Culture Shock คือ วัฒนธรรมของต่างปร

Culture Shock

คือ วัฒนธรรมของต่างประเทศที่แตกต่างไปจากประเทศเรา หรือที่เราคุ้นเคย เป็นสิ่งที่ไม่มีบอกในตำราแต่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละคนที่ไปใช้ชีวิตหรือได้พบเจอ จะแปลกมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับการปรับตัวและ ความเคยชินของแต่ละคน เช่น


ขึ้นรถเมล์ต้องทักคนขับ และคนขับก็จะทักเรา พอลงก็ต้องบอก ขอบคุณ ซึ่งต่างกับประเทศไทยอย่างสิ้นเชิง ที่แค่ขึ้นรถเมล์ทันโดยปลอดภัยก็นับว่าโชคดีมากๆแล้ว
ใช้ส้อมตักข้าว บางคนกินอิ่มก็ไม่กินน้ำเลย จะกินทีหลัง (ประมาณ ชั่วโมง) คนไทยต้องมีน้ำด้วยตลอด
กินพิซซ่าไม่ใส่ซอสมะเขือเทศ และกินเฟร้นฟราย กับ น้ำส้มสายชู (จะอร่อยมั้ยเนี่ย)
อาการของ Culture Shock ก็มีแบ่งเป็นระยะได้ เริ่มตั้งแต่

ระยะแรก ใหม่ๆ แรก ๆ อะไรก็ดีไปหมด จะรู้สึกชอบทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบ ๆ ตัว ตื่นเต้นกับบ้านใหม่ อะไรมันจะสะดวกสบายขนาดนั้น รู้สึกตัวเองมีอิสระ เสรี และมีความสุขกับกับโลกใบใหม่นี้จริงๆเลยนะ ไปเที่ยวโน้นเที่ยวนี่ไม่เบื่อ ตื่นตาตื่นใจไปเสียหมด ความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นในช่วงสองอาทิตย์แรกที่ไปถึง

ระยะที่สอง ความคุ้นเคยจะเข้ามาเยือน เราจะเริ่มคุ้นเคยกับสิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัว บวกกับความเหงา เดียวดาย เริ่มจะไม่ชอบการอยู่คนเดียว คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ คิดถึงอาหารไทย นี้เลยคะอาการเริ่มแรก ของโฮมซิก หรือ อาการคิดถึงบ้านใจจะขาดนั้นเอง จะเริ่มตั้งแต่เกลียดเมืองที่อยู่อาศัยเอง เกลียดประเทศที่มาอยู่อาศัย เกลียดผู้คนรอบ ๆ ตัว เกลียดอพาร์ทเม้นต์ที่อยู่อาศัย เกลียดทุก ๆ อย่างในประเทศนี้ ระยะนี้แหละที่จัดได้ว่าเป็นระยะอันตราย ถ้ารอดจากระยะนี้ได้ก็สบายได้เป็นนักเรียนนอกแน่ แต่ถ้าไม่รอดก็โบกมือ บ้าย บาย จิงโจ้กลับไปกินส้มตำที่บ้านแน่นอน

ระยะที่สาม สุดท้าย และตลอดไป นั่นหมายถึงว่านายแน่มากที่ผ่านระยะที่สองมาได้ เราจะเริ่มปรับยอมรับกับทุก ๆ สิ่งที่อยู่รอบข้างรู้จักเพื่อนใหม่ๆ การเรียนที่เริ่มจะดูจริงจังมากขึ้น บ้างก็ได้งานทำ เริ่มใช้เหตุผลในการใช้ชีวิตมากขึ้น ประมาณว่า Life must go on และจะเริ่มมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น บ้างก็เลยไปถึงระยะที่สี่คือระยะไม่อยากกลับบ้าน เห็นอะไรที่เมืองไทยไม่ดีไปหมด อยากอยู่ออสเตรเลียจนตายก็มี อย่าเลยนะพ่อแม่รออยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิถีชีวิต คือวัฒนธรรมของต่างประเทศที่แตกต่างไปจากประเทศเราหรือที่เราคุ้นเคยเป็นสิ่งที่ไม่มีบอกในตำราแต่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละคนที่ไปใช้ชีวิตหรือได้พบเจอจะแปลกมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับการปรับตัวและความเคยชินของแต่ละคนเช่น ขึ้นรถเมล์ต้องทักคนขับและคนขับก็จะทักเราพอลงก็ต้องบอกขอบคุณซึ่งต่างกับประเทศไทยอย่างสิ้นเชิงที่แค่ขึ้นรถเมล์ทันโดยปลอดภัยก็นับว่าโชคดีมากๆแล้วใช้ส้อมตักข้าวบางคนกินอิ่มก็ไม่กินน้ำเลยจะกินทีหลัง (ประมาณชั่วโมง) คนไทยต้องมีน้ำด้วยตลอดน้ำส้มสายชูดื่มด่ำและกินเฟร้นฟรายกินพิซซ่าไม่ใส่ซอสมะเขือเทศ (จะอร่อยมั้ยเนี่ย)อาการของเอลก็มีแบ่งเป็นระยะได้เริ่มตั้งแต่ระยะแรกใหม่ ๆ แรกๆ อะไรก็ดีไปหมดจะรู้สึกชอบทุกๆ อย่างที่อยู่รอบๆ ตัวตื่นเต้นกับบ้านใหม่อะไรมันจะสะดวกสบายขนาดนั้นรู้สึกตัวเองมีอิสระเสรีและมีความสุขกับกับโลกใบใหม่นี้จริงๆเลยนะไปเที่ยวโน้นเที่ยวนี่ไม่เบื่อตื่นตาตื่นใจไปเสียหมดความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นในช่วงสองอาทิตย์แรกที่ไปถึงระยะที่สองความคุ้นเคยจะเข้ามาเยือนเราจะเริ่มคุ้นเคยกับสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัวบวกกับความเหงาเดียวดายเริ่มจะไม่ชอบการอยู่คนเดียวคิดถึงบ้านคิดถึงแม่คิดถึงอาหารไทยนี้เลยคะอาการเริ่มแรกของโฮมซิกหรืออาการคิดถึงบ้านใจจะขาดนั้นเองจะเริ่มตั้งแต่เกลียดเมืองที่อยู่อาศัยเองเกลียดประเทศที่มาอยู่อาศัยเกลียดผู้คนรอบๆ ตัวเกลียดอพาร์ทเม้นต์ที่อยู่อาศัยเกลียดทุกๆ อย่างในประเทศนี้ระยะนี้แหละที่จัดได้ว่าเป็นระยะอันตรายถ้ารอดจากระยะนี้ได้ก็สบายได้เป็นนักเรียนนอกแน่แต่ถ้าไม่รอดก็โบกมือบ้ายบายจิงโจ้กลับไปกินส้มตำที่บ้านแน่นอนระยะที่สาม สุดท้าย และตลอดไป นั่นหมายถึงว่านายแน่มากที่ผ่านระยะที่สองมาได้ เราจะเริ่มปรับยอมรับกับทุก ๆ สิ่งที่อยู่รอบข้างรู้จักเพื่อนใหม่ๆ การเรียนที่เริ่มจะดูจริงจังมากขึ้น บ้างก็ได้งานทำ เริ่มใช้เหตุผลในการใช้ชีวิตมากขึ้น ประมาณว่า Life must go on และจะเริ่มมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น บ้างก็เลยไปถึงระยะที่สี่คือระยะไม่อยากกลับบ้าน เห็นอะไรที่เมืองไทยไม่ดีไปหมด อยากอยู่ออสเตรเลียจนตายก็มี อย่าเลยนะพ่อแม่รออยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช็อกวัฒนธรรม

คือวัฒนธรรมของต่างประเทศที่แตกต่าง ไปจากประเทศเราหรือที่เราคุ้นเคยเป็นสิ่งที่ไม่มีบอกในตำรา แต่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละคนที่ไปใช้ชีวิตหรือได้พบเจอจะแปลกมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับ หัวเรื่อง: การปรับคุณตัวและความสามารถเคยชินของแต่ละของคุณคนเช่น


ขึ้นรถเมล์คุณต้องทักของคุณคนขับและของคุณคนขับก็จะทักเราพอลงก็คุณต้องนี่เพื่อดูรูปภาพขอบคุณซึ่งต่างกับประเทศไทยอย่างสิ้นเชิงที่เพลงแค่ขึ้นรถเมล์ทันโดยปลอดภัยก็นับว่าได้โชคดีมาก ๆ แล้ว
ใช้ส้อมตักข้าวบางคนกินอิ่ม ก็ไม่กินน้ำเลยจะกินทีหลัง (ประมาณชั่วโมง) ของคุณคนไทย English คุณต้องมีคุณน้ำด้วยตลอด
กินพิซซ่าไม่ใส่ซอสมะเขือเทศและกินคุณเฟร้นฟรายกับน้ำส้มสายชู (จะอร่อยมั้ยเนี่ย)
อาการของ ช็อกวัฒนธรรมก็มีแบ่งเป็นระยะได้เริ่มตั้งแต่

ระยะแรกใหม่ ๆ แรก ๆ อะไรก็ดีไปหมดจะรู้สึกชอบทุก ๆ อย่างที่ขณะนี้รอบ ๆ คุณตัวตื่นเต้นกับร้านบ้านใหม่อะไรมันจะสะดวกสบายขนาดนั้นรู้สึกคุณตัวเองมีอิสระเป็นเสรีและมี ความสามารถคุณสุขกับกับโลกคุณใบใหม่นี้จริงๆเลยนะไปเที่ยวโน้นเที่ยวนี่ไม่เบื่อตื่นตาตื่นใจไปเสียหมดความสามารถรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นในห้างหุ้นส่วนจำกัดช่วงสองคุณอาทิตย์แรกที่ไปถึง

ระยะที่สองความสามารถคุ้นเคยจะเข้ามาเยือนเราจะเริ่มคุ้นเคยกับ สิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัวบวกกับ ความเหงาเดียวดายเริ่มจะไม่ชอบการอยู่คนเดียวคิดถึงบ้านคิดถึงแม่คิดถึงอาหารไทยนี้เลยคะอาการเริ่มแรกของโฮมซิกหรืออาการคิดถึงบ้านใจจะขาดนั้นเองจะเริ่มตั้งแต่เกลียดเมืองที่ อยู่อาศัยเองเกลียดประเทศที่มาอยู่ อาศัยเกลียดผู้คนรอบ ๆ ตัวเกลียดอพาร์ทเม้นต์ที่อยู่อาศัยเกลียดทุก ๆ อย่างในประเทศนี้ระยะนี้แหละที่จัดได้ว่าเป็นระยะอันตรายถ้ารอดจากระยะนี้ได้ก็สบายได้ เป็นนักเรียนเป็นนอกแน่ แต่ถ้าไม่รอดก็โบกมือบ้ายบายจิงโจ้กลับไปกินส้มตำที่ร้านบ้านแน่นอน

ระยะที่สามสุดท้ายและตลอดไปนั่นหมายถึงว่าได้ที่คุณนายแน่มากที่ทางทหารผ่านระยะที่สองมาได้เราจะเริ่มปรับยอมรับกับทุก ๆ สิ่ง ที่อยู่รอบข้างรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ การเรียนที่เริ่มจะดูจริงจังมากขึ้นบ้างก็ได้งานทำเริ่มใช้เหตุผลในการใช้ชีวิตมากขึ้นประมาณว่า ชีวิตต้องดำเนินต่อไปและจะเริ่มมีความสุขกับชีวิต มากขึ้นบ้างก็เลยไป ถึงระยะที่สี่คือระยะไม่อยาก กลับบ้านเห็นอะไรที่เมืองไทยไม่ดีไปหมดอยากอยู่ออสเตรเลียจนตายก็มีอย่าเลยนะพ่อแม่รออยู่