah, in the end, it came true and it gave me a small amount of spiritual power as my accomplishment. Well, it’s the attainment obtained through the use of curses, you know? Rin had also said that as one of the demonic spirits, such a spiritual attainment is quite a powerful one.”

“……”

“Then after my death, I started to wander around in Europe aimlessly. During which I started to meet more people who had died in the same manner. Those people were just spirits which floated around ……but I just felt that they were always looking enviously towards the people who were alive. Unable to bear looking on at their way of existence, I decided to bring them along with me; As time went by, I had somehow travelled out of the European continent to set foot into the Asian continent having had a journey that spanned several hundred years……. By the time I noticed what I had done, it had already become a huge family of 80 million souls. Well, that’s it, end of story.”

And that was how Percher recounted her life and the path she walked in her second life.

Quietly listening to her recount, Jin held his silence for a little while longer before speaking up suddenly:

“I didn’t know……Percher actually has a soft side as well.”

“—Hah?”

“You said that regarding the people who have died by the disease of Black Death, you were unable to bear looking on at their way of existence, right? So you had searched out for them to bring them along when you left a place right? So as to give them some form of company instead of suffering in loneliness, that’s not something that someone without a kind heart would do you know?”

“……Hmph. Thanks for the thoughts that are clearly partial towards me.”

“No, that’ not the case. At least I now understand the reason for your desire to change history……Mhm, Percher’s really gentle.”

Hearing him repeat it in emphasis, Percher pouted her lips in her little tantrum.

Being praised about an aspect about herself that she didn’t know until now, compared to joy, she was more embarrassed and that made her at a loss for words to craft a reply.

Jin nodded his head as he thought through Percher’s words while standing up.

“—okay, it’s decided. When [No Name] is completely rebuilt, I will come and help you.”

Jin made his oath from the opposite side of the wall.

Percher drew a sharp intake of breath at that as her eyes grew round in disbelieve at the statement he just uttered.

“What?…..What nonsense are you sprouting all of a sudden?!”

“It’s difficult for you to tell this to Izayoi-san and the others right? Then I will do the explaining. Even if they are against it……when the time comes, I will also help you even if I’m alone.”

“That’s not what I mean! I meant that even though Jin’s a good for nothing, you are still a leader! How can you abandon your Community just like that?!”

“No problem. That problem has been solved actually. To be precise, that’s exactly in line with my plans.”

Jin continued to push the topic as he went along with his own thoughts.

Percher was stunned into silence by Jin’s words and she stared at the wall where her Master should be locked behind.

“……Are you serious about that?”

“Yes, I am. About your wish, it should be possible to realize it for the requests of the 80 million souls. After winning the decisive battle with the Demon Lord Alliance and completing the rebuilds of our Community goals……I will be sure to lend you a hand in your mission.”

With a sincerity that permeated through the wall to carry over to the other side, Jin had announced his decision.

Hearing those words, Percher and her master gazed towards each other from the opposite sides of the wall. And her face started to relax into a lovely smile.

“……is that so? Then let’s add this extra condition into the contract.”

“Contract?”

“Mhm. Not only a Demon Lord Servant, but a contract forged between me and Jin Russel. As long as you obey the contract,……I will acknowledge you as my Master forever.”

The full moon peeked out from the cloud cover and spilt the moonlight across the metal grilled window of the cells to bathe the two figures in its light.

Pressing their palms on the wall that separated them, they forged the vows of their special contract within the prison cell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Percher ถูกขว้างปา tantrum การเป็นนาง hugged หัวเข่าของเธออีกครั้ง หินกระเบื้องผนังห้องทำให้มันเย็นมากในตอนกลางคืน ในการเรียงลำดับของสถานการณ์ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนหมีเย็นถ้าพวกเขาไม่ได้คุดในมุมกับครอบคลุมจินยังถูก huddling กับครอบคลุม ตามที่เขาพูดกับ Percher ที่อยู่เบื้องหลังกำแพงซึ่งเขาเองบน"โอ้ ขวา เกี่ยวกับหัวข้อที่ก่อนหน้านี้... ไม่มีกับมันเลย คุณรู้หรือไม่ ฉันแน่ใจว่า Izayoi ซังและคนอื่น ๆ จะรู้สึกเหมือนกัน"“…… แล้ว ผมคิดว่า ขอขอบคุณสำหรับความกังวลของคุณ แต่ต้องมั่นใจ แล้วฉันได้ตัดสินใจขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของตัวเองคิดค่าของบางสิ่งบางอย่าง จะไม่ให้ปัญหาพิเศษ [ไม่มีชื่อ] "เธอโยนกันคำว่าเจตนาดีกันกับบรรทัดอ่างของประชดประชัน นั้นจิปกติ เขาจะแน่นอนจะตันปัญญาคำและให้ค่าหลังจากที่ stutters กี่ได้ ดูการมุมานะมากวันนี้"...ถูก ฉันเข้าใจ เนื่องจากเป็นการตัดสินใจทำ Percher ฉันจะไม่ pry มาใด ๆ เพิ่มเติม แต่เป็นราคา สามารถบอกฉันสิ่งหนึ่ง""อะไร""วิธีทำคุณตาย Percher"บรรยากาศก็เปลี่ยนเปลี่ยนแปลงอย่างมาก และสมบูรณ์แม้จะ มียืนผนังระหว่าง miasma ของความโกรธ murderous ยังสามารถซึมเข้าไปในเซลล์อื่น ๆ และได้โดยตรงที่จิถ้าไม่ได้สำหรับผนังที่ Percher อาจเพียงได้สิ้นสุดลงชีวิตของจิณ"... คุณ...สิ่งประหลาดใจ ทำไมเป็นคุณนำที่ค่า ไม่เหมือนคุณที่คิดพยาบาทสาปของฉันมีรากลึกในฉัน""ไม่ ถูกไม่ต้อง ห้องที่ Percher มันไม่เหมือนก่อนหน้านี้จะ dispirited เพื่อให้คุณ ฉันมีเพียง speculating ว่า จะมีการตั้งค่าคุกที่น่าสะพรึงกลัวเกินไป"“…… Uu..."จิ้นวันนี้ถูกจริง ๆ สำคัญเกินไปที่น่ารำคาญวิธีใดเขาจึงไม่ได้ตัดสิน spiritedness คน โดยเรียงลำดับสิ่งของมาตรฐานไม่ได้เขาใช้คิดที่ออก มันอาจเป็นว่า เขาเพียงใช้นิพจน์ทั่วไปโดยไม่คิดมาก Percher pouted ริมฝีปากของเธอเธอให้แยกกัน"ถ้าอย่างนั้น ฉันสามารถช่วยทนายต้องปล่อยคุณก่อน การโจมตีต่อไปอาจมาตลอดเช่นกัน และ [Salamandra] จะต้องแข็งแรงต่อสู้ทั้งหมดที่จะได้ ถ้าเราก่อนจะได้รับการซักถามโอและทำ with มันจะง่ายมากที่จะคิดค่าแผนที่จะได้รับประโยชน์จากปลานี้ — ""ลืมมัน ไม่จำเป็นที่... แต่ ใช่ ฉันกลัวเล็กน้อยของเซลล์ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ชนิดจะแปรพักตร์พอไปหลักของพวกเขาในดังกล่าวเย็น และโดดเดี่ยว"พูด ที่เธอพิงด้านข้างนอนบนพื้นหิน ความรู้สึกเย็นเป็นน้ำแข็ง seeped ผ่านหน้ากากของเสื้อผ้าของเธอ และร่างกายของเธอเริ่มเหน็บสะท้อนสัมผัสหนาวพื้นหินดูโค้งบนขโมยความร้อนของร่างกายของเธอทั้งหมด และให้ความรู้สึก illusory ประสบการณ์เหมือนตาย…… เธอได้ใช้เวลานานในการเดินทางที่ทำให้เธอสูญเสียความตัวตนของเธอ หรือดังนั้นเธอคิดว่า เธอได้สูญเสียพวกเขาอย่างไรก็ตาม หน่วยความจำของต้อนรับจับเย็นตายได้เห็นได้ชัดถูกฝังลึกใน recesses ของจิตวิญญาณของเธอความเงียบระหว่างพวกเขาดูเหมือนจะ ลากบนสำหรับวัย และเสียงเดียวหายใจของพวกเขานึกถึงสถานะของผู้อื่นพวกเขา ไม่สามารถนอนหลับในเซลล์คุกถือกระดูก Percher สุดท้าย surrendered โดย muttering:“…… จิ้น""ใช่หรือไม่""แต่ฉันเกลียดการยอมรับมัน คุณขวา …… ก็หลังจากฉันสัญญาโรคตายดำที่ฉันตายในคุกเซลล์ของตัวเอง และเป็นพ่อของตัวเองที่มีล็อกฉันมีความกลัวติดเชื้อ"“………!”"เป็นการวัดการขจัดแหล่งมาของการติดเชื้อ พ่อสั่งฆาตกรรมของ serfs ฟาร์มทั้งหมดที่ได้รับใกล้กับฉัน เพศชาย เพศหญิง เก่า และหนุ่ม สาว หมู่พวกเขาก็ยังเด็กที่รอบอายุของฉัน... ฟูฟุ ที่ฉันเรียกคืนเกิดเหตุนั้น แน่ใจว่าได้สิ่งที่โง่ทำ ไม่รู้ว่า ติดเชื้อตายดำคือติดต่อปนเปื้อนเลือดและ fleas เขาได้ย้ายไปกำจัดพวกเขาได้เข้าร่วม และตีบโรคเดียวกันในกระบวนการ เช่นเดียวกับสมาชิกทั้งหมดอื่น ๆ ที่เข้าร่วมในการฆาตกรรม ครอบครัวถูกลง ด้วยโรคเร็วพอ และคนเชื้อสายทั้งหมดถูกเช็ดออกเพียงเช่นนั้น อย่าหาเรื่องตลก"Percher มีใครหัวเราะสักคำ ด้วยเสียง emptier มากกว่าเธอหัวเราะปกติ แต่อ่านระหว่างบรรทัดจะมีการเปิดเผยจำนวนความเจ็บปวด ความเกลียดชัง ความโกรธ และทุกข์ที่เธอได้ผ่านไปแล้วความเกลียดชังต่อพ่อของเธอได้ไม่เคยถูกดับแม้หลังความตาย“…… ในช่วงเวลาก่อนที่จะตายของฉัน ฉันได้ตะโกนสาปจากเซลล์คุกด้านบนของปอดของฉันเพื่อให้ถึงหูพ่อ: "ตาย ตาย คุณควรตาย" Mah ในสุด มาจริง และให้ฉันน้อยพลังจิตวิญญาณเป็นความสำเร็จของฉัน คุณจะเป็นภูมิปัญญาที่ได้รับผ่านการใช้ curses รู้ดี รินก็ยังกล่าวว่า เป็นหนึ่งในสุราอายุ โดยจิตวิญญาณเป็นค่อนข้างมีประสิทธิภาพ"“……”"แล้วหลังความตายของฉัน ฉันเริ่มร่อนเร่ทั่วยุโรปคว้าง ซึ่งผมเริ่มกับคนที่เสียชีวิตในลักษณะเดียวกัน ผู้คนมีเพียงวิญญาณที่ลอยรอบ.. แต่ฉันเพียงแค่รู้สึกว่า พวกเขากำลังเสมอมอง enviously ต่อคนที่มีชีวิตอยู่ ไม่สามารถมองในที่ทางของการดำรงอยู่ ฉันตัดสินใจนำพวกเขากับฉัน เป็นเวลาไปโดย ฉันมีอย่างใดเดินทางจากทวีปยุโรปจะก้าวเข้ามาในทวีปเอเชียที่ไม่มีการเดินทางมาหลายร้อยปี... โดยเวลาฉันสังเกตเห็นผมทำอะไรได้ มันได้กลายเป็นครอบครัวใหญ่ของชีวิต 80 ล้านแล้ว ดี ใช่ ตอนท้ายของเรื่อง"And that was how Percher recounted her life and the path she walked in her second life.Quietly listening to her recount, Jin held his silence for a little while longer before speaking up suddenly:“I didn’t know……Percher actually has a soft side as well.”“—Hah?”“You said that regarding the people who have died by the disease of Black Death, you were unable to bear looking on at their way of existence, right? So you had searched out for them to bring them along when you left a place right? So as to give them some form of company instead of suffering in loneliness, that’s not something that someone without a kind heart would do you know?”“……Hmph. Thanks for the thoughts that are clearly partial towards me.”“No, that’ not the case. At least I now understand the reason for your desire to change history……Mhm, Percher’s really gentle.”Hearing him repeat it in emphasis, Percher pouted her lips in her little tantrum.Being praised about an aspect about herself that she didn’t know until now, compared to joy, she was more embarrassed and that made her at a loss for words to craft a reply.Jin nodded his head as he thought through Percher’s words while standing up.“—okay, it’s decided. When [No Name] is completely rebuilt, I will come and help you.”Jin made his oath from the opposite side of the wall.Percher drew a sharp intake of breath at that as her eyes grew round in disbelieve at the statement he just uttered.“What?…..What nonsense are you sprouting all of a sudden?!”“It’s difficult for you to tell this to Izayoi-san and the others right? Then I will do the explaining. Even if they are against it……when the time comes, I will also help you even if I’m alone.”“That’s not what I mean! I meant that even though Jin’s a good for nothing, you are still a leader! How can you abandon your Community just like that?!”“No problem. That problem has been solved actually. To be precise, that’s exactly in line with my plans.”Jin continued to push the topic as he went along with his own thoughts.Percher was stunned into silence by Jin’s words and she stared at the wall where her Master should be locked behind.“……Are you serious about that?”“Yes, I am. About your wish, it should be possible to realize it for the requests of the 80 million souls. After winning the decisive battle with the Demon Lord Alliance and completing the rebuilds of our Community goals……I will be sure to lend you a hand in your mission.”With a sincerity that permeated through the wall to carry over to the other side, Jin had announced his decision.Hearing those words, Percher and her master gazed towards each other from the opposite sides of the wall. And her face started to relax into a lovely smile.“……is that so? Then let’s add this extra condition into the contract.”“Contract?”“Mhm. Not only a Demon Lord Servant, but a contract forged between me and Jin Russel. As long as you obey the contract,……I will acknowledge you as my Master forever.”The full moon peeked out from the cloud cover and spilt the moonlight across the metal grilled window of the cells to bathe the two figures in its light.Pressing their palms on the wall that separated them, they forged the vows of their special contract within the prison cell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Percher ถูกขว้างปาอารมณ์ฉุนเฉียวขณะที่เธอกอดเข่าของเธออีกครั้ง ผนังกระเบื้องหินของห้องทำให้มันหนาวมากในช่วงเวลากลางคืน ในการเรียงลำดับของสถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้สำหรับทุกคนที่จะทนความหนาวเย็นถ้าพวกเขาไม่เบียดเสียดในมุมผ้าห่ม. จินก็ยังเบียดกับผ้าห่มในขณะที่เขาพูดกับ Percher ใครอยู่เบื้องหลังกำแพงที่เขาโน้มตัวเมื่อ. " โอ้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับหัวข้อที่ก่อนหน้านี้ ...... ฉันจะไม่ต่อต้านมันที่ทุกท่านรู้หรือไม่? ฉันแน่ใจว่า Izayoi ซังและคนอื่น ๆ ก็จะรู้สึกเหมือนกัน. " "...... แล้วผมคิดว่าขอขอบคุณสำหรับความกังวลของคุณ แต่ต้องมั่นใจ ฉันได้ตัดสินใจแล้วที่จะขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของตัวเองที่จะคิดขึ้นจากบางสิ่งบางอย่าง ฉันจะไม่ให้ปัญหาเป็นพิเศษในการ [ไม่มีชื่อ]. " เธอโยนกันคำเจตนาดีจากที่อื่น ๆ ที่มีเส้นกัดกร่อนผู้ถากถาง ถ้ามันเป็นปกติจินเขาแน่นอนจะต้องนิ่งงันคำและให้ขึ้นหลังจากที่ไม่กี่ stutters. แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นถาวรมากขึ้นในวันนี้. "...... โอเคผมเข้าใจ เนื่องจากเป็นเรื่องที่ตัดสินใจ Percher ได้ทำผมจะไม่แงะลงไปเพิ่มเติมใด ๆ แต่เป็นราคาที่คุณสามารถบอกฉันสิ่งหนึ่ง? " "คืออะไร" "คุณไม่ตาย Percher?" บรรยากาศก็เปลี่ยนไปการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์และน่าทึ่ง. ถึงแม้จะมีกำแพงที่ยืนอยู่ระหว่างพวกเขาพิษของความโกรธฆาตกรรมเป็น ยังคงสามารถที่จะซึมเข้าไปในเซลล์อื่น ๆ และได้โดยตรงที่จิน. ถ้ามันไม่ได้สำหรับผนังที่ Percher เพียงแค่อาจจะจบชีวิตของจินที่จุดนั้น. "...... สิ่งที่น่าแปลกใจ คุณจะนำขึ้นมาทำไม? มันดูเหมือนว่าคุณคิดพยาบาทสาปแช่งของฉันจะฝังรากลึกในฉัน? " "ไม่มีที่ไม่ได้ เพียงแค่ว่า Percher มันไม่ได้ดูเหมือนคุณก่อนที่จะให้หดหู่ ฉันเป็นเพียงการคาดเดาว่ามันจะได้รับการตั้งค่าคุกเป็นที่น่ากลัวเกินไป. " "...... ...... UU!" จินวันนี้เป็นวันที่มีความสำคัญมากเกินไปจริงๆไปยังจุดของการเป็นที่น่ารำคาญ. วิธีการที่เขาไม่ตัดสินชีวิตชีวาของคน? โดยสิ่งที่ประเภทของมาตรฐานที่เขาใช้ในการคิดออกว่า? มันอาจจะเป็นว่าเขาเพียงแค่ใช้การแสดงออกทั่วไปโดยไม่คิดมาก? Percher pouted ริมฝีปากของเธอขณะที่เธอให้ถอนหายใจ. "ถ้าเป็นกรณีที่ผมสามารถช่วยขอร้องสำหรับพวกเขาที่จะปล่อยคุณครั้งแรก โจมตีครั้งต่อไปอาจจะมาได้ตลอดเวลาเช่นกันและ [Salamandra] จะถูกต้องทุกความแรงของการต่อสู้ก็จะได้รับ หากครั้งแรกที่เราจะได้รับการตั้งคำถามมากกว่าและทำด้วยก็จะเป็นเรื่องง่ายที่จะคิดขึ้นแผนการที่จะรับคุณออกจาก pla- นี้ " "ลืมมันมีความจำเป็นในการที่ไม่มี...... แต่ใช่ฉัน เล็ก ๆ น้อย ๆ กลัวของเซลล์ แต่ฉันไม่ได้ชนิดที่จะไม่ซื่อสัตย์พอที่จะออกหลักของพวกเขาในสถานที่เย็นและโดดเดี่ยว. " บอกว่าเธอโน้มตัวไปด้านข้างให้นอนลงบนพื้นหิน ความรู้สึกเย็นฉ่ำซึมผ่านครอบคลุมของเสื้อผ้าของเธอและร่างกายของเธอเริ่มที่จะสั่นในสะท้อน. สัมผัสหนาวของพื้นหินดูเหมือนใจรักการขโมยทั้งหมดของความร้อนในร่างกายของเธอและมันทำให้ความรู้สึกจริงของประสบการณ์การตายเหมือน. ... ... เธอได้ใช้เวลานานในการเดินทางที่ทำให้เธอต้องสูญเสียความรู้สึกของตัวตนของเธอหรือเพื่อให้เธอคิดว่าเธอได้สูญเสียพวกเขา. แต่ความทรงจำของการต้อนรับจับเย็นของการเสียชีวิตที่ได้รับการเห็นได้ชัดสลักลึกลงไปในหลืบของจิตวิญญาณของเธอ . ความเงียบระหว่างพวกเขาดูเหมือนจะลากบนสำหรับทุกเพศทุกวัยและเสียงที่มีเพียงลมหายใจของพวกเขาที่พวกเขาเตือนของการแสดงตนของแต่ละคน ไม่สามารถที่จะนอนหลับอยู่ในกระดูกหนาวขัง, Percher ยอมจำนนในที่สุดโดยพึมพำ: ". ...... จิน" "ใช่"? "แม้ว่าฉันเกลียดที่จะยอมรับมัน แต่คุณขวา ...... มันเกิดขึ้นหลังจากที่ทำสัญญาได้ของโรคกาฬโรคที่ฉันตายในห้องขังของบ้านของตัวเอง และมันก็เป็นพ่อของตัวเองที่เคยถูกขังฉันไปที่นั่นออกจากความกลัวของการติดเชื้อ. " "......... " "ในฐานะที่เป็นตัวชี้วัดที่จะกำจัดแหล่งที่มาของการติดเชื้อพ่อของฉันได้สั่งให้ฆ่าทุกข้าแผ่นดินฟาร์มที่ได้รับ ใกล้ชิดกับฉัน ชาย, หญิงที่เก่าแก่และหนุ่มสาวในหมู่พวกเขายังเป็นเด็กที่อยู่รอบอายุของฉัน ...... Fufu ตอนนี้ที่ผมจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นก็แน่ใจว่าเป็นสิ่งที่โง่ที่จะทำ ไม่ทราบว่าการติดเชื้อแห่งความตายสีดำคือผ่านการสัมผัสเลือดที่ปนเปื้อนและหมัดที่เขาได้เข้าร่วมการย้ายที่จะกำจัดพวกเขาและทำสัญญาโรคเดียวกันในกระบวนการเช่นเดียวกับสมาชิกคนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมในการฆาตกรรม ทั้งครอบครัวลดลงด้วยโรคเร็วพอและเชื้อสายทั้งหมดถูกเช็ดออกเช่นเดียวกับที่ คุณไม่พบว่ามันตลก? " Percher ได้หัวเราะคำพูดออกมาพร้อมกับเสียงมากดามกว่าปกติเธอหัวเราะ แต่การอ่านระหว่างบรรทัดจะมีการเปิดเผยปริมาณของความเจ็บปวดความเกลียดชังความโกรธและความทุกข์ทรมานที่เธอได้ผ่านไปแล้ว. ความเกลียดชังที่มีต่อพ่อของเธอไม่เคยถูกนำออกแม้หลังจากการตาย. "...... ในช่วงเวลาก่อนที่จะตายของฉันฉันมี ตะโกนสาปแช่งจากห้องขังของฉันที่ด้านบนของปอดของฉันที่จะทำให้มันถึงหูบิดาของเรา "ตายตายทุกท่านควรจะตาย." ม้าในท้ายที่สุดมันก็เป็นจริงและจะให้ฉันเป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆ ของ พลังทางจิตวิญญาณเป็นความสำเร็จของฉัน ดีก็สำเร็จที่ได้รับผ่านการใช้คำสาปแช่งคุณรู้หรือไม่? รินทร์ยังได้กล่าวว่าเป็นหนึ่งในวิญญาณปีศาจเช่นความสำเร็จทางจิตวิญญาณค่อนข้างหนึ่งที่มีประสิทธิภาพ. " "...... " "แล้วหลังจากการตายของฉันฉันเริ่มที่จะเดินไปรอบ ๆ ในยุโรปอย่างไร้จุดหมาย ในช่วงที่ผมเริ่มที่จะพบกับผู้คนจำนวนมากที่เสียชีวิตในลักษณะเดียวกัน คนเหล่านั้นเป็นเพียงวิญญาณที่ลอยอยู่รอบ ๆ ...... แต่ฉันก็รู้สึกว่าพวกเขามักจะมองอิจฉาที่มีต่อคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่สามารถที่จะแบกมองที่วิธีการของการดำรงอยู่ของฉันตัดสินใจที่จะนำพวกเขาไปพร้อมกับเรา เมื่อเวลาผ่านไปผมได้เดินทางอย่างใดออกมาจากทวีปยุโรปที่จะตั้งเท้าเข้าไปในทวีปเอเชียที่มีมีการเดินทางที่ยาวนานหลายร้อยปีที่ผ่านมา ...... ตามเวลาที่ผมสังเกตเห็นสิ่งที่ผมเคยทำมามันก็กลายเป็นครอบครัวใหญ่ของ 80 ล้านวิญญาณ . ดีที่มันจบของเรื่อง " . และนั่นก็คือวิธี Percher เล่าชีวิตและเส้นทางที่เธอเดินเข้ามาในชีวิตที่สองของเธออย่างเงียบ ๆ ฟังเล่าขานของเธอจินที่จัดขึ้นเงียบของเขาในขณะที่น้อยอีกต่อไปก่อนที่จะพูดถึงก็: "ฉัน ไม่ทราบ ...... Percher จริงมีด้านที่อ่อนนุ่มเช่นกัน. " "-Hah?" "คุณบอกว่าเกี่ยวกับคนที่มีผู้เสียชีวิตด้วยโรคกาฬโรคคุณไม่สามารถที่จะแบกมองที่วิธีการของการดำรงอยู่ ใช่มั้ย? เพื่อให้คุณได้ค้นหาออกสำหรับพวกเขาที่จะนำพวกเขาพร้อมเมื่อคุณซ้ายขวาขึ้นหรือไม่? เพื่อที่จะให้พวกเขามีรูปแบบของบาง บริษัท แทนของความทุกข์ในความเหงาที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่คนที่ไม่มีหัวใจชนิดจะทำคุณรู้หรือไม่ " "...... Hmph ขอขอบคุณสำหรับความคิดที่เห็นได้ชัดว่าบางส่วนที่มีต่อฉัน. " "ไม่ว่ากรณีที่ไม่ อย่างน้อยตอนนี้ผมเข้าใจเหตุผลคุณต้องการที่จะเปลี่ยนประวัติศาสตร์ ...... Mhm, Percher เชิ้ตจริงๆ. " ได้ยินเขาทำซ้ำได้ในเน้น Percher pouted ริมฝีปากของเธอในความโกรธเคืองเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ. ถูกยกย่องเกี่ยวกับลักษณะเกี่ยวกับตัวเองว่าเธอไม่ได้ ทราบว่าจนถึงขณะนี้เมื่อเทียบกับความสุขเธอก็อายมากขึ้นและที่ทำให้เธอสูญเสียสำหรับคำตอบเพื่องานฝีมือ. จินพยักหน้าของเขาในฐานะที่เขาคิดว่าผ่านคำ Percher ในขณะที่ลุกขึ้นยืน. "-okay ก็ตัดสินใจ เมื่อ [ไม่มีชื่อ] จะถูกสร้างขึ้นมาใหม่นี้ผมจะมาช่วยคุณ. " จินทำคำสาบานของเขาจากฝั่งตรงข้ามของผนัง. Percher ดึงบริโภคคมชัดของลมหายใจที่ว่าดวงตาของเธอเพิ่มขึ้นในรอบปฏิเสธศรัทธาในคำสั่งที่เขาเพียงแค่ พูด. "คืออะไร? ... เรื่องไร้สาระ ..What คุณแตกหน่อทุก ?! ฉับพลัน" "มันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณที่จะบอกนี้เพื่อ Izayoi ซังและคนอื่น ๆ ใช่มั้ย? แล้วฉันจะทำอธิบาย แม้ว่าพวกเขาจะต่อต้านมัน ...... เมื่อเวลามาถึงผมก็จะช่วยให้คุณแม้ว่าฉันคนเดียว. " "นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมหมายถึง! ฉันหมายความว่าถึงแม้จินเป็นอะไรที่ดีสำหรับคุณจะยังคงเป็นผู้นำ! วิธีที่คุณสามารถละทิ้งชุมชนของคุณเช่นเดียวกับที่ ?! " "ไม่มีปัญหา ปัญหาที่ได้รับการแก้ไขจริง จะแม่นยำที่ว่าสอดคล้องกับแผนของฉัน. " จินอย่างต่อเนื่องที่จะผลักดันเรื่องที่เขาไปพร้อมกับความคิดของตัวเอง. Percher ตะลึงในความเงียบด้วยคำพูดของจินและเธอจ้องที่ผนังที่โทของเธอควรจะถูกขังอยู่เบื้องหลัง"...... คุณร้ายแรงเกี่ยวกับการที่?" "ใช่ฉัน เกี่ยวกับความปรารถนาของคุณก็ควรจะเป็นไปได้ที่จะรู้ว่ามันมีการร้องขอของ 80 ล้านวิญญาณ หลังจากที่ชนะการรบแตกหักกับพระเจ้าพันธมิตรปีศาจและเสร็จสิ้นการสร้างใหม่ในเป้าหมายของชุมชนของเรา ...... ผมจะต้องแน่ใจว่าคุณจะให้ยืมมือในการปฏิบัติภารกิจของคุณ. " ด้วยความจริงใจที่แทรกซึมผ่านผนังเพื่อดำเนินไปยังด้านอื่น ๆ , จินได้ประกาศการตัดสินใจของเขา. ได้ยินคำพูดเหล่านั้น Percher และปริญญาโทของเธอจ้องมองต่อกันจากด้านตรงข้ามของผนัง และใบหน้าของเธอเริ่มที่จะผ่อนคลายลงรอยยิ้มที่น่ารัก. "...... เป็นเช่นนั้น? จากนั้นให้เพิ่มเงื่อนไขพิเศษนี้ทำสัญญา. " "สัญญา" "Mhm ไม่เพียง แต่คนรับใช้พระเจ้าปีศาจ แต่สัญญาปลอมระหว่างผมกับจินรัสเซล ตราบใดที่คุณปฏิบัติตามสัญญา ...... ผมจะยอมรับคุณในฐานะเจ้านายของฉันตลอดไป. " พระจันทร์เต็มดวงแอบโผล่ออกมาจากเมฆปกคลุมและแสงจันทร์ที่หกรั่วไหลข้ามโลหะหน้าต่างย่างของเซลล์ที่จะอาบน้ำสองร่างในที่มีแสงของมันกดฝ่ามือของพวกเขาบนผนังที่แยกพวกเขาพวกเขาปลอมแปลงคำสาบานของสัญญาพิเศษของพวกเขาที่อยู่ในห้องขัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

percher ยังโมโหที่เธอกอดเข่าของเธออีกครั้ง หินผนังกระเบื้องของห้องทำให้มันหนาวมากในตอนกลางคืน ในสถานการณ์แบบนั้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับทุกคนที่จะทนความหนาว ถ้าพวกเขาไม่ได้ซุกตัวในมุมที่มีผ้าห่ม

จินก็ huddling กับผ้าห่มที่เขาพูดกับ percher ที่อยู่หลังกำแพงที่เขาพิง

" โอ้ ใช่เกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้านี้ . . . . . . . ผมจะไม่คัดค้านเลย คุณรู้มั้ย ? ฉันแน่ใจว่า ซาโย ซันและคนอื่นๆ ก็รู้สึกแบบเดียวกัน "

" . . . . . . . งั้น ขอบคุณสำหรับความกังวลของคุณ แต่ต้องมั่นใจนะคะ ฉันตัดสินใจแล้วที่จะพึ่งกำลังตัวเองจะคิดบางอย่าง ผมจะไม่ให้ปัญหาพิเศษ [ ชื่อ ] .

เธอทิ้งคำพูดดีจากอื่น ๆอาจมีกับสายเหล่านั้นกัดกร่อนของการถากถาง ถ้าเป็นจินปกติ เขาจะต้องนิ่งงันสำหรับคำและให้ขึ้นหลังจากไม่กี่พูดติดอ่าง .

แต่ดูเหมือนเขาจะดื้อมาก วันนี้

" . . . . . . . โอเค ผมเข้าใจแล้ว เพราะนั่นคือการตัดสินใจ percher ได้ ผมจะไม่ก้าวก่ายอีก แต่ราคาคุณจะบอกอะไรฉันอย่างนึงได้มั้ย ? "

" อะไร ? "

" แล้วคุณจะตาย percher ? "

บรรยากาศก็รับที่สมบูรณ์และการเปลี่ยนแปลงได้อย่าง

แม้จะมีกำแพงที่ยืนอยู่ระหว่างพวกเขา กลิ่นไอของความโกรธรุนแรงมากยังสามารถซึมผ่านเข้าไปในเซลล์อื่น ๆ และทางจิน

ถ้าไม่ใช่กำแพงที่ percher อาจต้องสิ้นสุดชีวิตของจินที่จุด

" . . . . . . . แปลกใจจัง