Prior research supports the two-dim

Prior research supports the two-dimensional measurement of loyalty as more accurate in its predictions of the future behavior of customers, because it can distinguish repeat purchase behavior that is attributable to convenience or chance versus that which arises from commitment (Yi and Jeon 2003). Oliver (1997, p. 392) defines loyalty as "a deeply held commitment to rebuy or repatronize a preferred product or service consistently in the future, despite situational influences and marketing efforts having the potential to cause switching behavior." Accordingly, we differentiate attitudinal and behavioral loyalty. Attitudinal loyalty is grounded in liking and a positive psychological attachment to the firm, whereas behavioral loyalty refers to the act of staying with the firm or intentions to do so (Dick and Basu
1994; Fullerton 2003; Hansen, Sandvik, and Seines 2003; Oliver 1997; Yi and Jeon 2003). Because a positive attitude toward the firm or its offerings is usually a precursor of behavioral loyalty, we expect a positive relationship between attitudinal and behavioral loyalty (Dick and Basu
1994; Gruen, Summers, and Acito 2000; Verhoef 2003):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยก่อนหน้านี้สนับสนุนวัดที่สองของสมาชิกเป็นความถูกต้องมากขึ้นในการคาดคะเนของพฤติกรรมในอนาคตของลูกค้า เนื่องจากสามารถแยกความแตกต่างพฤติกรรมการซื้อซ้ำที่เนื่องมาจากความสะดวกหรือโอกาสเมื่อเทียบกับที่ที่เกิดจากความมุ่งมั่น (Yi และ 2003 เจิน) Oliver (1997, p. 392) กำหนดสมาชิกเป็น "ลึกจัดขึ้นมา rebuy หรือ repatronize ที่ต้องการผลิตภัณฑ์หรือบริการอย่างต่อเนื่องในอนาคต แม้ มีอิทธิพลในสถานการณ์และความพยายามทางการตลาดที่มีศักยภาพในการทำให้พฤติกรรมเปลี่ยน" ดังนั้น เราแตกต่าง attitudinal และพฤติกรรมสมาชิก สมาชิก attitudinal เป็นสูตรในความชื่นชอบและสิ่งที่แนบทางจิตวิทยาบวกกับบริษัท ในขณะที่สมาชิกพฤติกรรมหมายถึงการกระทำของการอยู่กับบริษัทหรือความตั้งใจทำ (ดิ๊กและ Basuปี 1994 ฟูลเลอร์ตัน 2003 แฮนเซ่น Sandvik และอวน 2003 Oliver 1997 ยิก 2003 เจิน) เนื่องจากทัศนคติในเชิงบวกต่อบริษัทหรือความเหนื่อยโดยปกติจะเป็นสารตั้งต้นของพฤติกรรมสมาชิก เราคาดว่าความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่าง attitudinal และพฤติกรรมสมาชิก (ดิ๊กและ Basuปี 1994 Gruen ฤดูร้อน และ Acito 2000 Verhoef 2003):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยก่อนที่สนับสนุนการวัดสองมิติของความจงรักภักดีเป็นที่ถูกต้องมากขึ้นในการคาดการณ์ของพฤติกรรมในอนาคตของลูกค้าเพราะสามารถแยกแยะพฤติกรรมการซื้อซ้ำที่เป็นส่วนที่เป็นความสะดวกสบายหรือโอกาสที่เมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากความมุ่งมั่น (Yi และ Jeon 2003) โอลิเวอร์ (1997, น. 392) กำหนดความจงรักภักดีเป็น "ความมุ่งมั่นที่จะจัดขึ้นอย่างล้ำลึกหรือซื้อใหม่ repatronize สินค้าหรือบริการที่ต้องการอย่างต่อเนื่องในอนาคตแม้จะมีอิทธิพลต่อสถานการณ์และความพยายามทางการตลาดที่มีศักยภาพที่จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนพฤติกรรม." ดังนั้นเราแยกความแตกต่างความจงรักภักดีทัศนคติและพฤติกรรม ความจงรักภักดีทัศนคติเป็นเหตุผลในความชื่นชอบและสิ่งที่แนบมาทางจิตวิทยาในเชิงบวกต่อ บริษัท ในขณะที่ความจงรักภักดีของพฤติกรรมหมายถึงการกระทำของการเข้าพักกับ บริษัท หรือความตั้งใจที่จะทำ (ดิ๊กและซึ
1994; ฟุลเลอร์ 2003 แฮนเซน Sandvik และ seines 2003 โอลิเวอร์ 1997; ยี่และ Jeon 2003) เพราะทัศนคติที่ดีต่อ บริษัท หรือการให้บริการมักจะเป็นสารตั้งต้นของความจงรักภักดีพฤติกรรมที่เราคาดหวังสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความจงรักภักดีทัศนคติและพฤติกรรม (ดิ๊กและซึ
1994; Gruen ฤดูร้อนและ Acito 2000 Verhoef 2003):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนการวิจัยสนับสนุนการวัดสองมิติของความจงรักภักดีที่ถูกต้องในการทำนายพฤติกรรมของลูกค้าในอนาคต เพราะมันสามารถแยกแยะพฤติกรรมที่ทำซ้ำซื้อจากความสะดวกสบายหรือโอกาสเมื่อเทียบกับที่ที่เกิดจากความมุ่งมั่น ( อี และ จอน ปี 2546 ) โอลิเวอร์ ( 2540 , หน้า392 ) กำหนดความจงรักภักดี " ลึกจัดขึ้นมุ่งมั่นที่จะซื้อใหม่หรือ repatronize สินค้าที่ต้องการหรือบริการอย่างต่อเนื่องในอนาคต แม้อิทธิพลด้านสถานการณ์และความพยายามทางการตลาดที่มีศักยภาพที่จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนพฤติกรรม " ตาม เราต่างมีความจงรักภักดีและพฤติกรรม มีความซื่อสัตย์ คือเหตุผลในความชอบและความผูกพันด้านจิตใจเชิงบวกให้กับบริษัทส่วนพฤติกรรมความภักดีหมายถึงทำอยู่กับบริษัทหรือความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น ( Dick และบาซู
1994 ; - 2003 ; แฮนเซ่น แซนด์ และอวน 2003 ; โอลิเวอร์ 1997 ; อี และ จอน ปี 2546 ) เพราะทัศนคติต่อบริษัทหรือบูชาของมันมักจะเป็นสารตั้งต้นของความจงรักภักดีเชิงพฤติกรรม เราคาดหวังความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติและพฤติกรรมความภักดี ( Dick และบาซู
1994 ; น ซัมเมอร์ส และ acito 2000 ; verhoef 2003 )