And Dimitri, the guy I loved, had b

And Dimitri, the guy I loved, had been made a Strigoi against his will. He'd been turned during a battle, an epic rescue mission that I'd been part of as well. Strigoi had kidnapped Moroi and dhampirs from the school I attended, and we'd set out with others to save them. Dhampirs are half vampire and half-human-gifted with human strength and hardiness, and Moroi reflexes and senses. Dhampirs train to become guardians, the elite bodyguards who protect Moroi. That's what I am. That's what Dimitri had been.

After his conversion, the rest of the Moroi world had considered him dead. And to a certain extent, he was. Those who were turned Strigoi lost all sense of the goodness and life they'd had before. Even if they hadn't turned by choice, it didn't matter. They would still become evil and cruel, just like all Strigoi. The person they'd been was gone, and honestly, it was easier to imagine them moving on to heaven or the next life than to picture them out stalking the night and taking victims. But I hadn't been able to forget Dimitri, or accept that he was essentially dead. He was the man I loved, the man with whom I'd been so perfectly in sync that it was hard to know where I ended and he began. My heart refused to let him go even if he was technically a monster, he was still out there somewhere. I also hadn't forgotten a conversation he and I had once had. We'd both agreed that we'd rather be dead-truly dead-than walk the world as Strigoi.

And once I'd had my mourning time for the goodness he'd lost, I'd decided I had to honor his wishes. Even if he no longer believed in them. I had to find him. I had to kill him and free his soul from that dark, unnatural state. I knew it was what the Dimitri I had loved would have wanted. Killing Strigoi isn't easy, though. They're insanely fast and strong. They have no mercy. I'd killed a number of them already-pretty crazy for someone who was freshly eighteen. And I knew taking on Dimitri would be my greatest challenge, both physically and emotionally.

In fact, the emotional consequences had kicked in as soon as I made my decision. Going after Dimitri had meant doing a few life-altering things (and that wasn't even counting the fact that fighting him could very likely result in the loss of my life). I was still in school, only a handful of months away from graduating and becoming a full-fledged guardian. Every day I stuck around at St. Vladimir's Academy-a remote, protected school for Moroi and dhampirs-meant one more day was going by in which Dimitri was still out there, living in the state he'd never wanted. I loved him too much to allow that. So I'd had to leave school early and go out among humans, abandoning the world I'd lived in nearly my entire life.

Leaving had also meant abandoning one other thing-or rather, a person: my best friend, Lissa, also known as Vasilisa Dragomir. Lissa was Moroi, the last in a royal line. I'd been slated to be her guardian when we graduated, and my decision to hunt Dimitri had pretty much destroyed that future with her. I'd had no choice but to leave her.

Aside from our friendship, Lissa and I had a unique connection. Each Moroi specializes in a type of elemental magic-earth, air, water, or fire. Until recently, we'd believed there were only those four elements. Then we'd discovered a fifth: spirit.

That was Lissa's element, and with so few spirit users in the world, we hardly knew anything about it. For the most part, it seemed to be tied to psychic powers. Lissa wielded amazing compulsion-the ability to exert her will on almost anyone. She could also heal, and that's where things got a little strange between us. You see, I technically died in the car accident that killed her family. Lissa had brought me back from the world of the dead without realizing it, creating a psychic bond between us. Ever since then, I was always aware of her presence and thoughts. I could tell what she was thinking and feel when she was in trouble. We had also recently discovered I could see ghosts and spirits who hadn't yet left this world, something I found disconcerting and struggled to block out. The whole phenomenon was called being shadow-kissed.

Our shadow-kissed bond made me the ideal choice to protect Lissa, since I would instantly know if she was in trouble. I'd promised to protect her my whole life, but then Dimitri-tall, gorgeous, fierce Dimitri-had changed it all. I'd been faced with that horrible choice: continue to protect Lissa or free Dimitri's soul. Choosing between them had broken my heart, leaving an ache in my chest and tears in my eyes. My parting with Lissa had been agonizing. We'd been best friends since kindergarten, and my departure was a shock for both of us. To be fair, she'd never seen it coming. I'd kept my romance with Dimitri a secret. He was my instructor, seven years older than me, and had been assigned to be her guardian as well. As such, he and I had tried hard to fight our attraction, knowing we had to focus on Lissa more than anything else and that we'd also get in a fair amount of trouble for our student-teacher relationship.

But being kept from Dimitri-even though I'd agreed to it-had caused me to build up a lot of unspoken resentment toward Lissa. I probably should have talked to her about it and explained my frustration over having my entire life planned out. It didn't seem fair, somehow, that while Lissa was free to live and love however she wanted, I would always have to sacrifice my own happiness to ensure that she was protected. She was my best friend, though, and I couldn't bear the thought of upsetting her. Lissa was particularly vulnerable because using spirit had the nasty side effect of driving people insane. So I'd sat on my feelings until they finally exploded, and I left the Academy-and her-behind for good.

One of the ghosts I'd seen-Mason, a friend who had been killed by Strigoi-had told me Dimitri had returned to his homeland: Siberia. Mason's soul had found peace and left this world shortly thereafter, without giving me any other clues about where in Siberia Dimitri might have gone. So I'd had to set out there blindly, braving a world of humans and a language I didn't know in order to fulfill the promise I'd made to myself.

After a few weeks on my own, I had finally made it to Saint Petersburg. I was still looking, still floundering-but determined to find him, even though I dreaded it at the same time. Because if I really did pull this insane plan off, if I actually managed to kill the man I loved, it would mean Dimitri would truly be gone from the world. And I honestly wasn't sure I could go on in a world like that.

None of it seems real. Who knows? Maybe it isn't. Maybe it's actually happening to someone else. Maybe it's something I imagined. Maybe soon I'm going to wake up and find everything fixed with Lissa and Dimitri. We'll all be together, and he'll be there to smile and hold me and tell me everything's going to be okay. Maybe all of this really has been a dream.

But I don't think so.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ Dimitri คนที่ฉันรัก ได้ถูกทำการ Strigoi กับของพระองค์ เขามีการเปิดในระหว่างการต่อสู้ ภารกิจการกู้ภัยมหากาพย์ที่ผมเคยเป็นส่วนหนึ่งของดี Strigoi มีการลักพาตัว Moroi และ dhampirs จากโรงเรียนที่ฉันเข้าร่วม และเราจะกำหนดกับบันทึก Dhampirs เป็นแวมไพร์ครึ่ง และครึ่งมนุษย์มีพรสวรรค์ ด้วยแรงมนุษย์ และ ไฟฟ้า และ Moroi reflexes และความรู้สึก Dhampirs รถไฟจะกลายเป็น ผู้ใหญ่ ปืนป้อมที่ปกป้อง Moroi นั่นคือสิ่งที่ฉัน นั่นคือ Dimitri รับหลังจากการแปลงของเขา ส่วนเหลือของโลก Moroi ได้ถือว่าเขาตาย และขอบแบบบางเขต เขาก็ ผู้ที่ถูกเปิด Strigoi สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดของความดีและชีวิตที่พวกเขาเคยมีก่อน แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เปิดตามที่เลือก มันไม่ได้เรื่อง นอกจากนี้พวกเขายังจะกลายเป็นความชั่วร้าย และโหด ร้าย เหมือน Strigoi ทั้งหมด คนที่พวกเขาได้ถูกหายไป และสุจริตอย่าง ก็สามารถจินตนาการได้ย้ายไปสวรรค์หรือชีวิตต่อไปมากกว่าการให้ภาพนั้นออก stalking คืนและเหยื่อการ แต่ผมไม่ได้ได้ ไปลืม Dimitri ยอมรับว่า เขาเป็นตาย เขาเป็นคนรักผม คนที่ผมเคยให้สมบูรณ์ให้ตรงกันก็ยากที่จะรู้ว่าที่ฉันสิ้นสุดลง และเขาเริ่ม หัวใจของฉันปฏิเสธที่จะปล่อยเขาไปแม้ว่าเขามีเทคนิคมอนสเตอร์ เขายังคงออกมีอยู่ ผมยังไม่ได้ลืมเขาและผมได้เมื่อมีการสนทนา เรามีทั้งสองตกลงกันว่า เราจะต้องตายตายจริง-กว่าโลกเป็น Strigoi เดินAnd once I'd had my mourning time for the goodness he'd lost, I'd decided I had to honor his wishes. Even if he no longer believed in them. I had to find him. I had to kill him and free his soul from that dark, unnatural state. I knew it was what the Dimitri I had loved would have wanted. Killing Strigoi isn't easy, though. They're insanely fast and strong. They have no mercy. I'd killed a number of them already-pretty crazy for someone who was freshly eighteen. And I knew taking on Dimitri would be my greatest challenge, both physically and emotionally.In fact, the emotional consequences had kicked in as soon as I made my decision. Going after Dimitri had meant doing a few life-altering things (and that wasn't even counting the fact that fighting him could very likely result in the loss of my life). I was still in school, only a handful of months away from graduating and becoming a full-fledged guardian. Every day I stuck around at St. Vladimir's Academy-a remote, protected school for Moroi and dhampirs-meant one more day was going by in which Dimitri was still out there, living in the state he'd never wanted. I loved him too much to allow that. So I'd had to leave school early and go out among humans, abandoning the world I'd lived in nearly my entire life.Leaving had also meant abandoning one other thing-or rather, a person: my best friend, Lissa, also known as Vasilisa Dragomir. Lissa was Moroi, the last in a royal line. I'd been slated to be her guardian when we graduated, and my decision to hunt Dimitri had pretty much destroyed that future with her. I'd had no choice but to leave her.Aside from our friendship, Lissa and I had a unique connection. Each Moroi specializes in a type of elemental magic-earth, air, water, or fire. Until recently, we'd believed there were only those four elements. Then we'd discovered a fifth: spirit.That was Lissa's element, and with so few spirit users in the world, we hardly knew anything about it. For the most part, it seemed to be tied to psychic powers. Lissa wielded amazing compulsion-the ability to exert her will on almost anyone. She could also heal, and that's where things got a little strange between us. You see, I technically died in the car accident that killed her family. Lissa had brought me back from the world of the dead without realizing it, creating a psychic bond between us. Ever since then, I was always aware of her presence and thoughts. I could tell what she was thinking and feel when she was in trouble. We had also recently discovered I could see ghosts and spirits who hadn't yet left this world, something I found disconcerting and struggled to block out. The whole phenomenon was called being shadow-kissed.Our shadow-kissed bond made me the ideal choice to protect Lissa, since I would instantly know if she was in trouble. I'd promised to protect her my whole life, but then Dimitri-tall, gorgeous, fierce Dimitri-had changed it all. I'd been faced with that horrible choice: continue to protect Lissa or free Dimitri's soul. Choosing between them had broken my heart, leaving an ache in my chest and tears in my eyes. My parting with Lissa had been agonizing. We'd been best friends since kindergarten, and my departure was a shock for both of us. To be fair, she'd never seen it coming. I'd kept my romance with Dimitri a secret. He was my instructor, seven years older than me, and had been assigned to be her guardian as well. As such, he and I had tried hard to fight our attraction, knowing we had to focus on Lissa more than anything else and that we'd also get in a fair amount of trouble for our student-teacher relationship.But being kept from Dimitri-even though I'd agreed to it-had caused me to build up a lot of unspoken resentment toward Lissa. I probably should have talked to her about it and explained my frustration over having my entire life planned out. It didn't seem fair, somehow, that while Lissa was free to live and love however she wanted, I would always have to sacrifice my own happiness to ensure that she was protected. She was my best friend, though, and I couldn't bear the thought of upsetting her. Lissa was particularly vulnerable because using spirit had the nasty side effect of driving people insane. So I'd sat on my feelings until they finally exploded, and I left the Academy-and her-behind for good.One of the ghosts I'd seen-Mason, a friend who had been killed by Strigoi-had told me Dimitri had returned to his homeland: Siberia. Mason's soul had found peace and left this world shortly thereafter, without giving me any other clues about where in Siberia Dimitri might have gone. So I'd had to set out there blindly, braving a world of humans and a language I didn't know in order to fulfill the promise I'd made to myself.After a few weeks on my own, I had finally made it to Saint Petersburg. I was still looking, still floundering-but determined to find him, even though I dreaded it at the same time. Because if I really did pull this insane plan off, if I actually managed to kill the man I loved, it would mean Dimitri would truly be gone from the world. And I honestly wasn't sure I could go on in a world like that.None of it seems real. Who knows? Maybe it isn't. Maybe it's actually happening to someone else. Maybe it's something I imagined. Maybe soon I'm going to wake up and find everything fixed with Lissa and Dimitri. We'll all be together, and he'll be there to smile and hold me and tell me everything's going to be okay. Maybe all of this really has been a dream.But I don't think so.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และดิมิทรีคนที่ฉันรักได้รับการทำ Strigoi กับความประสงค์ของเขา เขาต้องการรับการเปิดในระหว่างการสู้รบภารกิจกู้ภัยมหากาพย์ที่ฉันต้องการเป็นส่วนหนึ่งของเป็นอย่างดี Strigoi ลักพาตัว Moroi และ dhampirs จากโรงเรียนผมได้เข้าร่วมและเราต้องการที่กำหนดไว้กับคนอื่น ๆ ที่จะช่วยให้พวกเขา Dhampirs เป็นแวมไพร์ครึ่งและครึ่งมนุษย์ที่มีพรสวรรค์ที่มีความแข็งแรงและความกล้าหาญของมนุษย์และการตอบสนองและความรู้สึก Moroi Dhampirs การฝึกอบรมที่จะกลายเป็นผู้ปกครองที่บอดี้การ์ดของชนชั้นสูงที่ปกป้อง Moroi นั่นคือสิ่งที่ผม นั่นคือสิ่งที่ดิมิทรีได้รับ. หลังจากการแปลงของเขาส่วนที่เหลือของโลก Moroi เคยคิดว่าเขาตาย และในระดับหนึ่งเขาเป็น บรรดาผู้ที่ถูกเปิด Strigoi สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดของความดีและชีวิตที่พวกเขาต้องการมีมาก่อน ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้หันโดยทางเลือกก็ไม่ได้เรื่อง พวกเขาก็จะกลายเป็นความชั่วร้ายและยังคงโหดร้ายเช่นเดียวกับ Strigoi ทั้งหมด คนที่พวกเขาจะได้รับก็หายไปและตรงไปตรงมามันก็ง่ายที่จะจินตนาการพวกเขาย้ายไปสวรรค์หรือชีวิตต่อไปกว่าที่จะถ่ายภาพพวกเขาออกสะกดรอยตามคืนและการช่วยเหลือผู้ประสบภัย แต่ผมไม่ได้รับสามารถที่จะลืมดิมิทรีหรือยอมรับว่าเขาเป็นคนที่ตายแล้วเป็นหลัก เขาเป็นคนที่ฉันรักผู้ชายคนหนึ่งกับผู้ที่ฉันต้องการได้อย่างสมบูรณ์แบบในซิงค์ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะทราบว่าฉันสิ้นสุดและเขาก็เริ่มที่ หัวใจของฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เขาไปแม้ว่าเขาจะเป็นเทคนิคมอนสเตอร์ที่เขายังคงออกมีบาง ฉันยังไม่เคยลืมการสนทนาเขาและผมมีครั้งเดียว เราต้องการทั้งสองตกลงที่เราอยากจะตายอย่างแท้จริงที่ตายแล้วกว่าเดินโลกเป็น Strigoi. และเมื่อฉันมีเวลาที่โศกเศร้าของฉันสำหรับความดีที่เขาจะหายไปฉันคิดว่าฉันมีเพื่อเป็นเกียรติแก่ความปรารถนาของเขา . แม้ว่าเขาเชื่อว่าไม่ได้อยู่ในพวกเขา ฉันได้ไปหาเขา ผมต้องฆ่าเขาและจิตวิญญาณของเขาเป็นอิสระจากที่มืดรัฐธรรมชาติ ผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันได้ดิมิทรีที่รักจะมีความต้องการ ฆ่า Strigoi ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ พวกเขากำลังเมามันได้อย่างรวดเร็วและแข็งแกร่ง พวกเขามีความเมตตา ผมฆ่าจำนวนของพวกเขาแล้วสวยบ้าคนที่สดใหม่สิบแปด และฉันรู้ว่าการที่ดิมิทรีจะเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันทั้งทางร่างกายและอารมณ์. ในความเป็นจริงผลกระทบทางอารมณ์ได้เตะในทันทีที่ฉันทำให้การตัดสินใจของฉัน ดิมิทรีไปหลังจากที่มีความหมายทำไม่กี่เปลี่ยนแปลงชีวิตสิ่ง (และที่ไม่ได้นับความจริงที่ว่าเขาสามารถต่อสู้กับผลมีโอกาสมากในการสูญเสียของชีวิตของฉัน) ฉันก็ยังคงอยู่ในโรงเรียนเพียงไม่กี่เดือนออกไปจากที่จบการศึกษาและกลายเป็นผู้ปกครองที่เต็มเปี่ยม ทุกวันฉันติดอยู่รอบ ๆ ที่เซนต์วลาดิเมียของสถาบันการศึกษาระยะไกลโรงเรียนป้องกัน Moroi และ dhampirs-หมายถึงอีกหนึ่งวันที่เกิดขึ้นโดยที่ดิมิทรีก็ยังคงออกมีที่อาศัยอยู่ในรัฐเขาไม่เคยต้องการ ฉันรักเขามากเกินไปที่จะอนุญาตให้ ดังนั้นผมต้องออกจากโรงเรียน แต่เช้าและออกไปในหมู่มนุษย์ทิ้งโลกที่ผมอาศัยอยู่ในเกือบทั้งชีวิตของฉัน. ออกจากมีความหมายยังทิ้งสิ่งหนึ่งหรืออื่น ๆ แต่คน: เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันลิซยัง ที่รู้จักกันเป็น Vasilisa Dragomir ลิซเป็น Moroi สุดท้ายในราชวงศ์ ฉันต้องการได้รับการกำหนดให้เป็นผู้ปกครองของเธอเมื่อเราจบการศึกษาและการตัดสินใจของฉันที่จะล่าดิมิทรีได้ทำลายสวยมากว่าในอนาคตกับเธอ ผมไม่มีทางเลือกที่จะปล่อยให้เธอ. นอกเหนือจากมิตรภาพของเรา, ลิซและผมก็มีการเชื่อมต่อที่ไม่ซ้ำกัน แต่ละ Moroi เชี่ยวชาญในชนิดของเวทมนตร์ธาตุดินที่อากาศน้ำหรือไฟไหม้ จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ เราจะเชื่อว่ามีเพียงผู้ที่ธาตุทั้งสี่ แล้วเราจะค้นพบหนึ่งในห้า:. จิตวิญญาณที่เป็นองค์ประกอบลิซและจิตวิญญาณที่มีผู้ใช้ไม่กี่ดังนั้นในโลกที่เราแทบจะรู้อะไรเกี่ยวกับมัน ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับพลังจิต ลิซอาวุธบังคับ-ความสามารถที่น่าตื่นตาตื่นใจในการออกแรงของเธอจะอยู่กับเกือบทุกคน นอกจากนี้เธอยังสามารถรักษาและนั่นคือสิ่งที่มีแปลก ๆ ระหว่างเรา คุณเห็นฉันในทางเทคนิคเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ฆ่าครอบครัวของเธอ ลิซได้นำฉันกลับมาจากโลกของคนตายโดยไม่ทราบว่ามันสร้างจิตผูกพันระหว่างเรา นับตั้งแต่นั้นมาผมก็มักจะตระหนักถึงการปรากฏตัวของเธอและความคิด ผมบอกได้เลยว่าสิ่งที่เธอคิดและความรู้สึกเมื่อเธออยู่ในฐานะลำบาก เรายังได้ค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันจะได้เห็นผีและวิญญาณที่ยังไม่ได้ใส่โลกนี้สิ่งที่ฉันพบอึกอักและพยายามที่จะป้องกันไม่ให้ออก ปรากฏการณ์ทั้งถูกเรียกว่าถูกเงาจูบ. พันธบัตรเงาจูบของเราทำให้ผมเลือกที่เหมาะที่จะปกป้องลิซตั้งแต่ฉันจะรู้ได้ทันทีว่าเธออยู่ในฐานะลำบาก ผมสัญญาว่าจะปกป้องเธอทั้งชีวิตของฉัน แต่แล้วดิมิทรีสูง, งดงาม, ดิมิทรี-รุนแรงมีการเปลี่ยนแปลงมันทั้งหมด ฉันถูกต้องเผชิญกับทางเลือกที่น่ากลัวว่า: ยังคงปกป้องลิซหรือจิตวิญญาณของดิมิทรีฟรี การเลือกระหว่างพวกเขาได้หักหัวใจของฉันออกจากอาการปวดในหน้าอกของฉันและน้ำตาในดวงตาของฉัน พรากจากกันฉันกับลิซได้รับการทนทุกข์ทรมาน เราต้องการเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดตั้งแต่ชั้นอนุบาลและการเดินทางของฉันคือช็อตสำหรับเราทั้งคู่ เป็นธรรมที่เธอไม่เคยเห็นมันมา ผมเก็บไว้ความโรแมนติกของฉันกับดิมิทรีเป็นความลับ เขาเป็นครูของฉันเจ็ดปีเก่ากว่าฉันและได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ปกครองของเธอเช่นกัน เช่นนี้เขาและผมได้พยายามอย่างหนักในการต่อสู้ที่น่าสนใจของเรารู้ว่าเราต้องมุ่งเน้นไปที่ลิซมากกว่าสิ่งอื่นใดและที่เรายังต้องการได้รับในจำนวนเงินที่ยุติธรรมของปัญหาสำหรับความสัมพันธ์ของครูและนักเรียนของเรา. แต่ถูกเก็บไว้จากดิมิทรี -even แต่ผมเห็นด้วยกับมันได้เกิดจากฉันที่จะสร้างขึ้นจำนวนมากไม่ได้พูดความไม่พอใจที่มีต่อลิซ ฉันอาจจะได้พูดคุยกับเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้และอธิบายความยุ่งยากของฉันมากกว่าที่มีชีวิตของฉันทั้งหมดวางแผนออก มันไม่ได้ดูเหมือนยุติธรรมอย่างใดในขณะที่ลิซเป็นอิสระที่จะมีชีวิตอยู่และความรัก แต่เธอต้องการฉันมักจะต้องเสียสละความสุขของตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเธอได้รับการคุ้มครอง เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน แต่ฉันไม่สามารถแบกความคิดของการร้ายของเธอ ลิซเป็นความเสี่ยงอย่างยิ่งเพราะการใช้จิตวิญญาณมีผลข้างเคียงที่น่ารังเกียจของคนขับรถบ้า ดังนั้นฉันนั่งอยู่บนความรู้สึกของฉันจนในที่สุดพวกเขาระเบิดและผมออกจากสถาบันการศึกษาและของเธอที่อยู่เบื้องหลังให้ดี. หนึ่งในผีผมเห็นเมสันเพื่อนที่ถูกฆ่าตายโดย Strigoi-ได้บอกผมว่าดิมิทรี ได้กลับไปยังบ้านเกิดของเขา: ไซบีเรีย จิตวิญญาณของเมสันได้พบความสงบสุขและทิ้งโลกนี้หลังจากนั้นไม่นานโดยไม่ต้องให้ฉันเบาะแสอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับการที่ในไซบีเรียดิมิทรีอาจได้ไป ดังนั้นผมจึงต้องการมีการตั้งออกมีสุ่มสี่สุ่มห้า braving โลกของมนุษย์และเป็นภาษาที่ผมไม่ทราบว่าเพื่อตอบสนองสัญญาที่ผมทำเพื่อตัวเอง. หลังจากนั้นไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาของตัวเองที่ฉันได้ทำในที่สุดมัน เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ผมก็ยังคงมองยังพยามยาม แต่มุ่งมั่นที่จะหาเขาแม้ว่าฉันกลัวในเวลาเดียวกัน เพราะถ้าผมไม่ได้ดึงแผนนี้บ้าออกถ้าฉันจัดการจริงที่จะฆ่าคนที่ฉันรักมันจะหมายถึงดิมิทรีอย่างแท้จริงจะต้องหายไปจากโลก และผมก็ไม่แน่ใจว่าฉันจะไปบนในโลกที่ต้องการที่. ไม่มีดูเหมือนจริง ใครจะรู้? บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็น บางทีมันอาจจะจริงที่เกิดขึ้นกับคนอื่น บางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่ฉันคิด อาจจะเร็ว ๆ นี้ผมจะตื่นขึ้นมาและพบว่าทุกอย่างคงมีลิซและดิมิทรี เราทุกคนจะอยู่ด้วยกันและเขาจะมีที่จะยิ้มและกอดฉันและบอกฉันทุกอย่างจะโอเค บางทีทั้งหมดนี้จริงๆได้รับความฝัน. แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วดิมิทรี ผู้ชายที่ฉันรัก ถูกทำ strigoi ต่อต้านเขา เขาจะถูกเปิดในระหว่างการต่อสู้มหากาพย์ , ภารกิจกู้ภัยที่ฉันได้รับส่วนหนึ่งของเช่นกัน strigoi ได้ลักพาตัวและ moroi dhampirs จากโรงเรียนฉันเข้า และเราก็ออกไปกับคนอื่นเพื่อปกป้องพวกเขา dhampirs เป็นครึ่งแวมไพร์ครึ่งมนุษย์กับมนุษย์ที่มีความแข็งแรงและความทนทาน และการตอบสนอง moroi และประสาทสัมผัสdhampirs รถไฟที่จะกลายเป็นผู้ปกครอง ยอดองครักษ์ที่ปกป้อง moroi . นั่นคือสิ่งที่ผมเป็น นั่นคือสิ่งที่ดิมิทรีได้

หลังจากการแปลงของเขา ส่วนที่เหลือของโลก moroi ก็ถือว่าเขาได้ตายไปแล้ว และในระดับหนึ่ง เขาเป็น ผู้ถูกเปลี่ยน strigoi สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดของพระเจ้า และชีวิตจะได้ก่อน แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เปิดโดยเลือก มันไม่สำคัญพวกเขาก็จะกลายเป็นความชั่วร้ายและโหดร้าย เหมือน strigoi . คนที่เค้าจากไปแล้วจริงๆ มันง่ายที่จะจินตนาการพวกเขาย้ายไปยังสวรรค์หรือภพหน้า มากกว่าภาพที่ออกมาตามคืนและเอาเหยื่อ แต่ฉันไม่สามารถลืมดิมิทรี ยอมรับว่าเขาเป็นหรือตาย เขาเป็นผู้ชายที่ฉันรักผู้ชายที่ฉันได้รับอย่างสมบูรณ์ในซิงค์ที่มันยากที่จะทราบว่าผมจบ และเขาก็เริ่มต้นขึ้น หัวใจของฉันไม่ยอมปล่อยเขาไปถ้าเขาแล้วมอนสเตอร์ที่เขายังคงออกมีบาง ผมยังไม่ได้ลืมการสนทนาผมและเขาเคยมี เราสองคนตกลงกันว่า เราอาจจะตายอย่างแท้จริงตายแล้วกว่าเดินโลก

strigoi .และเมื่อฉันมีเวลาฉันทุกข์กับความดี เขาจะหายไป ฉันตัดสินใจฉันต้องทำตามความต้องการของเขา ถ้าเขาไม่เชื่อในพวกเขา ฉันต้องไปหาเขา ฉันต้องฆ่าเขาและปลดปล่อยวิญญาณของเขาจากที่มืด วิกฤตของรัฐ ผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดิมิทรีฉันรักต้องการ ฆ่า strigoi ไม่ใช่ง่ายๆนะ พวกเขากำลังอย่างรวดเร็ว และแข็งแรง ไม่มีความเมตตาฉันฆ่าหมายเลขของพวกเขาแล้วบ้าสวยสำหรับคนที่สด 18 และผมรู้ว่าการดิมิทรีจะท้าทายที่สุดของฉัน ทั้งทางร่างกายและอารมณ์

ในความเป็นจริง ผลทางอารมณ์ได้เตะใน ทันทีที่ฉันตัดสินใจแล้วไปหลังดิมิทรีก็หมายถึงทำไม่กี่ชีวิตเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ( และที่ไม่ได้นับเลยว่าสู้เขาอาจมากอาจส่งผลในการสูญเสียของชีวิตของฉัน ) ผมยังอยู่ในโรงเรียนเพียงไม่กี่เดือนไปตั้งแต่เรียนจบและกลายเป็นผู้ปกครองเต็มเปี่ยม ทุกๆวันฉันอยู่ที่เซนต์วลาดิเมียร์ academy-a ระยะไกลปกป้องโรงเรียนและ moroi dhampirs หมายถึงอีกวันไปโดยที่ดิมิทรีอยู่ข้างนอก อยู่ในสถานะที่เขาไม่เคยต้องการ ฉันรักเขามากเกินกว่าจะยอมให้ทำแบบนั้น ดังนั้นฉันต้องไปโรงเรียนแต่เช้าและออกไปท่ามกลางมนุษย์ ทิ้งโลกที่ฉันอาศัยอยู่ในเกือบทั้งชีวิต

จะไปยังหมายถึงการละทิ้งสิ่งหนึ่งหรือมากกว่า , คน : เพื่อนรักของฉัน ลิซซ่าเรียกว่าวาซิลาซ่า dragomir . ลิซซ่า คือ moroi , ล่าสุดในสายหลวง ฉันอาจเป็นผู้ปกครองของเธอเมื่อเราเรียนจบ ฉันตัดสินใจที่จะล่า ดิมิทรี เกือบทำลายอนาคตกับเธอ ฉันก็ไม่มีทางเลือก ได้แต่ปล่อยให้เธอ

นอกจากมิตรภาพ ลิซซ่า และมีการเชื่อมต่อที่ไม่ซ้ำกัน แต่ละ moroi เชี่ยวชาญในชนิดของธาตุเวท ดิน ลม น้ำ หรือ ไฟจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ เราก็เชื่อว่ามีเพียง 4 องค์ประกอบ แล้วเราก็ค้นพบ 5 : วิญญาณ

ที่ลิซซ่าเป็นองค์ประกอบ และมีไม่กี่ดังนั้นวิญญาณของผู้ใช้ในโลก เราไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมัน สำหรับส่วนใหญ่ , มันดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับพลังจิต ลิซซ่าใช้สุดยอดสะกดความสามารถในการออกแรงก็เกือบทุกคน เธอยังสามารถรักษาและนั่นคือสิ่งที่มีแปลกๆระหว่างเรา คุณเห็นฉันแล้วตายในอุบัติเหตุที่ฆ่าครอบครัวของเธอ ลิซซ่า พาฉันกลับจากโลกแห่งความตายโดยไม่รู้ตัว การสร้างพันธบัตรกายสิทธิ์ระหว่างเรา ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็มักจะทราบถึงตัวตนของเธอและความคิด ฉันสามารถบอกได้ว่าสิ่งที่เธอกำลังคิด และรู้สึก เมื่อเธอมีปัญหาเราได้ค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันสามารถเห็นผีและวิญญาณที่ยังไม่ได้ไปจากโลกนี้ สิ่งที่ผมพบอึกอักและต่อสู้เพื่อป้องกัน . ปรากฏการณ์ทั้งหมดถูกเรียกว่าเงาจูบ

เงาของเราจูบพันธบัตรทำให้ทางเลือกที่เหมาะสมที่สุดเพื่อปกป้องลิซซ่า เพราะผมจะได้รู้ว่าถ้าเธอมีปัญหา ฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอ ชีวิตทั้งชีวิตของฉัน แต่แล้วดิมิทรี สูง