Amid the moving clops of the carria

Amid the moving clops of the carriages and at a rustle, her curtain lifted. Under the starlight, Wang Hong’s handsome, lofty, and enigmatic face appeared to her.

He was watching her fixedly and Chen Rong had to tilt her head away to avoid his scorching gaze.

“Is the Nan’yang Prince so insufferable?” he asked.

In the dark, Chen Rong faintly nodded. “Such a man is naturally insufferable.”

“You aren’t afraid of dying?”

Chen Rong lowered her eyes. “I am, but there are things that are worse than death.”

Wang Hong studied her. At long last, he softened his voice to say: “It’s fortunate that I’ve come in time,” and drew the curtain down.

With the dropped curtain, Chen Rong turned her head to look at the tall shadow under the faint starlight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่ามกลางการเคลื่อนไหว clops ของรถม้า และเสียงกรอบแกรบ ม่านของเธอยกขึ้น ระยิบ หน้าหล่อ โอ่อ่า ลึกลับ และ Wang Hong ปรากฏกับเธอเขาได้ดูเธอ fixedly และเฉินรองมีการเอียงหัวของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของเขาฟิตความคือเจ้าชาย Nan'yang เขียวดังนั้นเขาถามในมืด เฉินร้องรวย ๆ พยักหน้า "คนเป็นธรรมชาติเขียว""คุณไม่กลัวตาย"เฉินรองลดลงดวงตาของเธอ "ฉัน แต่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย"Wang Hong ศึกษาเธอ ในที่สุดยาวนาน เขานุ่มนวลเสียงของเขาว่า: "มันเป็นโชคดีที่ผมได้มาในเวลา และดึงม่านลงมีม่านกระตุก เฉินรองเปิดหัวของเธอดูเงาระยิบลมสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่ามกลาง clops ย้ายรถม้าและที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบที่เธอยกม่าน ภายใต้แสงดาววังฮ่องกงหล่อสูงส่งและเป็นปริศนาใบหน้าปรากฏว่าเธอ. เขาได้รับการเพ่งดูเธอและเฉินร่องมีการเอียงศีรษะของเธอออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องมองเปรี้ยงของเขา. "คือ Nan'yang เจ้าชายทนไม่ได้เหรอ?" เขาถาม . ในที่มืดเฉินพยักหน้าร่องราง "ชายคนดังกล่าวเป็นธรรมชาติทนไม่ได้." "คุณไม่กลัวตาย?" เฉินร่องตาของเธอลดลง "ผม แต่มีสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย." วัง Hong ศึกษาของเธอ ที่นานเขานิ่มเสียงของเขาจะพูดว่า:. "มันเป็นโชคดีที่ฉันได้มาในเวลาที่" และดึงม่านลงด้วยผ้าม่านทิ้งเฉินร่องหันหัวของเธอจะมองไปที่เงาสูงภายใต้แสงดาวจาง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท่ามกลางการเคลื่อนไหว clops ของรถม้าและเสียงกรอบแกรบ ม่าน เธอยก ภายใต้แสงดาวของวังหงส์หล่อ สูงส่ง และใบหน้าลึกลับปรากฏแก่เธอเขากำลังมองเธออย่างจดจ่อ และ เฉินหยงต้องเอียงศีรษะของเธอออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาแผดเผาของเขา" เป็น nan"yang เจ้าชายแล้วเหลือทน ? " เขาถามในที่มืด , Chen ร่องบางๆ พยักหน้า " ชายผู้นั้นคือเหลือทนตามธรรมชาติ”" คุณไม่กลัวตายเหรอ "เฉินหยงลดสายตา . " ผม แต่ยังมีเรื่องที่แย่กว่าความตาย”วังหงส์เรียนของเธอ ในที่สุดเขานิ่มเสียงของเขาว่า : " โชคดีที่ผมมาทันเวลา และดึงม่านลงกับการทำผ้าม่าน เฉินหยงหันหัวไปมองเงาร่างสูงภายใต้แสงดาวเป็นลม