... That was when I realized it.I g

... That was when I realized it.


I glared at Motoyasu.

I could feel a deep, dark emotion swelling up from within me, seeping into my guts.


“You fiend! You must have thrown away your clothes and money to create an alibi for your crimes!”


Motoyasu pointed at me and accused with an extremely loud yell.


“What! Are you trying to say that I’m a serial rapist?ǃ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

... ที่ถูกเมื่อรับรู้ได้ฉัน glared ที่ Motoyasuผมรู้สึกถึงอารมณ์ที่ลึก มืดที่บวมขึ้นจากภายในฉัน seeping ในกึ๋นของฉัน"คุณมาร คุณต้องได้โยนเก็บเสื้อผ้าของคุณและเงินในการสร้างเอลิบิการในการก่ออาชญากรรมของคุณ"Motoyasu ชี้ที่ฉัน และถูกกล่าวหาว่า มีการร้องเสียงดังมาก"อะไร คุณกำลังจะบอกว่า ผม rapist ประจำ? ǃ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

... นั่นก็คือตอนที่ฉันรู้ว่ามัน. ฉันจ้อง Motoyasu. ฉันรู้สึกลึกบวมอารมณ์มืดขึ้นมาจากภายในข้าไหลเข้ามาในความกล้าของฉัน. "คุณปีศาจ! คุณต้องโยนทิ้งไปเสื้อผ้าและเงินของคุณที่จะสร้างข้อแก้ตัวสำหรับความผิดของคุณ! " Motoyasu ชี้ที่ผมและผู้ถูกกล่าวหาด้วยเสียงโห่ร้องดังมาก. "อะไร! คุณกำลังพยายามที่จะบอกว่าผมเป็นคนร้ายอนุกรม?! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . . . . . นั่นคือเมื่อฉันตระหนักมัน


ฉันถลึงตามอง motoyasu

ผมรู้สึกลึกมืดอารมณ์บวมขึ้นจากภายในฉัน สัมผัสตัวเอง


" นายปีศาจ ! คุณต้องทิ้งเสื้อผ้าและเงินเพื่อสร้างพยานความผิดของคุณ ! "


motoyasu มาที่ผม และกล่าวหาที่มีเสียงดังมาก ตะโกน


" อะไร ! คุณกำลังจะพูดว่าฉันเป็นนักข่มขืนต่อเนื่อง ? ǃ "