The genus Drosera (Droseraceae), co

The genus Drosera (Droseraceae), commonly called sundew, is the largest group of carnivorous plants and consists of approximately170 species. Drosera spatulata Labill. is one of the most widespread sundews in nature. D. spatulata is a carnivorous species native to south-east Asia and Australia (Junipers et al., 1989). It is a rosette-forming spoon-leaved sundew. This species is widely variable, but generally plants are about 4 cm in diameter. Each leaf is attached to the central rosette by a narrow 8 mm long petiole that is only glandular on the upper half. Individual leaf laminae are typically 5 mm long and 4 mm wide. In early summer, plants will produce 8 cm tall erect shapes with around six small white or pink flowers on each one-sided racemose inflorescence. Each flower can be up to 6 mm across (International Carnivorous Plant Society, 2013). Carnivorous plants are a phenomenon in the plant kingdom and are valued as ornamental plants. They capture their prey by means of specialized trapping devices, which is an additional way to obtain protein - a source of nitrogen that is essential for the proper development of all organisms (Williams and Bennet, 1982). Apart from their ornamental value, the Drosera has medicinal significance. Extracts of these plants, containing 1,4-naphthoquinones, are used as antispasmodic agents in the treatment of respiratory tract ailments (Junipers et al., 1989). Due to the pharmacological significance of Drosera spp., there is great demand for plant material that has been met mainly through the exploitation of natural resources. As a solution for saving endangered species as well as alternative sources of plant material for pharmacological purposes,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สกุล Drosera (Droseraceae), มักเรียกว่า sundew พืชกินสัตว์กลุ่มใหญ่ที่สุด และประกอบด้วย approximately170 พันธุ์ Drosera spatulata Labill เป็น sundews แพร่หลายมากที่สุดในธรรมชาติอย่างใดอย่างหนึ่ง D. spatulata เป็นสายพันธุ์กินถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และออสเตรเลีย (Junipers et al. 1989) มันเป็นการขึ้นรูปกุหลาบใบช้อน sundew คือตัวแปรกันอย่างแพร่หลาย แต่โดยทั่วไปพืชมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4 ซม. แต่ละใบกับกุหลาบกลาง โดยก้านใบยาวแคบ 8 มม.ที่มีต่อมในครึ่งบนเท่านั้น ของเนื้อแต่ละใบโดยทั่วไปจะยาว 5 มม.และกว้าง 4 มม. ในช่วงต้นฤดูร้อน พืชจะผลิต 8 ซม.รูปทรงตั้งตรงสูงประมาณหกขนาดเล็กสีขาว หรือสีชมพูดอกไม้ในแต่ละช่อดอก racemose ด้านเดียว ดอกไม้ดอกได้ถึง 6 มม. (นานากินพืชกระทรวงต่าง ๆ 2013) พืชกินสัตว์ปรากฏการณ์ในอาณาจักรพืช และให้เป็นไม้ประดับ พวกเขาสามารถจับเหยื่อโดยวิธีดักเฉพาะอุปกรณ์ ซึ่งเป็นวิธีเพิ่มเติมจะได้รับโปรตีน - เป็นแหล่งของไนโตรเจนที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาที่เหมาะสมของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด (Williams และ Bennet, 1982) นอกเหนือจากค่าของพวกเขาประดับ Drosera มีความสำคัญทางยา สารสกัดจากพืชเหล่านี้ ที่ประกอบด้วย 1, 4-naphthoquinones ที่ใช้เป็นตัวแทนบีบในการรักษาโรคทางเดินหายใจ (Junipers et al. 1989) ต้องการมากสำหรับวัสดุจากพืชที่ได้ผ่านการแสวงหาประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติส่วนใหญ่ ได้เนื่องจากความสำคัญทางเภสัชวิทยา Drosera ออกซิเจน เป็นโซลูชันสำหรับการบันทึกพันธุ์เป็นแหล่งทางเลือกของวัสดุจากพืชเพื่อวัตถุประสงค์ทางเภสัชวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สกุลหยาดน้ำค้าง (Droseraceae) เรียกกันทั่วไปหยาดน้ำค้างเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของพืชที่กินเนื้อและประกอบด้วยชนิด approximately170 Drosera spatulata Labill เป็นหนึ่งในหยาดน้ำค้างที่แพร่หลายมากที่สุดในธรรมชาติ D. spatulata เป็นสายพันธุ์กินเนื้อเป็นอาหารพื้นเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และออสเตรเลีย (Junipers et al., 1989) มันเป็นช้อนใบหยาดน้ำค้างดอกกุหลาบขึ้นรูป สายพันธุ์นี้เป็นตัวแปรอย่างกว้างขวาง แต่โดยทั่วไปพืชประมาณ 4 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลาง แต่ละใบจะติดไปกับดอกกุหลาบกลางแคบ 8 มิลลิเมตรก้านใบยาวที่เป็นเพียงต่อมครึ่งบน laminae ใบของแต่ละบุคคลโดยทั่วไปจะมี 5 มิลลิเมตรยาวและ 4 มิลลิเมตรกว้าง ในช่วงต้นฤดูร้อนพืชจะผลิต 8 ซม. รูปทรงตั้งตรงสูงราวหกดอกสีขาวหรือสีชมพูขนาดเล็กในแต่ละช่อดอก racemose ด้านเดียว ดอกไม้แต่ละคนสามารถมีได้ถึง 6 มมข้าม (นานาชาติกินพืชสังคม, 2013) พืชที่กินเนื้อเป็นปรากฏการณ์ในอาณาจักรพืชและมีมูลค่าเป็นไม้ประดับ พวกเขาจับเหยื่อของพวกเขาโดยวิธีการของอุปกรณ์ดักผู้เชี่ยวชาญซึ่งเป็นอีกวิธีที่จะได้รับโปรตีน - แหล่งที่มาของไนโตรเจนที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาที่เหมาะสมของสิ่งมีชีวิตทุกชนิด (วิลเลียมส์และเบนเนต 1982 บริการ) นอกเหนือจากค่าไม้ประดับของพวกเขามีความสำคัญ Drosera สมุนไพร สารสกัดจากพืชเหล่านี้มี 1,4-naphthoquinones จะถูกนำมาใช้เป็นตัวแทน antispasmodic ในการรักษาโรคระบบทางเดินหายใจ (Junipers et al., 1989) เนื่องจากการอย่างมีนัยสำคัญทางเภสัชวิทยาของหยาดน้ำค้าง spp. มีความต้องการที่ดีสำหรับพืชที่ได้รับการพบส่วนใหญ่ผ่านการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติ เป็นวิธีแก้ปัญหาสำหรับการบันทึกสัตว์ใกล้สูญพันธุ์เช่นเดียวกับแหล่งทางเลือกของวัสดุปลูกเพื่อวัตถุประสงค์ทางเภสัชวิทยาที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชสกุลหยาดน้ำค้าง ( โดรเซอราซี ) โดยทั่วไปเรียกว่า หยาดน้ำค้าง คือกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของพืชกินแมลง และประกอบด้วย approximately170 ชนิด ทฤษฎีความน่าจะเป็น spatulata labill . เป็นหนึ่งในต้นพืชขนาดเล็กจำพวก Drosera ที่แพร่หลายมากที่สุดในธรรมชาติ D . spatulata เป็นพืชกินแมลงสายพันธุ์พื้นเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และออสเตรเลีย ( junipers et al . , 1989 ) มันเป็นดอกกุหลาบรูปช้อนจากหยาดน้ำค้าง . ตัวแปรชนิดนี้กันอย่างแพร่หลาย แต่โดยทั่วไปพืชประมาณ 4 ซม. ในเส้นผ่าศูนย์กลาง แต่ละใบแนบกับดอกกุหลาบกลาง 8 มม. ยาวแคบก้านใบเท่านั้น ที่ต่อมในครึ่งบน ลามิน่า แต่ละใบโดยทั่วไป 5 มม. ยาวและกว้าง 4 มิล ในช่วงต้นฤดูร้อน พืชจะผลิต 8 ซม. สูงชะลูดรูปร่างกับรอบหกดอกสีขาวหรือสีชมพูเล็ก ๆ ในแต่ละด้าน racemose ช่อดอก แต่ละดอกได้ถึง 6 มม. ข้าม ( สังคมพืชกินแมลงนานาชาติ 2013 ) พืชกินแมลงเป็นปรากฏการณ์ในราชอาณาจักรและมีมูลค่าเป็นพืชไม้ประดับ พวกเขาจับเหยื่อของพวกเขาโดยเฉพาะอุปกรณ์ดัก ซึ่งเป็นวิธีเพิ่มเติมเพื่อให้ได้โปรตีน เป็นแหล่งของไนโตรเจนที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาที่เหมาะสมของสิ่งมีชีวิต ( วิลเลียมและ เบนเน็ต , 1982 ) นอกเหนือจากค่าประดับของพวกเขา , ทฤษฎีความน่าจะเป็นมีความยา สารสกัดจากพืชเหล่านี้ประกอบด้วย 1,4-naphthoquinones , ใช้เป็นมุตตาในการรักษาของโรคระบบทางเดินหายใจ ( junipers et al . , 1989 ) เนื่องจากความสำคัญทางเภสัชวิทยาของทฤษฎีความน่าจะเป็น spp . มีความต้องการที่ดีสำหรับวัสดุปลูกที่ได้พบส่วนใหญ่ผ่านการใช้ประโยชน์ของทรัพยากรธรรมชาติ เป็นโซลูชั่นสำหรับการใกล้สูญพันธุ์รวมทั้งทางเลือกแหล่งที่มาของวัสดุจากพืชเพื่อวัตถุประสงค์ในการออกฤทธิ์ทางเภสัชวิทยา